پیمان کارلویتس

پیمان صلح ۱۶۹۹

پیمان کارلویتس در ۲۶ ژانویه ۱۶۹۹ میلادی در کارلویتس[الف] (اکنون در صربستان) منعقد شد و به جنگ بزرگ عثمانی (‎۱۶۸۳–۱۶۹۹) که در آن امپراتوری عثمانی در نبرد زنتا مقابل اتحاد مقدس شکست خورد، پایان داد. این پیمان سرآغاز دوره انحطاط امپراتوری عثمانی و از طرفی دورهٔ قدرت پادشاهی هابسبورگ در اروپای مرکزی بود.

صلح کارلویتس
مذاکرات صلح کارلویتس
مفادAustro-Ottoman War of 1683–1697
تاریخ پیش‌نویساز ۱۶ نوامبر ۱۶۹۸
تاریخ امضا۲۶ ژانویه ۱۶۹۹ (۱۶۹۹-01-۲۶)
مکان امضاکارلویتس، امپراتوری هابسبورگ (اکنون صربستان)
امضاکنندگان
گروه‌ها
زبان‌ها

در مذاکرات صلح کارلویتس، میزگرد برای اولین بار در تاریخ مذاکرات دیپلماتیک بین‌المللی مورد استفاده قرار گرفت؛ میز مذاکره درون خیمه‌ای با چهار ورودی قرار داشت و هیچ نماینده‌ای ارجحیت در ورود نداشت.[۱]

شرایط

ویرایش

بنابر این پیمان، عثمانی‌ها بخش اعظم مجارستان، بوسنی و هرزگوین و کرواسی را به امپراتوری هابسبورگ واگذاردند، ترانسیلوانی همچنان مستقل باقی‌ماند ولی توسط فرمانداری اتریشی اداره می‌شد، ناحیه پادولیا به همراه قلعه‌های نظامی کامیانتس-پودیلسکیی به لهستان بازگردانده شد و ونیز بخش اعظم دالماسی به همراه کلیه پلوپونز را از امپراتوری عثمانی گرفت.

دولت عثمانی بلگراد و باناتِ تِمِش‌وار (اکنون تیمیشوارا) و حکومت مولدووا و والاچیا را حفظ کرد. پس از یک سال مذاکرات با روسیه تزاری به موجب پیمان کنستانتینوپل، بندر آزوف به پتر یکم، شاه روسیه، تسلیم شد.

توضیحات

ویرایش
  1. Sremski Karlovci

منابع

ویرایش
  1. Conflict and Conquest in the Islamic World: A Historical Encyclopedia (به انگلیسی). ABC-CLIO. July 22, 2011. p. 464.