مستر المپیا
مِستِر المپیا به (انگلیسی: Mr. Olympia) عنوانی است که به برنده رقابت حرفه‌ای پرورش اندام مردان که رقابتی بین‌المللی است و هرسال توسط فدراسیون جهانی پرورش اندام برگزار می‌گردد، اهدا می‌شود. جو ویدر این رقابت را پایه‌گذاری کرد تا برندگان مستر یونیورس قابلیت ادامه رقابت و کسب درآمد را داشته باشند. اولین مستر المپیا در ۱۸ سپتامبر ۱۹۶۵ در آکادمی موسیقی بروکلین برگزار شد که لری اسکات اولین عنوان قهرمانی اش از دو عنوان متوالی خود را بدست آورد. لی هینی و رونی کلمن رکوردداران عنوان قهرمانی با ۸ عنوان هستند. فیلم تپش آهن که مسائل قبل از مستر المپیای ۱۹۷۵ را پوشش می‌داد در رسیدن آرنولد شوارتزنگر و لو فرینو به دنیای سینما کمک زیادی کرد. همچنین عنوانی نیز برای میس المپیا که برنده رقابت بخش زنان است وجود دارد. تمام رقابت‌ها در یک هفته برگزار می‌شوند.
مسابقات مستر المپیا در حال حاضر مهم‌ترین و معتبرترین مسابقات در رشته پرورش اندام است که هر ساله با جمعی از حرفه ای‌ترین ورزشکاران این رشته برگزار می‌شود. لی هینی و رونی کلمن با هشت بار قهرمانی بیشترین تعداد قهرمانی را در این مسابقات دارند.
اولین سری این مسابقات در نیویورک برگزار شد و با قهرمانی لری اسکات پایان یافت. لری اسکات بعدها برای ابداع (گسترش) دو حرکت مؤثر در بدنسازی شهرت بیشتری یافت. در این سال به قهرمان مسابقات جایزه‌ای تعلق نگرفت در حالی که هم‌اکنون مجموع جوایز اهدا شده به شرکت کنندگان به بیش از نیم میلیون دلار می‌رسد.
در دهه هشتاد آرنولد شوارزنگر برای تصاحب دوباره کاپ ساندو از بازنشستگی بیرون آمد. او بسیار دیر به مسابقات رسید در حالیکه رقیبان وی از قصد حضور او بی‌خبر بودند. در سال بعد، فرانکو کلمبو قهرمان شد. در سال ۱۹۸۲ کریس دیکرسون، در ۱۹۸۳ سمیر بنوت و در سال ۱۹۸۴ لی هینی قهرمان شدند. این قهرمانی آغاز ۸ دوره قهرمانی پیاپی لی هینی بود. ۱۹۹۱ هنی پس از کسب هشتمین عنوان در سال ۱۹۹۱ بازنشستگی خود را اعلام کرد. دوریان یتس که در ۱۹۹۱ نائب قهرمان شده بود از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۷ شش عنوان قهرمانی متوالی را بدست آورد. یتس، با تلفیق توده عضلانی که تا آن زمان بی‌سابقه بود با چیزی که آن را «سختی مرمر» می‌نامید انقلابی در ورزش پرورش اندام به‌وجود آورد. متعاقباً، در رقابت‌های پرورش اندام داوران توجه بسیار بیشتری را معطوف توده عضلانی کردند تا جایی که بسیاری اظهار نمودند که توده ماهیچه‌ای اکنون مهم‌ترین فاکتور در کسب پیروزی است، حتی بیشتر از تقارن، ظرافت و تناسب. یتس پس از ۱۹۹۷ از مسابقات کنار کشید. به نظر می‌رسید که فلکس ویلر جانشین یتس در کسب قهرمانی باشد اما رونی کلمن با اندامی توسعه یافته در سال ۱۹۹۸ باعث شگفتی همه شد و ۸ عنوان متوالی قهرمانی را از آن خود کرد. در ۱۹۹۴ جو ویدر بخشی جداگانه با نام مسترز المپیا را را در مسابقات اضافه کرد که به بدنسازان حرفه‌ای اجازه رقابت در بالاترین سطح را در سال‌های پایانی ورزشی شان می‌داد.
راهیابی به مسابقاتویرایش
برای راهیابی به مستر المپیا ورزشکاران باید در مسابقات متعددی که در طول سال برگزار می‌شوند شرکت کنند. البته ۱۰نفر برتر هر دوره می‌توانند به‌طور مستقیم در مسابقات سال آینده شرکت کنند. بیت الله عباسپور برای اولین بار در ایران در سال ۲۰۱۲ وارد مسابقات مستر المپیا شد که مقام هفدهم را بدست آورد. او در سال ۲۰۱۳ نیز در این مسابقات شرکت کرد و دوباره به مقام هفدهم رسید. همچنین در سال ۲۰۱۴ وی در مسابقه رده ۲۱۲ پوندی‌ها شرکت کرد و مقام پنجم را بدست آورد. پس از او سعید خوشنام در سال ۲۰۱۶ در این مسابقات شرکت کرد و به مقام ششم دست یافت.
سپس هادی چوپان در این مسابقات شرکت کرد که ابتدا مقام سوم در سال ۲۰۱۹ را کسب کرد و بعد از آن در سال ۲۰۲۰ مقام چهارم را بدست آورد. سپس در سال ۲۰۲۱ به مقام سوم دست یافت و در چهارمین تلاش خود در سال ۲۰۲۲ با موفقیت به مقام قهرمانی رسید.
قهرمان‌هاویرایش
| رده‌بندی | قهرمان مستر المپیا | سال(ها) | شمار قهرمانی‌ها | ||
|---|---|---|---|---|---|
| اورال | سنگین‌وزن | سبک‌وزن | |||
| اول |  لی هینی
|
۱۹۸۴, ۱۹۸۵, ۱۹۸۶, ۱۹۸۷, ۱۹۸۸, ۱۹۸۹, ۱۹۹۰, و ۱۹۹۱ | ۸ | ۰ | ۰ |
| دوم | رانی کالمن
|
۱۹۹۸, ۱۹۹۹, ۲۰۰۰, ۲۰۰۱, ۲۰۰۲, ۲۰۰۳, ۲۰۰۴, و ۲۰۰۵ | ۸ | ۰ | ۰ |
| سوم |  آرنولد شوارتزنگر
|
۱۹۷۰, ۱۹۷۱, ۱۹۷۲, ۱۹۷۳, ۱۹۷۴ (اورال و سنگین‌وزن), ۱۹۷۵ (اورال و سنگین‌وزن), و ۱۹۸۰ | ۷ | ۲ | ۰ |
| چهارم | فیل هیث
|
۲۰۱۱, ۲۰۱۲, ۲۰۱۳, ۲۰۱۴ , ۲۰۱۵ , ۲۰۱۶ , ۲۰۱۷ | ۷ | ۰ | ۰ |
| پنجم |  دوریان یتس
|
۱۹۹۲, ۱۹۹۳, ۱۹۹۴, ۱۹۹۵, ۱۹۹۶, و ۱۹۹۷ | ۶ | ۰ | ۰ |
| ششم | جی کاتلر
|
۲۰۰۶, ۲۰۰۷, ۲۰۰۹, و ۲۰۱۰ | ۴ | ۰ | ۰ |
| هفتم | فرانک زین
|
۱۹۷۷ (اورال و سبک‌وزن), ۱۹۷۸ (اورال و سبک‌وزن), ۱۹۷۹ (اورال و سبک‌وزن) | ۳ | ۰ | ۳ |
| هشتم |  سرجیو اولیوا
|
۱۹۶۷, ۱۹۶۸, و ۱۹۶۹ | ۳ | ۰ | ۰ |
| نهم |  فرانکو کولومبو
|
۱۹۷۴ (سبک‌وزن), ۱۹۷۵ (سبک‌وزن), ۱۹۷۶ (اورال و سبک‌وزن), و ۱۹۸۱ | ۲ | ۰ | ۳ |
| دهم | لری اسکات (بدن‌ساز)
|
۱۹۶۵ و ۱۹۶۶ | ۲ | ۰ | ۰ |
| یازدهم | کریس دیکرسون
|
۱۹۸۲ | ۱ | ۰ | ۰ |
| یازدهم |  سمیر بنوت
|
۱۹۸۳ | ۱ | ۰ | ۰ |
| یازدهم | دکستر جکسون
|
۲۰۰۸ | ۱ | ۰ | ۰ |
| یازدهم | براندون کوری
|
۲۰۱۹ | ۱ | ۰ | ۰ |
| یازدهم |  هادی چوپان
|
۲۰۲۲ | ۱ | ۰ | ۰ |
| شانزدهم | رابی رابینسون
|
۱۹۷۷ (سنگین‌وزن) و ۱۹۷۸ (سنگین‌وزن) | ٠ | ۲ | ۰ |
| هفدهم | کن والر
|
۱۹۷۶ (سنگین‌وزن) | ۰ | ۱ | ۰ |
| هفدهم | مایک منتزر
|
۱۹۷۹ (سنگین‌وزن) | ۰ | ۱ | ۰ |
رونی کلمن از تاریخ ۱۹۹۸–۲۰۰۵ قهرمان پرورش اندام جهان که در مسابقات مستر المپیا مقام اول را با خود یدک می‌کشید برای نهمین قهرمانیش تلاش می‌کرد تا فاتح کل دوران مستر المپیا شود که در سال ۲۰۰۶ مغلوب جی کاتلر شد و موفق نشد که قهرمانی‌های خود را به عدد نه برساند و بالاتر از لی هینی قرار بگیرد. در سال ۲۰۲۰ نیز بعد از دو سال غیبت فیل هیتث که هفت دوره قهرمانی این مسابقات را با خود به یدک می‌کشید برای شکستن این رکورد وارد این مسابقات شد که مقلوب بیگ رامی، قهرمان جدید این رشته شد.