معاون سیاسی وزیر امور خارجه (ایران)
معاون سیاسی وزیر امور خارجه مهم‌ترین معاون وزیر امورخارجه است.[۱] در ساختار وزارت امور خارجه، سه بخش اصلی شامل دفتر هماهنگی روابط سیاسی دوجانبه و ابتکارهای منطقه‌ای، دفتر برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی، و دبیرخانه ستاد پیگیری اجرای برجام زیر نظر معاون سیاسی هستند.[۲]
| معاون سیاسی وزیر امور خارجه | |
|---|---|
 نشان‌وارهٔ رسمی وزارت امور خارجه | |
| وزارت امور خارجه | |
| جایگاه | تهران، ایران |
| گمارنده | وزیر امور خارجه |
| مدت دوره | ۴ سال |
| بنیادگذاری | ۱۳۵۷ |
| نخستین متصدی | سید احمد سلامتیان |
این معاونت در سال ۱۳۶۷ به سه معاونت «آسیا و اقیانوسیه»، «اروپا و آمریکا» و «عربی و آفریقا» تجزیه شد و در دههٔ هشتاد نیز ابتدا معاونت اروپا و آمریکا به دو معاونت شامل معاونت اروپا و معاونت آمریکا، و سپس معاونت عربی و آفریقا به دو معاونت شامل معاونت آفریقا و معاونت خاورمیانه و مشترک‌المنافع تفکیک شد. در سال ۱۳۹۶ با تجمیع معاونت‌های منطقه‌ای با همان نام، معاونت سیاسی احیا شد؛ با این تفاوت که به‌تنهایی ادارات کل دوجانبه را در اختیار ندارد. وزارت امور خارجه در حال حاضر دارای هشت اداره‌کل دوجانبه است که مسئولیت کار با کشورهای مختلف را خواهند داشت و به طور همزمان تحت نظر معاونت سیاسی و معاونت دیپلماسی اقتصادی فعالیت دارند. اداره‌کل خلیج فارس، اداره‌کل خاورمیانه عربی و شمال آفریقا، اداره‌کل آسیای میانه و شبه‌قاره، اداره‌کل اوراسیا، اداره‌کل آفریقا، اداره‌کل آسیا و اقیانوسیه، اداره‌کل اروپا، و اداره کل آمریکا.[۳]
فهرست
ویرایش| وضعیت |
|---|
| ر. | نام | نگاره | آغاز تصدی | پایان تصدی | دولت | وزیر | رئیس دولت | م. | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱ | سید احمد سلامتیان (زادهٔ ۱۳۲۳) |
بهمن/اسفند ۱۳۵۷ |
فروردین ۱۳۵۸ |
موقت | سنجابی | بازرگان | ||||
| ۲ | کمال خرازی (زادهٔ ۱۳۲۳) |
|
اردیبهشت ۱۳۵۸ |
۲۳ اسفند ۱۳۵۸ |
یزدی | [۴] | ||||
| موقت شورای انقلاب |
بنی‌صدر | بهشتی | ||||||||
| قطب‌زاده | [۵] | |||||||||
| ۳ | منصور مشکین‌پوش (؟–۱۳۰۴) |
|
. ۱۳۵۹ |
. ۱۳۵۹ |
بنی‌صدر | [۶] | ||||
| — | نخست | خداپناهی | رجایی | |||||||
| ۴ | حسین شیخ‌الاسلام (۱۳۹۸–۱۳۳۱) |
|
۲۷ فروردین ۱۳۶۰ |
. ۱۳۶۷ |
رجایی | [۷] | ||||
| موسوی | ||||||||||
| دوم | باهنر | |||||||||
| موقت | مهدوی کنی | |||||||||
| سوم | ولایتی | موسوی | ||||||||
| چهارم | ||||||||||
تجزیه به سه معاونت «آسیا و اقیانوسیه»، «اروپا و آمریکا» و «عربی و آفریقا» | ||||||||||
| ۵ | سید عباس عراقچی (زادهٔ ۱۳۴۱) |
.jpg)
|
۱ بهمن ۱۳۹۶ |
۲۳ شهریور ۱۴۰۰ |
دوازدهم | ظریف | روحانی | [۸] | ||
| ۶ | علی باقری کنی (زادهٔ ۱۳۴۶) |
|
۲۳ شهریور ۱۴۰۰ |
۱۹ شهریور ۱۴۰۳ |
سیزدهم | امیرعبداللهیان | رئیسی | [۹] | ||
| باقری کنی | مخبر | |||||||||
| ۷ | مجید تخت‌روانچی (زادهٔ ۱۳۳۷) |
|
۱۹ شهریور ۱۴۰۳ |
در حال تصدی | چهاردهم | عراقچی | پزشکیان | [۱۰] | ||
منابع
ویرایش- ↑ ملکی، عباس (۱۹ اسفند ۱۳۹۸). «برادر بزرگ خانواده وزارت خارجه». شرق (۳۶۶۵): ۱.
- ↑ شعبانلو، ابراهیم (۱ بهمن ۱۳۹۶). «ساختار جدید وزارت خارجه؛ گام دوم ظریف». عصر ایران.
- ↑ شریفی، اکرم (۳۰ دی ۱۳۹۶). «همه چیز درباره ساختار جدید وزارت خارجه از زبان سخنگو». خبرگزاری فارس.
- ↑ «خاطرات منتشرنشده ابراهیم یزدی از دوران وزارت خارجه». تاریخ ایرانی.
- ↑ «وزیر خارجه استعفای دو معاون خود را پذیرفت». اطلاعات (۱۶۰۹۸): ۱۰. ۲۳ اسفند ۱۳۵۸ – به واسطهٔ ویکی‌انبار.
- ↑ نیک‌طبع، معین (۲۹ مهر ۱۴۰۱). «مروری بر پستی بلندی‌های دیپلماسی ایران (قسمت دوم)». دیپلماسی ایرانی.
- ↑ «حکم انتصاب حسین شیخ‌الاسلام به معاونت سیاسی وزارت خارجه توسط شهید رجایی». مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- ↑ «ظریف معاونانش را معرفی کرد». خبرگزاری فارس. ۲۷ دی ۱۳۹۶.
- ↑ «انتصاب باقری، فتحعلی و صفری به‌عنوان معاونان جدید وزارت امور خارجه». خبرگزاری تسنیم. ۲۳ شهریور ۱۴۰۰.
- ↑ «تخت‌روانچی معاون سیاسی وزیر امور خارجه شد». ایرنا. ۱۹ شهریور ۱۴۰۳.
| مناصب سیاسی | ||
|---|---|---|
| تجزیه از معاونت سیاسی و پارلمانی | معاون وزیر امور خارجه ۱۳۶۷–۱۳۵۷ |
پسین: معاون آسیا و اقیانوسیه |
| پسین: معاون اروپا و آمریکا | ||
| پسین: معاون عربی و آفریقا | ||
| پیشین: معاون آسیا، اقیانوسیه و مشترک‌المنافع |
معاون وزیر امور خارجه اکنون–۱۳۹۶ |
در حال تصدی |
| پیشین: معاون اروپا و آمریکا | ||
| پیشین: معاون عربی و آفریقایی | ||
| مناصب دیپلماتیک | ||
| پیشین: معاون امور حقوقی و بین‌الملل |
مسئول تیم مذاکره‌کنندهٔ ایران در کمیسیون مشترک برجام اکنون–۱۳۹۶ |
در حال تصدی |