شکر
شِکَر (در فارسی افغانستان: شَکَر و یا بوره ) ماده‌ای است خوراکی با فرمول شیمیایی C12-H22-O11 و به صورت عام به تمامی مواد شیرین گفته می‌شود. شکر شامل گلوکز، فروکتوز، گالاکتوز است که در بسیاری از گیاهان، میوه‌ها و لبنیات و .... وجود دارد.
نزدیک به ۸۰٪ از شکر تولیدی در جهان از نیشکر و ما بقی از چغندر قند به‌دست می‌آید. برزیل به‌تنهایی حدود نیمی از شکر دنیا را تولید می‌کند.[۱]
استفاده از شکر برای درمان زخم از روش های قدیمی در بسیاری از کشورهاست. تحقیقات نشان داده است که شکر یک روش درمان موثر برای درمان زخم هایی است که آنتی بیوتیک ها بر آن ها اثر ندارد. به طور کلی یکی از خواص شکر، درمان زخم است.
شکر به رنگ قهوه ای است.خیلی ها می گویند شکر به رنگ سفید است اما اینطور نیست.
تاریخچهویرایش
نیشکر گیاه بومی جنوب شرق آسیا و جنوب آمریکا است. شکر در دوران باستان در شبه‌قاره هند اما در آن زمان عرضه آن به صورت گسترده و با قیمتی ارزان نبوده از همین رو عسل به عنوان شیرین‌کننده در اکثر نقاط جهان مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است.
شربت حاصل از عصاره‌گیری از نیشکر یک نوشیدنی محلی و غیر مهم بود تا اینکه تاجران مسلمان با آوردن نیشکر از هند به نقاط گرمسیری از جمله مصر بعدها توانستند از شیره آن کریستال شکر را بسازند و با روش‌های مختلف آن را خالص‌سازی کنند.
پس از کریستال‌سازی، به تدریج شکر در تهیه غذاها، دسرها و شیرینی‌جات در کشورهای اسلامی و سپس چین به کار رفت. با این حال شکر تا قرن هجدهم میلادی همچنان در اروپا جزو کالاهای لوکس و تجملی به حساب می‌آمد.[۲]
ریشه واژهویرایش
واژهٔ شکر در فارسی از واژهٔ sharkara در زبان سانسکریت گرفته شده‌است. سپس به صورت سکر از فارسی به عربی راه یافته و از عربی به زبان‌های اروپایی وارد شده‌است.[۳]
در زبان هندی به کریستال «خاندا» گفته می‌شود که ریشه «قند» در فارسی و «Candy» در انگلیسی است.
جستارهای وابستهویرایش
پیوند به بیرونویرایش
منابعویرایش
ویکی‌پدیای انگلیسی
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شکر موجود است. |
 | این یک مقالهٔ خرد شیمی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |