صبار فرمانفرمائیان
صبار فرمانفرمائیان (۲۳ تیر ۱۲۹۱–۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۵) پزشک و سیاستمدار ایرانی، وزیر بهداری دولت محمد مصدق و رئیس انستیتو پاستور ایران بود.
صبار فرمانفرمائیان | |
|---|---|
 | |
| وزیر بهداری ایران | |
| دوره مسئولیت ۱۳۳۲ – ۱۳۳۲ | |
| پادشاه | محمدرضا شاه پهلوی |
| نخست‌وزیر | محمد مصدق |
| پس از | محمدعلی ملکی |
| پیش از | محمدعلی ملکی |
| استاندار فارس | |
| دوره مسئولیت ۱۳۳۲ – ۱۳۳۲ | |
| رئیس انستیتو پاستور ایران | |
| دوره مسئولیت ۱۳۵۰ – ۱۳۵۶ | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۲۳ تیر ۱۲۹۱[۱] تهران |
| درگذشته | ۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۵ (۹۴ سال) تهران |
| آرامگاه | بهشت زهرا |
| ملیت |  ایران |
| همسر(ان) | مجرد |
| مادر | معصومه‌خانم |
| پدر | عبدالحسین میرزا فرمانفرما |
| پیشه | پزشک و دولتمرد |
خانواده و تحصیلات ویرایش
صبار فرمانفرما فرزند معصومه‌خانم همسر چهارم عبدالحسین میرزا فرمانفرما بود. عبدالحسین میرزا فرمانفرما نوه عباس میرزا و از شاهزادگان قاجار محسوب می‌شد که در دوره فترت مجلس بین دوره‌های سوم و چهارم نخست‌وزیر ایران بود. فرزندان فرمانفرما پس از اجرایی شدن قانون نام خانوادگی به نام‌های فرمانفرما و فیروز شناخته می‌شوند.[۲][۳]
برادران و خواهران تنی صبار عبارت بودند از: جباره، فاروق، غفار، رشید، همی، سوری و صحبت و خورشید و ستّاره.[۴] او پس از طی دوره ابتدایی در سن دوازده سالگی به پاریس رفت و در آنجا به تحصیل خود در مقاطع دبیرستان و سپس دانشگاه تا مقطع دکترای پزشکی در فرانسه و سوئیس (ژنو) ادامه داد[۵] و در شاخه مالاریا از انگلستان تخصص گرفت.[۶]
سوابق کاری و سیاسی ویرایش
صبار فرمانفرمائیان پس از بازگشت به ایران در وزارت بهداری مشغول به کار شد و تا سمت مدیرکلی وزارت بهداری پیش رفت. در کابینه دوم محمد مصدق ;سرپرست وزارت بهداری بود و سپس به سمت استاندار فارس منصوب شد.[۶][۷]
پس از کودتای ۲۸ مرداد صبار فرمانفرماییان ایران را ترک گفت و به ایتالیا رفت. در ایتالیا به استخدام سازمان بهداشت جهانی درآمد و در کشورهای آفریقایی و جنوب شرق آسیا مشغول اجرای برنامه‌های این سازمان در خصوص ریشه‌کنی شد. سازمان بهداشت جهانی او را از جمله هشت مالاریاشناس برتر جهان معرفی کرد.[۸][۹]
در سال ۱۳۵۰ فرمانفرماییان به دعوت دولت ایران برای سرپرستی انستیتو پاستور ایران به ایران برگشت و تا سال ۱۳۵۶ رئیس انستیتو پاستور ایران بود.[۵][۱۰]
میراث ویرایش
فرمانفرمائیان در ۲۹ اردیبهشت سال ۱۳۸۵ در تهران درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. او هیچ‌گاه ازدواج نکرد.
صبار فرمانفرمائیان بخشی از روستای پونک تهران را از پدرش به ارث برده بود.[۱۱] او پیش از فوت، ملک مسکونی خود را در رضوانیه تجریش وقف انستیتو پاستور ایران کرد که آن نیز موروثی از پدرش بود.[۱۲]
منابع ویرایش
- ↑ «سایت بهشت زهرا». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۷ اوت ۲۰۲۰.
- ↑ فرمانفرمائیان، ستاره. دختری از ایران ص. ۲۵ -
- ↑ خاندان‌های الیگارشی در ایران- ابوالفضل قاسمی- خاندان فیروز - فرمانفرمائیان
- ↑ http://www.iichs.org/index.asp?id=1580&doc_cat=9
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲ سپتامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱ سپتامبر ۲۰۱۸.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ http://grape.powerset.ir/باغ-انگور-دکتر-بسکی[پیوند مرده]
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sabar Mirza Farman Farmaian». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ مرداد ۱۳۹۰.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲ سپتامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱ سپتامبر ۲۰۱۸.
- ↑ http://childbirth.wikipici.ir/هزینه-زایمان-در-بیمارستان-عیوض-زاده-1[پیوند مرده]
- ↑ https://www.isna.ir/news/8607-04658.61573/رييس-انستيتوپاستورايران-درايسنا-ايران-پيشگام-توليدمحصولات
- ↑ «مذاکرات جلسه ۱۲۸ دوره هجدهم مجلس شورای ملی چهاردهم خرداد ۱۳۳۴». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ اكتبر ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۱. تاریخ وارد شده در
|archive-date=را بررسی کنید (کمک) - ↑ «موقوفات انستیتو پاستور ایران». انستیتو پاستور ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱ مرداد ۱۳۹۰.