ویکی‌پدیا

اف-۸۶ سیبر

نورث آمریکن اف-۸۶ سیبِر (به انگلیسی: North American F-86 Sabre) که گاهی سیبرجت نیز نامیده می‌شود، یک هواپیمای جنگنده جت ترانسونیک است. که توسط نورث آمریکن آویشن تولید شده است. اف-۸۶ به عنوان اولین جنگنده با بال‌های رو به عقب ایالات متحده شناخته می‌شود که می‌توانست با جنگنده با بال عقب شوروی (میگ-۱۵) در جنگ‌های هوایی داگ فایت پرسرعت در آسمان جنگ کره (۱۹۵۰ الی۱۹۵۳) مقابله کند. اف- ۸۶ با داشتن سابقه برخی از اولین نبردهای هوایی جت با جت در تاریخ، یکی از بهترین و مهم‌ترین هواپیماهای جنگنده جنگ کره به حساب می‌آید، حتی در مقایسه با جنگنده‌های دوره‌های دیگر نیز از رتبه بالایی برخوردار است. اگرچه سیبر در اواخر دهه ۱۹۴۰ توسعه یافت و تا پایان ۱۹۵۰ قدیمی محسوب می‌شد، اما ثابت کرد که همه‌کاره و سازگار است و به عنوان یک جنگنده خط مقدم در نیروهای هوایی متعدد به خدمت ادامه داد.

اف ۸۶ سیبر
F-86 Sabre
اف-۸۶ سیبر نیروی هوایی شاهنشاهی ایران
کاربری هواگرد جنگنده
کشور سازنده ایالات متحده آمریکا
تولیدکننده نورث امریکن اوییشن
نخستین پرواز ۱ اکتبر ۱۹۴۷ (۸ مهر ۱۳۲۶ خورشیدی)
معرفی‌شده در ۱۹۴۹ از سوی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
بازنشستگی ۱۹۹۴ نیروی هوایی بولیوی[۱][۲][۳][۴]
کاربر اصلی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
نیروی هوایی ژاپن
نیروی هوایی اسپانیا در دوره اسپانیای فرانکو
نیروی هوایی جمهوری کره
نیروی هوایی ارتش شاهنشاهی
تعداد ساخته‌شده ۹٬۸۶۰[۵]
توسعه‌یافته از نورث امریکن اف‌جی-۱ فیوری
گونه‌ها Canadair Sabre
نورث امریکن اف‌جی-۲/-۳ فیوری
توسعه‌یافته به CAC Sabre
نورث امریکن اف-۸۶دی سبر

موفقیت این جنگنده باعث شد تا بین سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۶ بیش از ۷٬۸۰۰ فروند از آن در ایالات متحده، ایتالیا و ژاپن ساخته شوند. علاوه بر این، ۷۳۸ فروند نسخه تغییر یافته برای ناوهای هواپیمابر، توسط نیروی دریایی ایالات متحده به عنوان اف. جی-۲/-۳ فیوری خریداری شد. کانادا-ایر سیبر ۱٬۸۱۵ فروند دیگر را تولید نمود و سی.ای. سی سیبر با طراحی مجدد قابل توجهی (که گاهی با نام Avon Saber یا CAC CA-27 شناخته می‌شود)، تعداد تولید ۱۱۲ فروند داشت. مجموعاً ۹٬۸۶۰ فروند سیبر از همه مدل‌ها تولید شد.[۵]

توسعه ویرایش

 
NA-140/XP-86 با بالهای مستقیم

نورث آمریکن آویشن در جنگ جهانی دوم هواپیمای ملخی موستانگ پی-۵۱ را تولید کرده بود که شاهد نبرد با برخی از اولین جت‌های جنگنده عملیاتی بود. در اواخر سال ۱۹۴۴، نورث آمریکن، اولین جت جنگنده خود را به نیروی دریایی ایالات متحده پیشنهاد کرد که به اف. جی-۱ فیوری تبدیل شد این یک هواپیما بک جت جنگنده با طراحی معمولی بود که بال مستقیمی داشت و از موستانگ پی-۵۱ اقتباس گردیده بود.[۶]

پیشنهادهای اولیه برای برآورده کردن الزامات نیروهای هوایی ارتش ایالات متحده آمریکا(USAAF) برای یک جنگنده اسکورت /جنگنده بمب افکن روزانه با برد متوسط، تک صندلی، با موتور جت در اواسط سال ۱۹۴۴ تهیه شد.[۷] در اوایل سال ۱۹۴۵، نورث آمریکن چهار طرح ارائه نمود.[۷] USAAF یک طرح را از میان طراحی‌های ارائه شده، انتخاب تموده و قراردادی با نورث آمریکن قراردادی برای ساخت سه نمونه از XP-86 ("P تعقیب و X آزمایشی") را منعقد نمود کرد. حذف الزامات خاص از اف. جی-۱ فیوری، همراه با انجام تغییراتی دیگر، به XP-86 این امکان را داد که سبک‌تر و بسیار سریع‌تر از فیوری باشد، با حداکثر سرعت تخمینی ۵۸۲ مایل در ساعت (۹۳۷ کیلومتر در ساعت)، در مقابل سرعت ۵۴۷ مایل در ساعت (۸۸۰ کیلومتر در ساعت) فیوری.[۷] . با وجود افزایش سرعت، مطالعات اولیه نشان داد که XP-86 عملکردی مشابه رقبای خود، XP-80 و XP-84 خواهد داشت. از آنجایی که این طرح‌های رقیب در مراحل توسعه خود پیشرفته تر بودند، بیم آن می‌رفت که XP-86 در این رقابت حذف شود.

XP-86 یک مشکل بسیار اساسی داشت و قادر به رسیدن به حداکثر سرعت مورد نیاز ۶۰۰ مایل در ساعت (۹۷۰ کیلومتر در ساعت) نبود،[۸]نورث آمریکن مجبور بود به اعمال یک تغییر عمده و افراطی در طراحی بود، تا بتواند رقبای خود را پشت سر بگذارد. . F-86 اولین هواپیمای آمریکایی بود که از داده‌های تحقیقات پروازی که در پایان جنگ جهانی دوم از آیرودینامیک‌های آلمانی ضبط شده بود، استفاده نمود.[۹] این داده‌ها نشان داد که یک بال نازک رو به عقب می‌تواند تا حد زیادی مشکلات کشش و تأخیر در تراکم‌پذیری را برطرف کند که در جنگنده‌هایی همانند لاکهید پی-۳۸ لایتنینگ وقتی به سرعت صوت نزدیک می‌شدند، رخ داده بود. تا سال ۱۹۴۴، مهندسان و طراحان آلمانی مزایای استفاده از بال‌های جارو شده را بر اساس طرح‌های آزمایشی که به سال ۱۹۴۰ بازمی‌گردد، مشخص نمودند. مطالعه داده‌ها نشان دادند که یک بال رو به عقب مشکل سرعت آنها را حل می‌کند، در حالی که، یک هوازِه که بروی لبه حمله بال تعببه شده و در سرعت‌های پایین باز می‌شود، پایداری هواپیما را در سرعت پایین راافزایش می‌دهد.

از آنجایی که توسعه XP-86 به مرحله پیشرفته ای رسیده بود، ایده تغییر زاویه بال با مقاومت برخی از کارکنان ارشد نورث آمریکن مواجه شد. علی‌رغم مخالفت‌های شدید، پس از به دست آمدن نتایج خوب در آزمایش‌های تونل باد، تغییر بال از بال مستقیم به بال رو به عقب به تصویب رسید. الزامات عملکردی با استفاده از یک بال ۳۵ درجه به عقب برآورده شد که در آن از ایرفویل‌های چهار رقمی ناکا اصلاح شده NACA, 0009.5-64 در ریشه بال و NACA 0008.5-64 در نوک، بال‌ها بهره گرفته شده بود.[۱۰] با طراحی هوازِه اتوماتیک بر اساس مسرشمیت ام‌ئی ۲۶۲ و پایدار کننده قابل تنظیم الکتریکی، یکی دیگر از ویژگی‌های مسرشمیت ام‌ئی ۲۶۲ ای.[۱۱][۱۲][۱۳] بسیاری از سیبرها دارای "بال ۳–۶" (یک لبه حمله ثابت با یک وتر امتداد یافته ۶ اینچی در ریشه بال و یک وتر امتداد یافته ۳ اینچی در نوک بالها) که پس از کسب تجربه رزمی در کره، تقویت شده بودند.[۱۴] این اصلاح، ایرفویل‌های بال را به پیکربندی اصلاح شده NACA 0009-64 در ریشه بال و NACA 0008.1-64 در نوک بال تغییر داد.[۱۰][پیوند مرده]

نمونه اولیه XP-86، که بعداً تیدیل به F-86 Sabre شد، در ۸ اوت ۱۹۴۷ ارائه شد.[۱۵] اولین پرواز در ۱ اکتبر ۱۹۴۷ به خلبانی جورج ولش، ,[۱۶] از پایگاه هوایی ادواردز AFB واقع در دریاچه خشک راجرز در کالیفرنیا انجام شد.[۹][۱۵]

فرماندهی راهبردی هوایی نیروی هوایی ایالات متحده از سال ۱۹۴۹و در طی سال ۱۹۵۰، اف-۸۶ را به خدمت گرفت. این جنگنده‌ها در بال هوایی (یگان) ۲۲ بمب افکن، بال اول جنگنده و بال اول رهگیر به کار گرفته شد.[۱۷] اولین جنگنده جنگنده هوایی ایالات متحده در طول جنگ کره بود، با تعداد قابل توجهی از سه مدل تولیدی اول که در طی جنگ تولید شدند.[۱۸]

اف-۸۶ همجنین تحت لیسانس در Canadair, Ltd با عنوان کاناداایر سیبر تولید شد. آخرین مدل کاناداایر سیبر، مارک ۶ بود، به‌طور کلی به دارای بالاترین قابلیت‌ها در بین سایر نسخه‌های تولیدی بود.[۱۹][Note ۱]

شکستن دیوار صوتی و سایر رکوردها ویرایش

 
جکی کاکرن در اتاقک خلبان یک سیبر ساخت کانادا ایر و در کنار چاک ییگر

در ۱۵ سپتامبر ۱۹۴۸ یک فروند F-86A، که توسط سرگرد ریچارد ال. جانسون (خلبان آزمایشی نیروی هوایی ایالات منحده آمریکا) هدایت می‌شد، رکورد سرعت جهانی را با سرعت ۶۷۱ مایل در ساعت (۱٬۰۸۰ کیلومتر در ساعت) را به ثبت رساند.[۲۰] پنج سال بعد، در ۱۸ مه ۱۹۵۳، ژاکلین کاکرن که به همراه چاک ییگر با یک فروند اف-۸۶ ام. کی ۳ ساخت کانادا پرواز می‌کرد، اولین زنی شد که موقق به شکستن دیوار صوتی شد.[۲۱] سرهنگ کی. کی.کامپتون با یک فروند F-86A و با سرعت متوسط ۵۵۳٫۷۶ مایل در ساعت (۸۹۱٫۱۹ کیلومتر در ساعت) در مسابقه هوایی Bendix در سال ۱۹۵۱ برنده شد.

طراحی ویرایش

نگاه اجمالی ویرایش

اف-۸۶ هم به عنوان جنگنده رهگیر و هم جنگنده بمب افکن تولید شد. چندین گونه از این هواپیما در طول عمر تولید آن، با بهبودها و تسلیحات مختلف معرفی شد (به شرح ذیل توجه فرمایید).XP-86 به موتور جت جنرال الکتریک J35-C-3 مجهز شده بود که نیروی رانش ۴٬۰۰۰ پوند بر فوت (۱۸ کیلو نیوتن) را تولید می‌کرد. موتور مذکور، توسط بخش زیر مجموعه جنرال موتورز شرکت شورلت ساخته می‌شد تا زمانی که تولید به آلیسون واگذار شد.[۲۲] در F-86A-1 از موتور جنرال الکتریک J47-GE-7 نیروی رانش ۵٬۲۰۰ پوند برفوت (۲۳ کیلونیوتن) استفاده شد، در حالی که پیشرانه مدل F-86H، موتور جنرال الکتریک J73-GE-3 نیروی رانشی برابر با ۹٬۲۵۰ پوند بر فوت (۴۱ کیلونیوتن) تولید می‌نمود.[۲۳]

 
یک فروند سیبر در موزه ملی هوافضای اسمیتسونین(NASM) با رنگ آمیزی یگان بال هوایی چهارم جنگنده-رهگیر

نسخه جنگنده بمب افکن F-86H می‌توانست تا ۲٬۰۰۰ پوند (۹۱۰ کیلوگرم) بمب، از جمله مخزن خارجی که می‌توانست حاوی ناپالم باشد را، حمل کند.[۲۴] راکت‌های غیر هدایت شونده ۲٫۷۵ اینچی (۷۰ میلی‌متری) در برخی از جنگنده‌ها در مأموریت‌های آموزشی مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما راکت‌های ۵ اینچی (۱۲۷ میلی‌متر) بعداً برای عملیات‌های رزمی حمل شدند. اف-۸۶ همچنین می‌توانست با یک جفت مخزن سوخت بیرونی (چهار مخزن در F-86F (از سال ۱۹۵۳)) نصب شود که برد هواپیما را افزایش می‌داد. هر دو نسخه رهگیر و جنگنده بمب افکن دارای شش تیربارسنگین ۰٫۵ اینچی (۱۲٫۷ میلی‌متری) ام۳ برونینگ با تغذیه خودکار-الکتریکی فشنگ‌ها در دماغه هواپیما بودند، (نسخه‌های بعدی F-86H چهار توپ ۲۰ میلی‌متری (۰٫۷۹ اینچی) را به جای مسلسل حمل می‌کردند). تیربارهای ۰٫۵ اینچی (۱۲٫۷ میلی‌متری) دارای نرخ شلیک با سرعت ۱٬۲۰۰ گلوله در دقیقه و همگرایی گلوله‌های شلیک شده در ۱٬۰۰۰ فاصله فوتی (۳۰۰ متر) جلوی هواپیما بود.[۲۵] مهمات به کار رفته از نوع ضد زره (AP) Armor-piercing و ضدزره آتش زا Armor-piercing incendiary (API) بوده و به ازای هر ۵ گلوله ضد زره یا ضد زره آتش زا، یک گلوله ضد زره آتش زای رسام Armor-piercing incendiary tracer (APIT) تعبیه شده بود. مهمات ضد زره API مورد استفاده در طول جنگ کره حاوی منیزیم بودند که برای مشتعل شدن در هنگام برخورد طراحی شده بودند، اما در ارتفاعات ۳۵٬۰۰۰ فوتی (۱۱٬۰۰۰ متری) ضعیف می‌سوختند زیرا سطح اکسیژن برای حفظ احتراق در آن ارتفاع کافی نبود. مدل‌های اولیه مجهز به دوربین تیراندازی دستی مارک ۱۸ بودند. آخرین ۲۴ فروند F-86A-5-Nas و F-86E مجهز به دوربین تیراندازی A-1CMو رادار AN/APG-30 بودند که از رادار برای محاسبه خودکار برد هدف استفاده می‌کرد، که در جنگ کره ثابت شد که بعداً در برابر میگ‌های مهاجم سودمند بودند.[۲۶]

اف ۸۶ در ایران ویرایش

آمریکا نیز در زمان پهلوی ۴۰ فروند از این هواپیما را بین سال‌های ۸–۱۹۵۷ مجانی و به عنوان کمک‌های نظامی به ایران اهدا کرد.[۲۷] این جنگنده در ایران در سال ۱۹۷۰ بازنشسته شد و ۳۰ فروند از آن‌ها در سال ۱۹۷۲ به پاکستان واگذار شد.

تیم آکروجت نیروی هوایی شاهنشاهی ایران مدتی از این هواپیما استفاده می‌کرد.

 
ناوگان سازمان ملل در عملیات کنگو؛ ۴ فروند هواپیمای نیروی هوایی شاهنشاهی ایران در پایین تصویر قابل مشاهده است.

تعدادی از این هواپیماها (احتمالا ۴ فروند) در عملیات سازمان ملل متحد در کنگو در سال ۱۹۶۰ به کار گرفته شد.

کاربران ویرایش

 
کاربران پیشین اف-۸۶
 
یک فروند اف-۸۶ اف. ۳ از ناوگان نیروی هوایی آرژانتین، موزه ملی هوانوردی، واقع در بوئنوس آیرس، آرژانتین
 
اف-۸۶ اف از ناوگان نیروی هوایی بنگلادش (BAF) در موزه هوایی BAF
 
اف-۸۶ گروه تاج طلایی (رجیستر احتمالی: ۱۲۱–۳) در محوطه موزه نظامی کاخ سعدآباد. نشان‌های روی بدنهٔ این هواپیما حذف شده است
 
اف-۸۶ سیبر، از ناوگان نیروی هوایی ایتالیا
 
بک فروند اف-۸۶ اف نیروی هوایی پاکستان از گُردان هوایی (اسکادران) شماره ۲۶ درپایگاه نیروی هوایی پاکستان در چاکلالا
 
اف-۸۶ Kyokukō متعلق بهJASDF در فرودگاه کوماتسو
 
یک فروند اف-۸۶ اف سیبر نیروی هوایی سلطنتی نروژ
 
اف-۸۶اف نیروی هوایی پرتغال در پایگاه هوایی مونت ریل

  آرژانتین

در ۲۶ سپتامبر ۱۹۶۰، تعداد ۲۸ فروند دریافت نمود که با شماره سریال‌های CA-101 تا CAA-128 ثبت شدند. سیبرها قبل از شروع جنگ فالکلند در وضعیت ذخیره بودند، اما برای تقویت دفاع هوایی در برابر دخالت احتمالی شیلی به خدمت بازگردانده شدند. سرانجام در سال ۱۹۸۶ بازنشسته شدند.

  استرالیا

  بنگلادش

۸ فروند F-86F-40-NA از پاکستان گرفته شد، از خدمت خارج شده است.[۲۸]

  بلژیک

۵ فروند F-86F تحویل داده شد، بدون واحد عملیاتی.

  بولیوی

  کانادا

  کلمبیا

  دانمارک

۵۹ فروند، F-86D-31NA (۳۸ فروند) و F-86D-36NA (۲۱ فروند) را در طی سالهای ۱۹۵۸ الی ۱۹۶۶ در اسکادران‌های ESK 723, ESK 726, ESK 728 در خدمت داشت.[۳۱]

  اتیوپی

۱۴ فروند F-86F را در سال ۱۹۶۰ دریافت نمود[۳۲]
  آلمان غربی
به نورث امریکن اف-۸۶دی سیبر و کانادا ایر سیبر مراجعه شود.

  هندوراس

۱۰ فروند سی. ال ۱۳ ام.کا. ۲ (F-86E) را از یوگسلاوی تحویل گرفت.

  ایران

  عراق

تعدادی از این هواپیما خریداری شد اما هرگز عملیاتی نشده و برگردانده شد.

  ژاپن

۱۸۰ فروند F-86F ساخت ایالات متحده آمریکا، را در سالهای ۱۹۵۵–۱۹۵۷ به در اختیار گرفت. میتسوبیشی، ۳۰۰ فروند F-86F را تحت لیسانس در سالهای ۱۹۵۶–۱۹۶۱ تولید نموده و به ۱۰ گردان هوایی (اسکادران) جنگنده اختصاص یافتند. JASDF مدل F-86F را "Kyokukō" (به ژاپنی 旭光، به معنی «طلوع پرتو خورشید») و F-86D را "Gekkō" (به ژاپنی 月光، به معنب «نور ماه») نامید. در سال ۱۹۶۲ برای تیم آکروجت نیروی هوایی ژاپن Blue Impulse «تکانه آبی»، ۱۸ فروند مدل F به نسخه شناسایی تبدیل شدند. برخی از هواپیماها به عنوان هواپیماهای بدون سرنشین به پایگاه هوایی تسلیحات نیروی دریایی چاینا لیک، در کالیفرنیا بازگردانده شدند.

  نروژ

۱۱۵ فروند F-86F، را در سالهای ۱۹۵۷ الی ۱۹۵۸ به دست آورد. هواپیماهای مذکور به هفت گُردان هوایی (اسکادران) به شماره‌های ۳۳۱، ۳۳۲، ۳۳۴، ۳۳۶، ۳۳۷، ۳۳۸ و ۳۳۹ اختصاص یافتند.

  پاکستان

۱۰۲ فروند F-86F-35-NA و F-86F-40-NA ساخت ایالات متحده که آخرین تولیدات نورث امریکن اوییشن از این نوع بودند را در طی سالهای ۱۹۵۴الی ۱۹۶۰ در اختیار گرفت.

  پرو

۲۶ فروند F-86F ساخت ایالات متحده را در سال ۱۹۵۵ در اختیار گرفت که به گُردان هوایی ۱۱۱، گروه هوایی ۱۱ در پایگاه نیروی هوایی تالارا اختصاص داده شده و در سال ۱۹۷۹ بازنشسته شدند.

  فیلیپین

۵۰ فروند F-86F در سال ۱۹۵۷ در اختیار گرفت، که در اواخر دهه ۱۹۷۰ بازنشسته شدند.

  پرتغال

در مجموع ۶۵ فروند در اختیار داشت: ۵۰ فروند F-86F ساخت ایالات متحده که در سال ۱۹۵۸ از اسکادران بمب افکن جنگنده ۵۳۱ نیروی هوایی ایالات متحده واقع درچمبلی منتقل شد و ۱۵ فروند سابقاً در خدمت ناوگان نیروی هوایی سلطنتی نروژ بود. در پرتغال، آنها در گُردان هوایی (اسکاردران) ۲۰۱ (که قبل از تغییر نام در سال ۱۹۷۸ به عنوان گُردان هوایی ۵۰ و بعداً گردان هوایی ۵۱ شناخته می‌شد) و اسکادران ۵۲، هر دو در پایگاه هوایی شماره ۵، مونت رئال، خدمت کردند. در سال ۱۹۶۱، نیروی هوایی پرتغال برخی از F-86Fهای خود را در گینه پرتغال مستقر کرد، جایی که آنها گروه ۵۲ را در پایگاه فرودگاه شماره ۲، بیسالانکا/بیسائو تشکیل دادند.

  تایوان

انواع اف-۸۶ ساخت ایالات متحده آمریکا را به شرح ذیل تحویل گرفت:
۳۲۰ فروند F-86F
۷ فروند RF-86F
۱۸ فروند F-86D
۱۸ فروند F-86D به ارتش ایالات متحده بازگشت داده شد و در سال ۱۹۶۶ ایالات متحده ۶ فروند از آنها را به نیروی هوایی جمهوری کره، و ۸ فروند باقی مانده را به نیروی هوایی فیلیپین ارسال نمود.

  عربستان سعودی

۱۶ فروند F-86F ساخت ایالات متحده را در سال ۱۹۵۸ و سه فروند F از نروژ در سال ۱۹۶۶ به دست آورده و آنها را در گُردان هوایی شماره ۷ در ظهران به خدمت گرفت.

  آفریقای جنوبی

  کره جنوبی

  اسپانیا

  تایلند

در سال ۱۹۶۲، ۴۰ فروند F-86F ساخت ایالات متحده آمریکا را در اختیار گرفت و آنها رادر گُردان‌های هوایی شماره ۱۳٬۱۲ و ۴۳ به خدمت گرفت.

  تونس

۱۵ فروند F-86F ساخت ایالات متحده را در سال۱۹۶۹ خریداری نمود.

  ترکیه

  سازمان ملل متحد

  ایالات متحده آمریکا

  ونزوئلا

  یوگسلاوی

حمل و نقل هوایی ویرایش

طبق گزارش اداره هوانوردی فدرال، ۵۰ فروند اف-۸۶ خصوصی در ایالات متحده ثبت شده است.[۳۴]

مشخصات (F-86F-40-NA) ویرایش

 
طرح سه نمای جنگنده اف-۸۶ اف.

داده‌ها از The North American Sabre[۳۵] and North American F-86F-40-NA[۳۶]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: ۱
  • طول: ۳۷ فوت ۱ اینچ (۱۱٫۳۰ متر)
  • پهنای بال: ۳۹ فوت ۱ اینچ (۱۱٫۹۱ متر)
  • ارتفاع: ۱۴ فوت ۱ اینچ (۴٫۲۹ متر)
  • مساحت بال‌ها: ۳۱۳٫۴ فوت مربع (۲۹٫۱۲ متر مربع)
  • ماهی‌واره: ریشه بال: NACA 0009-64 mod.; نوک بال‌ها: NACA 0008.1-64 mod.[۳۷]
  • وزن خالی: ۱۱٬۱۲۵ پوند (۵٬۰۴۶ کیلوگرم)
  • وزن ناخالص: ۱۵٬۱۹۸ پوند (۶٬۸۹۴ کیلوگرم)
  • بیشترین وزن برخاست: ۱۸٬۱۵۲ پوند (۸٬۲۳۴ کیلوگرم)
  • ظرفیت سوخت: (سوخت جت JP-4): ۴۳۷ گالون آمریکایی (۳۶۴ گالون بریتانیایی؛ ۱٬۶۵۰ لیتر) مخزن داخلی + ۲ مخزن سوخت بیرونی به ظرفیت ۲۰۰ گالون آمریکایی (۱۷۰ گالون بریتانیایی؛ ۷۶۰ لیتر)
  • پیشرانه هواگرد: ۱ عدد توربوجت جنرال الکتریک جی۴۷،‏ با پیشرانه ۵٬۹۱۰ پوند-نیرو (۲۶٫۳ کیلونیوتن)

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۶۸۷ مایل بر ساعت (۱٬۱۰۶ کیلومتر بر ساعت؛ ۵۹۷ گره) در سطح دریا ۱۴٬۲۱۲ پوند (۶٬۴۴۶ کیلوگرم) باوزن رزمی
۶۷۸ مایل بر ساعت (۵۸۹ گره؛ ۱٬۰۹۱ کیلومتر بر ساعت)
۵۹۹ مایل بر ساعت (۵۲۱ گره؛ ۹۶۴ کیلومتر بر ساعت) at ۳۵٬۰۰۰ فوت (۱۰٬۶۶۸ متر) at ۱۵٬۳۵۲ پوند (۶٬۹۶۴ کیلوگرم)
۵۹۷ مایل بر ساعت (۵۱۹ گره؛ ۹۶۱ کیلومتر بر ساعت) at ۲۱٬۱۴۸ فوت (۶٬۴۴۶ متر)
۵۹۹ مایل بر ساعت (۵۲۱ گره؛ ۹۶۴ کیلومتر بر ساعت) at ۲۲٬۸۳۵ فوت (۶٬۹۶۰ متر)
  • سرعت واماندگی: ۱۲۴ مایل بر ساعت (۲۰۰ کیلومتر بر ساعت؛ ۱۰۸ گره)
  • بُرد: ۱٬۵۲۵ مایل (۱٬۳۲۵ مایل دریایی؛ ۲٬۴۵۴ کیلومتر)
  • بُرد رزمی: ۴۱۴ مایل (۳۶۰ مایل دریایی؛ ۶۶۶ کیلومتر) با دو بمب ۱٬۰۰۰ پوند (۴۵۴ کیلوگرم) و ۲ عدد مخزن سوخت بیرونی۲۰۰ گالون آمریکایی (۱۷۰ گالون بریتانیایی؛ ۷۶۰ لیتر)[۳۸]
  • حداكثر ارتفاع: ۴۹٬۶۰۰ فوت (۱۵٬۱۰۰ متر) at combat weight
  • نرخ صعود: ۹٬۰۰۰ فوت بر دقیقه (۴۶ متر بر ثانیه) در سطح دریا
  • زمان اوج‌گیری: ۳۰٬۰۰۰ فوت (۹٬۱۴۴ متر) در ۵ دقیقه و ۱۲ ثانیه
  • بالابری-به-کشش: ۱۵
  • نیرو به وزن: ۰٫۴۲

جنگ‌افزار

  • سلاح‌ها ۶ قبضه تیربار سنگین کالیبر ۵۰ بی‌ام‌جی (۱۲٫۷ میلی‌متری) از نوع ام۲ برونینگ مجموعاًدارای ۱٬۸۰۰ گلوله
  • راکت‌ها: انواع گوناگون، به عنوان مثال: ۲ غلاف راکت ماترا با ۱۸ راکت ۶۸ میلی‌متری SNEB در هر غلاف
  • بمب‌ها: ۵٬۳۰۰ پوند (۲٬۴۰۰ کیلوگرم) محموله بر روی چهار آویزگاه خارجی تسلیحات، بمب‌ها معمولاً روی آویزگاه بیرونی نصب می‌شدند، زیرا آویزگاه‌های داخلی برای حمل دو مخزن سوخت بیرونی به ظرفیت ۲۰۰ گالن آمریکایی (۷۶۰ لیتر) استفاده می‌شدند که برد مفیدتری به هواپیما می‌داد. جنگنده طیف گسترده‌ای از بمب‌ها را می‌توانست حمل کند. (حداکثر بارگذاری استاندارد دو بمب ۱۰۰۰ پوندی (۴۵۰ کیلوگرمی) به اضافه دو مخزن سوخت بیزونی)، حامل‌های ناپالم یا یک سلاح هسته ای تاکتیکی.

جستارهای وابسته ویرایش

توسعه مرتبط

هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه

فهرست‌های مرتبط

منابع ویرایش

  1. ↑ "F-86 Sabre — Nine Fascinating Facts About America's Iconic Cold War Jet Fighter". 9 October 2018.
  2. ↑ "F-86 Sabre Jet".
  3. ↑ "F-86H Sabre an overlooked gem at Museum of Aviation". 30 August 2016.
  4. ↑ "North American F-86F – Vintage Flying Musem".
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Winchester 2006, p. 184.
  6. ↑ Goebel, Greg. "Sabre Ancestor: FJ-1 Fury." vectorsite.net. Retrieved: 19 July 2011.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ (Werrell 2005، ص. 5.)
  8. ↑ (Werrell 2005، ص. 6.)
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ "North American F-86." Aviation History On-line Museum. Retrieved: 20 August 2010.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage." بایگانی‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine ae.illinois.edu, 15 October 2010. Retrieved: 19 July 2011.
  11. ↑ Blair 1980.
  12. ↑ Radinger and Schick 1996, p. 15.
  13. ↑ Willy and Schick 1996, p. 32.
  14. ↑ Bevan, Duncan. "F-86 Sabre wings explained." بایگانی‌شده در ۲۶ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine tripod.com. Retrieved: 7 June 2011.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ (Werrell 2005، صص. 9–10.)
  16. ↑ "North American F-86 Sabre (Day-Fighter A, E and F Models)." بایگانی‌شده در ۲۴ فوریه ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine National Museum of the United States Air Force. Retrieved: 7 June 2011.
  17. ↑ "Planes of Perrin, North American F-86L "Dog Sabre." perrinairforcebase.net. Retrieved: 20 August 2010.
  18. ↑ "Planes of Perrin, North American F-86L "Dog Sabre." perrinairforcebase.net. Retrieved: 20 August 2010.
  19. ↑ Joos 1971, p. 3.
  20. ↑ Wagner, The North American Sabre Retrieved: 20 August 2010.
  21. ↑ Knaack 1978, p. 52.
  22. ↑ Leyes 1999, pp. 243, 530.
  23. ↑ Goebel, Greg (August 1, 2002). "F-86E Through F-86L". faqs.org. Retrieved November 27, 2017.
  24. ↑ "North American F-86H Sabre". National Museum of the US Air Force. May 29, 2015. Retrieved November 7, 2017.
  25. ↑ Dunlap 1948, pp. 310–311.
  26. ↑ "To Snatch a Sabre". Smithsonianmag.com. Retrieved 2 March 2022.
  27. ↑ Trade Register, (جستجوی آمریکا به ایران)
  28. ↑ "PHASED OUT AIRCRAFT". Bangladesh Air Force. Archived from the original on 1 October 2020. Retrieved 25 September 2020.
  29. ↑ "The history of the Bolivian Air Force begins with its creation as such on September 26, 1957, the year in which it became an independent structure of the Army". Fab.bo. Retrieved 2 March 2022.
  30. ↑ "North American F-86 Sabre Registry - A Warbirds Resource Group Site". Warbirdregistry.org.
  31. ↑ Schrøder 1991, p. 62.
  32. ↑ Baugher, Joe.
  33. ↑ Baugher, Joe.
  34. ↑ "FAA Registry: F-86." بایگانی‌شده در ۴ دسامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine FAA.
  35. ↑ Wagner 1963, p. 145.
  36. ↑ Baugher, Joe. "North American F-86F-40-NA." joebaugher.com. Retrieved: 28 September 2020.
  37. ↑ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. Retrieved 16 April 2019.
  38. ↑ Futrell 2000, p. 639.

Wikipedia contributors, "F-86 Sabre," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=F-86_Sabre&oldid=183048272 (accessed January 13, 2008).


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «Note» وجود دارد، اما برچسب <references group="Note"/> متناظر پیدا نشد. ().

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اف-۸۶_سیبر&oldid=39317259»