باشگاه فوتبال منچستر سیتی
باشگاه فوتبال منچستر سیتی (به انگلیسی: Manchester City Football Club) یک باشگاه فوتبال حرفه‌ای در لیگ برتر انگلستان است که در شهر منچستر قرار دارد. در سال ۱۸۸۰ به عنوان سنت مارک (وست گورتون) تأسیس شد، در سال ۱۸۸۷ به نام آردویک تغییر نام داد و در سال ۱۸۹۴ به منچستر سیتی تغییر نام داد. ورزشگاه اصلی سیتی اتحاد نام دارد که در شهر منچستر قرار دارد، سیتی در سال ۲۰۰۳ به اتحاد نقل مکان کرد. قبل از اتحاد ورزشگاه سیتی ماین رود بود. سیتیزن‌ها پیراهن‌های آبی آسمانی خود را از سال ۱۸۹۴ استفاده می‌کنند.
 | ||||
| نام کامل باشگاه | باشگاه فوتبال منچستر سیتی | |||
|---|---|---|---|---|
| تاریخ تأسیس | ۱۸۸۰ (۱۳۹ سال پیش) با نام سنت مارک (گورتون غربی) ۱۶ آوریل ۱۸۹۴ با نام منچستر سیتی | |||
| نام ورزشگاه | اتحاد (گنجایش: ۵۵٬۰۱۷[۱]) | |||
| مالک | منصور بن زاید آل نهیان | |||
| مدیرعامل | خلدون المبارک | |||
| مربی |  پپ گواردیولا | |||
| لیگ | لیگ برتر انگلستان | |||
| ۲۰–۲۰۱۹ | دوم | |||
| ||||
 فصل جاری | ||||
منچستر سیتی اولین افتخار بزرگ خود را با قهرمانی جام حذفی در سال ۱۹۰۴ بدست آورد.[۲] این باشگاه اولین دوره مهم موفقیت خود را در اواخر دهه ۱۹۶۰ داشت، با قهرمانی در لیگ، جام برندگان جام اروپا، جام حذفی و جام اتحادیه با مدیریت جو مرسر[۳]و مالکوم آلیسون.[۴] سیتی در سال ۱۹۶۹ تبدیل به دومین تیم تاریخ لیگ برتر شد که توانسته در یک سال ،یک جام داخلی و یک جام اروپایی کسب کند. پس از از دست دادن فینال جام حذفی ۱۹۸۱، این باشگاه یک دوره افول را پشت سر گذاشت، و سقوط به رده سوم فوتبال انگلیس برای تنها بار در تاریخ خود در سال ۱۹۹۸ تجربه کرد، سیتی از سال ۲۰۰۳_۲۰۰۲ در لیگ برتر ثابت مانده‌است. در سال ۲۰۰۸، منچسترسیتی توسط گروه ابوظبی یونایتد به مبلغ ۲۱۰ میلیون پوند خریداری شد[۵]. در سال ۲۰۱۷ سیتیزن‌ها با هدایت گواردیولا توانستند ۱۰۰ امتیاز کسب کنند و از حیث بیشترین امتیاز در تاریخ لیگ برتر رکورد دار شدند . در سال ۲۰۱۸ سیتیزن ها چهار جام را بدست آوردند، و یک رکورد بی‌سابقه را به ثبت رساندند کسب همه جام‌های داخلی در انگلیس و اولین تیم مردان انگلیس شدند که سه‌گانه داخلی را به دست آورده‌است.[۶]
منچستر سیتی در سال ۲۰۱۵ به عنوان تیم پنجم جهان از نظر بالاترین درآمد در جهان فوتبال با درآمد سالانه از ۴۶۳٬۵۰۰٬۰۰۰ € بوده‌است. در سال ۲۰۱۶ مجله فوربستخمین زده‌است که منچسترسیتی در رده ششم باارزش‌ترین باشگاه فوتبال در جهان به ارزش ۱٫۹۲ بیلیون دلار قرار دارد. منچسترسیتی با ۵۶۸٫۴ میلیون یورو درآمد در سال ۲۰۱۸_۱۹ در رده پنجم پردرآمدترین باشگاه‌های فوتبال جهان ایستاد. در سال ۲۰۱۹، فوربس تخمین زد که این باشگاه با ۲٫۶۹ میلیارد دلار پنجمین باشگاه ارزشمند در جهان است.[۷] منچسترسیتی ارزشمندترین باشگاه جهان بر اساس مجموع ارزش بازیکن‌هایش از نگاه ترنسفرمارکت است. ترانسفر مارکت در می ۲۰۲۰ ارزش باشگاه سیتی را 1.02BN€ تخمین زده‌است.
تاریخچه کلی
سیتی اولین افتخار بزرگ خود را ۲۳ آوریل ۱۹۰۳_۰۴ کسب کرد، و بولتون واندررس را با نتیجه ۱–۰ شکست و قهرمان جام حذفی شد. سیتی در آن فصل با بدشانسی عنوان قهرمانی لیگ را با تنها ۳ امتیاز اختلاف نسبت به تیم اول از دست داد، اما سیتی اولین باشگاه فوتبال در منچستر بود که توانست یک افتخار بزرگ کسب کند. در فصول بعد از قهرمانی در جام حذفی، این باشگاه با بحران مالی روبرو شد و در نهایت با محرومیت هفده بازیکن در سال ۱۹۰۶، از جمله کاپیتان بیلی مردیث،[۸] که بعداً به یونایتد منتقل شد، وارد بحران شد. آتش‌سوزی در هاید رود[۹] (ورزشگاه سابق سیتی) در سال ۱۹۲۰ جایگاه اصلی این ورزشگاه را تخریب کرد و در سال ۱۹۲۳ سیتی به استادیوم جدید خود ماین رود منتقل شد.
در دهه ۱۹۳۰، منچسترسیتی در دو فصل متوالی به فینال جام حذفی رسید، در فصل ۱۹۳۲_۳۳ اولین فینال را با نتیجه ۳_۰ به اورتون باخت،[۱۰] و در فصل ۱۹۳۳_۳۴ دومین فینال سیتیزن‌ها توانستد با نتیجه ۲_۱ پورتسموث را شکست بدهند و قهرمان جام حذفی شدند.[۱۱] در طول فصل ۱۹۳۳_۳۴، منچسترسیتی رکورد پر تماشاگرترین بازی خانگی در تاریخ انگلستان را در شکست داد. این رکورد استثنایی در جریان پیروزی یک بر صفر سیتی مقابل استوک سیتی به ثبت رسید با حضور ۸۴٬۵۶۹ تماشاگر در ورزشگاه ماین رود[۱۲](در حالی که ظرفیت ورزشگاه ۳۵۰۰۰ نفر بود). سیتی برای اولین بار در سال ۱۹۳۷ قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد[۱۳]در پایان این فصل آرسنال در رده سوم، چلسی رده سیزدهم، لیورپول رده هجدهم قرار گرفتند و منچستریونایتد به دسته پایین‌تر سقوط کرد، اما در فصل بعد با کمال تعجب سیتی که در فصل بیشتر از هر تیم دیگری توانست گل بزند به دسته پایین‌تر سقوط کرد. بیست سال بعد، سیتی با الهام از یک سیستم تاکتیکی معروف به نام Revie plan[۱۴](یک سیستم تاکتیکی در فوتبال ارتباطی بود که در دهه ۵۰ توسط منچسترسیتی مورد استفاده قرار گرفت. این سیستم به نام دون ریی بازیکن منچسترسیتی انتخاب شد که مهمترین نقش را در آن داشت) توانست همانند دهه ۱۹۳۰ در دو فصل متوالی به فینال جام حذفی برسد. سیتی اولین فینال را در فصل ۱۹۵۴_۵۵ با نتیجه ۳_۱ به نیوکاسل واگذار کرد[۱۵]؛ و در دومین فینال در فصل ۱۹۵۵_۵۶ توانست ۳_۱ بیرمنگام سیتی را شکست بدهد و قهرمان جام حذفی شد،[۱۶] برت تراوتمن دروازه‌بان سیتی پس از شکستن گردن خود، باز هم به بازی کردن ادامه داد.[۱۷]
در آینده پس از سقوط به لیگ دسته پایین‌تر در سال ۱۹۶۳، سیتی با حضور کم هواداران در ورزشگاه خانگی روبه رو شد، حضور ۸٬۰۱۵ نفر در ورزشگاه در برابر سویندون تاون در ژانویه ۱۹۶۵، که نشان می‌داد آینده تاریکی در انتظار سیتی است. در تابستان سال ۱۹۶۵، تیم مدیریتی جو مرسر[۱۸]و مالکوم آلیسون[۱۹]سکان هدایت سیتی را بر عهده گرفتند. در فصل اول زیر نظر مرسر، سیتی توانست قهرمان لیگ دسته دوم انگلستان شود و به لیگ برتر راه یافت. مرسر خریدهای مهمی را انجام داد از جمله مایک سامربی و کالین بل. در ۱۹۶۷–۶۸، منچسترسیتی توانست برای دومین بار قهرمان لیگ برتر شود[۲۰]و در آخرین روز فصل با پیروزی ۴–۳ در مقابل نیوکاسل یونایتد عنوان قهرمانی را از آن خود کرد. در ادامه عملکرد خوب جو مرسر، سیتی در فصل ۱۹۶۸_۶۹ توانست قهرمان جام حذفی شود،[۲۱] و در فصل ۱۹۶۹_۷۰ سیتیزن‌ها توانستند در وین با پیروزی ۲_۱ برابر گورنیک زابژه اولین قهرمانی اروپایی خود را کسب کنند،[۲۲] سیتی همچنین در آن فصل توانست در جام اتحادیه قهرمان شود[۲۳]و به دومین تیم تاریخ انگلیس تبدیل شد که در یک فصل یک جام اروپایی و یک جام داخلی به دست می‌آورد.
این باشگاه در طول دهه ۱۹۷۰ به کسب افتخارات ادامه داد و در دو فصل با تنها یک امتیاز اختلاف قهرمانی لیگ را از دست داد، سیتی در فصل ۱۹۷۳_۷۴ به فینال جام اتحادیه رسید اما با نتیجه ۲_۱ از ولورهمپتون شکست خورد.[۲۴] یکی از دیدارهای که هواداران منچستر سیتی آن را بسیار دوست دارند، دیدار نهایی فصل ۱۹۷۳–۷۴ برابر یونایتد است که یونایتد برای جلوگیری از سقوط به دسته پایین‌تر به برد نیاز داشت. دنیس لاو بازیکن سابق یونایتد با یک ضربه فوق‌العاده تماشایی دروازه یونایتد را باز کرد تا سیتی ۱_۰ در اولدترافورد به پیروزی برسد و این برد منچسترسیتی، یونایتد را به دسته پایین‌تر فرستاد.[۲۵] منچسترسیتی توانست در فصل ۱۹۷۵_۷۶ در فینال جام اتحادیه مقابل نیوکاسل ۲_۱ به پیروزی برسد و عنوان قهرمانی را از ان خود کرد.[۲۶]
سیتی بعداز موفقیت در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ وارد یک دوره افت طولانی شد. مالکوم آلیسون برای بار دوم در سال ۱۹۷۹ سکان هدایت تیم سیتی را بر عهده گرفت، اما مبالغی را برای خرید چندین بازیکن ناموفق مانند استیو دالی هدر داد، پس از آن هفت نفر فقط در دهه ۱۹۸۰ سرمربی سیتی شدند. با هدایت جان باند، سیتی به فینال جام حذفی ۱۹۸۱ رسید اما در بازی برگشت به تاتنهام باخت.[۲۷] این باشگاه دو بار در دهه ۱۹۸۰ به دسته پایین‌تر سقوط کرد (در سال ۱۹۸۳ و ۱۹۸۷). اما در سال ۱۹۸۹ دوباره به لیگ برتر بازگشت و در ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ با مدیریت پیتر رِید پنجم شد.[۲۸] با این حال پس از رفتن رِید، منچسترسیتی از نظر مالی ضعیف و ضعیف تر شد. سیتی از زمان ایجاد لیگ برتر در سال ۱۹۹۲ از بنیانگذاران لیگ برتر بود، اما پس از کسب مقام نهم در اولین فصل خود،[۲۹] سه فصل دیگر در لیگ برتر بود تا اینکه در سال ۱۹۹۶ به دسته پایین‌تر سقوط کرد.
پس از سقوط به دسته پایین‌تر، باشگاه دچار تحولاتی در خارج از زمین شد و مالک جدید دیوید برنشتاین از نظر مالی کمکی به سیتی کرد. با مربیگری جو رویل، سیتی توانست با پشت سر گذاشتن مرحله پلی اف به لیگ برتر صعود کند اما این یک گام محکم نبود و این تیم باز هم در سال ۲۰۰۱ سقوط کرد. کوین کیگان جایگزین رویل شد و با کسب عنوان قهرمانی لیگ دسته یک ۲۰۰۱–۲۰۰۲، با شکستن رکوردهای باشگاهی از نظر تعداد امتیازات کسب شده و تعداد گل‌ها در یک فصل، به لیگ برتر بازگشت و بعداز بازگشت به لیگ برتر توانست راهی مسابقات اروپایی شود. فصل ۰۳–۲۰۰۲ آخرین فصل حضور سیتی در ماین رود بود. در فصل ۲۰۰۳، این باشگاه به ورزشگاه جدید خود (اتحاد) نقل مکان کرد. چهار فصل اول حضور در استادیوم جدید سیتی در میانه‌های جدول یود. سرمربی سابق انگلیس اریکسون سال ۲۰۰۷ سرمربی سیتی شد و به عنوان اولین مربی غیر انگلیسی باشگاه تبدیل شد. در ۴ ژوئن ۲۰۰۸، مارک هیوز جایگزین اریکسون شد.
تا سال ۲۰۰۸، سیتی از نظر اقتصادی در وضعیت فوق‌العاده بدی قرار داشت. تاکسین شیناواترا سال قبل کنترل باشگاه را به دست گرفته بود، اما بخاطر مشکلات سیاسی امکان استفاده از ثروت دارایی‌های ممکن نبود. سپس در اوت ۲۰۰۸، این باشگاه توسط شیخ منصور خریداری شد.[۳۰] سیتی، روبینیو بازیکن برزیلی رئال مادرید را با پرداخت ۳۲٫۵ میلیون پوند به خدمت گرفت.[۳۱] در اوایل با وجود وارد شدن ثروت به باشگاه سیتی همچون سایر تیم‌های جهان، این تیم پیشرفت زیادی در عملکرد خود در مقایسه با فصل قبل نداشت و در جدول دهم شد، اگرچه سیتی توانست به مرحله یک چهارم نهایی لیگ اروپا برسد. در تابستان ۲۰۰۹، سیتی با خرید بازیکنایی مانند: گرت بری،[۳۲] امانوئل آدبایور،[۳۳] کارلوس توز[۳۴] و جولین لسکات[۳۵]و.. توانست جان تازه ای بگیرد. در دسامبر ۲۰۰۹، مارک هیوز - که اندکی قبل از تغییر مالکیت جدید استخدام شده بود در ابتدا توسط هیئت مدیره جدید حفظ شد اما بعداً سیتیروبرتو مانچینی را جایگزین هیوز کرد.[۳۶] سیتی فصل را در جایگاه پنجم لیگ برتر به اتمام رساند،[۳۷] فرصت حضور در لیگ قهرمانان را از دست داد و در فصل ۲۰۰۹_۲۰۱۰ در لیگ اروپا شرکت کرد.
سیتی که همچون تیم‌های جهان و لیگ برتر صاحب مالکی پولدار شده بود توانست روند صعودی را در پیش بگیرد. منچسترسیتی پس از شکست دادن یونایتد در نیمه نهایی جام حذفی، توانست به فینال جام حذفی ۲۰۱۰_۱۱ برسد، و در فینال ۱_۰ استوک سیتی را شکست داد و قهرمان جام حذفی شد[۳۸]و بدین ترتیب پنجمین جام حذفی خود را کسب کرد. در آخرین روز از فصل ۱۱–۲۰۱۰، سیتی آرسنال را شکست داد و ضمن اینکه توانست رده سوم را از ان خود کند[۳۹] مستقیماً به مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد.
در فصل ۱۲–۲۰۱۱ نمایش‌های قدرتمندانه همچنان ادامه داشت، شکست دادن تاتنهام با نتیجه ۵–۱، تحقیر یونایتد با نتیجه ۶–۱ در ورزشگاه اولدترافورد. اگرچه فرم قوی در نیمه‌های فصل کمرنگ شد و سیتی در یک مقطعی از فصل هشت امتیاز از صدرنشین عقب بود وتنها شش بازی دیگر باقی مانده بود، اما افت یونایتد باعث شد آبی پوشان منچستر در دو بازی مانده به اتمام لیگ در امتیازات با یونایتد مساوی شوند، علی‌رغم اینکه سیتی تنها به یک برد خانگی برابر تیمی در منطقه سقوط نیاز داشت، اما سیتیزن‌ها در پایان وقت عادی بازی آخر یک گل از حریف عقب بودند و باعث شد بازیکنان و هوادارهای یونایتد جشن قهرمانی بگیرند، اما در وقت‌های اضافی نیمه دوم سیتی دو گل به ثمر رساند و یک برد و قهرمانی دراماتیک دست یافتند و سیتی بعداز ۴۴ سال دوباره قهرمان لیگ شد[۴۰]و همچنین پنجمین تیم تاریخ لیگ برتر شد که از زمان ایجاد این لیگ (فرمت جدید) توانسته قهرمان شود. پس از آن قهرمانی دراماتیک سیتی رسانه‌های انگلیس و سراسر جهان لحظه قهرمانی سیتی را مهمترین و دراماتیک‌ترین اتفاق تاریخ لیگ انگلستان دانستند.
در فصل بعد سیتی نتوانست روند خوب خود را حفظ کند و در لیگ قهرمانان هم نتیجه خوبی نگرفت و حذف شد. سیتی در فینال جام حذفی فصل ۲۰۱۲_۱۳ با شکست ۱–۰ مقابل ویگان قهرمانی را از دست داد.[۴۱] مانچینی دو روز بعد برکنار شد، ظاهراً چون در این فصل نتوانسته بود به اهداف خود برسد، اما سردبیر ورزشی بی‌بی‌سی دیوید باند گزارش داد که وی به دلیل ارتباطات ضعیف و روابطش با بازیکنان و مدیران از کار اخراج شده‌است؛ و مانوئل پلگرینی جانشین مانچینی شد.[۴۲]
در اولین فصل پلگرینی، سیتی قهرمان جام اتحادیه شد[۴۳]و در آخرین روز فصل عنوان قهرمانی لیگ برتر فصل ۲۰۱۳_۱۴ را بدست آورد.[۴۴] با این حال، اوضاع سیتی در چند سال آینده در لیگ چشمگیر نبود و تا سال ۲۰۱۶ پلگرینی در سیتی موندگار بود و توانست در آخرین روزهای خود در سیتی قهرمان جام اتحادیه فصل ۲۰۱۵_۱۶ شود،[۴۵] پلگرینی همچنین توانست بهترین نتیجه سیتی در لیگ قهرمانان اروپا را هم بگیرد.
پپ گواردیولا، سرمربی سابق بارسلونا و بایرن مونیخ، بعداز اخراج پلگرینی در سال ۲۰۱۶ سرمربی سیتی شد.[۴۶] با هدایت گواردیولا، منچسترسیتی با کسب بالاترین امتیاز(۱۰۰امتیاز) در تاریخ لیگ برتر عنوان قهرمانی لیگ برتر ۱۸–۲۰۱۷ را بدست آورد[۴۷]و رکوردهای فوق‌العاده ای را به ثبت رساند. سیتیزن‌ها در این فصل هم توانستد به غیر از لیگ قهرمان جام اتحادیه هم شوند[۴۸]؛ و سرخیو آگوئرو بهترین گلزن تاریخ باشگاه سیتی شد.[۴۹]
گواردیولا سپس با سیتی توانست در فصل ۱۹–۲۰۱۸ تمام جام‌های داخلی ممکن را کسب کند، لیگ برتر، جام حذفی، جام اتحادیه، سوپر کاپ، برای اولین بار در تاریخ انگلستان.[۵۰] اولین بار در تاریخ منچسترسیتی بود که این باشگاه توانست از عنوان قهرمانی خود در لیگ برتر دفاع کند؛ و سیتی به اولین تیم تاریخ انگلیس تبدیل شد که توانسته سه‌گانه داخلی را کسب کند.[۵۱] در سال ۲۰۲۰، یوفا این باشگاه را به دلیل نقض مقررات مالی برای دو فصل از حضور در مسابقات اروپایی منع کرد.[۵۲] اما سیتی به دیوان داوری ورزش متوسل شد، و طی چند ماه این ممنوعیت را لغو کرد با این حال، CAS 10 میلیون یورو سیتی را جریمه کرد.[۵۳]
قدرت سیتی در فصل ۲۰۱۹_۲۰ بخاطر رفتن کاپیتان خود کمپانی کاهش یافت و دفاع این تیم دچار ضعف بزرگی شد.
سیتی این فصل را با هدف هتریک قهرمانی آغاز کرده بود اما چند هفته بعداز آغاز لیگ داوری‌ها علیه این تیم شروع شد، نقطه شروع این داوری‌ها بد و به ضرر سیتی از بازی مقابل تاتنهام شروع شد که داور چندین صحنه را نادیده گرفت، صحنه برخورد توپ با دست حریف، خطا پنالتی و …. که همه این‌ها نشان می‌داد هیچ‌کس دوست ندارد این فصل سیتی به عنوان قهرمانی برسد.
در ادامه داوری‌ها علیه سیتی ادامه‌دار بود در مقابل داوری‌ها به نفع لیورپول بود که می‌شد فهمید اتحادیه دوست دارد لیورپول بعد از سی سال قهرمان شد این موضوع باعث شد لیورپول اختلاف زیادی با تیم دوم که سیتی بود ایجاد کند، نقطه اوج این داوری‌های بد بازی سیتی، لیورپول و بازی سیتی، یونایتد بود.
در بازی با لیورپول دو خطای پنالتی واضح به نفع سیتی گرفته نشد و یکی از گل‌های لیورپول هم افساید بود. در بازی سیتی و یونایتد هم اوضاع مثل بازی با لیورپول بود، بازیکن یونایتد مثل دروازه‌بان‌ها با دستش توپ رو لمس کرد حرکت این بازیکن مثل شیرجه یک دست دروازه‌بان بود اما داور….
در نهایت سیتی فصل را با رده دومی تموم کرد و لیورپول طبق خواسته اتحادیه قهرمان لیگ شد.
در جام حذفی سیتی عملکرد ضعیفی از خود نشان داد و توسط ارسنال حذف شد.
سیتی در این فصل فقط توانست در جام اتحادیه قهرمان شود، این قهرمانی با پیروزی ۲ بر ۱ برابر استون ویلا بدست آمد و سیتی توانست برای هفتمین بار قهرمان این جام شود.
در لیگ قهرمانان سیتی بعداز اول شدن در گروه خود در مرحله حذفی با رئال مادرید رو در رو شد و توانست این تیم را شکست بدهد و به مرحله بعدی راه یافت. در این مرحله سیتی با لیون رو در رو شد، در این بازی سیتی توان برد داشت اما با بی دقتی مهاجمانش بازی را باخت و حذف شد، هر چند همه فوتبال دوستان علت این شکست را تاکتیک اشتباه پپ میدونستن.
اولین قهرمانی تاریخ منچسترسیتی
[۵۴]۲۳ آوریل سال ۱۹۰۴ در مقابل جمعیتی بالغ بر ۶۰ هزار نفر بیلی مردیث تک گل فینال جام انگلیس را به ثمر رساند تا قهرمانی را برای آبی‌های منچستر به ارمغان آورد. در میان تمامی باشگاه‌های بزرگ و قدرتمند امروزی تنها ۳ باشگاه تاتنهام ۱۹۰۱ (جام حذفی)، لیورپول ۱۹۰۱ (لیگ انگلستان) و میلان ۱۹۰۱ (لیگ ایتالیا) توانست زودتر از سیتی نخستین جام خود را کسب کنند و بسیاری از باشگاه‌هایی مانند اینتر، رم، چلسی، فیورنتینا، دورتموند، پاریسن ژرمن، لیون، موناکو، آتلتیکو مادرید، والنسیا و بسیاری دیگر از باشگاه‌ها حتی در زمان کسب اولین جام سیتی تأسیس نشده بودند! این اولین قهرمانی حرفه‌ای فوتبال برای یک تیم منچستری بود. تا قبل از قهرمانی منچسترسیتی در جام انگلیس؛ ورزش اول شهر منچستر راگبی بود. اما این جام، فوتبال را به صدر فرهنگ مردم شهر منچستر رساند. به عبارتی می‌توان گفت:اینکه امروزه شهر منچستر به عنوان یکی از پایتخت‌های فوتبال شناخته شده‌است؛ مدیون تیمی به نام منچسترسیتی و سوپراستاری به نام بیلی مردیث هستیم.
سوابق باشگاه
رکورد پیروزی در لیگ سیتی۱۱_۳لینکلن سیتی(۲۳ مارس ۱۸۹۵، بیشترین گل زده)، سیتی۱۰_۰دارون(۱۸ فوریه ۱۸۹۹ قاطعانه‌ترین پیروزی)[۵۵]
/رکورد پر گل‌ترین پیروزی در جام حذفی سیتی۱۲_۰لیورپول استنلی(۴ اکتبر 1890)[۵۶]
/رکورد پر گل‌ترین پیروزی در اروپا سیتی۷_۰شالکه(۱۲ مارس 2019)[۵۷]
/سنگین‌ترین شکست در لیگ سیتی۰_ولورهمپتون۸(۲۳ دسامبر ۱۹۳۳)
/سنگین‌ترین شکست در جام حذفی سیتی۰_۶پرستون(۳۰ ژانویه ۱۸۹۷)
/سنگین‌ترین شکست در اروپا سیتی۰_۴بارسلونا(۱۹ اکتبر 2016)[۵۸]
/سیتی صاحب بیشترین برد پیاپی در تاریخ انگلیس با ۱۷پیروزی در تمامی رقابت‌ها
/سیتی اولین تیم تاریخ انگلیس است که توانسته تمام ۱۰ بازی ابتدایی خود در یک سال میلادی را پیروز شود.[۵۹]
/کسب تمام جام‌های داخلی ممکن برای اولین بار در تاریخ انگلستان لیگ برتر، جام حذفی، جام اتحادیه، سوپر کاپ، فصل 2018_19[۶۰]
/بیشترین امتیاز کسب شده (هر برد دو امتیاز)۶۲ امتیاز 1946_47[۶۱]
رکورد کسب بیشترین امتیاز در تاریخ لیگ انگلستان. فصل۲۰۱۷_۱۸ کسب ۱۰۰ امتیاز[۶۲]
/بیشترین حضور تماشاگران در خانه ۸۴٬۵۶۹ نفر ورزشگاه ماین رود سیتی_استوک سیتی (۳ مارس 1934)[۶۳]
/ گلین پاردو جوان‌ترین بازیکنی که برای سیتی به میدان رفته (۱۶ سالگی)
/بیشترین بازی در لیگ ۵۶۱ بازی آلن اوکس ۱۹۵۸_۷۶
/بیشترین بازی برای باشگاه ۶۸۰ بازی آلن اوکس 1958_76[۶۴]
/بیشترین گل زده برای باشگاه اگوئرو ۲۵۵ گل 2011_.....[۶۵]
/بیشترین گل زده در یک فصل تامی جانسون ۳۸ گل 1928–29[۶۶]
بیشترین پیروزی متوالی در یک فصل لیگ جزیره. ۱۸ پیروزی فصل 2017[۶۷]
بیشترین پیروزی متوالی در همه رقابت‌ها. ۲۰ پیروزی فصل 2017[۶۸]
ببشترین پیروزی متوالی در بازی‌های خانگی. ۲۰ پیروزی فصل 2011_2012[۶۹]
بیشترین پیروزی متوالی در بازی‌های خارج از خانه. ۱۱ پیروزی فصل 2017[۷۰]
/گران‌ترین بازیکن جذب شده رودری ۶۲٫۸ میلیون یورو، جولای 2019[۷۱]
/گران‌ترین بازیکن فروخته شده لروی سانه ۵۴٫۸ میلیون یورو، جولای 2020[۷۲]
استادیوم
ورزشگاه خانگی منچسترسیتی در شرق شهر منچستر است، که از سال ۲۰۱۱ به دلیل اسپانسرینگ، با عنوان ورزشگاه اتحاد شناخته می‌شود. از اواخر فصل ۰۳–۲۰۰۲، زمانی که سیتی از ماین رود (ورزشگاه قبلی سیتی) نقل مکان کرد، اتحاد ورزشگاه خانگی سیتی بوده‌است. قبل از انتقال به ورزشگاه اتحاد، منچسترسیتی بیش از ۳۰ میلیون پوند برای تبدیل آن به یک ورزشگاه فوتبالی خرج کرده‌است. مسابقه افتتاحیه استادیوم اتحاد با پیروزی ۲–۱ برابر بارسلونا همراه بود. ظرفیت فعلی ورزشگاه اتحاد حدود ۵۵٬۰۹۷ است. سیتی پس از انجام بازی‌های خانگی در پنج استادیوم بین سالهای ۱۸۸۰ و ۱۸۸۷، استادیوم فوتبال هاید رود را بعنوان ورزشگاه خانگی خود معرفی کرد و ۳۶ سال این ورزشگاه میزبان بازی‌های خانگی سیتی بود. در سال ۱۹۲۰ آتش‌سوزی جایگاه اصلی ورزشگاه هاید رود[۷۳] را از بین برد و سیتی سه سال بعد به ورزشگاه ماین رود منتقل شد. ورزشگاه ماین رود میزبان بیشترین تماشاگر در تاریخ لیگ انگلستان است، که در ۳ مارس ۱۹۳۴ در بازی رفت جام حذفی منچسترسیتی مقابل استوک سیتی ۸۴۵۶۹ هزار نفر در این ورزشگاه حضور یافتند[۷۴] و این رکورد استثنایی را به ثبت رساندند در حالی که ظرفیت ورزشگاه ماین رود ۳۵۰۰۰ نفر بود. طول عمر این ورزشگاه حدود۸۰ سال است، که تا سال ۱۹۹۵ ظرفیت آن به ۳۲۰۰۰ محدود شد، و همین امر باعث شد مسئولان منچسترسیتی در جستجوی ورزشگاه جدیدی باشند که در نهایت سیتی به ورزشگاه اتحاد نقل مکان کرد.
هوادارها
رکورد پر تماشاگرترین بازی خانگی در تاریخ انگلستان را منچستر سیتی در سال ۱۹۳۴ در یک چهارم نهایی جام حذفی[۷۵]و در جریان پیروزی یک برصفر مقابل استوک سیتی در ورزشگاه خانگی خود یعنی ماین رود با۸۴۵۶۹نفر (که تا ۸۸۰۰۰نفر هم روایت شده) به ثبت رساند آن هم در حالی که ظرفیت ورزشگاه ماین رود۳۵۰۰۰نفر به صورت نشسته بود. در شهر منچستر نیز منچستر سیتی همواره محبوب مردم فقیر نشین و کارگر نشین بوده و در این شهر بر خلاف همشهری خود منچستریونایتد که تیم اشراف‌زادگان و پولداران شهر به حساب میامد هوادار بیشتری داشته‌است و دارد. جالب است بدانید که طولانی‌ترین حضور در استادیوم هم متعلق به منچستر سیتی است. دو خواهر ۱۰۳ و ۹۹ ساله سیتیزنی، ۸۷ سال پیش اولین بلیط بازی‌های منچستر سیتی را خریداری کردند و پس از آن و تا به امروز به صورت ۸۷ سال مداوم بلیط بازی‌های خانگی فصل سیتی را تهیه کرده و در استادیوم حضور میابند و رکورد طولانی‌ترین حضور در استادیوم را با ۸۷ سال در اختیار سیتیزن‌ها قرار دادند.[۷۶] از زمان انتقال سیتی به ورزشگاه اتحاد، متوسط حضور تماشاگران این تیم بین شش تیم برتر انگلیس بوده‌است. حتی در اواخر دهه۱۹۹۰(دوران افت سیتی)، زمانی که این باشگاه دو بار در سه فصل به چمپیونشیپ سقوط کرد، متوسط حضور تماشاگران سیتی در بازی‌های خانگی این تیم حدود ۳۰٬۰۰۰ نفر بود (ظرفیت ورزشگاه حدود ۳۲۰۰۰ بود) که نشان از وفادار بودن هوادارهای این تیم است. آهنگ مورد علاقه هواداران سیتی آهنگ «ماه آبی[۷۷]» است که علی‌رغم مضمون مالیخولیایی خود با ذوق و شوق به نظر می‌رسد گویا یک سرود قهرمانانه است. طرفداران سیتی تمایل دارند که غیرقابل پیش‌بینی بودن ویژگی ذاتی تیم آنها باشد و نتایج غیرمنتظره را «شهر معمولی» می‌دانند. رویدادهایی که هواداران آن را «شهر معمولی» می‌دانند شامل تنها تیمی که در فصل (۵۸–۱۹۵۷) بیش از ۱۰۰ گل به ثمر رسانده‌است یا اینکه سیتی تنها تیمی بود که در لیگ برتر ۲۰۰۴–۰۵ چلسی را شکست داد[۷۸]یا سیتی تنها تیمی است که توانسته در لیگ برتر انگلیس ۱۰۰ امتیاز کسب کند[۷۹]و…. بزرگترین رقابت منچسترسیتی با همسایه خود یونایتد است. قبل از جنگ جهانی دوم، زمانی که سفر به بازی‌های خارج از خانه نادر بود، بسیاری از مانچونیان (به افرادی که در شهر منچستر ساکن هستند می‌گویند) که طرفدار فوتبال بودند به‌طور منظم بازی دو تیم شهر منچستر را تماشا می‌کردند حتی اگر خود را «حامی» تنها یک تیم بدانند. این رویه تا اوایل دهه ۱۹۶۰ ادامه داشت اما با آسان شدن سفر و افزایش هزینه ورود به مسابقات، تماشای هر دو تیم غیرمعمول شد و رقابت شدت گرفت. یک کلیشه رایج این است که هواداران سیتی از منچستر می‌آیند، در حالی که هواداران یونایتد از جاهای دیگر می‌آیند. گزارشی در سال ۲۰۰۲ توسط یکی از محققان دانشگاه متروپولیتن منچستر نشان داد که ۴۰ درصد از دارندگان بلیط فصلی سیتی از مناطق کدپستی منچستر هستند در حالی که تنها ۲۹ درصد از دارندگان بلیط فصلی یونایتد از شهر منچستر هستند.[۸۰] این گزارش خاطر نشان کرد که از زمان جمع‌آوری داده‌ها در سال ۲۰۰۱، تعداد دارندگان بلیط فصلی منچسترسیتی و یونایتد افزایش یافته‌است. گسترش استادیوم یونایتد و انتقال سیتی به ورزشگاه اتحاد باعث شده‌است که فروش بلیط فصلی بیشتر افزایش یابد.
افتخارات تا قبل از دوران افت
منچسترسیتی تا سال ۱۹۷۰ میلادی جزو قدرت‌های فوتبال انگلستان و جهان به‌شمار می‌رفت. از اوایل دههٔ ۷۰ و به علت بدهی و مشکلات مالی منچستر سیتی به تدریج بازیکنان و قدرت خود را از دست داد و وارد افت شد. تا قبل از سال ۷۰ میلادی و آغاز دوران افت سیتی این تیم از بسیاری باشگاه‌های قدرتمند و بزرگ امروزه فوتبال جام و افتخار بیشتری کسب کرده بود. از باشگاه‌های بزرگ امروز تنها باشگاه‌های رئال مادرید، بارسلونا، آرسنال، یوونتوس، منچستر یونایتد، اینتر میلان، تاتنهام، آتلتیکو مادرید و آث میلان افتخارات بیشتری تا آن زمان از سیتی کسب کرده بودند. تعداد جام‌های کسب شده تا دهه ۷۰:
۱_رئال مادرید ۳۶
۲_بارسلونا ۳۱
۳_آرسنال ۱۹
۴_یوونتوس ۱۷
۵_منچستریونایتد ۱۶
۶_اینترمیلان ۱۴
۷_اث میلان ۱۳، تاتنهام ۱۳، آتلتیکومادرید ۱۳
۱۰_منچسترسیتی ۱۱، لیورپول ۱۱، مارسی ۱۱
۱۳_والنسیا ۱۰
۱۴_بایرن مونیخ ۷
دوران افت
اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ که تازه می‌رفت رقابت‌های اروپایی به رقابتی مهم تبدیل شود و تیم‌ها آن را جدی بگیرند منچستر سیتی وارد بحران مالی شد و مجبور به فروش بازیکنان خوب خود شد. کلید بحران مالی و افت منچستر سیتی پس از سال ۱۹۶۸ و پس از قهرمانی مقتدرانهٔ خود در لیگ کلید خورد. در آن سال سیتیزن‌ها بالاتر از همشهری خود منچستر یونایتد عنوان قهرمانی لیگ انگلستان را کسب کردند آن هم در حالی که همان فصل منچستر یونایتد قهرمان اروپا شد! تضعیف منچستر سیتی و بحران مالی در این تیم باعث شد تا سیتیزن‌ها که به عنوان قهرمان انگلیس از مدعیان اصلی جام قهرمانان اروپا به‌شمار می‌رفتند در سال بعد در پلی آف این رقابت‌ها در مجموع با نتیجه دو بر یک از فنرباغچه ببازند و در کمال تعجب و به دلیل مشکلات درون تیمی، سیتی که سال گذشته بالاتر از قهرمان اروپا در لیگ قرار گرفته بود به دور گروهی این رقابت‌ها نرسد در حالی که شاید اگر مشکلات این تیم نبود تیم قهرمان سال قبل انگلستان تا مراحل پایانی این رقابت‌ها هم پیش می‌رفت. اما دوران افت سیتی تازه آغاز شده بود. پس از اتمام فصل ۷۰/۷۱ منچستر سیتی تا ۵ سال رنگ هیچ جامی را ندید. آنها در سال ۱۹۷۶ قهرمان جام اتحادیه شدند و آخرین قهرمانی خود قبل از ورود شیخ منصور را به دست آوردند و به دوران افت بلند خود و ۳۵ سال بی جامی وارد شدند. سیتی به دلیل مشکلات مالی پس از دههٔ ۷۰ میلادی و از دست دادن بازیکنان بزرگ خود کم‌کم به دوران افت وارد شد. همان دوران که کم‌کم رقابت‌های اروپایی برای تیم‌ها در حال اهمیت پیدا کردن بود افت سیتی آغاز شد و این افت باعث حسرت حضور سیتی که در لیگ از قهرمان اروپا بالاتر قرار گرفته بود در جام باشگاه‌های اروپا شد. اگر سهمیه بندی آن زمان جام باشگاه‌های اروپا مثل حالا بود سیتی قبل از افت حضور زیادی در رقابت‌های اروپایی داشت و حتی شاید مقام و جایگاهی هم در این جام کسب می‌کرد. افت سیتی درست همان دوران که فوتبال نگاهی اقتصادی به خود گرفت و با ورود گستردهٔ مطبوعات به سرعت در جهان محبوب شد، آغاز شد و شاید به دلیل اینکه افت سیتی مقارن با دوران فراگیری فوتبال در جهان بود این چنان کم توجهی به این تیم صورت می‌گیرد، قبل از این شاید خیلی‌ها به ورود مالک ثروتمند اماراتی به منچستر سیتی به چشم خوبی نگاه نکنند اما با توجه به گذشتهٔ سیتی و مشکلات مالی که روزگاری گریبان این تیم را گرفت، و این تیم را از سطح اول انگلستان و جهان جدا کرد طرفداران منچسترسیتی بیش از هر تیم دیگر حق داشتن چنین ثروتی را برای تیم خود داشته باشند.
بزرگترین اسطوره‌ها
۱_کالین بل (هافبک)
۵۰۰ بازی، ۱۵۵ گل
بل که در میان طرفداران سیتی به عنوان پادشاه شناخته می‌شود، از نظر هواداران سیتی، بزرگترین بازیکنی است که پیراهن سیتی را به تن کرده‌است
او در سال ۱۹۶۶ پس از اینکه توسط مالکوم آلیسون تحت نظر قرار گرفت، از باشگاه بری به سیتی پیوست.
همان‌طور که افسانه‌های محلی گفته‌اند، سیتی در ابتدا قادر به پرداخت مبلغ درخواستی باشگاه بری نبود، اما بعد از مدتی سیتی توانست به سختی مبلغ درخواستی باشگاه بری را پرداخت کند
بل از استقامت و سرعت باورنکردنی برخوردار بود، یک بازیکن عالی و یک گلزن خوب. او یک هافبک کامل بود
یک خطای وحشیانه و فوق‌العاده بد از سوی مارتن باکن بازیکن یونایتد، منجر به آسیب دیدگی زانوی بل شد ک هرگز ان آسیب دیدگی بهبود نیافت و سیتی بزرگترین بازیکن خود در سالهای اوج را از دست داد.
بازگشت احساسی بل در باکسینگ دی ۱۹۷۷ اتفاقی است که هنوز هم طرفداران سیتی دربارهٔ آن صحبت می‌کنند.
۲_برت تراوتمن (دروازه‌بان)
۵۴۵ بازی
تراوتمن در طول جنگ جهانی دوم در نیروی هوایی المان خدمت می‌کرد و در اواخر جنگ توسط نیروهای انگلیس دستگیر و به یک اردوگاه اسیران در شهر لانکاشر منتقل شد.
تصمیم سیتی برای به خدمت گرفتن یک چترباز سابق آلمان در سال ۱۹۴۹ اعتراضات گسترده‌ای را در پی داشت اما با گذشت زمان و عملکردهای بی نظیر تراوتمن باعث عوض شدن نظر هواداران سیتی در مورد این بازیکن شد
او در فینال جام حذفی ۱۹۵۶، وقتی ک گردنش شکسته بود به طرز باورنکردنی به بازی کردن ادامه داد و با این کار خود عشق و علاقه هواداران سیتی به وی زیاد شد و دیگر کسی در مورد گذشته تراوتمن حرفی نمی‌زد
۳_بیلی مردیث (مهاجم)
۳۹۳ بازی، ۱۵۲ گل
مردیث که اولین سوپراستار فوتبال لقب گرفت، از زندگی حرفه ای قابل توجهی برخوردار بود.
در سال ۱۹۰۴ مردیث تک گل فینال حذفی را بر ثمر رساند و باعث شد سیتی اولین افتخار بزرگ خود را کسب کند، قهرمانی سیتی در جام حذفی اولین قهرمانی یک تیم شهر منچستری در یک جام معتبر بود، تا قبل از قهرمانی سیتی در جام حذفی، ورزش اول شهر منچستر راگبی بود و این قهرمانی فوتبال را به صدر فرهنگ مردم شهر منچستر رساند.
اینکه امروز منچستر بعنوان یکی از پایتخت‌های فوتبال شناخته می‌شود، مدیون سیتی و مردیث هستیم.
اما بعد از کسب افتخار با سیتی، این باشگاه با بحران مالی روبه رو شد و در نهایت با محرومیت ۱۷ بازیکن از جمله مردیث وارد بحران شد.
او در دو دوره، در سیتی بازی کرد و آخرین بازی خود را برای سیتی در سن ۴۹ سالگی انجام داد
متأسفانه میراث او تا حدودی آلوده به محکومیت ۱۸ ماه رشوه خواری است، اما دستاوردهای او را نمی‌توان دست کم گرفت.
او که یک مرد مغرور بود، در اوایل قرن به‌طور مداوم علیه استثمار فوتبالیست‌ها مبارزه کرد.
۴_فرانک سویفت (دروازه‌بان)
۳۷۸ بازی
سویفت پس از کناره‌گیری از فوتبال در سن ۳۵ سالگی روزنامه‌نگار و خبرنگار ورزشی شد.
او بعنوان خبرنگار ورزشی همراه تیم یونایتد بود که متأسفانه یکی از درگذشتگان فاجعه هوایی مونیخ در ۶ آوریل ۱۹۵۸ است که در مسیر رفتن به بیمارستان درگذشت
سویفت یک مرد غول پیکر بود، او یک دروازه‌بان نوآور و مدرن بود و با ۳۷۸ بازی یکی از بزرگترین بازیکنان سیتی است. از نظر تراوتمن او بهترین دروازه‌بان است.
۵_آلن اوکس (هافبک)
۶۸۲ بازی، ۳۴ گل
اوکس، چه در زمین و چه در خارج از زمین، یک حرفه ای بود.
از افتخارات اون با سیتی می‌توان به قهرمانی در جام برندگان جام اروپا، لیگ، جام حذفی، دو جام اتحادیه و … اشاره کرد.
او یک مربی و بازیکن وظیفه‌شناس و الگویی از سازگاری بود. اوکس ۱۷ سال در باشگاه سیتی حضور داشت و رکورددار بازی برا سیتی است.
۶_فرانسیس لی (مهاجم)
۳۴۰ بازی، ۱۴۴ گل
فرانسیس بخش جدایی ناپذیری از موفق‌ترین تیم سیتی است.
قدرت و سرسختی او همیشه مورد تحسین هواداران بود.
فرانسیس مهارت زیادی در گل کردن پنالتی‌ها داشت.
۷_اریک بروک (مهاجم)
۴۹۶ بازی، ۱۷۸ گل
بروک یکی از بهترین گلزنان تاریخ سیتی، با ۱۷۸ گل در ۴۹۶ بازی است. او یک بازیکن قدرتمند بود، شوت‌های بروک بسیار دقیق و عالی بودند.
اریک نقش به سزایی در قهرمانی سیتی در جام حذفی ۱۹۳۴ و قهرمانی لیگ ۱۹۳۷ داشت.
بروک در سال ۲۰۰۴ وارد تالار مشاهیر شهر شد.
۸_نیل یانگ (مهاجم)
۴۱۶ بازی، ۱۱۱ گل
یانگ دوران فوتبال خود را از سیتی آغاز کرد و بعداز دو سال حضور در تیم جوانان به تیم اصلی راه یافت. یانگ یک مهاجم چپ پای ویرانگر بود. گرچه یانگ به اندازه بل و لی در میان هواداران سیتی محبوب نبود اما مهمترین مهاجم سیتی در دوره موفقیت مرسر-آلیسون بود. یانگ در سال ۲۰۱۱، در سن ۶۷ سالگی بخاطر سرطان ریه درگذشت.
۹_مایک دویل (مدافع، هافبک)
۵۷۰ بازی، ۴۱ گل
مایک دوران فوتبال خود را از سیتی آغاز کرد و بعداز دو سال حضور در تیم جوانان به تیم اصلی راه یافت. همان‌طور که از زندگینامه وی مشخص است، اگر فوتبالیستی وجود داشت که خونش آبی باشد مایک دویل بود. دویل سیزده سال باورنکردنی را پشت سر گذاشت، مایک یک شخصیت افسانه ای در میان هواداران سیتی است، او یک مدافع سرسخت بود. مایک به عنوان سر سخت‌ترین بازیکن سیتی در یک مجله رسمی انتخاب شد.
۱۰_سرخیو اگوئرو (مهاجم)
۳۷۹ بازی ، ۲۵۶ گل
اگوئرو بخش جدایی ناپذیری از تاریخ سیتی است. وی بهترین گلزن تاریخ سیتی است. سرخیو در زمان حضور خود در سیتی رکورد های خارق العاده ای به ثبت رساند. وی بهترین خارجی تاریخ لیگ برتر است او در میان چهار گلزن برتر تاریخ لیگ جزیره قرار دارد. سرخیو در زمان حضور خود در سیتی هیچوقت مورد حمایت رسانه ها نبود و او هر چه بیشتر می درخشید رسانه ها کمتر به او میپرداختند.شاید بعضی از مردم او را بعنوان بهترین خارجی لیگ برتر قبول نداشته باشند ، دلیلش هم کاملا واضح است ، رسانه ها . اما سرخیو در زمین ثابت کرده است که بهترین بازیکن خارجی لیگ برتر است او رکورد ها و امار و ارقامی از خود بجای گذاشته است که ثابت میکند بهترین است. اگوئرو با ۱۲ هتریک بالاتر از الن شیرر در تاریخ لیگ برتر رکورد دار است. سرخیو در تاریخ فوتبال انگلیس بیشترین گل را به تیم های تاپ سیکس زده ، ۵۷ گل . حریف مورد علاقه اگوئرو چلسی است. او بیشترین گل را به این تیم زده با ۱۵ گل و ۳ پاس گل در ۱۹ مسابقه . همچنین اگوئرو با ۲۵۶ گل بالاتر از رونی بهترین گلزن شهر منچستر است. بیاد ماندنی ترین صحنه ای که اگوئرو از خودش در سیتی بجای گذاشته است گل او مقابل کویینز پارک رنجرز است . سیتی در اخرین بازی خود در سال ۲۰۱۲ برای قهرمانی در لیگ به برد نیاز داشت،بازی در لحظات پایانی با نتیجه ۲ بر ۲ در حال پایان بود اما اگوئرو با گل خود در ثانیه های پایانی بازی قهرمانی را برای سیتی به ارمغان اورد و این قهرمانی سیتی بعنوان دراماتیک ترین قهرمانی تاریخ فوتبال شناخته شد. سرخیو همچنین در تاریخ فوتبال بین ۷ نفر اول در حیث بیشترین گل زده در یک ورزشگاه است .
۱_مسی ۳۶۹ گل / نیوکمپ
۲_زیکو ۳۳۳ گل / ماراکانا
۳_رونالدو ۲۴۴ گل / برنابئو
۴_توتی ۱۹۳ گل / المپیک رم
۵_ایان راش ۱۸۵ گل / انفیلد
۶_روبرتو آلوز ۱۵۹ گل / آزتکا
۷_ اگوئرو ۱۴۵ گل / اتحاد
افتخارات اگوئرو در سیتی
۴ قهرمانی در لیگ
۱ قهرمانی در جام حذفی
۵ قهرمانی در لیگ کاپ
۳ قهرمانی در سوپر کاپ انگلیس
حامیان مالی
ساب (1982-1984)[۸۱]
فیلیپس (1984-1987)[۸۲]
برادر (1987-1999)[۸۳]
آیدوس (1999-2002)[۸۴]
اولین مشاوره (2002-2004)[۸۵]
توماس کوک (2004-2009)[۸۶]
هواپیمایی اتحاد (2009-)[۸۷]
رئیسان باشگاه
والتهام فارست: ۱۹۰۴–۱۹۰۵
جان الیسون: ۱۹۰۵–۱۹۰۶
ویلکینسون: ۱۹۰۶–۱۹۱۴
جان چاپمن: ۱۹۱۴–۱۹۲۰
لارنس فونیس: ۱۹۲۰–۱۹۲۸
آلبرت هیوز: ۱۹۲۸–۱۹۳۵
باب اسمیت: 1935-1954[۸۸]
والتر اسمیت: 1954-1956[۸۹]
آلن داگلاس: ۱۹۵۶–۱۹۶۴
آلبرت الکساندر: 1964-1971[۹۰]
اریک الکساندر: 1971-1972[۹۱]
پیتر سوالز: 1972-1994[۹۲]
فرانسیس لی: 1994-1998[۹۳]
دیوید برنشتاین: 1998-2003[۹۴]
جان واردل: ۲۰۰۳–۲۰۰۷
تاکسین شیناواترا: 2007-2008[۹۵]
خلدون مبارک: 2008-....[۹۶]
تأسیس باشگاه منچستر سیتی
نقطه تأسیس باشگاه به آنا کانل همسر آرتور کانل معاون کشیش کلیسای سنت مارک در وست گارتن می‌رسد. در کتاب خدایا شکرت برای فوتبال نوشته پیتر لاپسن می‌خوانیم: در آن زمان وست گارتن یک منطقه فوق‌العاده محروم بود که در آنجا ازدحام جمعیت، آلودگی، فقر و کمبود بهداشت بیداد می‌کرد؛ و مردان منطقه به عیش و نوش و جرم و جنایت‌ها و آشوب‌های خیابانی و جنگ‌های داخلی شان که اصطلاحاً در آنجا می‌گویند اسکاتلینگ میپرداختند. ما داریم در مورد ۵۰۰ نفری صحبت می‌کنیم که در یک زمان درگیر این جنگ و جدل‌ها بودند_ مطبوعات محلی گزارش کرده بودند ۲۵۰ نفر ما داریم در مورد جنگ‌ها صحبت می‌کنیم. آنا با دیدن زندگی بیهوده این افراد غمگین می‌شود و تصمیم می‌گیرد برای آنها کاری انجام دهد تا مسیر زندگیشان تغییر کند. آنا معتقد بود که با ایجاد باشگاه‌های ورزشی می‌تواند به بهبودی روحیه مردان جامعه کمک کند. او با کمک ویلیام بیستو و تامس گودبیهیر چند باشگاه رو تأسیس میکند که یکی از آنها تیم کریکت سنت مارک بود. تیمی که بعدها بدل می‌شود به منچسترسیتی، یکی از یکه تازان فوتبال در قرن جدید. در همین کتاب ما ستایش معاون اسقف شهر منچستر از آنا کانل رو می‌خوانیم، آن هم به این دلیل که این زن سبب تغییر و تحول عجیب و تازه‌ای که آنها را به سمت وادی درستی سوق می‌داد، شد.
بعدها ما شاهد حضور بیلی مردیث در این تیم هستیم. مردی که از او به عنوان اولین سوپراستارهای تاریخ فوتبال یاد می‌شود… سوای بعد فنی و خلاقیت هاش ما بیلی مردیث رو بخاطر درگیری‌های منصفانه و اون ماجراهاش با اف ای می‌شناسیم و در نهایت رفتن بحث برانگیزش به منچستریونایتد. و سه تن دیگر نیز از سیتی راهی منچستر یونایتد میشند و اولین دوران درخشان منچستریونایتد با مردانی رقم می‌خورد که از تیم همشهری راهی منچستر یونایتد می‌شدند.
آکادمی منچستر سیتی
آکادمی باشگاه منچستر سیتی همواره یکی از بهترین آکادمی‌های تاریخ فوتبال را در اختیار خود داشته‌است. بازیکنان بزرگی هم چون استیون آیرلند، شان رایت فیلیپس، دنیل استوریج، میکا ریچاردز، دنیس سوارز، کاسپر اشمایکل، کیرن تریپیر، فیل فودن و… در این آکادمی پرورش یافته‌اند.
پس از آن که شیخ منصور در باشگاه منچستر سیتی سرمایه‌گذاری کرد این آکادمی با قدرت بیشتری به کار خود دارد ادامه می‌دهد. شیخ منصور هزینه بسیار گزافی را برای ساخت بزرگترین مجموعه آکادمی دنیا را در شهر منچستر به دوش ک فاز اول این پروژه آماده بهره‌برداری است و کمپ ۲۰۰ میلیون پوندی این باشگاه یکی از مجهزترین کمپ‌های تمرینی در دنیای فوتبال می‌باشد که شامل این امکانات است:
- بیش از ۸۰ هکتار وسعت این کمپ می‌باشد.
- دارای یک ورزشگاه به ظرفیت ۷۰۰۰ نفر
- ۱۷ زمین چمن با کیفیت
- مراکز رسانه‌ای جدید و پیشرفته
- آموزش حرفه‌ای به مربیان ۲۰۰ مدرسه فوتبال
- پرورش ۴۰۰ بازیکن جوان در هر سال
- فضای تجاری و گسترش قلمروی شهری- میدان اصلی شهر!
بی شک تا چند سال آینده منچستر سیتی با کمک این مجموعه آکادمی خود می‌تواند درآمدزایی هنگفتی را داشته باشد و هم چنین دیگر نیازی به خریدهای گران‌قیمت ندارد و می‌تواند از آکادمی خود نهایت استفاده را ببرد.
اسطوره‌ها
- بیلی مردیث ۱۸۹۴–۱۹۰۶، ۱۹۲۱–۱۹۲۴
- تامی براول ۱۹۱۳–۱۹۲۶
- هورس بارنس ۱۹۱۴–۱۹۲۴
- تامی جانسون ۱۹۲۰–۱۹۳۰
- الک هرد ۱۹۴۸–۱۹۳۳
- سام کووان ۱۹۲۴–۱۹۳۵
- بابی مارشال ۱۹۲۸–۱۹۳۸
- فرد تیلسون ۱۹۲۸–۱۹۳۸
- اریک بروک ۱۹۲۸–۱۹۳۹
- ارنی توسلند ۱۹۲۹–۱۹۳۹
- فرانک سویفت ۱۹۳۳–۱۹۴۹
- روی کلارک ۱۹۴۷–۱۹۵۸
- برت تراوتمن ۱۹۴۹–۱۹۶۴
- کن بارنز ۱۹۵۰–۱۹۶۱
- دیو پوئین ۱۹۵۲–۱۹۶۲
- بارنز ۱۹۵۲–۱۹۶۱
- جو هیز ۱۹۵۳–۱۹۶۵
- آلن اوکس ۱۹۵۹–۱۹۷۶
- نیل یانگ ۱۹۶۱–۱۹۷۲
- ویلی دوناکی ۱۹۷۰–۱۹۸۰
- گلین پاردو ۱۹۶۲–۱۹۷۵
- مایک سامربی ۱۹۶۵–۱۹۷۵
- مایک دویل ۱۹۶۵–۱۹۷۸
- کالین بل ۱۹۶۶–۱۹۷۹
- تونی بوک ۱۹۶۶–۱۹۷۴
- جو کوریگان ۱۹۶۷–۱۹۸۳
- فرانسیس لی ۱۹۶۷–۱۹۷۴
- تامی بوت ۱۹۶۸–۱۹۸۱
- پل پاور ۱۹۷۵–۱۹۸۶
- پل لیک ۱۹۸۶–۱۹۹۶
- میکا ریچاردز ۲۰۰۵–۲۰۱۵
- جو هارت ۲۰۰۶–۲۰۱۸
- پابلو سابالتا ۲۰۰۸–۲۰۱۷
- وینسنت کمپانی ۲۰۰۸–۲۰۱۹
- یحیی توره ۲۰۱۰–۲۰۱۸
- داوید سیلوا ۲۰۱۰–۲۰۲۰
- سرخیو آگوئرو ۲۰۱۱–
- فرناندینیو ۲۰۱۳–
- کوین دی بروینه ۲۰۱۵–
کادر فنی
| نام | سمت |
|---|---|
| پپ گواردیولا |
سرمربی |
| دومنیک تورنت |
دستیار مربی |
| کارلس پلانچارت |
آنالیزور |
سام اصغری  |
مربی بدنساز[۹۷] |
| مانل استیارت |
سرپرست |
| رادلف بورل |
دستیار مربی |
| خاویر مانسیسیدور |
مربی دروازه‌بان |
برایان کید  |
دستیار مربی |
بازیکنان
|
|
افتخارات
داخلی
لیگ
لیگ برتر فوتبال انگلستان
- قهرمان (۶):۱۹۳۶–۱۹۳۷، ۶۸–۱۹۶۷، ۱۲–۲۰۱۱، ۱۴–۲۰۱۳، ۱۸–۲۰۱۷، ۱۹–۲۰۱۸
- نایب قهرمانی(۶): ۱۹۰۳_۰۴، ۱۹۲۰_۲۱، ۱۹۷۶_۷۷، ۲۰۱۲_۱۳، ۲۰۱۴_۱۵، ۲۰۱۹_۲۰
جام‌ها
جام حذفی فوتبال انگلستان
- قهرمان (۶): ۰۴–۱۹۰۳، ۳۴–۱۹۳۳، ۵۶–۱۹۵۵، ۶۹–۱۹۶۸، ۱۱–۲۰۱۰؛۲۰۱۸_۲۰۱۹
- نایب قهرمانی(۵): ۱۹۲۵_۲۶، ۱۹۳۲_۳۳، ۱۹۵۴_۵۵، ۱۹۸۰_۸۱، ۲۰۱۲_۱۳
جام اتحادیه باشگاه‌های انگلستان
- قهرمان (۷ بار): ۷۰–۱۹۶۹، ۷۶–۱۹۷۵، ۱۴–۲۰۱۳، ۱۶–۲۰۱۵، ۱۸–۲۰۱۷، ۱۹–۲۰۱۸، ۲۰۱۹–۲۰۲۰
- نایب قهرمانی(۱): ۱۹۷۳_۷۴
جام خیریه انگلستان
اروپایی
جام برندگان جام اروپا
- قهرمان (۱ بار): ۷۰–۱۹۶۹
منابع
- James, Gary (2002), Manchester: The Greatest City, Polar Publishing, ISBN 1-899538-09-7
- Goble, Ray and Ward, Andrew (1993), Manchester City: A Complete Record, Breedon Books, ISBN 1-873626-41-X
- Wikipedia contributors, "Manchester City F.C. ," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Manchester_City_F.C.&oldid=268738643 (accessed February ۸, ۲۰۰۹).
- "Premier League Live Scores, Stats & Blog | Matchweek 34 | 2019/20". www.premierleague.com. Retrieved 2020-07-08.
پانویس
- ↑ "Premier League Handbook Season 2015/16" (PDF). Premier League. Retrieved 23 May 2016.
- ↑ «1904 FA Cup Final Match | Manchester City vs Bolton Wanderers». www.fa-cupfinals.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۳۰.
- ↑ «Joe Mercer, OBE - MCFC Managers - Manchester City, Man City - Bluemoon-MCFC». bluemoon-mcfc.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ «Malcolm Allison - MCFC Managers - Manchester City, Man City - Bluemoon-MCFC». bluemoon-mcfc.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ «Manchester City Sold To Abu Dhabi Group | Goal.com». www.goal.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۲.
- ↑ «How big a feat is Man City's treble?» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۳۰.
- ↑ Ozanian, Mike. "The World's Most Valuable Soccer Teams 2019: Real Madrid Is Back On Top, At $4.24 Billion". Forbes. Retrieved 2020-11-02.
- ↑ «Billy Meredith - MCFC Players - Manchester City, Man City History - Bluemoon-MCFC». bluemoon-mcfc.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ Clayton, David. "From the archives: Inferno at Hyde Road". www.mancity.com. Retrieved 2020-11-02.
- ↑ «1933 FA Cup Final - Alchetron, The Free Social Encyclopedia». Alchetron.com (به انگلیسی). ۲۰۱۷-۰۸-۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ «1934 FA Cup Final - Alchetron, The Free Social Encyclopedia». Alchetron.com (به انگلیسی). ۲۰۱۷-۰۸-۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ News, Manchester Evening (2011-04-22). "FA Cup special: Thrills, spills and a cast of thousands at Maine Road". Manchester Evening News. Retrieved 2020-11-02.
- ↑ «Premier League Table 1936/1937». stats.football.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ "Revie Plan". Academic Dictionaries and Encyclopedias. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ Bird, Simon (2016-01-08). "Meet Vic Keeble, last surviving member of Newcastle's 1955 FA Cup winning side". mirror. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ "#cityatwembley Famous Wins: 1956 FA Cup final". www.mancity.com. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ "Bert Trautmann breaks neck during FA Cup Final". Sky HISTORY TV channel. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ «Joe Mercer, OBE - MCFC Managers - Manchester City, Man City - Bluemoon-MCFC». bluemoon-mcfc.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ «Malcolm Allison - MCFC Managers - Manchester City, Man City - Bluemoon-MCFC». bluemoon-mcfc.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ "Premier League 1967/1968". worldfootball.net. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ McCarthy, Nicola. "FA Cup glory: 1969". www.mancity.com. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ «Manchester City v Gornik European Cup Winners Cup Final 1969/70 – City Til I Die». www.citytilidie.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ «Football Club History Database - League Cup 1969-70». www.fchd.info. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ "Classic Match Manchester City 1 Wolves 2 League Cup Final March 2 1974". www.expressandstar.com. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ «Manchester United vs. Manchester City - 27 April 1974 - Soccerway». int.soccerway.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ "#cityatwembley Famous Wins: 1976 League Cup final". www.mancity.com. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ «1981 FA Cup Final Match | Tottenham Hotspur vs Manchester City | FA Cup Finals». www.fa-cupfinals.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ «Premier League Table 1991/1992». stats.football.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ «Premier League Table 1992/1993». stats.football.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ «Manchester City Sold To Abu Dhabi Group | Goal.com». www.goal.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۲.
- ↑ McGuinness, Alan. "Robinho Signs For Manchester City In an Amazing Sequence Of Events". Bleacher Report. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ "Manchester City complete £12m deal for Gareth Barry". the Guardian. 2009-06-02. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ Staff, Guardian (2009-07-18). "Emmanuel Adebayor completes move from Arsenal to Manchester City". the Guardian. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ Staff, Guardian (2009-07-13). "Carlos Tevez agrees to join Manchester City on five-year deal". the Guardian. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ "Joleon Lescott passes medical to pave way for £22m move to Manchester City". the Guardian. 2009-08-25. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ Taylor، Louise؛ Conn، David (۲۰۰۹-۱۲-۱۹). «Manchester City confirm Roberto Mancini will replace Mark Hughes as manager» (به انگلیسی). The Observer. شاپا 0029-7712. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ FootballDatabase.com. "England Premier League 2009/10, Results and Standings - FootballDatabase". footballdatabase.com. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ "#cityatwembley Famous Wins: 2011 FA Cup final". www.mancity.com. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ «2010-2011 Premier League Table». thefishy.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ "Premier League 2011/12 season final-day drama remembered". Sky Sports. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ "FA Cup final: Wigan stun Manchester City with 1-0 win at Wembley Stadium". Sky Sports. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ Jackson، Jamie (۲۰۱۳-۰۵-۱۰). «Pellegrini set to replace Mancini at Manchester City, claim reports» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ "Football League Cup (Ft. Manchester City FC & Sunderland AFC) – 2013/14 Capital One Cup Final". Genius. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ FootballDatabase.com. "England Premier League 2013/14, Results and Standings - FootballDatabase". footballdatabase.com. Retrieved 2020-11-03.
- ↑ «Football League Cup Results 2015-16». My Football Facts (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۳.
- ↑ «Official: Pep Guardiola to replace Manuel Pellegrini at Man City | Goal.com». www.goal.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۴.
- ↑ Wilson، Jeremy (۲۰۱۸-۰۵-۱۳). «Manchester City make history with 100 points after Gabriel Jesus' last-gasp winner» (به انگلیسی). The Telegraph. شاپا 0307-1235. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۴.
- ↑ «2017-18 League Cup». athlet.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۴.
- ↑ Clayton, David. "Aguero becomes City's all-time leading goalscorer". www.mancity.com. Retrieved 2020-11-04.
- ↑ MCFCEditorial. "Manchester City: Every trophy 2018/19". www.mancity.com. Retrieved 2020-11-04.
- ↑ Pollard, Rob. "City the first side to achieve English dominance". www.mancity.com. Retrieved 2020-11-04.
- ↑ Conn، David (۲۰۲۰-۰۲-۱۴). «Manchester City banned from Champions League for two seasons» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۴.
- ↑ Conn، David (۲۰۲۰-۰۷-۲۸). «Cas releases its reasons for overturning Manchester City's Europe ban» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۴.
- ↑ «1904 FA Cup Final Match | Manchester City vs Bolton Wanderers». www.fa-cupfinals.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۳۰.
- ↑ "Manchester City History". Manchester City FC. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ "Manchester City History". Manchester City FC. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ UEFA.com (2019-03-12). "Manchester City 7-0 Schalke: Champions League at a glance". UEFA.com. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ UEFA.com. "Manchester City FC | Member associations". UEFA.com. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ Pollard, Rob. "City set another English top-flight record". www.mancity.com. Retrieved 2021-02-18.
- ↑ MCFCEditorial. "Manchester City: Every trophy 2018/19". www.mancity.com. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ "Manchester City History". Manchester City FC. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ "Manchester City History". Manchester City FC. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ «Manchester City v Stoke FA Cup 6th Round 1933/34 – City Til I Die». www.citytilidie.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۲۹.
- ↑ "Manchester City History". Manchester City FC. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ «Sergio Aguero | Man City Striker Profiles | Manchester City FC». web.archive.org. ۲۰۱۸-۰۲-۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۲۹.
- ↑ "Manchester City History". Manchester City FC. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ "Manchester City History". Manchester City FC. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ "Manchester City History". Manchester City FC. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ "Manchester City History". Manchester City FC. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ "Manchester City History". Manchester City FC. Retrieved 2020-10-29.
- ↑ Wilson، Paul؛ Jackson، Jamie (۲۰۱۹-۰۷-۰۴). «City's new £62.8m signing Rodri says Manchester may be getting 'more blue'» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۲۹.
- ↑ «Sane signs five-year deal at Bayern» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۲۹.
- ↑ Clayton, David. "From the archives: Inferno at Hyde Road". www.mancity.com. Retrieved 2020-11-02.
- ↑ News, Manchester Evening (2011-04-22). "FA Cup special: Thrills, spills and a cast of thousands at Maine Road". Manchester Evening News. Retrieved 2020-11-02.
- ↑ News, Manchester Evening (2011-04-22). "FA Cup special: Thrills, spills and a cast of thousands at Maine Road". Manchester Evening News. Retrieved 2020-11-02.
- ↑ www.homecare.co.uk https://www.homecare.co.uk/news/article.cfm/id/1600076/Sisters-aged-98-and-102. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۴. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ Parkes-Nield, Christopher. "Blue Moon: City fan anthem". www.mancity.com. Retrieved 2020-11-04.
- ↑ «Trivia: FA Premier League 2004-05 | Goal.com». www.goal.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۴.
- ↑ "Man City 1st ever club to earn 100 points in a PL season". Inshorts - Stay Informed. Retrieved 2020-11-04.
- ↑ "(PDF) 'This is Our City': Branding football and local embeddedness". ResearchGate. Retrieved 2020-11-04.
- ↑ Aničić، Goran (۲۰۱۵-۰۷-۲۰). «Saab and FC Manchester City» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ "Manchester City football shirt 1986 - 1987 sponsored by Philips". oldfootballshirts.com. 2008-03-20. Retrieved 2020-11-05.
- ↑ "Manchester City baju bolasepak 1994 - 1996 sponsored by Brother". oldfootballshirts.com (به اندونزیایی). 2014-10-26. Retrieved 2020-11-05.
- ↑ «Tomb Raider heroine Lara Croft». www.campaignlive.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ News, Manchester Evening (2004-08-10). "City put their shirt on First Advice". Manchester Evening News. Retrieved 2020-11-05.
- ↑ Gibson، Owen (۲۰۰۵-۰۹-۲۲). «How the Thomas Cook /Manchester City shirt deal came about» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ «Etihad signs huge deal with Manchester City - SportsPro Media». www.sportspromedia.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ PeoplePill. «About Bob Smith (footballer): English professional footballer (1923 - n/a) | Biography, Facts, Career, Wiki, Life». PeoplePill (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ "Walter Smith (footballer, born 1884) - Wikipedia". en.m.wikipedia.org. Retrieved 2020-11-05.
- ↑ "Albert Alexander Sr. - Wikipedia". en.m.wikipedia.org. Retrieved 2020-11-05.
- ↑ «ERIC ALEXANDER». www.ttsupportersclub.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۵.
- ↑ "Peter Swales - Wikipedia". en.m.wikipedia.org. Retrieved 2020-11-05.
- ↑ "Francis Lee (footballer) - Wikipedia". en.m.wikipedia.org. Retrieved 2020-11-05.
- ↑ "David Bernstein (executive) - Wikipedia". en.m.wikipedia.org. Retrieved 2020-11-05.
- ↑ "Thaksin Shinawatra - Wikipedia". en.m.wikipedia.org. Retrieved 2020-11-05.
- ↑ https://www.transfermarkt.com/khaldoon-khalifa-al-mubarak/profil/trainer/16224. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ «یک ایرانی مربی بدنساز منچسترسیتی شد». خبرگزاری کار ایران (ایلنا). دریافت‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۲۰.
پیوند به بیرون
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ باشگاه فوتبال منچستر سیتی موجود است. |
- Official site
- Official Supporters Club
- منچستر سیتی(فیس بوک)
- Official Ladies site
- باشگاه فوتبال منچستر سیتی در بی‌بی‌سی اسپرت: اخبار باشگاه - نتایج اخیر - مسابقات آینده - وضعیت باشگاه
- MCFC.TV - Manchester City FC News and RSS Feeds