پوماره چهارم (زاده: ۲۸ فوریه ۱۸۱۳، متوفی: ۱۷ سپتامبر ۱۸۷۷)، نام کامل به زبان محلی (به تاهیتیایی: Aimata Pōmare IV Vahine-o-Punuateraʻitua) که به نام «آیماتا» (به تاهیتیایی: Aimata)، به معنی «چشم‌خوار»، نیز شناخته می‌شود (اشاره به رسوم قدیمی بومیان در خوردن چشمان دشمن شکست خورده دارد)،[۲] او ملکه تاهیتی بین سالهای ۱۸۲۷ الی ۱۸۷۷ و چهارمین فرمانروای پادشاهی تاهیتی از دودمان پوماره بود.

پوماره چهارم
Pōmare IV
ملکه تاهیتی
سلطنت۱۱ ژانویه ۱۸۲۷ – ۱۷ سپتامبر ۱۸۷۷
پیشینپوماره سوم
جانشینپوماره پنجم
نایب السلطنهTeriʻitariʻa Ariʻipaeavahine
Teriʻitoʻoterai Teremoemoe
Council of Chiefs
زاده۲۸ فوریهٔ ۱۸۱۳
پاره، تاهیتی
درگذشته۱۷ سپتامبر ۱۸۷۷ (۶۴ سال)
کاخ پادشاهی، پاپت، تاهیتی
آرامگاه
مقبره شاه، آرو
همسر(ان)تاپوئادوم (پادشاه بورا بورا)
Ariʻifaʻaite
فرزند(ان)
among others
Ariʻiaue
پوماره پنجم
Teriʻimaevarua II
Tamatoa V
Punuariʻi Teriʻitapunui
Teriʻitua Tuavira
نام کامل
ʻAimata Pōmare IV Vahine-o-Punuateraʻitua
خانداندودمان پوماره
پدرپوماره دوم
مادرتری ایتو اوته رای-موئه-موئه
امضاءپوماره چهارم Pōmare IV's signature
Queen Pōmare IV, portrait by Charles Giraud, Musée de Tahiti et des Îles
Queen Pomare's Palace, Tahiti (LMS, 1869, p. 30)[۱]

خانواده

ویرایش

پوماره دختر پوماره دوم از همسر دوم وی تری ایتو اوته رای-موئه-موئه (به تاهیتیایی: Teriʻitoʻoterai Tere-moe-moe) بود. پدربزرگ او پوماره یکم بنیانگذار پادشاهی تاهیتی بود.

او پس از فوت برادرش پوماره سوم، زمانی که تنها ۱۴ سال داشت، به عنوان فرمانروای تاهیتی انتخاب شد.

زندگی‌نامه

ویرایش

در سال ۱۸۴۳، فرانسوی‌ها تاهیتی را تحت الحمایه دولت متبوع خود اعلام نموده و فرمانداری را در پاپت منصوب نمودند. ملکه در برابر مداخله فرانسه مبارزه ای نابرابر و نافرجام داشت و به پادشاه فرانسه لوئی فیلیپ و ملکه ویکتوریا نامه نوشت و از دولت بریتانیا درخواست مداخله را نموده، که البته بی‌نتیجه بود و در اعتراض به تبعید خود خواسته خود به رایاتئا، تن داد.[۳]آنچه پس از آن رخ داد، جنگ خونین فرانسه و تاهیتی بود، که از سال ۱۸۴۳ تا ۱۸۴۷ ادامه یافت و تمامی پادشاهی‌های جزایر انجمن را درگیر خود نمود. تاهیتیایی‌ها متحمل تلفات سنگینی شدند، اما آمار کشته شدگان فرانسوی‌ها نیز زیاد بود. اگرچه در این جنگ، بریتانیایی‌ها به دولت تاهیتی کمک نکردند، اما آنها به‌طور جدی فرانسه را محکوم کرده و تقریباً جنگ بین دو قدرت در اقیانوس آرام آغاز شد.این درگیری ها با شکست نیروهای تاهیتیایی در قلعه فائوتائوآ خاتمه یافت. اگرچه فرانسوی‌ها پیروز شدند، اما به دلیل فشار دیپلماتیک بریتانیای کبیر نتوانستند جزیره را به قلمروهای خود ضمیمه کنند، بنابراین تاهیتی و موئورئا به حکومت های تحت الحمایه فرانسه تبدیل شدند. یک بند برای حل و فصل جنگ این بود که متحدان ملکه پوماره در هواهین، رایاتئا و بورا بورا، کماکان اجازه داشتند، تا مستقل باقی بمانند.[۴][۵][۶]

ملکه پوماره چهارم در نهایت تسلیم شده و از سال ۱۸۴۷ تا ۱۸۷۷ زیر نظر دولت فرانسه ،فرمانروایی نمود.[۴]او تلاش کرد تا فرزندانش را در مناصب قدرت در تاهیتی و سایرجزایر بادپناه مستقر نماید.

منابع

ویرایش
  1. London Missionary Society, ed. (1869). Fruits of Toil in the London Missionary Society. London: John Snow & Co. p. 30. Retrieved 12 September 2016.
  2. Sand, Elin "Woman Ruler: Woman Rule" pg. 289
  3. O'Brien 2006, pp. 108–129.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Matsuda 2005, pp. 91–112.
  5. Ward & Gooch 1922, pp. 182–185.
  6. La guerre franco-tahitienne (1844–1846). Histoire de l'Assemblée de la Polynésie française

کتاب‌شناسی

ویرایش

Further reading

ویرایش