شرکت ملی نفت چین

شرکت ملی نفت چین، (به چینی: 中国石油天然气集团公司) شرکت دولتی نفت و گاز چینی است، که به عنوان بزرگترین شرکت در حوزه انرژی جمهوری خلق چین محسوب می‌شود. دفتر مرکزی این شرکت، در منطقه دانگ چنگ، پکن قرار دارد.

شرکت ملی نفت چین

نوع	نفت و گاز
بنا نهاده	۱۹۸۸
دفتر مرکزی	پکن، چین
محدودهٔ فعالیت	جهانی
مدیر عامل	ژو جیپینگ
رئیس هیئت مدیره	ژو جیپینگ
محصولات	نفت خام گاز طبیعی محصولات پتروشیمی
درآمد	▲ ۳۷۸٫۰۲ $ میلیارد دلار (۲۰۱۱)
سود خالص	▲ ۱۶٫۳۱ $ میلیارد دلار (۲۰۱۱)
مجموع دارایی	▲ ۴۸۱٫۰۷ $ میلیارد دلار (۲۰۱۱)
مالک	دولت جمهوری خلق چین
کارکنان	۱٫۶۶۸٫۰۷۲ نفر (۲۰۱۱)
شرکت‌های وابسته	پتروچاینا کونلون انرژی پتروقزاقستان
وبگاه	www.CNPC.com.cn

ساختمان مرکزی شرکت ملی نفت چین

شرکت ملی نفت چین؛ مالک شرکت پتروچاینا می‌باشد. این کمپانی از ماه ژوئن سال ۲۰۱۰، به‌عنوان دومین شرکت بزرگ جهان، از لحاظ میزان ارزش بازار سرمایه جهان، شناخته می‌شود.

محتویات

تاریخچه

در سال ۱۹۴۹ که جمهوری خلق چین بنا شد، شرکت ملی نفت چین نیز، به وسیلهٔ دولت چین و با هدف مدیریت سوخت در این کشور، تأسیس گردید. این شرکت به عنوان زیر مجموعه وزارت صنایع سوخت، شروع به فعالیت نمود.

در ماه ژانویه سال ۱۹۵۲ یک گروه فرعی در وزارت صنایع سوخت این کشور، بمنظور مدیریت اکتشاف نفت در چین تشکیل شد، که به‌عنوان اداره مدیریت نفت نامیده می‌شد. در ژوئیه ۱۹۵۵ یک وزارتخانه جدید؛ بنام وزارت نفت، به جای وزارت صنایع سوخت ایجاد شد. از ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۹، حدود ۴ میدان نفتی توسط این وزارتخانه، در چین کشف گردید. این ۴ حوزه در مناطق؛ چینگهای، هیلونگجیانگ، خلیج بوهای و سونگ لیااو قرار داشتند.

شرکت ملی نفت چین، در نهایت در تاریخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۸۸ زمانی که دولت این کشور، تصمیم به انحلال وزارت نفت و شرکت‌های دولتی گرفت، ایجاد شد، که در پی آن، مسئولیت رسیدگی به تمامی فعالیت‌های نفتی در چین، به این شرکت واگذار گردید.

عملیات بین‌المللی شرکت ملی نفت چین، در سال ۱۹۹۳ آغاز شد. اولین قرارداد، با دولت پرو منعقد گردید، که مربوط به انجام خدمات، مدیریت و توسعه میدان نفتی تالارا در کشور پرو بود.

بلافاصله، در دومین گام، قراردادی با دولت سودان بسته شد، که مربوط به مدیریت بلوک‌های ۱، ۲ و ۴ در میدان نفتی موگلاد می‌شد. سپس در ماه ژوئن سال ۱۹۹۷ این شرکت، اقدام به خرید ۶۰٫۳٪ درصد از سهام شرکت نفت آکتوب، در قزاقستان نمود. یک ماه بعد، شرکت ملی نفت چین در یک مناقصه بین‌المللی نفتی برنده شد، که مربوط به توسعه دو میدان نفتی در کشور ونزوئلا بود.

در ژوئیه سال ۱۹۹۸ این شرکت توسط دولت چین، مطابق با ساختار شرکت‌های نفتی، به دو بخش بالادستی و پایین‌دستی تفکیک شد.

در ماه اوت ۲۰۰۵ اعلام شد که؛ شرکت ملی نفت چین برای خرید شرکت کانادایی پترو قزاقستان، که در آلبرتا مسنقر می‌باشد، با مبلغ ۴٫۱۸ $ میلیارد دلار به توافق رسیده است. این خرید در آن زمان، بزرگترین معامله‌ای بود، که توسط یک شرکت چینی، در خارج از این کشور انجام می‌شد.

در سال ۲۰۰۶ میلادی، ۶۷٪ درصد از دارایی‌های شرکت ملی نفت چین، به شرکت تازه تأسیس پتروچاینا، که خود شرکت تابعهای از شرکت ملی نفت چین به‌شمار می‌آمد، واگذار شد.

ساختار سازمانی

شرکت ملی نفت چین، در ابتدای تأسیس، یک شرکت کاملأ دولتی بود، که بعدها سهام آن، در قالب یک شرکت عمومی، واگذار شد. در تاریخ ۵ نوامبر ۱۹۹۹، شرکت پتروچاینا با هدف اجرای طرح توسعه، بازسازی و در واقع تجدید ساختار شرکت ملی نفت چین، به‌عنوان یک شرکت تابعه از آن، تأسیس گردید.

در این طرح، حجم زیادی از دارایی‌های شرکت ملی نفت چین، همینطور ادارات و بخش‌های عمده‌ای از این شرکت، به پتروچاینا تزریق شد. امور مربوط به اکتشاف و استخراج نفت، پالایش و بازاریابی، همچنین بخش صنایع پتروشیمی و بازار گاز طبیعی نیز، به پتروچاینا واگذار گردید.

در طول سال‌های بعد، شرکت ملی نفت چین و پتروچاینا، توسعه دارایی‌های خارج از کشور را، از طریق سرمایه‌گذاری مشترک، آغاز نمودند.

فعالیت‌ها

شرکت ملی نفت چین دارای ذخایر اثبات شده‌ای، معادل ۳٫۷ میلیارد بشکه نفت خام است. همچنین در سال ۲۰۰۷ این شرکت، معادل ۵۴ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی، تولید کرده‌است.

این کمپانی، فعالیت‌های گسترده‌ای در کشورهای آذربایجان، کانادا، ایران، اندونزی، میانمار، عمان، پرو، سودان، تایلند، ترکمنستان و ونزوئلا دارد. همچنین پروژه‌های اکتشافی در داخل و خارج از چین داشته، که متعلق به یکی از شرکت‌های تابعه شرکت نفت چین، بنام شرکت حفاری گریت وال (به‌اختصار: GWDC) می‌باشد.

عراق

ورود شرکت نفت چین، به بازار نفت عراق، با توسعه میدان نفتی ادهب، که در استان واسط عراق قرار دارد، همراه بود. بهره‌برداری از این میدان، که دارای ذخایر اثبات شده‌ای معادل یک میلیارد بشکه است، در ماه مارس سال ۲۰۰۹ آغاز شد، که این شرکت را، به نخستین سرمایه‌گذار خارجی در عراق، تبدیل نمود.

ایران

با شروع سری جدید تحریم‌های غرب، که بخش نفت و گاز ایران را بطور مستقیم هدف قرار می‌داد، بطور فزاینده‌ای منجر به خروج کمپانی‌های نفتی اروپایی؛ مانند: رویال داچ شل، بی‌پی، شلمبرجر، استات اویل، توتال، رپسول و... از بازار نفت و گاز ایران گردید.

این تحریم‌ها عملأ راه را برای شرکت‌های نفتی چینی مانند: شرکت خدمات نفتی چین، شرکت ملی نفت فلات قاره چین، پتروچاینا و حتی ساینوپک (که در عمل یک شرکت پایین‌دستی نفتی است!) در بخش اکتشاف و تولید، به میادین نفتی ایران باز کرد، که پیامدهای زیان‌بار ورود این شرکت‌ها به صنایع نفت و گاز ایران، در طول دهه گذشته کاملأ مشهود می‌باشد...

از سوی دیگر، احتیاج شدید ایران، به آغاز هرچه سریع‌تر کار توسعه میدان‌های نفت و گاز مشترک، با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، که در بخش عربی آنها، چندین سال بود، که در حال بهره‌برداری از این میادین، با مشارکت کمپانی‌های نفتی بزرگ دنیا، می‌باشند، نیز روند ورود این شرکت‌ها را دو چندان نمود.

همچنین بعلت نیاز شدید ایران، به تکنولوژی و طیف وسیعی از کالاها، مواداولیه، ابزار و ماشین‌آلات در صنعت نفت و گاز خود، همواره نیاز به شرکت‌های نفتی خارجی داشته، که در سال‌های گذشته، تنها شرکت‌های چینی حاضر به دادن این خدمات و همچنین مشارکت در ایران بودند و همین موضوع باعث شد، که شرکت‌های نفتی چینی و در راس آن‌ها شرکت ملی نفت چین، سپس پتروچاینا و ساینوپک، سود سرشاری را از بازار نفت و گاز ایران بدست آورند.

شرکت ملی نفت چین در سال ۲۰۱۱ اقدام به توسعه قدیمی‌ترین میدان نفتی ایران که در شهر مسجدسلیمان، استان خوزستان قرار دارد، نمود. میدان نفتی مسجدسلیمان، اولین و قدیمی‌ترین میدان نفتی در خاورمیانه می‌باشد. این قرارداد ارزشی معادل ۲۰۰ $ میلیون دلار داشته، که با همکاری شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و شرکت بهره‌برداری نفت و گاز مسجدسلیمان، به‌عنوان شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت ایران انجام می‌شود.

تولید این میدان نفتی، خاص بوده و انتظار می‌رود، تولید کنونی این میدان؛ که برابر ۲٫۵۰۰ بشکه در روز است، در طول یک سال پس از اتمام فاز ۱ پروژه، به ۲۵٫۰۰۰ بشکه افزایش یابد. همچنین با تکمیل فاز ۲ پروژه، به تولیدی معادل ۵۵٫۰۰۰٫۰۰۰ بشکه نفت برسد، که در عمل هیچگاه این ارقام به واقعیت نزدیک .

سوریه

شرکت ملی نفت چین، با شرکت نفت و گاز هند (اوان‌جی‌سی)، برای آغاز یک سرمایه‌گذاری مشترک در کشور سوریه به توافق رسیدند. در این پروژه مشترک، سهم هر کدام از شرکت‌ها، در حدود ۳۳٫۳٪ تا ۳۸٪ درصد خواهد بود.

این سرمایه‌گذاری بمنظور توسعه چندین میدان نفتی و همچنین اکتشاف و استخراج گاز طبیعی در کشور سوریه می‌باشد.

این یک نمونه جالب، از همکاری میان دو کمپانی نفتی دولتی می‌باشد، که سال‌های متمادی برای کسب بازارهای یکدیگر در سراسر جهان، رقابت تنگاتنگی داشته‌اند.

قزاقستان

شرکت نفت چین، پس از بدست آوردن کمپانی کانادایی/قزاقستانی پترو قزاقستان، بسرعت شروع به توسعه چندین میدان نفتی، در کشور قزاقستان نمود.

پترو قزاقستان، یک کمپانی تخصصی نفتی است، که در تمامی زمینه‌های صنعت نفت، دارای امکانات و تخصص لازم می‌باشد. مقر اصلی این شرکت، در کشور قزاقستان قرار دارد. پترو قزاقستان، با مبلغ ۴،۱۸ $ میلیارد دلار، توسط شرکت نفت چین خریداری شد.

پس از آنکه مقامات دولت قزاقستان، به راحتی و با قیمت پایین کلیه سهام بخش نفتی این شرکت را، به شرکت ملی نفت چین واگذار کردند، برای فروش باقی‌مانده سهام این شرکت، که مربوط به شرکت گاز آن؛ کزمونای‌گس بود، با مقاومت سیاسی در کشور قزاقستان مواجه شدند. که در نهایت، حاضر به واگذاری کزمونای‌گس نشدند.

ازبکستان

در سال ۲۰۰۶، شرکت ملی نفت چین، یک کنسرسیوم مشترک بین‌المللی با شرکت دولتی ازبکستان؛ ازبک‌نفت‌گاز، لوک اویل، پتروناس و شرکت ملی نفت کره، برای اکتشاف و توسعه میادین نفت و گاز در دریای آرال تشکیل داد.

خط لوله سین‌کیانگ

شرکت ملی نفت چین، در اکتبر سال ۲۰۰۴ شروع به ساخت یک خط لوله انتقال نفت بنام خط لوله سین کیانگ نمود. این خط لوله، از خاورمیانه شروع شده و در سین کیانگ چین، خاتمه می‌یابد.

جستارهای وابسته

• پتروچاینا
• ساینوپک
• شرکت ملی نفت فلات قاره چین
• خدمات نفتی چین

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «China National Petroleum Corporation». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ آگوست ۲۰۱۲.

پیوند به بیرون

• وب‌گاه رسمی شرکت ملی نفت چین