یدالله صمدی
یدالله صمدی (زادهٔ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۱ در مراغه – درگذشتهٔ ۳ مهر ۱۳۹۷ در شیراز) کارگردان، فیلمنامهنویس و تهیه‌کننده سینما اهل ایران بود.[۱]
| یدالله صمدی | |
|---|---|
 یدالله صمدی - چهاردهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت ۴ مهر ۱۳۹۵ | |
| زمینه فعالیت | کارگردان |
| تولد | ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۱ مراغه، ایران |
| والدین | محمد صمدی - معصومه سراینده |
| مرگ | ۳ مهر ۱۳۹۷ (۶۶ سال) شیراز، ایران |
| ملیت | ایرانی |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
| صفحه در وبگاه سوره | |
زندگی‌نامهویرایش
صمدی فعالیت سینمایی خود را با فیلم «تختخواب سه نفره» از دستیار کارگردانی نصرت کریمی در سال ۱۳۵۱ آغاز نمود و در سال ۱۳۶۳ با ساخت اولین فیلم خود - مردی که زیاد می‌دانست -، ساخت اوّلین فیلم طنز پس از انقلاب را به نام خود سند زد و با همین فیلم برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سومین جشنواره فیلم فجر گردید.
یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های آثار یدالله صمدی توجه به فرهنگ بومی آذربایجان و استفاده از داستان‌های اصیل این سرزمین است که حاصل آن را می‌توان در فیلم‌های اتوبوس (۱۳۶۴)، ساوالان (۱۳۶۸)، دمرل (۱۳۷۲) و سارای (۱۳۷۶) مشاهده نمود.
که در این میان فیلم اتوبوس (۱۳۶۴)، به عنوان یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های آن دوره نیز شناخته می‌شود. اما عرصه فعالیت صمدی تنها در این بازه محدود نمی‌شود. فیلم ایستگاه (۱۳۶۶) بی تردید یکی از بهترین تریلرهای روانشناختی سینمای پس از انقلاب می‌باشد و این فیلم به همراه فیلم نقطه ضعف محمدرضا اعلامی یکی از جریان‌سازان این ژانر در سینمای ایران بوده‌اند. ایستگاه علی‌رغم نادیده گرفته شدن از سوی داوران در جشنواره فجر به عنوان فیلم منتخب منتقدان و نویسندگان سینمایی در سال ۶۳ برگزیده شد.
صمدی در ادامه فعالیت‌های خویش دوباره به ژانر کمدی شهری بازگشت و آثاری چون آپارتمان شماره ۱۳ (۱۳۶۹)، دو نفر و نصفی (۱۳۷۰) و معجزه خنده (۱۳۷۵) را خلق کرد. فیلم آپارتمان شماره ۱۳، جایزه سیمرغ بلورین بهترین فیلم و فیلمنامه را در سال ۶۹ از جشنواره فجر کسب نمود. وی در دهه ۸۰ نیز آثاری چون بانوی من (۱۳۸۱) و شهرآشوب (۱۳۸۴) را کارگردانی نمود.
وی در طیّ سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰، سریال شوق پرواز را دربارهٔ زندگی شهید عباس بابایی، به سفارش بنیاد شهید و امور ایثارگران برای شبکه اوّل سیما کارگردانی کرد و این نخستین تجربهٔ تلویزیونی او به‌شمار می‌رفت که با موفّقیت و استقبال چشم‌گیری مواجه شد.
وی همچنین به مدت سه سال (۱۳۸۰–۱۳۷۷) مدیر عامل خانه سینما بود و علاوه بر آن ریاست کانون کارگردانان سینمای ایران را نیز بر عهده داشت.
صمدی در هفدهمین دوره و همچنین در سی امین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، داوری بخش مسابقه سینمای ایران را عهده‌دار بوده‌است.
یدالله صمدی مدت سه ماه از بیماری کبد رنج می‌برد و برای پیوند کبد به بیمارستان پیوند اعضاء ابوعلی سینا در شیراز منتقل شد. عمل پیوند کبد انجام شد اما به دلیل شرایط نامساعد جسمی، ساعت ۱۷:۳۰ عصر روز سه شنبه سوم مهر ۱۳۹۷ در سن ۶۶ سالگی در شیراز درگذشت.[۲]
فیلم‌شناسیویرایش
کارگردانویرایش
- پدر آن دیگری (۱۳۹۳)
- هفت‌سین (سریال تلویزیونی) (۱۳۹۲)
- شوق پرواز (سریال تلویزیونی) (۱۳۸۸)
- کلانتری غیرانتفاعی (۱۳۸۷)
- شهرآشوب (۱۳۸۴)
- بانوی من (۱۳۸۱)
- سارای (۱۳۷۶)
- معجزهٔ خنده (۱۳۷۵)
- دمرل (۱۳۷۲)
- دو نفر و نصفی (۱۳۷۰)
- آپارتمان شماره ۱۳ (۱۳۶۹)
- ساوالان (۱۳۶۸)
- ایستگاه (۱۳۶۶)
- اتوبوس (۱۳۶۴)
- مردی که زیاد می‌دانست (۱۳۶۳)
دستیار کارگردانویرایش
- آتش در زمستان (۱۳۶۴)
- دادشاه (۱۳۶۲)
- دست شیطانان (۱۳۶۰)
- شام آخر (۱۳۵۵)
- خانه خراب (۱۳۵۴)
- تختخواب سه نفره (۱۳۵۱)
فیلمنامه‌نویسویرایش
- پدر آن دیگری (۱۳۹۳)
- بانوی من (۱۳۸۱)
- سارای (۱۳۷۶)
- دمرل (۱۳۷۲)
- دو نفر و نصفی (۱۳۷۰)
- آپارتمان شماره ۱۳ (۱۳۶۹)
- ساوالان (۱۳۶۸)
تهیه‌کنندهویرایش
- سارای (۱۳۷۶)
- معجزه خنده (۱۳۷۵)
- آپارتمان شماره ۱۳ (۱۳۶۹)
منابعویرایش
- ↑ https://www.isna.ir/news/97070302073/یدالله-صمدی-درگذشت
- ↑ «یدالله صمدی درگذشت». خبرگزاری ایلنا. ۳ مهر ۱۳۹۷.