سازند میلا
سازند میلا از سازندهای زمین‌شناسی ایران در البرز با سن کامبرین پسین تا اردویسین پیشین است. نام این سازند از میلاکوه در غرب دامغان گرفته شده‌است. برش الگوی این سازند ۵۸۵ ضخامت داشته و دارای ۵ بخش است که از پایین به بالا شامل: ۱- دولومیت، مارن، شیل، ۲- آهک متبلور تریلوبیت‌دار، ۳- آهک، مارن و سیلتستون، ۴- سیلتستون، ماسه‌سنگ، آهک گلوکونی‌دار و مارن با فسیل تریلوبیت ۵- شیل، ماسه‌سنگ و آهک نازک‌لایه و کوارتزیت می‌شود.[۱]
سن: کامبرین پسین تا اردویسین پیشین | |
|---|---|
| گونه | سازند |
| واحد بالایی | سازند جیرود با ناپیوستگی فرسایشی |
| واحد زیرین | سازند لالون |
| ضخامت | ۵۸۵ متر در مقطع نمونه |
| موقعیت | |
| منطقه | البرز |
| کشور | ایران |
| مقطع نمونه | |
| دلیل نام‌گذاری | میلاکوه، غرب دامغان |
| نام‌گذار | یوهان اشتوکلین |
سازند میلا در برش الگو با یک لایه مارنی زرد رنگ بر روی کوارتزیت رأسی قرار می‌گیرد و به صورت ناپیوستگی‌های فرسایشی در زیر سازند جیرود قرار گرفته‌است. با توجه فسیل‌های موجود در این سازند، سن آن کامبرین پسین-اردویسین پیشین است. قسمت بالایی بخش چهارم این سازند گذر کامبرین به اردویسین را نشان می‌دهد. سازند میلا در البرز، سلطانیه، آذربایجان، کردستان، کبودر آهنگ و بلندی‌های زاگرس و ایران مرکزی گسترش دارد. در ایران مرکزی سازند میلا گسترش بسیار زیادی پیدا می‌کند و به گروه میلا تبدیل می‌شود که شامل سازندهای کال شانه، درنجال و شیرگشت می‌باشد.[۲]
منابع
ویرایش- ↑ «چینه‌شناسی پالئوزوئیک ایران». مرکز پژوهش‌های کاربردی سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژوئیه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۷.
- ↑ «سنگ‌های رسوبی ایران». پایگاه ملی داده‌های علوم زمین کشور. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۷.
 | این یک مقالهٔ خرد زمین‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |