اروین شرودینگر
اِروین رودولف یوزف آلکساندر شرودینگر (به آلمانی: Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger) (زاده ۱۲ اوت ۱۸۸۷ – درگذشته ۴ ژانویه ۱۹۶۱) فیزیکدان مشهور اتریشی،[۴] و از کسانی بود که در پیشنهاد و گسترش نظریه موج، نقش اساسی داشتند. از مکانیک موجِ او، نتایجی اساسی در مکانیک کوانتومی پدیدار شد.[۵]
| آروین شرودینگر | |
|---|---|
.jpg) | |
| زادهٔ | ۱۲ اوت ۱۸۸۷ وین، اتریش-مجارستان |
| درگذشت | ۴ ژانویهٔ ۱۹۶۱ (۷۳ سال) وین، اتریش |
| ملیت | اتریشی |
| شهروندی | اتریش ایرلند (از ۱۹۴۸) |
| محل تحصیل | دانشگاه وین |
| شناخته‌شده برای | |
| جایزه(ها) | مدال ماتئوچی (۱۹۲۷) جایزه نوبل فیزیک (۱۹۳۳)مدال ماکس پلانک (۱۹۳۷) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | فیزیک (مکانیک کوانتوم) |
| محل کار | دانشگاه برسلاو دانشگاه زوریخ دانشگاه هومبولت برلین دانشگاه آکسفورد دانشگاه گراتس موسسه مطالعات پیشرفته دوبلین دانشگاه خنت |
| استاد راهنما | فریدریش هازنواورل |
| دیگر راهنمایان دانشگاهی | فرانز اس اکسنر |
| دین | بی‌دین، خداناباور[۲][۳] |
| امضاء | |
 | |
شرودینگر در سال ۱۹۰۶ وارد دانشگاه وین شد و در سال ۱۹۱۰ دکترا گرفت. او پس از آن، در جنگ جهانی اول حضور یافت.[۶]
در سال ۱۹۲۰، نظریه‌ای به نام مکانیک کوانتومی پای به عرصه نهاد و شرودینگر آن را به مفیدترین شکل به شیمی‌دانان عرضه کرد.[۷] او در سال ۱۹۲۱ به دانشگاه زوریخ رفت و در سال ۱۹۲۶، اساسی‌ترین معادله غیر نسبیتی در مکانیک کوانتومی برای توصیف حالت یک ذره را به نام معادله شرودینگر به ثبت رساند[۸] و با کمک‌گرفتن از اصل عدم قطعیت، مدل جدید اتمی را، به نام اوربیتال اتمی، پیش نهاد داد.[۹][۱۰][۱۱] شرودینگر در سال ۱۹۳۳ به همراه پل دیراک، فیزیکدان انگلیسی، برای پیشنهاد معادله موج، برنده جایزه نوبل فیزیک شد،[۶][۱۲] و در سال ۱۹۳۵ به همراه آلبرت اینشتین، آزمایش گربه شرودینگر را مطرح کرد.[۱۳] او در سال ۱۹۳۶ رئیس دانشگاهِ گراتس در اتریش شد،[۱۴] و در سال ۱۹۳۸ با ورود نازی‌ها به اتریش، اتریش را ترک کرد.[۱۵]
شرودینگر در ۴ ژانویه ۱۹۶۱ در وین، در ۷۳ سالگی، به دلیل بیماری سِل درگذشت.[۴][۱۶]
او با اینکه از خانواده‌ای مسیحی می‌آمد، خداناباور (آتئیست) بود. به عنوان یک بی‌دین، شرودینگر خدا را آفرینندهٔ جهان نمی‌دانست و همواره، سنت‌گرایی دینی را نفی می‌کرد. با این حال، او به ادیان شرقی همچون بودیسم، هندوئیسم و جِینیسم و همچنین به همه‌خدایی اسپینوزا، علاقه داشت. او از نمادهای مذهبی در نوشته‌هایش استفاده می‌کرد.[۲][۳] شرودینگر باور داشت که تلاش‌های علمی‌اش، دست آخر به یافتن سرچشمهٔ هستی خواهد انجامید.[۱۷]
زندگیویرایش
دوران کودکیویرایش
اِروین شرودینگر در ۱۲ اوت ۱۸۸۷ چشم به جهان گشود. وی تنها پسر رودولف شرودینگر (گیاه‌شناس) و گئورگینه امیلا برندا (دختر الکساندرا باوئر) بود. پدر او صاحب یک کارخانه مُشمَع‌سازی در وین و پدربزرگ او استاد شیمی بود. شرودینگر در نوجوانی از آرتور شوپنهاور تأثیر گرفت و آثار او را مطالعه کرد و در زندگی به تئوری رنگ و فلسفه بسیار علاقه داشت.[۱۶][۱۸]
مادر او اتریشی-انگلیسی بود؛ پدرش مسیحی کاتولیک و مادرش مسیحی لوتری بودند. اگرچه وی کودکی را در خانه‌ای لوتری گذراند، هنوز برای عموم نامشخص است که دین او چه زیرشاخه‌ای از مسیحیت بوده‌است.[۱۹]
دوران جوانی و میانسالیویرایش
اِروین در سال ۱۹۰۶ وارد دانشگاه وین شد و زیر دست استادش فردریش هاسنوهری فیزیک آموخت و در سال ۱۹۱۰ دکترا گرفت.[۲۰][۲۱] او در سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ در جنگ جهانی اول، افسر جنگ در توپخانه قلعه اتریشی بود و پس از پایان جنگ به وین بازگشت. در سال ۱۹۲۰، دستیار مکس وین، فیزیکدان آلمانی در یِنا شد.[۵][۲۲][۲۳] در سال ۱۹۲۰ او به دانشگاه ینا دعوت شد و وین را ترک کرد و در آنجا با دختری به نام آن‌مِری برتال، دختر یک شیمیدان ازدواج کرد.[۲۴][۲۵] در کریسمس ۱۹۲۱ او به وروتسواو و سپس برای تدریس به دانشگاه زوریخ رفت.[۲۶] با این حال در سال ۱۹۳۳ به دلیل مخالف بودن با نازی‌ها مجبور به ترک آلمان شد. او در کالج ماگدالن در آکسفورد شروع به کار کرد و بعد از این بود که همراه پل دیراک جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد.[۵]
تمایل جنسیویرایش
اروین شرودینگر پارتنوفیل بود و تمایل جنسی به دختران تازه بالغ داشت و با بسیاری از آنها رابطه برقرار کرد. ایتی یونگر، ۱۴ ساله بود که شرودینگر ۳۹ ساله با سوء استفاده از موقعیت خود به عنوان معلم ریاضی از او سال‌ها سوء استفاده جنسی کرد. او در ۱۷ سالگی باردار شد، سقط جنین کرد و به دلیل نتایج فاجعه بار آن عقیم شد. از موارد دیگر فلیس کراوس ۱۵ ساله و آنه‌ماری برتل ۱۶ ساله بودند. او بعداً با آنه‌ماری ازدواج کرد، اما آن‌طور که برنارد بیگار بیان می‌کند، این تغییری در "فساد جنسی" او ایجاد نکرد. [۲۷]
شرودینگر در مورد زنان و دخترانی که با آنها همخوابه بود نوشت: «آن بیچارگان لحظه های شادی را در زندگی به من هدیه دادند اما خودشان گرفتار اندوه شدند. زندگی همین است.» شرودینگر «فتوحات» جنسی خود را در یک دفتر خاطرات با نام ephemeridae ثبت کرده است. او تمایل خود به دختران جوان را اینگونه توجیه می‌کند که معصومیت آنها همتای ایده‌آلی برای نبوغ ذاتی اوست.[۲۸]
فعالیت‌های علمیویرایش
مدل کوانتومیویرایش
او در جوانی، مهندسی برق را پی گرفت و معمولاً با معلم سابقش فرانتس اکسنر کار می‌کرد. در سال اول زندگی حرفه ای شرودینگر با ایده‌های کوانتومی در آثار ماکس پلانک، آلبرت اینشتین، نیلز بور، آرنولد زومرفلد و دیگران آشنا شد.[۱۶] در سال ۱۹۲۶، شرودینگر برپایهٔ رفتار دو گانهٔ الکترون (موجی و ذره‌ای) و با تأکید بر رفتار موجی الکترون، محدود کردن الکترون به یک مدار را درست ندانست و از احتمال حضور الکترون در فضای سه بعدی سخن گفت. او این فضای سه بعدی که در آن احتمال حضور الکترون می‌رود را اُربیتال نامید. شرودینگر پس از محاسبات پیچیده، به این نتیجه رسید که همان‌طور که برای پیدا کردن یک جسم در فضا به سه عدد (طول، عرض و ارتفاع) نیاز داریم، برای مشخص کردن اوربیتال یک اتم هم به ۳ عدد کوانتمی نیاز داریم. در واقع شرودینگر با معرفی یک تابع موج (معادله دیفرانسیل جزئی) و حل انتگرال سه‌گانه آن به نتایجی دست یافت که اساس مدل کوانتومی شد. شرودینگر سه عدد کوانتومی را از روی معادلات دیفرانسیل و حساب انتگرال به دست آورد: ۱-عدد کوانتومی اصلی (n) ۲-عدد کوانتوم، اُربیتالی یا فرعی (L) ۳-عدد کوانتومی مغناطیسی(mL). البته دیگران بعدها عدد کوانتومی چهارم (mS) (عدد کوانتومی اسپینی) را به‌دست آوردند.
افتخارات و جوایزویرایش
- جایزه نوبل فیزیک(۱۹۳۳) - برای معادله شرودینگر
- مدال ماکس پلانک(۱۹۳۷)
- جایزه فرهنگستان علوم اتریش (۱۹۵۶)
جستارهای وابستهویرایش
| مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به اروین شرودینگر در ویکیگفتاورد موجود است. |
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ اروین شرودینگر موجود است. |
منابعویرایش
- ↑ Wikianswers
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Walter J. Moore (1994). A Life of Erwin Schrödinger. Cambridge University Press. pp. 289–290. ISBN 978-0-521-46934-0.
In one respect, however, he is not a romantic: he does not idealize the person of the beloved, his highest praise is to consider her his equal. "When you feel your own equal in the body of a beautiful woman, just as ready to forget the world for you as you for her – oh my good Lord – who can describe what happiness then. You can live it, now and again – you cannot speak of it." Of course, he does speak of it, and almost always with religious imagery. Yet at this time he also wrote, "By the way, I never realized that to be nonbelieving, to be an atheist, was a thing to be proud of. It went without saying as it were." And in another place at about this same time: "Our creed is indeed a queer creed. You others, Christians (and similar people), consider our ethics much inferior, indeed abominable. There is that little difference. We adhere to ours in practice, you don't."
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Andrea Diem-Lane (2008). Spooky Physics. MSAC Philosophy Group. p. 42. ISBN 978-1-56543-080-8.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Erwin Schrödinger - Biography
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ English Wikipedia
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Erwin Schrodinger (Austrian physicist) - Britannica Online Encyclopedia
- ↑ Moore, Walter "Schrödinger: Life and Thought" University of Cambridge (1989) ISBN 0-521-43767-9
- ↑ David J. Griffiths (2004). Introduction to Quantum Mechanics (2nd ed.). Prentice Hall. ISBN 0-13-805326-X.
- ↑ Wikianswers
- ↑ «The cloud Model». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ دسامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱ نوامبر ۲۰۱۰.
- ↑ Chemisry Charls E.Mortimer sixth Edition Wadsworth publishing Company,1986 Season six pages 133,134 & 135 ISBN 978-964-01-0734-8
- ↑ Erwin Schrödinger - Nobel Lecture
- ↑ Schroedinger's Cat
- ↑ Quantum Physics - Erwin Schrodinger
- ↑ «Greatest Physicists #7 - Erwin Schrodinger: Built on Facts». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ اوت ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۰.
- ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ ۱۶٫۲ English Wikipedia
- ↑ Moore: "He rejected traditional religious beliefs (Jewish, Christian, and Islamic) not on the basis of any reasoned argument, nor even with an expression of emotional antipathy, for he loved to use religious expressions and metaphors, but simply by saying that they are naive." … p. 4: "He claimed to be an atheist, but he always used religious symbolism and believed his scientific work was an approach to the godhead."
- ↑ Erwin Schrödinger: biography
- ↑ «A Life of Erwin Schrödinger». In one respect, however, he is not a romantic: he does not idealize the person of the beloved, his highest praise is to consider her his equal. "When you feel your own equal in the body of a beautiful woman, just as ready to forget the world for you as you for her – oh my good Lord – who can describe what happiness then. You can live it, now and again – you cannot speak of it." Of course, he does speak of it, and almost always with religious imagery. Yet at this time he also wrote, "By the way, I never realized that to be nonbelieving, to be an atheist, was a thing to be proud of. It went without saying as it were." And in another place at about this same time: "Our creed is indeed a queer creed. You others, Christians (and similar people), consider our ethics much inferior, indeed abominable. There is that little difference. We adhere to ours in practice, you don't.
- ↑ Erwin Schrodinger
- ↑ Erwin Schrödinger: biography
- ↑ Google books
- ↑ Erwin Schrödinger: biography
- ↑ Erwin Schrödinger: biography
- ↑ b3ta.com board
- ↑ Erwin Schrödinger: biography
- ↑ Joe Humphreys. "How Erwin Schrödinger indulged his 'Lolita complex' in Ireland".
- ↑ Ralf Sotscheck: Missbrauch und Missachtung; Nicht zu relativieren, taz am 4. Januar 2022, abgerufen am 5. Januar 2022