استپان باندرا

سیاست‌مدار اوکراینی

استپان اندریویچ باندِرا (به اوکراینی: Степан Андрійович Бандера)؛ (به لهستانی: Stepan Andrijowycz Bandera)؛ (به روسی: Степан Андреевич Бандера)؛ (۱ ژانویه ۱۹۰۹ – ۱۵ اکتبر ۱۹۵۹) یک فعال سیاسی و متحد نازیسم هیتلری و رهبر ملی و استقلال اوکراین بود.

استپان باندِرا
Степан Бандера
باندرا، ۱۹۳۴ میلادی
اطلاعات شخصی
زاده
Stepan Andriyovych Bandera

۱ ژانویه ۱۹۰۹
اوهرینیو استاری، گالیسیا، اتریش-مجارستان (اوکراین امروزی)
درگذشته۱۵ اکتبر ۱۹۵۹ (۵۰ سال)
مونیخ، بایرن، آلمان غربی
علت مرگترور با گاز سیانور
آرامگاهمونیخ والدفریدوف
شهروند
ملیتاوکراینی
همسر(ان)Yaroslava Bandera [uk]
روابط
فرزندان۳
مادرMyroslava Głodzińska [uk]
پدرآندره باندرا
محل تحصیلپلی‌تکنیک لویو
پیشهسیاستمدار
جایزه‌هاقهرمان اوکراین (باطل شد)
امضا
خدمات نظامی
وفاداری
جنگ‌ها/عملیات‌جنگ جهانی دوم

استپان باندار در دهه چهل میلادی یکی از حامیان سرسخت ملی‌گرایی در اوکراین و بنیان‌گذار ارتش شورشیان در این کشور بود. وی در میان مردم غرب اوکراین به عنوان قهرمان مقاومت شناخته می‌شود. اما عملکرد وی در برابر دولت نازی آلمان به شدت مورد انتقاد است. باندرا و گروهش پیش از پایان جنگ جهانی دوم به یکی از متحدان آلمان تبدیل شده بودند. دولت لهستان معتقد است این ملی‌گرای اوکراینی مسئول مرگ صدهزار غیرنظامی لهستانی در جنگ جهانی دوم است.[۱]

در ماه‌های اولیه جنگ جهانی دوم استپان باندرا با آلمان نازی همکاری کرد اما در ۱۵ سپتامبر سال ۱۹۴۱ پس از آنکه اوکراین را یک کشور مستقل اعلام کرد، دستگیر شد و سپس به اردوگاه کار اجباری زاخسنهاوزن فرستاده شد.[۲]

در سال ۱۹۴۴ آلمان نازی با از دست دادن برتری خود در جنگ و پیش از پیشروی متفقین باندرا را به این امید که او از پیشروی نیروهای شوروی جلوگیری کند، آزاد کرد.

استپان باندرا پس از جنگ در سال ۱۹۵۹ در مونیخ آلمان توسط کاگ‌ب (آژانس امنیت ملی شوروی سابق) ترور شد.[۳]

طرفداران تیم اوکراینی فوتبال بنری حمل می‌کنند با عنوان "باندرا – قهرمان ما"
یورومیدان، کیف، ژانویه ۲۰۱۴. در مقابل ورودی یک پرتره از باندرا وجود دارد.
استپان باندرا تندیس ترنوپیل.

در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۰ ویکتور یوشچنکو، رئیس‌جمهور اوکراین، به باندرا عنوان قهرمان اوکراین اهدا کرد.[۴] این جایزه توسط پارلمان اروپا محکوم شد.[۵] این اظهارات خشم اکثریت روس‌زبان اوکراین و مدافعان حقوق بشر در اوکراین را در پی داشت. در این راستا شمار زیادی از معترضان در ورشو پایتخت لهستان دست به راهپیمایی زدند.[۱] در آوریل ۲۰۱۰ سازمان‌های روسی، لهستانی و یهودی[۶][۷][۸][۹] در اعتراض به این اقدام دست به اعتراض زدند و در اوکراین با رای دادگاه این جایزه غیرقانونی اعلام و در ژانویه ۲۰۱۱ رسماً لغو شد.[۱۰]

باندرا در اوکراین و در سطح جهانی همچنان بحث‌برانگیز است.[۱۱]

پانویس

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «اختلاف اکراین و لهستان بر سر استپان باندرا». ایراس. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۶.
  2. http://www.history.org.ua/?termin=Bandera_S
  3. Christopher Andrew and Vasili Mitrokhin, The Sword and the Shield: The Mitrokhin Archive and the Secret History of the KGB, Basic Books, 1999.
  4. اوکراینی: УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАИНЫ № 46/2010: О присвоении С.Бандере звания Герой Украины بایگانی‌شده در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine. President of Ukraine. Retrieved 22 January 2010.
  5. http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P7-TA-2010-0035+0+DOC+XML+V0//EN
  6. "Russia condemns Yushchenko for declaring Bandera a Hero of Ukraine". Voice of Russia. 26 January 2010. Archived from the original on 14 November 2012. Retrieved 3 May 2012.
  7. [۱] بایگانی‌شده در ۲۹ فوریه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine, Simon Wiesenthal Center (28 January 2010)
  8. [۲] Student Union of French Jews, (1 February 2010)
  9. Narvselius, Eleonora (2012). "The 'Bandera Debate': The Contentious Legacy of World War II and Liberalization of Collective Memory in Western Ukraine". Canadian Slavonic Papers. 54 (3–4): 469–490. ISSN 0008-5006.
  10. Рішенням суду президентський указ «Про присвоєння С.
  11. Russia's Ukrainian minority under pressure, Al Jazeera English (25 April 2014)
    A ghost of World War II history haunts Ukraine’s standoff with Russia, Washington Post (25 March 2014)

منابع

ویرایش