لوئیس آربوگاست
لوئیس فرانسوا آنتوان آربوگاست (۴ اکتبر ۱۷۵۹–۸ آوریل ۱۸۰۳) یک ریاضیدان فرانسوی بود. وی در متزیگ در آلزاس متولد شد و در استراسبورگ، جایی که در آن استاد بود، درگذشت. او در مورد سری و مشتقات شناخته شده با نام خود نوشت: او اولین نویسنده ای بود که نمادهای عملیاتی را از کمیتها جدا کرد و به‌طور سیستماتیک علامت گذاری اپراتور DF را برای مشتقات تابع F معرفی کرد.[۳] در سال ۱۸۰۰، او در رساله حسابگری[۴] که در آن اولین بیانیه[۵] شناخته شده از آنچه در حال حاضر به عنوان فرمول فاوا دی برونو شناخته می‌شود، ۵۵ سال قبل از اولین مقاله منتشر شده[۶] از فاوا دی برونو در مورد این موضوع بحث کرده‌است.
| لوییس آربوگاست | |
|---|---|
| زادهٔ | ۴ اکتبر ۱۷۵۹ Mutzig |
| درگذشت | ۱۸ آوریل ۱۸۰۳ (۴۳ سال)[۱] استراسبورگ |
| ملیت | فرانسوی |
| جایزه(ها) | جایزه آکادمی علوم روسیه ۱۷۸۹[۲] |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | آنالیز ریاضی |
| محل کار | Collège de Colmar, École d'Artillerie de Strasbourg, دانشگاه استراسبورگ |
| تأثیر گرفته از | François Joseph Français |
او استاد ریاضیات در کلژ د کلمار بود و وارد یک مسابقه ریاضیاتی شد که توسط آکادمی سن پترزبورگ اداره می‌شد. ورود او به او شهرت داد و جایگاه مهمی در تاریخ توسعه حسابان بود. اربوگاست مقاله ای را به آکادمی سن پترزبورگ ارسال کرد که در آن او کاملاً از کنار اویلر پایین آمد. در حقیقت او بسیار بیشتر از اویلر در نوع توابع دلخواه معرفی شده با ادغام معادلات دیفرانسیل جزئی،[۷] ادعا می‌کند که توابع می‌توانند ناپیوسته باشند نه تنها به معنای محدود ادعا شده توسط اویلر، بلکه به معنای کلی تر ناپیوسته است. تعریف شده‌است که اجازه می‌دهد تا تابع از جزهایی از منحنی‌های مختلف تشکیل شود. آربوگاست با مقاله خود این جایزه را به دست آورد و مفهوم عملکرد ناپیوسته در رویکرد دقیق تر کوشی به تجزیه و تحلیل اهمیت پیدا کرد.
در سال ۱۷۸۹ او در استراسبورگ گزارش عمده ای در مورد مشتق و انتگرال به فرهنگستان علوم فرانسه در پاریس ارسال کرد که هرگز منتشر نشد. وی در مقدمه اثر بعدی ایده‌هایی را تشویق کرد که او را برای نوشتن گزارش مهم سال ۱۷۸۹ واداشت. اساساً او فهمید که هیچ روش سختگیرانه ای برای مقابله با همگرایی سری‌ها وجود ندارد و حرفه آربوگاست به ارتفاعات جدیدی رسید. وی علاوه بر پست ریاضیات، به عنوان استاد فیزیک در کالج رویال در استراسبورگ منصوب شد و از آوریل ۱۷۹۱ به عنوان استاد خود تا اکتبر ۱۷۹۱ خدمت کرد، در سال ۱۷۹۴ به عنوان رئیس دانشگاه استراسبورگ منصوب شد.
مشارکت او در ریاضیات او را به عنوان یک متفکر فلسفی نشان می‌دهد؛ و همچنین کارکردهای ناپیوسته، همان‌طور که در بالا گفتیم، وی حسابان را به عنوان نمادهای عملیاتی تصور کرد. دستکاری جبری سری که توسط لاگرانژ و لاپلاس در دهه ۱۷۷۰ مورد بررسی قرار گرفته‌است در سال ۱۸۰۰ توسط آرگوگست در قالب برابری اپراتور در نظر گرفته شد. ما به او مفهوم کلی فاکتوریل را به عنوان محصول تعداد محدودی از شرایط در پیشرفت حسابان مدیون هستیم.
یادداشت‌ها ویرایش
- ↑ The secondary literature leaves some uncertainty on the death date: some sources report 8 April instead of 18 April. It is possible that in reference (Rouse Ball 1960، ص. 330) the 1 has been lost as a result of a اشتباه تایپی: however, the version given by the بایگانی تاریخچه ریاضیات مک‌تیوتر is believed to be the correct one. In fact, the confusion may come from the fact that his death was registered, in the Republican calendar, as 18 Germinal Year XI, which translates to 8 April 1803. See his death certificate in the Archives du با-رن، document 1273 [۱][پیوند مرده]
- ↑ According to (Taton 1970، ص. 259), which mention the mathematician and a few of his achievements while describing the history of scientific relationships between France and روسیه.
- ↑ See reference (Cajori 1929).
- ↑ See reference (Arbogast 1800).
- ↑ According to the accurate analysis of (Craik 2005).
- ↑ Precisely the paper (Faà di Bruno 1855).
- ↑ See (Michaud و Michaud 1811، ص. 362): according to this source, he submitted his memoir in 1792.
منابع عمومی ویرایش
- Birembaut, Arthur (1959), "Les deux déterminations de l'unité de masse du système métrique", Revue d'histoire des sciences et de leurs applications (به فرانسوی), 12 (1): 25–54, doi:10.3406/rhs.1959.3698 Available from Persee.
- Cajori, F. (2007) [1929], A History oh Mathematical Notations, Volume II (4th ed.), New York: Cosimo classics, pp. xxii+367, ISBN 978-1-60206-714-1
- Fréchet, M. (1940), "Biographie du mathématicien alsacien Arbogast", Thalès (به فرانسوی), 4: 43–55, MR 0021505, Zbl 0061.00509.
- Lusternik, L. A.; Petrova, S. S. (1972), "Les premières étapes du calcul symbolique", Revue d'histoire des sciences et de leurs applications (به فرانسوی), 25 (3): 201–206, doi:10.3406/rhs.1972.3289, MR 0449994, Zbl 0238.01016. Available from Persee.
- Michaud, Joseph Fr.; Michaud, Louis Gabriel, eds. (1811), "Arbogast (Luis-François-Antoine)", Biographie universelle, ancienne et moderne; ou, Histoire, par ordre alphabétique: de la vie publique et privée de tous les hommes qui se sont fait remarquer par leurs écrits, leurs actions, leurs talents, leurs vertus ou leurs crimes. (به فرانسوی), vol. Tome Deuxieme, Paris: Chez Michaud Frères, pp. 361–362. Maybe the earliest biography of Arbogast, printed only few years after his death. Entirely freely available from گوگل بوکس.
- Rouse Ball, W. W. (1960) [1908], A Short Account of the History of Mathematics (4th ed.), New York: Dover Publications, pp. xxiv+522, ISBN 0-486-20630-0, JFM 20.0001.01 (Review of the first edition), available from پروژه گوتنبرگ.
- Taton, René (1970), "Sur l'histoire des relations scientifiques franco-russes", Revue d'histoire des sciences et de leurs applications (به فرانسوی), 23 (3): 257–264, doi:10.3406/rhs.1970.3145 Available from Persee.
- Voltz, René (October 2001), "L'Université Royale Française (18ème siècle)" (PDF), in Kraus, I.; Mayet, N. (eds.), La Physique à Strasbourg. Regards sur le passé (1621–1918) (به فرانسوی), retrieved February 26, 2011.
منابع علمی ویرایش
- Arbogast, L. F. A. (1800), Du calcul des derivations (به فرانسوی), Strasbourg: Levrault, pp. xxiii+404, Entirely freely available from گوگل بوکس.
- Craik, Alex D. D. (February 2005), "Prehistory of Faà di Bruno's Formula", American Mathematical Monthly, 112 (2): 217–234, doi:10.2307/30037410, MR 2121322, Zbl 1088.01008.
- Faà di Bruno, F. (1855), "Sullo sviluppo delle funzioni (On the development of the functions)", Annali di Scienze Matematiche e Fisiche (Annals of Mathematics and Physics) (به ایتالیایی), 6: 479–480. A well-known paper where Francesco Faà di Bruno presents the two versions of the formula that now bears his name, published in the journal founded by بارنابا تورتولینی.