پناهندگان در جمهوری آذربایجان: تفاوت میان نسخه‌ها
ایجاد شده به‌واسطهٔ ترجمهٔ صفحهٔ «Refugees in Azerbaijan» |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۲۵
جمهوری شوروی سوسیالیستی آذربایجان یکی از اولین جمهوری های اتحاد جماهیر شوروی بود که با مشکل پناهندگان و آوارگان داخلی روبرو شد . پناهندگان آذربایجانی از ارمنستان و آوارگان داخلی آذربایجانی های قره باغ و هفت منطقه مجاور هستند که توسط جمهوری خودخوانده قره باغ کنترل می شوند .
پناهندگان از ارمنستان
طبق سرشماری سال 1979 ، آذری ها در ارمنستان 160841 نفر بودند و 5.3 درصد از جمعیت ارمنستان را تشکیل می دادند. [۱] ناآرامی های داخلی در قره باغ قره باغ در سال 1987 منجر به آزار و اذیت آذری ها و مجبور به ترک ارمنستان شدند. [۲] در 25 ژانویه 1988 ، اولین موج پناهجویان آذری از ارمنستان در شهر سومگایت مستقر شدند. [۳] موج شدید دیگری در نوامبر 1988 اتفاق افتاد که آذری ها یا توسط ملی گراها و مقامات محلی یا دولتی اخراج شدند [۴] یا از ترس جان خود مجبور به فرار شدند. [۵] خشونت هایی که در نتیجه درگیری های قومی رخ داد تعداد بیشتری را مجبور به ترک خانمان نمود. [۶] در نوامبر 1988 ، بر اساس منابع ارمنی (از این 20 نفر در شهر گوگارک ) 25 نفر آذری کشته شدند. [۷] و تعداد کشته شدگان طبق منابع آذربایجانی 217 نفر بود. [۸]
بر این اساس ، در سال 1988–91 ، آذری های باقیمانده مجبور شدند اساساً به آذربایجان فرار کنند. [۴] [۹] [۱۰] تعیین دقیق تعداد آذری ها در ارمنستان در زمان تشدید درگیری غیرممکن است ، زیرا در سرشماری سال 1989 مهاجرت اجباری آذری ها از ارمنستان در حال انجام بود. تخمین کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل 200،000 نفر است. [۵]
براساس دولت آذربایجان در زمان آتش بس در سال 1994 حدود 250،000 پناهنده آذربایجانی از ارمنستان وجود داشته است. [۱۱] مطابق قانون تابعیت سال 1998 ، همه آنها دارای شزایط تابعیت هستند. در پایان سال 2001 ، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد تخمین زد که اکثر آنها به تابعیت جمهوری آذربایجان در آمدند یا در حال انجام این کار هستند. [۱۲]
آوارگان داخلی از قره باغ و سرزمینهای مجاور
در طول جنگ قره باغ ، سرزمینهای تشکیل دهنده منطقه خود مختار ( NKAO ) سابق در آذربایجان به علاوه هفت منطقه مجاور توسط نیروهای ارمنستان اشغال شده است. در نتیجه مردم مجبور شدند خانه های خود را ترک کنند. اکنون آذربایجان یکی از بالاترین سرانه آوارگان داخلی (آوارگان داخلی) را در جهان دارد. [۱۳] آوارگان در تمام 76 منطقه اداری آذربایجان پراکنده شده اند. در ابتدا ، بیشتر آنها در اردوگاه های چادری و ساختمانهای عمومی مانند مدارس ، خوابگاه ها و خوابگاه ها زندگی می کردند. از سال 2001 ، دولت تلاش های خود را برای حل مشکلات آوارگان بیشتر کرد. در سال 2002 ، ساخت شهرک های جدید آغاز شد و در پایان سال 2007 ، همه اردوگاه های چادری برچیده شدند. [۱۱]
دولت آذربایجان با کمک جامعه بین المللی تهیه پیش نویس برنامه چارچوب بازگشت آوارگان به مناطق اشغالی را پس از حل و فصل درگیری قره باغ ( برنامه بازگشت بزرگ ) را آغاز کرده است. [۱۱]
سایر پناهندگان و پناهجویان
در سال 1944 ، ترکهای مسخیتی توسط جوزف استالین دسته جمعی از گرجستان به آسیای میانه اخراج شدند. یکی از مناطقی که در آنها اسکان داده شدند دره فرغانه ، ازبکستان بود . در سال 1989 ، خشونت های بین قومی در آنجا اتفاق افتاد و باعث تخلیه ترکهای مسختی از ازبکستان شد. تعداد این گروه از پناهندگان در آذربایجان حدود 50 هزار نفر بود. طبق قانون تابعیت سال 1998 ، همه آنها دارای تابعیت هستند. در پایان سال 2001 ، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل تخمین زد که بیشتر آنها تابعیت آذربایجانی کسب کرده اند.
آمار
.jpg){kind=link}
طبق کمیته دولتی جمهوری آذربایجان برای پناهندگان و آوارگان داخلی ، در مارس 2009 تعداد 603251 نفر آواره در آذربایجان وجود داشته است. اکثریت آنها در باکو و اطراف آن و همچنین در سامگاییت زندگی می کنند. تعداد قابل توجهی از آوارگان داخلی نیز در طول مسیر مرکزی جنوبی زندگی می کنند که شامل شهر های فضولی - اغدام - آغجابدی - بردع - Mingechevir - گنجه می شود. و در طول مسیر شمالی کشور ساکنان بسیاری در شاماخی - اسماعیللی - قبله - شکی و همچنین ساکنان مسیر جنوبی صبیرآباد - ساعتلی - ایمیشلی - Beylagan هستند. [۱۱]
چالش ها و مسائل
اگر چه به طور کلی روابط بین پناهدگان و جمعیت محلی دوستانه است و سطح بالایی از تحمل در بین مردم محلی وجود دارد ، اما مواردی از اختلافات ناشی از وضعیت ویژه آوارگان (مانند دسترسی ممتاز به کار ، کمک مالی دولت ، رایگان و خدمات بهداشتی و امتیازات مالکیت املاک) وجود دارد. [۱۱]
گالری
همچنین ببینید
- آواره داخلی
- جنگ قره باغ
- پناهنده
- کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان
- کمیته دولتی جمهوری آذربایجان برای پناهندگان و آوارگان
منابع
لینک های خارجی
- تأثیر بحران جهانی غذا بر آذربایجان - در تصاویر
- کمیته دولتی جمهوری آذربایجان در معاملات پناهندگان و آوارگان داخلی
- کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل
- کمیته پناهندگان و مهاجران ایالات متحده
- مرکز نظارت بر آوارگی داخلی (IDMC)
- شورای پناهندگان دانمارک
- ↑ (به روسی) All-Soviet Population Census of 1979 - Ethnic Composition in the Republics of the USSR: Armenian SSR. Demoscope.ru
- ↑ (به روسی) The Nagorno-Karabakh Conflict بایگانی‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine by Svante Cornell. Sakharov-Center.ru
- ↑ (به روسی) Karabakh: Timeline of the Conflict. BBC Russian
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ After Independence by Lowell W. Barrington. University of Michigan Press, 2006; p. 231. شابک ۰−۴۷۲−۰۶۸۹۸−۹
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ International Protection Considerations Regarding Armenian Asylum-Seekers and Refugees. United Nations High Commissioner for Refugees. Geneva: September 2003
- ↑ The Unrecognized IV. The Bitter Fruit of the 'Black Garden' بایگانی‌شده در ۲۰ نوامبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine by Yazep Abzavaty. Nashe Mnenie. 15 January 2007. Retrieved 1 August 2008
- ↑ (به روسی) Pogroms in Armenia: Opinions, Conjecture and Facts. Interview with Head of the Armenian Committee for National Security Usik Harutyunyan. Ekspress-Khronika. #16. 16 April 1991. Retrieved 1 August 2008
- ↑ Azerbaijan State Commission On Prisoners of War, Hostages and Missing Persons
- ↑ UNHCR U.S. Department of Homeland Security, Citizenship and Immigration Services Country Reports Azerbaijan. The Status of Armenians, Russians, Jews and Other Minorities
- ↑ Country Reports on Human Rights Practices - 2004: Armenia. U.S. Department of State
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ Azerbaijan:Analysis of Gaps in the Protection of Internally Displaced Persons (IDPs). UNHCR. October 2009
- ↑ International Protection Considerations Regarding Azerbaijani Asylum-Seekers and Refugees. UN High Commissioner for Refugees. 2003
- ↑ "Global Report on Internal Displacement". Internal Displacement Monitoring Centre. Archived from the original on 1 September 2018. Retrieved 5 September 2018.