رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن

انقراض پایان کرتاسه نام رویداد انقراضی است که در حدود ۶۶ میلیون سال پیش، منجر به انقراض بیش از نیمی از کلیه گونه‌ها بر روی کره زمین شد. براساس نتایج پژوهشهای دیرینه‌شناسی، حدود ۶۶ میلیون سال پیش سیارکی به شکل شهاب سنگ، به قطر تقریبی ۱۵ کیلومتر به زمین برخورد کرد که قدرت تخریب آن ۱۰ میلیارد بار بیشتر از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی بود. این رویداد منجر به انقراض کامل دایناسورهای غیر پرنده از کره زمین شد. البته بسیاری محققان عقیده دارند که به دلیل تغییرات آب و هوایی نابودی دایناسورها پیش از آن شروع‌شده بوده است.

تصویری خیالی از برخورد شهاب‌سنگ با زمین که منجر به انقراض بسیاری از گونه‌ها شد.

پیامد انقراض

رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن باعث نابودی بیش از نیمی از کلیه گونه‌های زمین از جمله دایناسورها، تروسورها، و خزندگان بزرگ دوزیست شد.

علاوه بر دایناسورها، بسیاری از گونه‌های گیاهی (به جز سرخسها و گیاهان دانه دار)، آمونیتها، بلمنیتها، دوکفه‌ایهای رودیست و اینوسرامید، خزندگان پرنده (پتروسور) و خزندگان دریایی (پلزیوسوروسها و مزوسوروسها) نیز نابود شدند. فورامینافرها پلانکتون، بازوپایان، دیاتومها (انواعی از جلبکها)، دینوفلاژلها، نرم‌تنان، لاله‌وشان و ماهیان نیز شدیداً آسیب دیدند.

محل برخورد

طرحی از ناهنجاری‌های گرانشی نقشهٔ منطقهٔ دهانه چیکشلوب. قرمز و زرد گرانش بالا، سبز و آبی گرانش پایین را نشان می‌هند، سفید گودال‌ها، یا «گرداب‌ها» هستند، و منطقهٔ سایه‌دار شبه جزیره یوکاتان است.

دانشمندان بر اساس شواهد زمین‌شناسی، محل برخورد سیارک به زمین را دهانه چیکشلوب در اعماق شبه‌جزیره یوکاتان در مکزیک تخمین زده‌اند. دهانهٔ برخوردی ایجاد شده بیش از ۱۸۰ کیلومتر (۱۱۰ مایل) قطر دارد.