فهرست قهرمانان جام حذفی فوتبال انگلستان

جام حذفی فوتبال انگلستان که با نام اف‌ای کاپ نیز شناخته می‌شود از فصل ۷۲–۱۸۷۱ آغاز شده است و از سری مسابقات حذفی در کشور انگلستان است،[۱][۲][۳] که توسط اتحادیه فوتبال انگلستان (FA) برگزار و نامگذاری شده است و از قدیمی‌ترین مسابقات فوتبال موجود در جهان است. کلیه باشگاه‌های حاضر در ۱۰ سطح برتر نظام لیگ‌های فوتبال انگلیس مجاز به حضور در این رقابت‌ها هستند اگرچه استادیوم خانگی هر باشگاه باید شرایط لازم برای ورود به مسابقات را داشته باشد.

تیم بلکبرن روورز، قهرمان جام حذفی در سال ۱۸۸۴. جام قهرمانی در دستان کاپیتان تیم جیمز براون (ردیف جلو، وسط)

اکثر قریب به اتفاق مسابقات فینال جام حذفی در لندن بوده است و بیشتر آنها در ورزشگاه ومبلی اصلی برگزار شد که از سال ۱۹۲۳ تا زمان بستن ورزشگاه در سال ۲۰۰۰ مورد استفاده قرار می‌گرفت. از دیگر ورزشگاه‌های میزبان بازی نهایی قبل از سال ۱۹۲۳ کنینگتون اوال، کریستال پالاس، استمفورد بریج و لیلی بریج، همگی در لندن، گودیسون پارک در لیورپول و ورزشگاه فالوفیلد و اولدترافورد در منچستر بوده‌اند. در حالی که ورزشگاه جدید ومبلی در حال ساخت بود، ورزشگاه میلنیوم در کاردیف به مدت شش سال (۲۰۰۶–۲۰۰۱) به عنوان محل برگزاری فینال انتخاب شد. از سایر ورزشگاه‌ها برای بازی‌های تکرار فینال استفاده شده است؛ تا سال ۱۹۹۹ اگر مسابقه اولیه با تساوی به پایان می‌رسید، بازی تکراری انجام می‌شد. ومبلی جدید از سال ۲۰۰۷ محل دائمی برگزاری بازی نهایی است.

از سال ۲۰۲۰، رکورد بیشترین قهرمانی در اختیار آرسنال با ۱۴ قهرمانی است. واندررز، بلکبرن روورز، تاتنهام و آرسنال چهار تیمی هستند که بیش از یک بار در فینال‌های متوالی پیروز شده‌اند.[۴] این جام تنها یک بار توسط یک تیم غیر انگلیسی، کاردیف سیتی، در سال ۱۹۲۷ بدست آمده است. در حال حاضر آرسنال، که در فینال ۲۰۲۰ چلسی را شکست داد، عنوان قهرمانی را در اختیار دارد.

تاریخچه ویرایش

 
کاپیتان تیم تاتنهام هاتسپر، آرتور گریمسدل جام را به هوادان این تیم در بزرگراه تاتنهام نشان می‌دهد پس از پیروزی هاتسپر در فینال سال ۱۹۲۱، اولین قهرمانی یک تیم لندنی پس از ۲۰ سال.

اولین قهرمان این سری مسابقات واندررز، تیمی از دانش آموزان برتر سابق مدارس مستقل،[۵] مستقر در لندن بود که در هفت فصل نخست پنج بار قهرمان این رقابت‌ها شد. برندگان اولیه این مسابقات همگی از تیم‌های آماتور ثروتمند جنوب انگلستان بودند،[۶] اما در سال ۱۸۸۳، المپیک بلکبرن با شکست دادن اولد اتونیانس، اولین تیم شمالی شد که جام را به دست آورد. پس از بازگشت تیم به بلکبرن، کاپیتان المپیک بلکبرن آلبرت واربورتون اعلام کرد: «لانکاشایر از این جام به خوبی میزبانی می‌کند. اینجا خانه خوبی خواهد داشت و هرگز به لندن برنخواهد گشت.»[۷]

با شروع حرفه‌ای شدن در همان زمان، خیلی زود توان تیم‌های آماتور برای رقابت کم رنگ شد. باشگاه‌های سرآمد حرفه‌ای لیگ فوتبال را در سال ۱۸۸۸ تشکیل دادند.[۸] از آن زمان، تنها یک تیم خارج از لیگ توانست جام را فتح کند. تاتنهام هاتسپر، که در آن زمان در لیگ جنوب رقابت می‌کرد، شفیلد یونایتد را از لیگ فوتبال شکست داد و در فینال ۱۹۰۱ قهرمان شد.[۹] یک سال بعد شفیلد یونایتد به فینال بازگشت و جام را از آن خود کرد، و از آن زمان جام در دست باشگاه‌های شمالی و مرکزی باقی ماند تا اینکه تاتنهام در سال ۱۹۲۱ دوباره آن را فتح کرد.[۱۰] در سال ۱۹۲۷، کاردیف سیتی، که علی رغم استقرار در ولز، در نظام لیگ‌های فوتبال انگلیس بازی می‌کند، جام را به دست آورد و به تنها باشگاه غیر انگلیسی تبدیل شد که موفق به این کار شده است.[۱۱] باشگاه کوئینز پارک اسکاتلندی نیز در سال‌های ابتدایی توانست دو بار به فینال راه پیدا کند.[۱۲]

این سری مسابقات در طول جنگ‌های جهانی اول و دوم برگزار نشد، مگر در فصل ۱۵–۱۹۱۴، که به پایان رسید و ۴۰–۱۹۳۹، که در همان مراحل مقدماتی نیمه تمام ماند.[۱۳]

نیوکاسل در دهه ۱۹۵۰، سلطه مختصری بر جام حذفی داشت و در طول ۵ سال سه بار جام را کسب کرد،[۱۴] و در دهه ۱۹۶۰، تاتنهام موفقیت مشابهی را با سه قهرمانی در هفت فصل داشت که این سرآغاز دوره‌ای موفقیت آمیز برای باشگاه‌های لندنی، با ۱۱ قهرمانی در ۲۲ فصل بود.[۱۵] تیم‌هایی از رده دوم فوتبال انگلیس که در آن زمان لیگ دسته دوم نامیده می‌شد، قهرمانی‌های بی سابقه‌ای را بین سالهای ۱۹۷۳ و ۱۹۸۰ تجربه کردند.[۱۶] ساندرلند در سال ۱۹۷۳ جام را به دست آورد، ساوت‌همپتون در ۱۹۷۶ این کار را تکرار کرد و وست‌هام یونایتد در سال ۱۹۸۰ به پیروزی رسید که آخرین قهرمانی توسط تیمی خارج از لیگ برتر بود.[۱۷][۱۸]

تا سال ۱۹۹۹، تساوی در فینال منجر به تکرار مجدد مسابقه در تاریخ بعدی می‌شد‌؛[۱۹] پس از آن سال تکلیف قهرمان در همان بازی فینال و در صورت تساوی با ضربات پنالتی مشخص می‌شود.[۲۰] تنها دو بار و در فینال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶، کار به ضربات پنالتی کشیده شد. آرسنال با کسب ۱۴ قهرمانی در جام حذفی، در این زمینه رکورددار است.[۲۱]

قهرمانی بر پایه فصل ویرایش

بازی‌های نهایی جام حذفی
مرتبه فصل قهرمانان[۲۲] نتیجه[۲۲] نائب قهرمان[۲۲] ورزشگاه[۲۳] تماشاگران[۲۳]
۱ ۷۲–۱۸۷۱ واندررز ۱–۰ رویال انجینیرز اوال کنینگتون ۲٬۰۰۰
۲ ۷۳–۱۸۷۲ ۲–۰ دانشگاه آکسفورد لیلی بریج ۳٬۰۰۰
۳ ۷۴–۱۸۷۳ دانشگاه آکسفورد ۲–۰ رویال انجینیرز اوال کنینگتون ۲٬۰۰۰
۴ ۷۵–۱۸۷۴ رویال انجینیرز * ۱–۱ * اولد اتونیانس ۲٬۰۰۰
۴ (تکرار) ۷۵–۱۸۷۴ ۲–۰ ۳٬۰۰۰
۵ ۷۶–۱۸۷۵ واندررز * ۱–۱ * ۳٬۵۰۰
۵ (تکرار) ۷۶–۱۸۷۵ ۳–۰ ۱٬۵۰۰
۶ ۷۷–۱۸۷۶ * ۲–۱ * دانشگاه آکسفورد ۳٬۰۰۰
۷ ۷۸–۱۸۷۷ ۳–۱ رویال انجینیرز ۴٬۵۰۰
۸ ۷۹–۱۸۷۸ اولد اتونیانس ۱–۰ کلافام روورز ۵٬۰۰۰
۹ ۸۰–۱۸۷۹ کلافام روورز ۱–۰ دانشگاه آکسفورد ۶٬۰۰۰
۱۰ ۸۱–۱۸۸۰ اولد کارتوسیانس ۳–۰ اولد اتونیانس ۴٬۰۰۰
۱۱ ۸۲–۱۸۸۱ اولد اتونیانس ۱–۰ بلکبرن روورز ۶٬۵۰۰
۱۲ ۸۳–۱۸۸۲ المپیک بلکبرن * ۲–۱ * اولد اتونیانس ۸٬۰۰۰
۱۳ ۸۴–۱۸۸۳ بلکبرن روورز ۲–۱   کویینز پارک رنجرز ۴٬۰۰۰
۱۴ ۸۵–۱۸۸۴ ۲–۰ ۱۲٬۵۰۰
۱۵ ۸۶–۱۸۸۵ ۰–۰ وست برومویچ آلبیون ۱۵٬۰۰۰
۱۵ (تکرار) ۸۶–۱۸۸۵ ۲–۰ ریسکورس گراوند ۱۲٬۰۰۰
۱۶ ۸۷–۱۸۸۶ استون ویلا ۲–۰ اوال کنینگتون ۱۵٬۵۰۰
۱۷ ۸۸–۱۸۸۷ وست برومویچ آلبیون ۲–۱ پرستون نورث اند ۱۹٬۰۰۰
۱۸ ۸۹–۱۸۸۸ پریستون نورث اند   ۳–۰ ولورهمپتون واندررز ۲۲٬۰۰۰
۱۹ ۹۰–۱۸۸۹ بلکبرن روورز ۶–۱ شفیلد ونزدی ۲۰٬۰۰۰
۲۰ ۹۱–۱۸۹۰ ۳–۱ نوتس کانتی ۲۳٬۰۰۰
۲۱ ۹۲–۱۸۹۱ وست برومویچ آلبیون ۳–۰ استون ویلا ۳۲٬۸۱۰
۲۲ ۹۳–۱۸۹۲ ولورهمپتون واندررز ۱–۰ اورتون ورزشگاه فالوفیلد ۴۵٬۰۰۰
۲۳ ۹۴–۱۸۹۳ نوتس کاونتی ۴–۱ بولتون واندررز گودیسون پارک ۳۷٬۰۰۰
۲۴ ۹۵–۱۸۹۴ استون ویلا ۱–۰ وست برومویچ آلبیون کریستال پالاس ۴۲٬۵۶۰
۲۵ ۹۶–۱۸۹۵ ده ونزدی ۲–۱ ولورهمپتون واندررز ۴۸٬۸۳۶
۲۶ ۹۷–۱۸۹۶ استون ویلا   ۳–۲ اورتون ۶۵٬۸۹۱
۲۷ ۹۸–۱۸۹۷ ناتینگهام فارست ۳–۱ دربی کانتی ۶۲٬۰۱۷
۲۸ ۹۹–۱۸۹۸ شفیلد یونایتد ۴–۱ ۷۳٬۸۳۳
۲۹ ۱۹۰۰–۱۸۹۹ بری ۴–۰ ساوت‌همپتون ۶۸٬۹۴۵
۳۰ ۰۱–۱۹۰۰ تاتنهام هاتسپر ۲–۲ شفیلد یونایتد ۱۱۰٬۸۲۰
۳۰ (تکرار) ۰۱–۱۹۰۰ ۳–۱ بارندن پارک ۲۰٬۴۷۰
۳۱ ۰۲–۱۹۰۱ شفیلد یونایتد ۱–۱ ساوت‌همپتون کریستال پالاس ۷۶٬۹۱۴
۳۱ (تکرار) ۰۲–۱۹۰۱ ۲–۱ ۳۳٬۰۶۸
۳۲ ۰۳–۱۹۰۲ بری ۶–۰ دربی کانتی ۶۳٬۱۰۲
۳۳ ۰۴–۱۹۰۳ منچستر سیتی ۱–۰ بولتون واندررز ۶۱٬۳۷۴
۳۴ ۰۵–۱۹۰۴ استون ویلا ۲–۰ نیوکاسل ۱۰۱٬۱۱۷
۳۵ ۰۶–۱۹۰۵ اورتون ۱–۰ نیوکاسل ۷۵٬۶۰۹
۳۶ ۰۷–۱۹۰۶ شفیلد ونزدی ۲–۱ اورتون ۸۴٬۵۹۴
۳۷ ۰۸–۱۹۰۷ ولورهمپتون واندررز ۳–۱ نیوکاسل ۷۴٬۶۹۷
۳۸ ۰۹–۱۹۰۸ منچستر یونایتد ۱–۰ بریستول سیتی ۷۱٬۴۹۱
۳۹ ۱۰–۱۹۰۹ نیوکاسل یونایتد ۱–۱ بارنزلی ۷۷٬۴۹۷
۳۹ (تکرار) ۱۰–۱۹۰۹ ۲–۰ گودیسون پارک ۶۹٬۰۰۰
۴۰ ۱۱–۱۹۱۰ برادفورد سیتی ۰–۰ نیوکاسل کریستال پالاس ۶۹٬۰۶۸
۴۰ (تکرار) ۱۱–۱۹۱۰ ۱–۰ الدترافورد ۵۸٬۰۰۰
۴۱ ۱۲–۱۹۱۱ بارنزلی ۰–۰ وست برومویچ آلبیون کریستال پالاس ۵۴٬۵۵۶
۴۱ (تکرار) ۱۲–۱۹۱۱ * ۱–۰ * برامال لین ۳۸٬۵۵۵
۴۲ ۱۳–۱۹۱۲ استون ویلا ۱–۰ ساندرلند کریستال پالاس ۱۲۱٬۹۱۹
۴۳ ۱۴–۱۹۱۳ برنلی ۱–۰ لیورپول ۷۲٬۷۷۸
۴۴ ۱۵–۱۹۱۴ شفیلد یونایتد ۳–۰ چلسی الدترافورد ۴۹٬۵۵۷
۴۵ ۲۰–۱۹۱۹ استون ویلا * ۱–۰ * هادرزفیلد تاون استمفورد بریج ۵۰٬۰۱۸
۴۶ ۲۱–۱۹۲۰ تاتنهام هاتسپر ۱–۰ ولورهمپتون واندررز ۷۲٬۸۰۵
۴۷ ۲۲–۱۹۲۱ هادرزفیلد تاون ۱–۰ پرستون نورث اند ۵۳٬۰۰۰
۴۸ ۲۳–۱۹۲۲ بولتون واندررز ۲–۰ وست‌هام یونایتد ورزشگاه ومبلی (اصلی) [الف]۱۲۶،۰۴۷
۴۹ ۲۴–۱۹۲۳ نیوکاسل یونایتد ۲–۰ استون ویلا ۹۱٬۶۹۵
۵۰ ۲۵–۱۹۲۴ شفیلد یونایتد ۱–۰   کاردیف سیتی ۹۱٬۷۶۳
۵۱ ۲۶–۱۹۲۵ بولتون واندررز ۱–۰ منچستر سیتی ۹۱٬۴۴۷
۵۲ ۲۷–۱۹۲۶   کاردیف سیتی ۱–۰ آرسنال ۹۱٬۲۰۶
۵۳ ۲۸–۱۹۲۷ بلکبرن روورز ۳–۱ هادرزفیلد تاون ۹۲٬۰۴۱
۵۴ ۲۹–۱۹۲۸ بولتون واندررز ۲–۰ پورتسموث ۹۲٬۵۷۶
۵۵ ۳۰–۱۹۲۹ آرسنال ۲–۰ هادرزفیلد تاون ۹۲٬۴۸۸
۵۶ ۳۱–۱۹۳۰ وست برومویچ آلبیون ۲–۱ بیرمنگام ۹۲٬۴۰۶
۵۷ ۳۲–۱۹۳۱ نیوکاسل یونایتد آرسنال ۹۲٬۲۹۸
۵۸ ۳۳–۱۹۳۲ اورتون ۳–۰ منچستر سیتی ۹۲٬۹۵۰
۵۹ ۳۴–۱۹۳۳ منچستر سیتی ۲–۱ پورتسموث ۹۳٬۲۵۸
۶۰ ۳۵–۱۹۳۴ شفیلد ونزدی ۴–۲ وست برومویچ آلبیون ۹۳٬۲۰۴
۶۱ ۳۶–۱۹۳۵ آرسنال ۱–۰ شفیلد یونایتد ۹۳٬۳۸۴
۶۲ ۳۷–۱۹۳۶ ساندرلند ۳–۱ پرستون نورث اند ۹۳٬۴۹۵
۶۳ ۳۸–۱۹۳۷ پریستون نورث اند * ۱–۰ * هادرزفیلد تاون ۹۳٬۴۹۷
۶۴ ۳۹–۱۹۳۸ پورتسموث ۴–۱ ولورهمپتون واندررز ۹۹٬۳۷۰
۶۵ ۴۶–۱۹۴۵ دربی کاونتی * ۴–۱ * چارلتون اتلتیک ۹۸٬۰۰۰
۶۶ ۴۷–۱۹۴۶ چارلتون اتلتیک * ۱–۰ * برنلی ۹۹٬۰۰۰
۶۷ ۴۸–۱۹۴۷ منچستر یونایتد ۴–۲ بلکپول
۶۸ ۴۹–۱۹۴۸ ولورهمپتون واندررز ۳–۱ لستر سیتی ۹۹٬۵۰۰
۶۹ ۵۰–۱۹۴۹ آرسنال ۲–۰ لیورپول ۱۰۰٬۰۰۰
۷۰ ۵۱–۱۹۵۰ نیوکاسل یونایتد ۲–۰ بلکپول
۷۱ ۵۲–۱۹۵۱ نیوکاسل یونایتد ۱–۰ آرسنال
۷۲ ۵۳–۱۹۵۲ بلکپول ۴–۳ بولتون واندررز
۷۳ ۵۴–۱۹۵۳ وست برومویچ آلبیون ۳–۲ پرستون نورث اند
۷۴ ۵۵–۱۹۵۴ نیوکاسل یونایتد ۳–۱ منچستر سیتی
۷۵ ۵۶–۱۹۵۵ منچستر سیتی ۳–۱ بیرمنگام سیتی
۷۶ ۵۷–۱۹۵۶ استون ویلا ۲–۱ منچستر یونایتد ۱۰۰٬۰۰۰
۷۷ ۵۸–۱۹۵۷ بولتون واندررز ۲–۰ منچستر یونایتد ۱۰۰٬۰۰۰
۷۸ ۵۹–۱۹۵۸ ناتینگهام فارست ۲–۱ لوتون تاون ۱۰۰٬۰۰۰
۷۹ ۶۰–۱۹۵۹ ولورهمپتون واندررز ۳–۰ بلکبرن روورز ۱۰۰٬۰۰۰
۸۰ ۶۱–۱۹۶۰ تاتنهام هاتسپر   ۲–۰ لستر سیتی ۱۰۰٬۰۰۰
۸۱ ۶۲–۱۹۶۱ تاتنهام هاتسپر ۳–۱ برنلی ۱۰۰٬۰۰۰
۸۲ ۶۳–۱۹۶۲ منچستر یونایتد لستر سیتی ۱۰۰٬۰۰۰
۸۳ ۶۴–۱۹۶۳ وست هام یونایتد ۳–۲ پرستون نورث اند ۱۰۰٬۰۰۰
۸۴ ۶۵–۱۹۶۴ لیورپول * ۲–۱ * لیدز یونایتد ۱۰۰٬۰۰۰
۸۵ ۶۶–۱۹۶۵ اورتون ۳–۲ شفیلد یونایتد ۱۰۰٬۰۰۰
۸۶ ۶۷–۱۹۶۶ تاتنهام هاتسپر ۲–۱ چلسی ۱۰۰٬۰۰۰
۸۷ ۶۸–۱۹۶۷ وست برومویچ آلبیون * ۱–۰ * اورتون ۱۰۰٬۰۰۰
۸۸ ۶۹–۱۹۶۸ منچستر سیتی ۱–۰ لستر سیتی ۱۰۰٬۰۰۰
۸۹ ۷۰–۱۹۶۹ چلسی * ۲–۲ * لیدز یونایتد ۱۰۰٬۰۰۰
۸۹ (تکرار) ۷۰–۱۹۶۹ * ۲–۱ * الدترافورد ۶۲٬۰۷۸
۹۰ ۷۱–۱۹۷۰ آرسنال   لیورپول ورزشگاه ومبلی (اصلی) ۱۰۰٬۰۰۰
۹۱ ۷۲–۱۹۷۱ لیدز یونایتد ۱–۰ آرسنال
۹۲ ۷۳–۱۹۷۲ ساندرلند ۱–۰ لیدز یونایتد
۹۳ ۷۴–۱۹۷۳ لیورپول ۳–۰ نیوکاسل
۹۴ ۷۵–۱۹۷۴ وست هام یونایتد ۲–۰ فولهام
۹۵ ۷۶–۱۹۷۵ ساوت‌همپتون ۱–۰ منچستر یونایتد
۹۶ ۷۷–۱۹۷۶ منچستر یونایتد ۲–۱ لیورپول
۹۷ ۷۸–۱۹۷۷ ایپسویچ تاون ۱–۰ آرسنال
۹۸ ۷۹–۱۹۷۸ آرسنال ۳–۲ منچستر یونایتد
۹۹ ۸۰–۱۹۷۹ وست هام یونایتد ۱–۰ آرسنال
۱۰۰ ۸۱–۱۹۸۰ تاتنهام هاتسپر * ۱–۱ * منچستر سیتی
۱۰۰ (تکرار) ۸۲–۱۹۸۱ ۳–۲ ۹۲٬۰۰۰
۱۰۱ ۸۳–۱۹۸۲ * ۱–۱ *   کویینز پارک رنجرز ۱۰۰٬۰۰۰
۱۰۱ (تکرار) 1981–82 ۱–۰ ۹۰٬۰۰۰
۱۰۲ ۸۳–۱۹۸۲ منچستر یونایتد * ۲–۲ * برایتون اند هوو آلبیون ۱۰۰٬۰۰۰
۱۰۲ (تکرار) ۸۳–۱۹۸۲ ۴–۰
۱۰۳ ۸۴–۱۹۸۳ اورتون ۲–۰ واتفورد
۱۰۴ ۸۵–۱۹۸۴ منچستر یونایتد * ۱–۰ * اورتون
۱۰۵ ۸۶–۱۹۸۵ لیورپول   ۳–۱ ۹۸۰۰۰
۱۰۶ ۸۷–۱۹۸۶ کاونتری سیتی * ۳–۲ * تاتنهام هاتسپر
۱۰۷ ۸۸–۱۹۸۷ ویمبلدون ۱–۰ لیورپول ۹۸٬۲۰۳
۱۰۸ ۸۹–۱۹۸۸ لیورپول * ۳–۲ * اورتون ۸۲٬۵۰۰
۱۰۹ ۹۰–۱۹۸۹ منچستر یونایتد * ۳–۳ * کریستال پالاس ۸۰٬۰۰۰
۱۰۹ (تکرار) ۹۰–۱۹۸۹ ۱–۰
۱۱۰ ۹۱–۱۹۹۰ تاتنهام هاتسپر * ۲–۱ * ناتینگهام فارست
۱۱۱ ۹۲–۱۹۹۱ لیورپول ۲–۰ ساندرلند
۱۱۲ ۹۳–۱۹۹۲ آرسنال * ۱–۱ * شفیلد ونزدی ۷۹٬۳۴۷
۱۱۲ (تکرار) ۹۳–۱۹۹۲ * ۲–۱ * ۶۲٬۲۶۷
۱۱۳ ۹۴–۱۹۹۳ منچستر یونایتد   ۴–۰ چلسی ۷۹٬۳۶۴
۱۱۴ ۹۵–۱۹۹۴ اورتون ۱–۰ منچستر یونایتد ۷۹٬۵۹۲
۱۱۵ ۹۶–۱۹۹۵ منچستر یونایتد   ۱–۰ لیورپول ۷۹٬۰۰۷
۱۱۶ ۹۷–۱۹۹۶ چلسی ۲–۰ میدلزبرو ۷۹٬۱۶۰
۱۱۷ ۹۸–۱۹۹۷ آرسنال   ۲–۰ نیوکاسل یونایتد ۷۹٬۱۸۳
۱۱۸ ۹۹–۱۹۹۸ منچستر یونایتد # ۲–۰ نیوکاسل یونایتد ۷۹٬۱۰۱
۱۱۹ ۲۰۰۰–۱۹۹۹ چلسی ۱–۰ استون ویلا ۷۸٬۲۱۷
۱۲۰ ۰۱–۲۰۰۰ لیورپول ۲–۱ آرسنال ورزشگاه میلنیوم ۷۲٬۵۰۰
۱۲۱ ۰۲–۲۰۰۱ آرسنال   ۲–۰ چلسی ۷۳٬۹۶۳
۱۲۲ ۰۳–۲۰۰۲ آرسنال ۱–۰ ساوت‌همپتون ۷۳٬۷۲۶
۱۲۳ ۰۴–۲۰۰۳ منچستر یونایتد ۳–۰ میلوال ۷۱٬۳۵۰
۱۲۴ ۰۵–۲۰۰۴ آرسنال   ۰–۰   منچستر یونایتد ۷۱٬۸۷۶
۱۲۵ ۰۶–۲۰۰۵ لیورپول   ۳–۳   ۷۱٬۱۴۰
۱۲۶ ۰۷–۲۰۰۶ چلسی * ۱–۰ * ورزشگاه ومبلی (جدید) ۸۹٬۸۲۶
۱۲۷ ۰۸–۲۰۰۷ پورتسموث ۱–۰   کاردیف سیتی ۸۹٬۸۷۴
۱۲۸ ۰۹–۲۰۰۸ چلسی ۲–۱ اورتون ۸۹٬۳۹۱
۱۲۹ ۱۰–۲۰۰۹ چلسی   ۱–۰ پورتسموث ۸۸٬۳۳۵
۱۳۰ ۱۱–۲۰۱۰ منچستر سیتی استوک سیتی ۸۸٬۶۴۳
۱۳۱ ۱۲–۲۰۱۱ چلسی ۲–۱ لیورپول ۸۹٬۰۴۱
۱۳۲ ۱۳–۲۰۱۲ ویگان اتلتیک ۱–۰ منچستر سیتی ۸۶٬۲۵۴
۱۳۳ ۱۴–۲۰۱۳ آرسنال * ۳–۲ * هال سیتی ۸۹٬۳۴۵
۱۳۴ ۱۵–۲۰۱۴ ۴–۰ استون ویلا ۸۹٬۲۸۳
۱۳۵ ۱۶–۲۰۱۵ منچستر یونایتد * ۲–۱ * کریستال پالاس ۸۸٬۶۱۹
۱۳۶ ۱۷–۲۰۱۶ آرسنال ۲–۱ چلسی ۸۹٬۴۷۲
۱۳۷ ۱۸–۲۰۱۷ چلسی ۱–۰ منچستر یونایتد ۸۷٬۶۴۷
۱۳۸ ۱۹–۲۰۱۸ منچستر سیتی § ۶–۰ واتفورد ۸۵٬۸۵۴
۱۳۹ ۲۰–۲۰۱۹ آرسنال ۲–۱ چلسی [ب]۰
۱۴۰ ۲۱–۲۰۲۰ لستر سیتی ۱–۰ چلسی
۱۴۱ ۲۲–۲۰۲۱ لیورپول
۰–۰
چلسی
۱۴۲ ۲۳–۲۰۲۲ منچستر سیتی
۲–۱
منچستر یونایتد

یادداشت:

  1. ^ الف: آمار تعداد تماشاگران فینال ۱۹۲۳ به طور رسمی ۱۲۶٬۰۴۷ ثبت شده است، اما گفته می‌شود رقم واقعی چیزی بین ۱۵۰٬۰۰۰ تا ۳۰۰٬۰۰۰ بوده.[۲۴][۲۵]
  2. ^ ب: در پی همه‌گیری ویروس کرونا بازی نهایی فصل ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، پشت درهای بسته و بدون تماشاگر برگزار شد.

راهنمای جدول ویرایش

(تکرار) به علت تساوی بازی نهایی تکرار شده است.
* بازی به وقت‌های اضافه کشیده شد.
  قهرمان با کمک ضربات پنالتی پس از وقت‌های اضافه مشخص شد.
  تیم قهرمان، دوگانه (لیگ و جام حذفی) را به دست آورد.
§ تیم قهرمان، سه گانه (قهرمانی لیگ، جام حذفی و جام اتحادیه) را به دست آورد.
# تیم قهرمان، سه گانه (قهرمانی لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان یا لیگ اروپا) را به دست آورد.
کج شده تیمی خارج از سطح بالای نظام لیگ‌های فوتبال انگلیس (از زمان شکل گیری لیگ فوتبال در ۱۸۸۸).

تمامی تیم‌ها انگلیسی هستند، به جز بلوک هایی که با   (اسکاتلند) یا   (ولز) نشانه گذاری شده است.

نتایج بر پایه باشگاه ویرایش

تیم‌هایی که خط خورده‌اند، دیگر وجود ندارند. بعلاوه، کویینز پارک پس از قانونگذاری اتحادیه فوتبال اسکاتلند در سال ۱۸۸۷، دیگر واجد شرایط ورود به جام حذفی نبود.

نتایج بر اساس تیم

باشگاه قهرمانی اولین قهرمانی آخرین قهرمانی نایب قهرمانی آخرین نایب قهرمانی حضور در فینال
آرسنال ۱۴ ۱۹۳۰ ۲۰۲۰ ۷ ۲۰۰۱ ۲۱
منچستر یونایتد ۱۲ ۱۹۰۹ ۲۰۱۶ ۸ ۲۰۱۸ ۲۰
چلسی ۸ ۱۹۷۰ ۲۰۱۸ ۸ ۲۰۲۱ ۱۵
لیورپول ۸ ۱۹۶۵ ۲۰۲۲ ۷ ۲۰۱۲ ۱۴
تاتنهام هاتسپر ۸ ۱۹۰۱ ۱۹۹۱ ۱ ۱۹۸۷ ۹
استون ویلا ۷ ۱۸۸۷ ۱۹۵۷ ۳ ۲۰۰۰ ۱۰
نیوکاسل یونایتد ۶ ۱۹۱۰ ۱۹۵۵ ۷ ۱۹۹۹ ۱۳
منچستر سیتی ۱۹۰۴ ۲۰۱۹ ۵ ۱۹۸۱ ۱۱
بلکبرن راورز ۱۸۸۴ ۱۹۲۸ ۲ ۱۹۶۰ ۸
اورتون ۵ ۱۹۹۵ ۸ ۲۰۰۹ ۱۳
وست برومویچ آلبیون ۱۸۸۸ ۱۹۶۸ ۵ ۱۹۳۵ ۱۰
واندررز ۱۸۷۲ ۱۸۷۸ ۰ ۵
ولورهمپتون واندررز ۴ ۱۸۹۳ ۱۹۶۰ ۴ ۱۹۳۹ ۸
بولتون ۱۹۲۳ ۱۹۵۸ ۳ ۱۹۵۳ ۷
شفیلد یونایتد ۱۸۹۹ ۱۹۲۵ ۲ ۱۹۳۶ ۶
شفیلد ونزدی[الف] ۳ ۱۸۹۶ ۱۹۳۵ ۳ ۱۹۹۳ ۶
وستهام یونایتد ۱۹۶۴ ۱۹۸۰ ۲ ۲۰۰۶ ۵
پرستون نورث‌اند ۲ ۱۸۸۹ ۱۹۳۸ ۵ ۱۹۶۴ ۷
اولد اتونیانس ۱۸۷۹ ۱۸۸۲ ۴ ۱۸۸۳ ۶
پورتسموث ۱۹۳۹ ۲۰۰۸ ۳ ۲۰۱۰ ۵
ساندرلند ۱۹۳۷ ۱۹۷۳ ۲ ۱۹۹۲ ۴
ناتینگهام فارست ۱۸۹۸ ۱۹۵۹ ۱ ۱۹۹۱ ۳
بری ۱۹۰۰ ۱۹۰۳ ۰ ۲
هادرسفیلد تاون ۱ ۱۹۲۲ ۴ ۱۹۳۸ ۵
لستر سیتی ۲۰۲۱ ۱۹۶۹
رویال انجینیرز ۱۸۷۵ ۳ ۱۸۷۸ ۴
دانشگاه آکسفورد ۱۸۷۴ ۱۸۸۰
دربی کانتی ۱۹۴۶ ۱۹۰۳
لیدز یونایتد ۱۹۷۲ ۱۹۷۳
ساوت‌همپتون ۱۹۷۶ ۲۰۰۳
بلکپول ۱۹۵۳ ۲ ۱۹۵۱ ۳
بارنلی ۱۹۱۴ ۱۹۶۲
کاردیف سیتی ۱۹۲۷ ۲۰۰۸
چارلتون اتلتیک ۱۹۴۷ ۱ ۱۹۴۶ ۲
بارنزلی ۱۹۱۲ ۱۹۱۰
نوتس کانتی ۱۸۹۴ ۱۸۹۱
کلافام روورز ۱۸۸۰ ۱۸۷۹
ویمبلدون[ب] ۱۹۸۸ ۰ ۱
کاونتری سیتی ۱۹۸۷
ایپسوییچ تاون ۱۹۷۸
برادفورد سیتی ۱۹۱۱
المپیک بلکبرن ۱۸۸۳
اولد کارتوسیانس ۱۸۸۱
بیرمنگام سیتی ۰ ۲ ۱۹۵۶ ۲
کویینز پارک ۱۸۸۵
کریستال پالاس ۲۰۱۶
واتفورد ۲۰۱۹
استوک سیتی ۱ ۲۰۱۱ ۱
میلوال ۲۰۰۴
میدلزبورو ۱۹۹۷
برایتون اند هوو آلبیون ۱۹۸۳
کویینز پارک رنجرز ۱۹۸۲
فولهام ۱۹۷۵
لوتون تاون ۱۹۵۹
بریستول سیتی ۱۹۰۹

یادداشت:

  1. ^ الف: مجموع عملکرد این تیم تحت نام قبلی خود دِ ونزدی، دو قهرمانی و یک نایب قهرمانی است
  2. ^ ب: ویمبلدون در سال ۲۰۰۴ از جنوب لندن به میلتون کینز انتقال یافت و این باشگاه به عنوان میلتون کینز دونز تغییر نام داد، اما باشگاه فعلی معتقد است که در سال ۲۰۰۴ تاسیس شده و ادعایی برای تاریخ یا افتخارات ویمبلدون (از جمله قهرمانی در جام حذفی) ندارد.

منابع ویرایش

  1. Jury, Louise (7 January 2005). "FA Cup trophy's sale to set football memorabilia record". The Independent. Independent News & Media. Archived from the original on 17 January 2010. Retrieved 24 October 2008.
  2. "FA Competition Administration". The Football Association. Retrieved 13 October 2010.
  3. Townsend, Nick (21 May 2000). "Football: FA Cup Final: Calamity for James as Di Matteo makes history". The Independent. Independent News & Media. {{cite news}}: |access-date= requires |url= (help)
  4. «Football Club History Database - F.A. Cup Summary». www.fchd.info. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۵.
  5. «باشگاه فوتبال واندررز - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد». fa.m.wikipedia.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  6. 0-00-218049-9.
  7. Soar, Phil; Tyler, Martin. دایره‌المعارف فوتبال انگلیس. ص. ۲۰.
  8. Soar, Phil; Tyler, Martin. دایره‌المعارف فوتبال انگلیس. ص. ۱۶–۱۷.
  9. «FA Cup by numbers». The Telegraph (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  10. «Football Club History Database - F.A. Cup Summary». www.fchd.info. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  11. «Cup friends reunited» (به انگلیسی). ۲۰۰۹-۰۱-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  12. «Football Club History Database - F.A. Cup Summary». www.fchd.info. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  13. «Football Club History Database - F.A. Cup Summary». www.fchd.info. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  14. «Football Club History Database - F.A. Cup Summary». www.fchd.info. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  15. Soar, Phil; Tyler, Martin. دایره‌المعارف فوتبال انگلیس. ص. ۲۷.
  16. Soar, Phil; Tyler, Martin. دایره‌المعارف فوتبال انگلیس. ص. ۲۷.
  17. «FA Cup by numbers». The Telegraph (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  18. «Football Club History Database - F.A. Cup Summary». www.fchd.info. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  19. «FA Cup in danger of losing lustre» (به انگلیسی). ۲۰۰۵-۰۲-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  20. Association, The Football. "The website for the English football association, the Emirates FA Cup and the England football team". www.thefa.com (به انگلیسی). Archived from the original on 25 March 2009. Retrieved 2020-09-26.
  21. «Aubameyang double wins FA Cup for Arsenal» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  22. ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ ۲۲٫۲ "F A Cup Summary – Contents". The Football Club History Database. Retrieved 4 November 2008.
  23. ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ Barnes, Stuart (2008). Nationwide Football Annual 2008–2009. SportsBooks Ltd. pp. 132, 134–143. ISBN 1-899807-72-1.
  24. Bateson, Bill; Sewell, Albert (1992). News of the World Football Annual 1992–93. Harper Collins. p. 219. ISBN 0-85543-188-1.
  25. "The F.A. Cup – Bolton's Victory – Record Crowds". The Times. News International. 30 May 1923. Retrieved 13 October 2008.

پیوند به بیرون ویرایش