چینی گن
چینی گَن (چینی ساده‌شده: 赣语، چینی سنتی: 贛語، پین‌یین: Gon ua) یکی از گونه‌های چینی و زبان مادری حدود ۲۲ میلیون نفر در استان جیانگشی و نواحی اطراف آن در هونان، هوبئی، آن‌هوئی و فوجیان است. گن عضوی از شاخه چینی خانواده زبان‌های چینی-تبتی است و هاکا نزدیک‌ترین گونهٔ چینی به آن است.
| گن | |
|---|---|
| 贛語/赣语 | |
 عبارت گن اوا (زبان گن) نوشته شده با حروف چینی | |
| زبان بومی در | جمهوری خلق چین |
| منطقه | مرکز و شمال جیانگشی، شرق هونان، بخش‌هایی از فوجیان، آن‌هوئی، هوبئی |
| قومیت | مردم گن (چینی هان) |
شمار گویشوران | ۲۲ میلیون (۲۰۰۷)[۱] |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | gan |
| گلاتولوگ | ganc1239[۲] |
 | |
گن دارای گویش‌های متعددی است و گویش نانچانگ معمولاً به عنوان گویش معیار در نظر گرفته می‌شود. دستور زبان گن شبیه به دستورهای گونه‌های جنوبی چینی است. در گن تعدادی کلمه و اصطلاح باستانی وجود دارد که در اصل مربوط به زبان چینی کلاسیک هستند و اکنون در ماندارین کاربردی ندارند یا دارای کاربرد کمی هستند.
منابع ویرایش
- ↑ Mikael Parkvall, "Världens 100 största språk 2007" (The World's 100 Largest Languages in 2007), in Nationalencyklopedin
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Gan Chinese". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help)
- ویکی انگلیسی