ساموئل بکت
ساموئل بارکْلی بِکت (به ایرلندی: Samuel Barclay Beckett) (زاده ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ – درگذشته ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹) نمایشنامهنویس، رماننویس و شاعر اهل ایرلند بود.
ساموئل بکت | |
---|---|
![]() بکت در سال ۱۹۷۷ | |
نام اصلی | ساموئل بارکْلی بِکت |
زاده | ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ دوبلین، ایرلند |
محل زندگی | دوبلین، پاریس، لندن و … |
درگذشته | ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ (۸۳ سال) پاریس، فرانسه |
آرامگاه | گورستان مونپارناس، پاریس |
پیشه | نمایشنامهنویس، رماننویس و شاعر |
زمینه کاری | رمان، شعر، نمایشنامه |
ملیت | ![]() |
سالهای فعالیت | ۱۹۸۹–۱۹۲۹ |
امضا | ![]() |
جوایز |

او در سال ۱۹۶۹ به دلیل «نوشتههایش - در قالب رمان و نمایش - که در فقر معنوی انسان امروزی، فرارَوی و عروج او را میجوید»،[۱] جایزه نوبل ادبیات را دریافت نمود.
برخی از آثار این نویسنده بزرگ، توسط انتشارات جامی و به قلم زیبا و توانای وحید منوچهری واحد به فارسی ترجمه و منتشر گردیدهاست.
آثار بکت بیپروا، به شکل بنیادی کمینهگرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسانها عمیقاً بدبینانهاند. این حس بدبینی اغلب با قریحهٔ طنزپردازی قوی و غالباً نیشدار وی تلطیف میگردد. چنین حسی از طنز، برای بعضی از خوانندگان آثار او، این نکته را دربردارد که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کردهاست با وجود دشواریها، ارزش سعی و تلاش را دارد. آثار اخیر او، بُنمایههای موردنظرشان را به شکلی رمزگونه و کاهشیافته مطرح میکنند.
«بکت در خانوادهای مرفه و مذهبی (پروتستان) بزرگ شده و تا اتمام تحصیلات دانشگاهی و شروع کارش به عنوان استاد هنوز باور مذهبی داشتهاست. پس از ترک قطعی محیط آکادمیک و مهاجرتش به پاریس، گسست از مذهب را در آثارش منعکس میکند. با اجرای در انتظار گودو در سال ۱۹۵۳ تماشاگر با اعلان جنگی شوکآور علیه خدا و مذهب روبرو میشود.» بکت در آثار دیگرش هم با طنز تندی به اصول کاتولیسیسم برخورد میکند.[۲]
زندگینامه ویرایش
ساموئل بارکلی بکت در ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین متولد شد.[۳] خانوادهاش پروتستان بودند، پدرش ویلیام، مادرش ماریا و برادرش فرانک نام داشتند. دوره ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و به واسطه علاقهاش به زبان فرانسه، در رشته ادبیات و زبان فرانسه ادامه تحصیل داد و در سال ۱۹۲۷ با درجه کارشناسی فارغالتحصیل شد.[۴] در سال ۱۹۲۸ به پاریس رفت و به مدت دو سال در اکول نرمال سوپریور به تدریس مشغول شد. در همان زمان بود که با جیمز جویس آشنایی و رفاقت پیدا کرد. این آشنایی در شکلگیری استعداد او تأثیر چشمگیری داشت و به او کمکهای زیادی کرد.[۵]
بکت شخصیتی منزوی داشت و از قیل و قالهای رسانه ای به کلی دور بود. وقتی ناشرش ژروم لیندون در سال ۱۹۶۹، خبر جایزهٔ نوبل ادبیات بکت را از آکادمی سوئد دریافت میکند، در تلگرافی فوری به وی مینویسد: «به شما توصیه میکنم خود را مخفی کنید!» و بکت -که برای تعطیلات در تونس اقامت داشت- خود را برای مدتی در هتل مخفی میکند. لیندون به توصیهٔ بکت به جای او برای دریافت جایزه به استکهلم میرود و در سخنرانیاش از «پریشانی مطلق» نویسنده از دریافت جایزه میگوید. بکت میداند معروف شدن برایش گران تمام میشود چراکه او را در ورطه سرگیجهآور صنعت فرهنگسازی رها میکند، و آثارش را به درجهٔ تقلیل یافته از کالاهای سرمایهداری تنزل میدهد.[۶]
او در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ در سن ۸۳ سالگی درگذشت و مقبره وی در گورستان مونپارناس، پاریس است.
کتابشناسی ویرایش
نمایشنامه ویرایش
- در انتظار گودو (۱۹۵۲)
- دست آخر (۱۹۵۷)، ترجمهٔ مهدی نوید (نشر چشمه)
- آخرین نوار کراپ (۱۹۵۸)
- بازی (۱۹۶۳)
- من نه (۱۹۷۲)
- فاجعه (۱۹۸۲)
- چی کجا (۱۹۸۳)
- چرکنویس برای یک نمایشنامه ۱&۲ (۱۹۶۵)
- آخر بازی (یا «دستِ آخر»)
- روزهای خوش (۱۹۶۰)
- همهٔ افتادگان (۱۹۵۷)، ترجمهٔ مراد فرهادپور و مهدی نوید (نشر نی)
- ... اما ابرها... (۱۹۷۶)، ترجمهٔ مهدی نوید (نشر چشمه)
آثار منثور ویرایش
- مِرفی (۱۹۳۸) ترجمه سهیل سمی/ انتشارات ققنوس
- وات (۱۹۴۵، انتشار ۱۹۵۳) ترجمه سهیل سمی، انتشارات ققنوس
- مُلوی (۱۹۵۱)، ترجمهٔ مهدی نوید (نشر چشمه) / سهیل سمی (نشر ثالث)
- مالون میمیرد (۱۹۵۱)، ترجمهٔ مهدی نوید (نشر چشمه) / سهیل سمی (نشر ثالث)
- ننامیدنی / نامناپذیر (۱۹۵۳)، ترجمهٔ مهدی نوید (نشر چشمه) / سهیل سمی (نشر ثالث)
- گمگشتگان
- متنهایی برای هیچ (۱۹۶۶)، ترجمهٔ علیرضا طاهری عراقی (نشر نی)
- فسّهها (۱۹۷۶) ترجمهٔ مهدی نوید (نشر چشمه)
- مرسیه و کامیه (۱۹۴۶)، ترجمهٔ مهدی نوید (نشر چشمه) / پویان غفاری (نشر افراز)
مصاحبه ویرایش
- آخرین دیدار با ساموئل بکت. کامیابی مسک، احمد[۷]
- گفتگوهایی با ساموئل بکت، اوژن یونسکو، ژان لویی بارو. کامیابی مسک، احمد. انتشارات نمایش، تهران، ۱۳۸۱.[۸]
اشعار ویرایش
- هوروسکوپ (۱۹۳۰)[۹]
- آنچه واژه هست
پانویس ویرایش
- ↑ "The Nobel Prize in Literature 1969". Nobelprize.org (به انگلیسی). 2017-04-13. Retrieved 2017-04-13.
{{cite web}}
: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link) - ↑ «از ستم جنسی تا نمایش پوچی (مقدمهای بر ترجمهٔ نمایشنامهٔ «من نه»)». هایده ترابی. نشریه آرش شماره ۸۷/۸۸. ژوئن و ژوئیه ۲۰۰۴. پارامتر
|پیوند=
ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ «ساموئل بکت». نشر نی. بایگانیشده از اصلی در ۶ مارس ۲۰۱۹. دریافتشده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ صابریان، محسن (۱۳۶۹). «یادی از ساموئل بکت». نمایش (-۳۹): ۴۷–۴۸. دریافتشده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ «برای بیستوسومین سالمرگ «ساموئل بکت»». ایسنا. ۲۰۱۲-۱۲-۲۲. دریافتشده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ ؛ کاوان محمدپور «لطفاً مخفی شوید» مقدار
|نشانی=
را بررسی کنید (کمک). سایت نقد کتاب وینش. - ↑ "Dernière rencontre avec Samuel Beckett". Google Books (به انگلیسی). 2017-03-09. Retrieved 2017-04-13.
{{cite web}}
: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link) - ↑ OpenLibrary.org (2014-10-21). "Goftegoohayi ba Samuel Beckett, Eugène Ionesco va Jean-Louis Barrault dar bareye théâtre". Open Library (به انگلیسی). Retrieved 2017-04-13.
{{cite web}}
: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link) - ↑ واژهٔ horoscope در انگلیسی به معنای طالع و ابزار طالعبینی است. بکت با افزودن یک w غیرملفوظ به ابتدای این واژه، معنای آن را به شکلی هجوآمیز دگرگون کردهاست (whore در انگلیسی به معنای روسپی است). مراد فرهادپور در صفحهٔ ۴۷، ترجمهٔ کتاب بکت (نوشتهٔ آ. آلوارز) پس از ارائهٔ این توضیح مینویسد: «در نتیجه هوروسکوپ را میتوان به «روسپینگر» یا «روسپیبین» معنا کرد.» منوچهر بدیعی نام این شعر را به «فال قحوه» ترجمه کردهاست. (نک. به ”فال قحوه“ نوشتهٔ ساموئل بکت، ترجمهٔ منوچهر بدیعی، در مجلهٔ سمرقند ش. 6، تابستان 1383، ص. 118).
منابع ویرایش
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Samuel Beckett». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۶.
پیوند به بیرون ویرایش
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به ساموئل بکت در ویکیگفتاورد موجود است. |
- کتاب فلسفه ساموئل بکت ، نوشته جان کالدر، ترجمه و تقریر و افزودها سعید جهانپولاد، نشر فلسفه ۱۴۰۱، تهران
- آلوارز، آلفرد. بکت، ترجمهٔ مراد فرهادپور، تهران: طرح نو، چاپ دوم، ۱۳۸۱، شابک ۹۶۴-۷۱۳۴-۷۹-۷.