سرخرود
سرخرود یکی از شهرهای استان مازندران ایران است. این شهر مرکز بخش سرخرود شهرستان محمودآباد است. این شهر در ۶ کیلومتری غرب فریدون‌کنار و پانزده کیلومتری شرق محمودآباد در کنار دریای خزر و در انتهای مسیر رودخانهٔ هراز به دریای خزر قرار دارد.
سرخرود | |
|---|---|
شهر | |
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | مازندران |
| شهرستان‌های ایران | محمودآباد |
| بخش | سرخرود |
| جمعیت (۱۳۹۵) | |
| • کل | ۱۳۰۰۰ |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی +۳:۳۰ (ساعت رسمی ایران) |
تاریخچه
ویرایشدر مورد وجه تسمیه و علت نامگذاری سرخرود به این نام نظرات مختلفی وجود دارد. یکی از این نظرات از سفرنامهٔ مسیو بهلر در زمان ناصرالدین‌شاه آمده‌است. علت نامگذاری این شهر را نام رودی می‌داند که از شمال کوه دماوند سرچشمه می‌گرفته‌است. این رودخانه همان هراز است که از قسمت غربی شهر عبور می‌کند و به دلیل طغیانی بودن رودخانه هراز و سایش بستر مارنی ولسی رودخانه منجر به گل‌آلود شدن رودخانه در پایین دست شده و رنگ متمایل به سرخ می‌گرفته‌است که به مرور زمان به‌عنوان نشانه‌ای برای ساکنان این سامان درآمده و ساکنان جناحین، این رودخانه را سرخرود می‌نامیده‌اند. شاه در باب سرخرود در این سفرنامه می‌گوید، هراز و سرخه‌رود و ملاکلا هر سه یک سرچشمه دارند که سرچشمهٔ آن‌ها از طرف شمال کوه دماوند است و چند فرسخ از آنجا گذشته منقسم به سه قسمت می‌شود یکی به طرف محمودآباد می‌رود و داخل دریا می‌شود و می‌نامند او را هراز و دیگری به طرف آمل می‌رود و از آمل و سپس از یک فرسخ و نیم از آن شهر گذشته دوباره دو شاخه می‌شود و می‌ریزند به دریا و موسومند به سرخه‌رود و ملاکلا و دو فرسخ از فری کنار گذشته به مشهدسر می‌رسند و امتداد راه به طرف شمال به شرق و مشرق است. در گذشته این شهر به عنوان یکی از قریه‌های آمل محل استقرار در منطقهٔ ساحلی تبادلات و ارتباط دریایی این سامان را با شهرهای قفقاز نظیر بادکوبه، باکو و غیره را فراهم می‌کرده‌است.
جمعیت
ویرایشبر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر برابر با ۱۲٬۳۴۵ نفر جمعیت بوده‌است.[۱] مردم سرخرود از قومیت طبری هستند که ریشه آن به قوم آمارد و قوم تپوری می‌رسد.[۲] مردم سرخرود به زبان طبری (مازندرانی) و گویش بابلی سخن می‌گویند.[۳] جمعیت بومی این شهر حدود دوازده هزار نفر است. طوایف طبری‌تبار سرخرود شامل: صادقی، درزی‌تبار، اخوان، پروین، فرهمند، زورک‌تبار، دورتبار، دودتبار، گل‌تبار، اکبرزاده، جعفرزاده، حسین‌زاده، خسروی، احمدی، عبدی، جعفری
جغرافیا
ویرایششهر سرخرود ساحل‌های زیبایی دارد. از جانوران بومی سرخرود می‌توان به روباه، جوجه‌تیغی، گربه وحشی که مردم محلی به آن بامشی شال گویند و قاقم نوعی راسو که مردم محلی به آن عروسک می‌گویند نام برد. همچنین این شهر در زمستان میزبان چند هزار قوی مهاجر است. سرخرود یک شهر توریستی کوچک در میانه دو شهر محمودآباد و فریدون‌کنار است که به دلیل نزدیکی به شهر آمل و همچنین موقعیت آن در وجود دشت‌های سرسبز دامنهٔ البرز و چشم‌اندازهای زیبایی که دارد به عنوان یک شهر توریستی شناخته شده‌است.[۴]
مناطق گردشگری
ویرایشجاهای دیدنی سرخرود
- ساحل شنی سرخرود
- جنگل شیلات سرخرود
- تپه‌های باستانی سرخرود
- تالاب سرخرود
اقتصاد
ویرایشکشاورزی (برنج)، ماهیگیری، شکار پرندگان وحشی و باغداری مهم‌ترین شغل‌های ساکنان این شهر است.[نیازمند منبع]
نگارخانه
ویرایش
منابع
ویرایش- ↑ «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑ نصری اشرفی، جهانگیر (۱۳۹۹). جعفر شجاع کیوانی، ویراستار. دانشنامهٔ تبرستان و مازندران جلد سوم. نشرنی = ۲۳۱.
- ↑ نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۹۶۴۹۱۱۳۱۵۰.
- ↑ «جاهای دیدنی سرخرود کجاست؟ | سرزمین سرسبز قوهای مهاجر». مجلهٔ گردشگری اتاقک. ۲۰۲۳-۰۸-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۹-۱۶.
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.
| نقشه استان مازندران به تفکیک شهرستان |
 | این یک مقالهٔ خرد یک مکان جغرافیایی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |