بلک سبث

بلک سبث (به انگلیسی: Black Sabbath) یک گروه هوی متال انگلیسی بود که در سال ۱۹۶۸ در بیرمنگام شکل گرفت و تأثیرات مهم و فراوانی بر این سبک گذاشت. ترکیب گروه تا به‌حال دچار تغییرات بسیاری شده و آمدوشدهایی بین اعضای اصلی صورت گرفته‌است، اما تونی آیومی در تمام سال‌ها پای ثابت گروه بوده‌است. در اصل گروه در سال ۱۹۶۸ در سبک هوی بلوز راک و با نام ارت فعالیتش را آغاز کرد اما در سال ۱۹۶۹ به بلک سبث تغییر نام داد. گروه عمدهٔ اشعار خود را روی موضوعات اسرارآمیز، تیره و ترسناک متمرکز کرده‌است. همچنین بلک سبث آهنگ‌هایی را با مضامین بی‌ثباتی اجتماعی، فساد سیاسی، خطرات ناشی از سوءمصرف مواد مخدر و آینده‌نگری ترس و وحشت از جنگ ساخته‌است.

بلک سبث
بلک سبث در سال 1970
اطلاعات
ملیت	آستون بیرمنگام، انگلیس
سبک‌(ها)	هوی متال، دوم متال
سال‌های فعالیت	۱۹۶۸–۲۰۰۶, ۲۰۱۱–۲۰۱۷
ناشرین	ورتیگو رکوردز برادران وارنر آی.آر.اس. رکوردز
اعضای کنونی	تونی آیومی گیزر باتلر آزی آزبورن
وبگاه	www.Black-Sabbath.com

بلک سبث از پیشگامان موسیقی هوی متال می‌باشد. گروه در پی انتشار آلبوم چهار–پلاتینی «پارانوئید» در سال ۱۹۷۰، کمک بسیاری به پیشرفت این سبک از موسیقی کرد. آن‌ها در رده‌بندی ام‌تی‌وی به‌عنوان "بزرگترین متال بند" در تمام دوران شناخته شده و جایگاه دوم را در رده‌بندی "۱۰۰ هنرمند بزرگ هارد راک" وی‌اچ‌وان به خود اختصاص دادند (پس از لد زپلین). همچنین رولینگ استون، بلک سبث را "پادشاه هوی‌متال در دههٔ ۷۰" نامید. آن‌ها فروش ۱۵ میلیون در ایالات متحده و بیش از ۷۰ میلیون فروش جهانی را برای خود رقم زدند. بلک سبث سال ۲۰۰۵ در تالار مشاهیر موسیقی بریتانیا و در سال ۲۰۰۶ به تالار مشاهیر راک اند رول وارد شد، همچنین نام گروه درمیان "۱۰۰ هنرمند بزرگ تمام زمان‌هاً از مجلهٔ رولینگ استون به چشم می‌خورد.

آوریل ۱۹۷۹، آزی آزبورن برای ادامه فعالیت خود به صورت انفرادی از گروه خارج شد و توانست گروه شخصی خود را تبدیل به یکی از گروه‌های موفق هوی متال کند و آمار فروش ۱۰۰ میلیون آلبوم را برای خود رقم بزند. پس از او، رانی جیمز دیو از رینبو جانشینش در گروه شد. پس از استفاده از صدا و ترانه‌های دیو در چندین آلبوم، بلک سبث محدوده زمانی را در دههٔ ۸۰ و ۹۰ صرف ایجاد تغییر و تحول در ترکیب خود در عرصهٔ خوانندگی کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به ایان گیلان، گلن هیوز، ری گیلن و تونی مارتین اشاره کرد که آن‌ها هم سابقه فعالیت در دیپ پرپل و رینبو را داشتند. در سال ۱۹۹۲ آیومی و باتلر، دیو و درامر وینی اپایس را دوباره جذب گروه کردند تا ضبط آلبوم جدید «دی‌هیومنایزر» را آغاز کنند. تاریخچه اصلی گروه نشان می‌دهد که اعضای گروه به همراه آزبورن در سال ۱۹۹۷ برای تهیه و انتشار آلبوم زنده «تجدید دیدار» گرد هم آمدند. همچنین در سال ۲۰۰۶، چند تن از اعضای گروه:آیومی، باتلر، دیو و اپایس گرد هم آمدند و گروهی با نام هون اند هل را بنیان‌گذاری کردند. آن‌ها تا درگذشت دیو به تاریخ ۱۶ می ۲۰۱۰ به ضبط آلبوم و اجرا آثار به صورت نامرتب می‌پرداختند.

۱۱ نوامبر ۲۰۱۱ اعضای اصلی گروه برای ضبط آلبوم جدید با ایجاد وقفه‌ای گرد هم آمدند. گروه در تاریخ ۱۰ ژوئن ۲۰۱۲ به عنوان سرخط بندها به اجرا در فستیوال دانلود پرداخت. دوم فوریه ۲۰۱۲، وارد اعلام کرد که دیگر قادر به همراهی گروه نخواهد بود. چندی بعد سایر اعضای گروه از این امر ابراز تاسف کرده و اعلام کردند: «چاره‌ای جز ادامه دادن بدون او ندارند» اما «همیشه درهای بازگشت به گروه برای وارد باز است». ۱۳ ژانویه ۲۰۱۳، گروه اعلام کرد که نوزدهمین آلبوم استودیویی آن‌ها با نام ۱۳، به همراه درامر براد وایک در راه است. در سال ۲۰۱۷ گروه پس از پایان تور The End با دنیای موسیقی خداحافظی کرد.

تاریخچه

تشکیل گروه و روزهای اولیه

گروه بلک سبث یعنی جان «آزی» آزبورن، فرانک «تونی» آیومی و تری «گیزر» باتلر در دوران کودکی در فاصله نزدیک به هم در آستون واقع در حومه بیرمنگام انگلستان زندگی می‌کردند. البته در این دوران روابطشان چندان دوستانه نبود. همچنان که بزرگ‌تر می‌شدند علاقه مشترکشان به موسیقی بیشتر می‌شد و هر کدام شروع به فعالیت در گروه‌های مختلفی کردند. بعد از مدتی آن‌ها یکدیگر را پیدا کرده و به همراه بیل وارد (نوازنده درام) با هم مشغول به کار شدند و در سال ۱۹۶۷ گروه پلکا تالک (به انگلیسی: Polka Tulk) را تشکیل دادند که اعضای آن شامل بود از:آزی آزبورن(خواننده)، تونی آیومی(گیتار لید)، گیزر باتلر(بیس)، بیل وارد(درامز)، جیمی فیلیپس(گیتار ریتم) و اِیکر (سکسیفون). خیلی زود فیلیپس و ایکر از گروه اخراج شدند. ۴نفر باقی‌مانده نام گروه را به ارت بلوز کمپانی (به انگلیسی: Earth Blues Company) تغییر دادند که بعد از مدت کوتاهی به ارت کوتاه شد. آن‌ها در این گروه موسیقی بلوز هوی راک می‌نواختند و بدین ترتیب توانستند در کلوپ‌های محلی طرفداران محدودی کسب کنند. در سال ۱۹۶۹ آیومی، ارت را ترک کرد تا به گروه جترو تال (به انگلیسی: Jethro tull) بپیوندد ولی چند ماه بعد به گروه بازگشت. او این بار ایده‌ای جدید داشت. آیومی از اینکه مردم به دیدن فیلم‌های ترسناک و دلهره‌آور که در آن زمان بازار خوبی داشتند می‌روند و در حقیقت برای ترسیدن پول می‌دهند به این فکر افتاد که نوعی موسیقی ترسناک خلق کند. همراه با باتلر به علوم خفیفه و داستان‌های فانتزی، گروه چندین آهنگ فضای مهیب و تیره ساختند که یکی از آن‌ها آهنگ بلک سبث بود که نام یکی از فیلم‌های ترسناک بوریس کارلوف، بازیگر برجسته دورانصامت سینما را برخورد داشت. خود گروه هم به بلک سبث تغییر نام داد. با این رویه جدید، بر تعداد طرفداران گروه افزوده شد.

دههٔ هفتاد

قبل از ضبط آلبوم اول گروه یعنی «بلک سبث»، آیومی سرانگشتان دست راست خود را در یک حادثه صنعتی از دست داد. او چپ دست بود وبا سرانگشتان مصدومش نمی‌توانست فشار لازم را برای به صدا درآوردن سیم‌های روی فرت‌برد گیتار ایجاد کند. از اینرو او از نوعی روکش پلاستیکی برای انگشتانش استفاده کرد و در عین حال کوک گیتار را بم‌تر کرد تا فشار کمتری احتیاج داشته باشد. همه این عوامل باعث به وجود آمدن صدایی عمیق‌تر و خشن‌تر شد که به همراه ریف‌های سرد و تیره‌اش کاملاً با حال و هوای اشعار گروه هماهنگی داشت. اشعار گروه که اکثراً توسط باتلر نوشته می‌شد، بر روی مضامین سنگینی همچون سرشت پلیدی، جدال خیر و شر، نابودی محیط زیست و جنگ متمرکز بود. آلبوم بلک سبث در سال ۱۹۷۰ منتشر شد و هفته اول در لیست پر فروش‌های بریتانیا شمارهٔ ۱۳ شد. با این آلبوم بلک سبث جوهره آن چیزی را پدیدآورد که اکنون در پایان دههٔ نود متال اطلاق می‌شود. با آهنگ بلک سبث این گروه پیشتاز استفاده از فواصل نامطبوع و به‌کارگیری اثرات روانی و عاطفی این‌گونه از فواصل موسیقی راک شد. آلبوم «پارانوئید» به فاصله کمی در همان سال منتشر شد. ترکیب هول انگیز صدای جیغ مانند آزبورن، گیتار آیومی، بیس غرندهٔ باتلر و نوازندگی جنون‌آمیز وارد، آلبوم را تبدیل به یک موفقیت بی‌نظیر کرد. آهنگ‌هایی همچون پارانوئید، خوک‌های جنگ و مرد آهنین از این تبدیل به معیارهای ماندگار موسیقی متال شدند. در سال ۱۹۷۱ بلک سبث، آلبوم «ارباب واقعیت» را منتشر کردند که آهنگ‌های ماندگاری همچون فرزندان گور، ورای ابدیت و بسوی خلأ همه از این آلبوم هستند. در سال ۱۹۷۲ آلبوم «جلد چهارم» منتشر شد. سال ۱۹۷۳ بلک سبث با همکاری ریک وِیکمن (به انگلیسی: Rick Wakeman) نوازندهٔ کیبورد از گروه یس، آلبوم «سبث خونخوار» را منتشر کردند که هم از نظر اشعار و موسیقی آلبومی قوی و ماندگار بود. در این آلبوم توانایی گیزر باتلر را در سرودن اشعار عمیق مشاهده می‌کنیم که یکی از عوامل بالا برنده کیفیت یک کار متال است. این ترکیب گروه تا سال ۱۹۷۸ پایدار ماند. در این فاصله گروه سه آلبوم دیگر منتشر کرد که از آن جمله می‌توان به آلبوم «خرابکاری»(۱۹۷۵) اشاره کرد که آهنگ ناخوشی، نماد گیتی از این آلبوم است. در سال ۱۹۷۹ آزی آزبورن از گروه جدا شد تا به صورت تنها فعالیت کند. گروه او در دههٔ هشتاد تبدیل به موفقترین گروه‌های هوی متال شد. جانشین آزبورن در بلک سبث، رانی جیمز دیو، خواننده نامی گروه رینبو بود. او با آمدنش توانست گروه را بروز کند و ارائه ایده‌های نو سطح کار گروه را که در انتهای دههٔ هفتاد افت پیدا کرده بود ارتقاء ببخشد.

دههٔ هشتاد و نود

در سال ۱۹۸۰ با انتشار آلبوم «بهشت و دوزخ» بلک سبث دوباره به صف گروه‌های طراز اول متال دنیا بازگشت. آهنگ‌های سطح بالایی چون شوالیه‌های نئونی، بهشت و دوزخ و بچه‌های دریا شاهدی بر اعتبار و قابلیت این پیشتازان هوی متال در رقابت با گروه‌های جوان نوظهور این سبک بود. سال ۱۹۸۲، گروه یک آلبوم دوتایی از اجراهای زنده خود در تورهای دو آلبوم قبلی منتشر کرد. بعد از انتشار این آلبوم رانی جیمز دیو از گروه اخراج شد. از این زمان تا اوایل دههٔ نود گروه ترکیب‌های متفاوتی را به خود دید. در ابتدای دههٔ نود ۱۹۹۴ آلبومی با نام «ان‌آی‌بی» یا پیدایش در تاریکی که هم نام یکی از آهنگ‌های آلبوم اول یا N.I.B گروه بلک سبث را اجرا کردند. این آلبوم بزرگداشت و ادای دینی بود نسبت به این به وجود آورندگان موسیقی هوی متال. آخرین آلبوم بلک سبث در دههٔ ۹۰، آلبوم موفق «ممنوع»(۱۹۹۶) بود که در آن از اعضای اصلی بلک سبث تنها تونی آیومی بازمانده بود و تونی مارتین عهده‌دار وکال بود.

۲۰۱۳ سال بازگشت بلک سبث

از نوامبر ۲۰۱۱ اعضای اصلی گروه گرد هم آمدند و اعلام کردند که در حال کار روی پروژه جدیدی هستند که تهیه‌کننده آن هم ریک روبین است. پس از آن گروه فعالیت رسمی خود را با اجراهایی آغاز کرد. ۲ فوریه ۲۰۱۲، بیل وارد اعلام کرد که دیگر قادر به همراهی گروه نیست. اعضای بلک سبث نیز به ناچار براد وایک را استخدام کردند تا آنهارا در عرصه درام در آلبوم جدیدشان همراهی کند. سرانجام این آلبوم در تاریخ ۱۰ ژوئن ۲۰۱۳ منتشر شد.

این آلبوم در چارت‌های نروژ، آلمان، آمریکا، دانمارک، سوئد، سوئیس، نیوزلند، بریتانیاو کانادا در رتبه اول و در چارت‌های ایتالیا، والونیا، ایرلند، استرالیا، اسپانیا، لهستان، فنلاند، فلاندرز، پرتغال، اتریش و یونان جزو ده آلبوم اول قرار گرفت.. این آلبوم نوزدهمین آلبوم استودیویی آن‌ها بوده و بازگشت دوباره‌ای برای این گروه افسانه‌ای پس از ۱۷ سال وقفه از آخرین آلبوم استودیویی‌شان می‌باشد.

۲۰۱۷ - خداحافظی

سرانجام گروه بلک سبث در اوایل سال ۲۰۱۷ و پس از پایان تور آخرشان که به The End معروف بود و انتشار یک EP به همین نام که در کنسرت‌های این تور فروخته می‌شد، از دنیای موسیقی خداحافظی کرد. آخرین آلبومشان (The End) حاوی تِرَک‌هایی منتشر نشده از آلبوم ۱۳ و چند تِرَک زنده بود که فقط در کنسرت‌هایشان قابل خرید بود.

اعضا

اعضای نهایی

• آزی آزبورن (۱۹۶۹–۱۹۷۷، ۱۹۷۸–۷۹، ۱۹۸۵، ۱۹۹۷ تاکنون): خواننده
• تونی ایومی (۱۹۶۹ تاکنون): گیتار الکتریک
• گیزر باتلر (۱۹۶۹–۱۹۷۹، ۱۹۸۰–۸۵، ۱۹۹۰–۹۴، ۱۹۹۷ تاکنون): گیتار بیس
• بیل ورد(۱۹۶۹–۱۹۸۰، ۱۹۸۲–۸۳، ۱۹۸۵، ۱۹۹۴، ۱۹۹۷–۲۰۱۲): درام
• آدام ویکمن (۲۰۰۴ تاکنون): کیبوردر (در تورها)

اعضای سابق

• بیل وارد: درام
• رانی جیمز دیو: خواننده
• وینی اپایس: درام
• ایان گیلان: خواننده
• تونی مارتین: خواننده
• کازی پاول: درام
• نیل موری: گیتار بیس
• بابی راندینِلی: درام
• لورنس کاتِل: گیتار بیس
• تری چیمس: درام
• جو برت: گیتار بیس
• باب دیزلی: گیتار بیس
• بو بون: درام
• دِیو اسپیتز: گیتار بیس
• اریک سینگر: درام
• گلِن هاگس: خواننده
• دیوید دانتو: خواننده
• ری گیلن: خواننده
• جف نیکولز: کیبورد

آلبوم‌ها

تاریخ	عنوان
۱۹۷۰	Black Sabbath
۱۹۷۰	Paranoid
۱۹۷۱	Master of Reality
۱۹۷۲	Black Sabbath Vol. 4
۱۹۷۳	Sabbath Bloody Sabbath
۱۹۷۵	Sabotage
۱۹۷۶	Technical Ecstasy
۱۹۷۸	!Never Say Die
۱۹۸۰	Heaven and Hell
۱۹۸۱	Mob Rules
۱۹۸۲	Live Evil
۱۹۸۳	Born Again
۱۹۸۶	Seventh Star
۱۹۸۷	The Eternal Idol
۱۹۸۹	Headless Cross
۱۹۹۰	TYR
۱۹۹۲	Dehumanizer
۱۹۹۴	Cross Purposes
۱۹۹۵	Cross Purposes - Live
۱۹۹۵	Forbidden
۱۹۹۸	Reunion
۲۰۰۲	(۱۹۷۰–۱۹۷۵) Past Lives
۲۰۱۳	۱۳

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Black Sabbath». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.