استیون گرینبلت
استیون گرینْبلَت (انگلیسی: Stephen Jay Greenblatt زاده ۷ نوامبر ۱۹۴۳) اندیشمند، نویسنده و استاد دانشگاه هاروارد و از مؤثّرترین متخصّصان مطالعات رنسانس در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم می‌باشد.
| استیون گرینبلت | |
|---|---|
 استیون گرینبلت سال ۲۰۰۴ | |
| زادهٔ | ۷ نوامبر ۱۹۴۳ (۸۰ سال) بوستون |
| محل زندگی | کالیفرنیا، ماساچوست |
| پیشه | ادبیات رنسانس |
| کارهای برجسته | نویسنده، ادیب، استاد دانشگاه |
| جایزه(ها) | جایزه هولبرگ سال ۲۰۱۶ |
زندگی
ویرایشگرینبلت خود را از یهودیان اشکنازی اروپای شرقی می‌داند. پدرانش به آمریکا کوچیدند. پدربزرگش ژنده‌چین و پدرش وکیل بوده‌است. او پس از تحصیلات ابتدایی به دانشگاه ییل رفت.[۱] در ۱۹۸۰ پس از سالیانی آموزگاری در دانشگاه، به رتبه استادی رسید و نخستین کتاب نامدارش را دربارهٔ ادبیات قرن شانزدهم انگلیس نوشت. پس از بیست‌وهشت سال پژوهش و آموزگاری در کالیفرنیا به ماساچوست رفت و در دانشگاه هاروارد مشغول شد. در سال ۲۰۰۰ «استاد علوم انسانی» نامیده شد. در سالیان بعد کتاب‌هایی پرفروش در شکسپیرشناسی و مطالعات رنسانس نگاشت.[۲]
وی سال ۲۰۱۴ به دعوت دانشگاه تهران به ایران سفر کرد و دربارهٔ لیر شاه شکسپیر سخن راند.[۳]
گرینبلت پس از ام. اچ. آبرامز سرویراستار گزیدهٔ ادبیات انگلیسی نورتون شد.
سخن‌شناسیِ فرهنگ‌بُنیاد
ویرایشاو را از پیشروان سخن‌شناسی فرهنگ‌بنیاد (Cultural Poetics) در اواخر قرن بیستم می‌دانند.[نیازمند منبع]
نوتاریخی‌گری
ویرایشاو عبارت «نوتاریخی‌گری» (new historicism) را به کار برد که پس از آن مشهور شد. عباس میلانی این را به فارسی «نوتاریخی‌گری» نامید.[۴]
به فارسی
ویرایش- گرینبلت، استفن. «مرگ همنت و ساختن هملت» در کتاب مونالیزای ادبیات: مقالاتی دربارهٔ هملت. گزینش و ویرایش مهدی امیرخانلو. تهران: انتشارات نیلوفر. ۱۳۹۲.
- گرینبلت، استیون (۱۳۹۵). ترجمهٔ محمود شیرزاد. «انتخابات ۲۰۱۶ در حکایت شکسپیر». هفته‌نامهٔ کرگدن (۲۷): ۱۳–۱۲. / «نمایش‌نامه شکسپیر و انتخابات آمریکا» در روزنامه هشت صبح، ۲۴ میزان ۱۳۹۵. برگردان عباس فراسو.
- گرینبلت، استیون. جهان چگونه مدرن شد؟ ترجمهٔ مهدی نصراله‌زاده (۱۳۹۸)
- گرینبلت، استیون. جبّار: شکسپیر و سیاست ترجمهٔ آبتین گلکار (۱۳۹۸)
- گرینبلت، استیون. ویلیام در گذر ایام: شکسپیر چگونه شکسپیر شد. ترجمهٔ علیرضا مهدی‌پور
مقالهٔ «خانوادهٔ ترامپ نباید با شکسپیر درافتد؛ ورمی‌افتد!» نیز به ترجمهٔ محمود شیرزاد در رادیو صدای نو منتشر شده است.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Greenblatt, Stephen. "China: Visiting Rites (II)". The Greenblatt Reader. Ed. Michael Payne. Malden: 2005. pp. 282-290
- ↑ از مطالب ویکی‌پدیای انگلیسی استفاده شده‌است.
- ↑ http://www.hamshahrionline.ir/details/280141/Culture/culturalrelations
- ↑ میلانی، عباس. تجدد و تجددستیزی در ایران. تهران: نشر اختران. ۱۳۷۸ صفحهٔ ۱۳
- ↑ Montrose, Louis A. Professing the Renaissance: the Poetics and Politics of Culture." The New Historicism. H. Aram Veeser. Oxfordshire: Routledge. 1989. pp. 32.
- ↑ https://books.google.com/books?id=58BmAgAAQBAJ&pg=PR4&lpg=PR4&dq=the+new+historicism+h.+aram+veeser&source=bl&ots=zlvODhh8k_&sig=LRbtIZa9OUXIDgjAD3uqg6_8xHg&hl=en&sa=X&ei=ld-3VMroNNiOuATMwILIDw&ved=0CCMQ6AEwAQ#v=onepage&q=michael%20McCanles&f=false
پیوند به بیرون
ویرایش- آثار استیون گرینبلت در کتابخانهٔ باز
- مصاحبه با استفان گرین بلت در مورد جهانی‌بودنِ هنر
- The Cardenio Project
- The Johns Hopkins Guide to Literary Theory and Criticism
- Harvard Faculty profile
- The Norton Anthology of English Literature
- حضور در سی-سپن
- Booknotes interview with Greenblatt on Will in the World, November 14, 2004.
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک نویسنده، شاعر یا نمایش‌نامه‌نویس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |