ابوالحسن علی واحدی

ابوالحسن علی واحدی همچنین شهرت‌یافته به واحدی نیشابوری (؟ - ۱۰۷۶) محدث، مفسر، زبان‌شناس، ادیب عربی ایرانی در سدهٔ پنجم هجری بود که بیش از هرچیز، برای تفاسیر قرآنش شناخته می‌شود.

ابوالحسن واحدی ابوالحسن علی واحدی نیشابوری
اطلاعات شخصی
درگذشته	۴۶۸قمری
دوران	سده پنجم هجری
منطقه	نیشابور
مذهب	سنی شافعی
پیشه	حدیث، تفسیر قرآن، ادبیات عریی، زبان و لغت‌شناسی

واحدی را از نویسندگان مهم و امام عصر خود در ادبیات، تفسیر، حدیث، فقه و نحو دانسته‌اند. وی همانند معمول همان زمان برای آموزش به شهرهای عراق، شام و حجاز مسافرت داشته‌است. او دانش تفسیر قرآن از ابواسحاق احمد بن محمد بن ابراهیم ثعلبی یادگرفت. از ابوطاهر بن محمش و قاضی ابوبکر حیری بن کندی عیسی بن یحیی گوش دراز و ابوابراهیم اسماعیل بن ابراهیم واعظ و محمد بن ابراهیم مزکی و عبدالرحمان بن حمدان نصروی و احمد بن ابراهیم نجار و دیگران حدیث شنید. ابوالحسن واحدی در سال ۴۶۸ یا ۴۶۹ هجری قمری در نیشابور درگذشت.

آثار و نوشته‌ها

آثار او به زبان عربی است.

• تفاسیر سه‌گانهٔ قرآنی: «البسیط»، «الوسیط» و «الوجیز» که به «الحاوی لجمیع المعانی» موسوم و به «تفسیر واحدی» معروف است؛
• « اسباب النزول» یا «اسباب التنزیل»؛
• «الدعوات والمحصول»؛
• «المغازی»؛
• شرح «دیوان» متنبی؛
• «الاغراب فی الاعراب» یا «الاعراب فی علم الاعراب»، در دانش نحو؛
• «تفسیر النبی (ص)»
• «نفی التحریف عن القرآن الشریف»
• «التحبیر فی شرح الاسماء الحسنی» یا «التنجیز فی شرح اسماء اللَّه الحسنی».

منابع

• دانشنامه تاریخ ادبیات عربی، از عمر فروخ، چاپ قاهره جلد ۳
• معجم‌المؤلفین (۲۷–۲۶/ ۷)
• تاریخ ادبیات در ایران (۲۶۰/ ۲)