ابوعبدالله حسین بن علی زَبیدی شهرت‌یافته به ابن القُمِ زَبیدی (۱۱۳۵- ۱۱۸۵م) ادیب و نثرنویس و شاعر عربی یمنی در سدهٔ ششم هجری بود.[۱][۲][۳] نخست نزد پدرش ادبیات آموخت که خود شاعر بود. نزد فرمانروایان یمن جایگاهی یافت. اما در ۵۶۲ق ناگهان روابطش کاسته و دگرگون شد، به‌طوری که یمن را ترک کرد.[۱]فنون شعری‌اش مدح، رثا، هجو، عتاب، غزل، و شعر ادب ذکر شده‌است.[۱]

ابن القُم زبیدی
ابوعبدالله حسین بن علی زَبیدی
زادهٔ۱۱۳۵م/ ۵۳۰ق
درگذشت۱۱۸۵م/ ۵۸۱ق
پیشه(ها)ادیب، شاعر، نثرنویس
آثاراشعار

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۳۷۹. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  2. زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۶۷. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  3. حموی، یاقوت (۱۹۹۳). معجم الأدباء. ج. ۱۰. بیروت: دارالغرب الإسلامی. صص. ۱۳۰–۱۴۷. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)