پل پوت
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای مورد استفاده در ویکی‌پدیا نیست. (ژوئن ۲۰۱۷) |
پل پوت (به خمر: ប៉ុល ពត) (زاده ۱۹ مهٔ ۱۹۲۵ – درگذشته ۱۵ آوریل ۱۹۹۸) سیاستمدار کامبوجی بود که جنبش خمر سرخ به رهبری او از ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ بر کامبوج حکم راند.[۱][۲]
پل پوت | |
|---|---|
 | |
| نخست‌وزیر کامبوج دموکراتیک | |
| دوره مسئولیت ۱۹۷۵ – ۱۹۷۹ | |
| رهبر خمرهای سرخ | |
| آغاز به کار ۱۹۷۵ | |
| دبیرکل حزب کمونیست کامبوج | |
| دوره مسئولیت ۱۹۶۳ – ۱۹۷۹ | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | سولات سار ۱۹ مهٔ ۱۹۲۵ استان کامپونگ توم، هندوچین فرانسه |
| درگذشته | ۱۵ آوریل ۱۹۹۸ (۷۲ سال) آن لونگ ونگ |
| ملیت |  کامبوج |
| فرزندان | خیو پاناری (Khieu Ponnary) |
| پیشه | سیاستمدار |
پل پوت، که از مائوئیسم تأثیر گرفته بود، در سال ۱۹۷۵ با کودتایی علیه سینگهام، پادشاه کامبوج، قدرت را به دست گرفت. در مدت چهار سال حکومت خمرهای سرخ، او و رهبران حزب حدود ۱/۷ میلیون نفر از جمعیت ۸ میلیون نفری کامبوج را در کشتزارهای مرگ در گودال‌هایی که در زمین حفر شده بودند، به رگبار بستند و سپس اجساد قربانیان را در همان‌جا به خاک سپردند. سرنگونی حکومت خمرهای سرخ در سال ۱۹۷۹ با حمله ارتش ویتنام انجام شد.[۳]
کودکی
ویرایشسولات سار، معروف به پل پوت، در استان توم کامبوج، در خانواده‌ای نسبتاً ثروتمند با اصلیت چینی-کامبوجی زاده شد. او در سال ۱۹۲۵ به دنیا آمد. در ۱۹۳۵، برای تحصیل به مدرسه‌ای کاتولیک در پنوم پن رفت و به دلیل داشتن ارتباط نزدیک خانوادگی با پادشاه، گاهی از قصرها و اماکن سلطنتی دیدن می‌کرد. در سال ۱۹۴۷، او موفق به اخذ ورودی مدرسه سیسوات شد، اما به ادامه تحصیل در آن مدرسه نرسید. همسر آینده او، خیو پاناری، نیز در همان مدرسه حضور داشت.
پس از دریافت بورس تحصیلی، پل پوت به رشته‌ای فنی روی آورد و از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۳ در کالج ای اف آر در پاریس در رشته الکتریسیته رادیویی تحصیل کرد. در همین دوران، او با تشکیلات بین‌المللی کارگری در یوگسلاوی همکاری نمود. سیاست‌های ضد استعماری و تأثیر تشکیلات کمونیستی فرانسه، به ویژه پس از به رسمیت شناختن ویتنام توسط شوروی در سال ۱۹۵۰، جوانان کامبوجی از جمله پل پوت را به خود جلب کرد.[۴] در سال ۱۹۵۱ او به سلول‌های مخفی کمیته کمونیستی فرانسه، معروف به دایره مارکسیستی، پیوست و به سرعت به عضویت کمیته دست یافت. در سال ۱۹۵۴، پس از ناکامی در امتحانات، مجبور به بازگشت به کامبوج شد و به عنوان کارشناس دولتی مأمور ارزیابی گروه‌های یاغی علیه دولت گردید. در سال ۱۹۵۶، او با خیو پاناری ازدواج کرد.
سال‌های شورش (۱۹۶۲–۱۹۶۸)
ویرایشدر سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۸، وضعیت سیاسی کامبوج به دلیل سرکوب‌های دولت علیه جنبش‌های چپ و دستگیری گسترده رهبران کمونیستی دچار ناآرامی و تنش فراوانی شد. این اقدامات منجر به کاهش فضای عملی برای فعالیت‌های گروه‌های زیرزمینی شد و برخی از اعضای جنبش مجبور به فرار به مرزهای کشور، از جمله پل پوت، گردیدند. در سال ۱۹۶۳، در یک دیدار حزبی محدود، پل پوت به عنوان دبیر کمیته مرکزی حزب کمونیست کامبوج انتخاب شد؛ انتخابی که در پی افزایش فشارهای سیاسی و سرکوب‌های دولتی صورت گرفت.[۵]
به قدرت رسیدن
ویرایشبا گذشت زمان و به دلیل نارضایتی فراگیر روستاییان از سیاست‌های دولت، جنبش کمونیستی توانست حمایت‌های گسترده‌ای کسب کند. ضعف و ناتوانی دولت در مقابله با شورش‌های داخلی، زمینه را برای گسترش نفوذ گروه‌های چپ فراهم ساخت. در اوایل دهه ۱۹۷۰، با رشد نفوذ جنبش و افزایش حمایت‌های مردمی، پل پوت و همراهانش به تدریج توانستند قدرت را در سطح کشور تثبیت کنند. در آوریل ۱۹۷۵، نیروهای خمر سرخ پایتخت کامبوج را تسخیر کردند و با تأسیس رژیم جدید به نام «کامبوج دموکراتیک»، پل پوت به عنوان رهبر مطلق کشور به قدرت رسید. این حکومت با اجرای سیاست‌های افراطی از جمله اجبار به تخلیه شهرها، مهاجرت اجباری به مناطق روستایی و پاکسازی‌های گسترده، منجر به مرگ تقریباً یک‌سوم جمعیت کامبوج گردید.[۶]
کامبوج دموکراتیک (۱۹۷۵–۱۹۷۹)
ویرایشدر ۱۷ آوریل ۱۹۷۵، نیروهای خمر سرخ پایتخت کامبوج را تسخیر کردند و رژیمی جدید به نام «کامبوج دموکراتیک» تأسیس نمودند. در این دوران، پل پوت به عنوان رهبر مطلق حزب خمر سرخ به قدرت رسید و تلاش کرد تا جامعه‌ای بی‌طبقه و کاملاً اشتراکی ایجاد کند. سیاست‌های این رژیم شامل اجبار به تخلیه شهرها، مهاجرت اجباری به مناطق روستایی، اعمال پاکسازی‌های گسترده علیه گروه‌های خاص (از جمله افراد تحصیل‌کرده، متفکران، اقلیت‌های مذهبی و کسانی که با کشورهای خارجی روابط داشتند) و اجرای کشتارهای دسته‌جمعی به منظور «سال صفر» بود. این سیاست‌ها منجر به مرگ بین ۱ تا ۲ میلیون نفر (حدود یک‌سوم جمعیت کامبوج) در اثر کشتار، گرسنگی و بیماری گردید. سرنگونی رژیم در سال ۱۹۷۹ با حمله نیروهای ویتنامی به پایان رسید و فضای سیاسی کامبوج دچار تغییرات بنیادینی شد.[۷][۸]
مرگ
ویرایشدر شب ۱۵ آوریل ۱۹۹۸، رسانه صدای آمریکا (که پل پوت به آن علاقه داشت) اعلام کرد که اعضای گروه خمر سرخ او را به دادگاه جنایت علیه بشریت ارجاع داده‌اند. طبق گفته‌های همسر او، وی در حالی که منتظر انتقال به جای دیگری بود، در رختخواب درگذشت؛ و ادعا شد که مرگ او ناشی از سکته قلبی بوده است. دولت کامبوج پس از بررسی جسد، چند روز بعد جسد او را در منطقه خمر سرخ سوزاند.[۹]
جستارهای وابسته
ویرایش
منابع
ویرایش- ↑ "Pol Pot – Biography, Regime, Genocide, Death, & Facts" (به انگلیسی). Encyclopedia Britannica. Retrieved 10 May 2023.
- ↑ "Pol Pot: The legacy of a ruthless dictator". The Guardian. 16 April 2018. Retrieved 10 May 2023.
- ↑ "Pol Pot and the Cambodian Genocide". History.com. Retrieved 10 May 2023.
- ↑ "Pol Pot and the Cambodian Communist Movement". Cambridge University Press. 1991. Retrieved 10 May 2023.
- ↑ "Pol Pot" (به انگلیسی). Encyclopedia Britannica. Retrieved 10 May 2023.
- ↑ "Pol Pot and the Cambodian Genocide" (به انگلیسی). History.com. Retrieved 10 May 2023.
- ↑ "Pol Pot and the Cambodian Genocide" (به انگلیسی). History.com. Retrieved 10 May 2023.
- ↑ "Democratic Kampuchea" (به انگلیسی). BBC News. 24 March 2011. Retrieved 10 May 2023.
- ↑ "Pol Pot: The End of an Era". BBC News. 24 March 2011. Retrieved 10 May 2023.
- "Pol Pot" (به انگلیسی). Retrieved 28 August 2008.