پورت سودان
پورت سودان (عربی: بور سودان، ت. «Būr Sūdān», زبان بجه: Bar'uut) یک شهر بندری در کرانهٔ دریای سرخ در شرق سودان و مرکز ایالت دریای سرخ این کشور است. پورت سودان بندر اصلی سودان و منبع ۹۰ درصد از تجارت بین‌المللی این کشور است.[۱] جمعیت پورت سودان بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۸ سودان، ۳۹۴٬۵۶۱ نفر تخمین زده شده است.[۲]
بور سودان | |
|---|---|
| Port Sudan | |
 | |
| کشور |  سودان |
| استان | دریای سرخ |
| جمعیت (۲۰۰۷) | |
| • کل | ۴۸۹۲۷۵ |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی ۳+ (EAT) |
| پیش‌شماره تلفن | ۲۴۹+ |
پورت سودان از لحاظ تاریخی مرکز فعالیت‌های تجاری، به‌ویژه در صنعت حمل‌ونقل دریایی بوده است. در طول جنگ داخلی سودان (۲۰۲۳–اکنون), دولت نظامی سودان به دلیل نبرد خارطوم در خارطوم، پایتخت کشور، به‌طور عمده به پورت سودان منتقل شد و این شهر به‌عنوان پایتخت دفاکتو کشور توصیف شده است. پورت سودان همچنین به پناهگاهی برای مهاجرت اجباری داخلی در سودان تبدیل شده است.
تاریخچه
ویرایشتأسیس و تاریخچه اولیه
ویرایشپورت سودان بین سال‌های ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۹ توسط اداره سودان مصر و بریتانیا برای جایگزینی سواکن، بندر تاریخی عربی که با صخره‌های مرجانی مسدود شده بود، ساخته شد.[۳] در سال ۱۹۷۷، یک خط لوله نفت بین این بندر و خارطوم ساخته شد.
اوایل قرن ۲۱
ویرایشدر سال ۲۰۰۹، گزارش شد که اسرائیل از نیروهای تکاور دریایی برای حمله به کشتی‌های تسلیحاتی ایران در بندر پورت سودان به‌عنوان بخشی از حمله هوایی سودان ۲۰۰۹ استفاده کرده است.[۴] در سال ۲۰۲۰، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، اعلام کرد که نیروی دریایی روسیه ساخت یک پایگاه دریایی با ظرفیت ۳۰۰ پرسنل و چهار کشتی جنگی در پورت سودان را آغاز خواهد کرد. این تأسیسات به روسیه اجازه می‌داد که به مدت حداقل ۲۵ سال یک پایگاه دریایی در این کشور داشته باشد.[۵] این طرح در نهایت به حالت تعلیق درآمد، اما رهبران سودان اعلام کرده‌اند که احتمال از سرگیری این ساخت‌وساز در آینده وجود دارد.[۶]
در سال ۲۰۱۶، گزارش شد که ساکنان پورت سودان با مشکل کمبود آب مواجه هستند.[۷] پس از کودتای اکتبر ۲۰۲۱ سودان، شورای قبیله‌ای مردم بجه یک محاصره یک‌هفته‌ای بر بندرهای شهر برقرار کرد. پس از مذاکره با مقامات نظامی، این محاصره لغو شد.[۸]
جنگ سودان ۲۰۲۳
ویرایشدر جریان جنگ داخلی سودان، پورت سودان به‌عنوان یکی از مقاصد اصلی و پناهگاهی برای مهاجرت اجباری داخلی که از جنگ در دیگر نقاط کشور می‌گریزند، ظاهر شده است.[۹][۱۰] گفته می‌شود پناهجویان داخلی در این شهر با موج گرما و کمبود غذا و آب مواجه هستند.[۱۱]
تا اواخر اکتبر ۲۰۲۳، رویترز گزارش داد که نیروهای پشتیبانی سریع (سودان) (RSF) بیشتر مناطق خارطوم را تحت کنترل خود درآورده‌اند، که این امر باعث شد دولت به رهبری عبدالفتاح البرهان، تا حد زیادی به پورت سودان منتقل شود.[۱۲] ژنرال عبدالفتاح البرهان، رهبر نیروهای مسلح سودان، «تهدید کرد که کابینه‌ای در شهر پورت سودان در کنار دریای سرخ تشکیل خواهد داد، با هدف ایجاد یک پایتخت جایگزین یا دوم.» محمد حمدان دقلو، رهبر نیروهای پشتیبانی سریع (RSF)، در پاسخ هشدار داد که این اقدام ممکن است او را به اعلام دولت رقیب خود در خارطوم یا یکی دیگر از شهرهای تحت کنترل خود وادارد. تحلیلگران نگرانی‌هایی را در مورد احتمال وقوع شکافی پایدار، مشابه آنچه در لیبی در جریان جنگ‌های داخلی آن کشور رخ داد، مطرح کرده‌اند.[۱۳] پورت سودان به‌عنوان پایتخت دفاکتو سودان توصیف شده است.[۱۴][۱۵]
اقتصاد
ویرایش
این شهر دارای یک پالایشگاه نفت است و ۹۰ درصد از تجارت بین‌المللی سودان را مدیریت می‌کند.[۳][۱] صادرات عمده این شهر شامل روغن گیاهی، سنا و پوست و چرم حیوانات است. واردات شامل مواد ساختمانی، ماشین‌آلات سنگین و وسایل نقلیه می‌شود.
ترابری
ویرایشاین شهر دارای یک درگاه بارگنجی مدرن برای مدیریت واردات و صادرات است.[۳] این بندر بخشی از جاده ابریشم دریایی قرن ۲۱ است که از سواحل چین از طریق کانال سوئز به مدیترانه و از آنجا به منطقه تریسته در آدریاتیک علیا با اتصال‌های ریلی به اروپای مرکزی و اروپای شرقی امتداد می‌یابد.[۱۶][۱۷][۱۸][۱۹]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Eltahir, Nafisa; Abdelaziz, Khalid; Saul, Jonathan (2021-12-23). "Sudan's Red Sea port struggles to recover from blockade and turmoil". Reuters (به انگلیسی). Retrieved 2022-04-22.
- ↑ "City Population in Sudan". Retrieved 6 September 2023.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ "Port Sudan | Facts". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Retrieved 2018-11-02.
- ↑ Ynet (2009-04-08). "Report: Naval commando forces involved in Sudan strike". Ynetnews (به انگلیسی). Retrieved 2022-11-26.
- ↑ Foy, Henry; Schipani, Andres (November 16, 2020). "Russia to build naval base in Sudan". فایننشال تایمز. Archived from the original on November 20, 2020. Retrieved November 20, 2020.
Russia will build a naval base on Sudan’s Red Sea coast, its first in Africa, as the Kremlin seeks to expand its global military footprint and cement its burgeoning trade and defence ties with the continent. The Russian navy has been directed to proceed with plans to construct a base for 300 personnel and space for up to four warships, including nuclear-powered vessels, according to an order signed by president Vladimir Putin on Monday.
- ↑ Phillips, Michael M. (2022-03-02). "U.S. Worries Sudan Is Close to Leasing Russia a Red Sea Base". Wall Street Journal (به انگلیسی). ISSN 0099-9660. Retrieved 2022-04-22.
- ↑ "Port Sudan's water shortage worsening - Sudan | ReliefWeb". reliefweb.int (به انگلیسی). 2016-06-16. Retrieved 2023-06-20.
- ↑ "Sudan tribal protesters lift port blockade, week after coup". AP NEWS (به انگلیسی). 2021-11-01. Retrieved 2022-04-22.
- ↑ Milton, Immanual John (2023-06-20). "CityLab Daily: Port Sudan Becomes Haven for Refugees Fleeing War". Bloomberg (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-20.
- ↑ Jamal, Urooba (2023-05-03). "Port Sudan, a Red Sea refuge for many fleeing Sudan's violence". Al Jazeera (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-22.
- ↑ VOA60 Africa - Displaced Sudanese in Port Sudan suffer from extreme heat, food and water shortages (به انگلیسی), 2023-05-15, retrieved 2023-06-20
- ↑ Eltahir, Nafisa (26 October 2023). "Paramilitary RSF say they have seized Sudan's second city". Reuters. Retrieved 28 October 2023.
- ↑ "Sudan talks resume as 'Libya scenario' looms large" (به انگلیسی). Retrieved 2023-10-29.
- ↑ "After six months of civil war, little remains of Khartoum". The Economist. 19 October 2023. ISSN 0013-0613. Archived from the original on 29 February 2024. Retrieved 29 October 2023.
- ↑ "The SAF-RSF Conflict and its Consequences on Eastern Sudan". epc.ae (به انگلیسی). Retrieved 2023-10-29.
- ↑ "China's 'Maritime Silk Road': Don't Forget Africa". thediplomat.com.
- ↑ همچنین ببینید: Harry G. Broadman "Afrika´s Silk Road" (2007).
- ↑ "Implications for Africa from China's One Belt One Road Strategy". africacenter.org.
- ↑ "China's Belt and Road Initiative beacons new trade in MENAT". www.business.hsbc.ae.
 | این یک مقالهٔ خرد سودان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |