نسبیت خاص مضاعف

نسبیت خاص دوگانه یا نسبیت خاص مضاعف (انگلیسی: Doubly special relativity) یا (DSR)[۱][۲] — که نسبیت خاص تغییر شکل یافته یا توسط برخی، نسبیت فوق خاص نیز نامیده می‌شود — یک نظریهٔ اصلاح شده از نظریه ی نسبیت خاص اینشتین است که با وجودِ داشتن مشابهت‌هایی در برخی از جنبه‌ها، در آن نه تنها یک حداکثر سرعت مستقل از ناظر وجود دارد: (سرعت نور)، بلکه همچنین، مقیاس انرژی حداکثر مستقل از ناظر (انرژی پلانک) و/یا مقیاس حداقل طول (طول پلانک) نیز وجود دارد.[۳] این در تضاد با سایر تئوری‌های ناقض لورنتس، مانند گسترش مدل استاندارد است، که در عوض عدم تغییر لورنتز با وجود یک چارچوب ترجیحی شکسته می‌شود. انگیزهٔ اصلی این نظریه این است که انرژی پلانک باید مقیاسی باشد که در آن — اثرات گرانش کوانتومیِ هنوز ناشناخته — مهم می‌شوند و به‌دلیل تغییرناپذیری قوانین فیزیکی، این مقیاس باید در تمام چارچوب‌های اینرسی ثابت بماند.[۴]

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. Amelino-Camelia, Giovanni (1 November 2009). "Doubly-Special Relativity: Facts, Myths and Some Key Open Issues". Recent Developments in Theoretical Physics. Statistical Science and Interdisciplinary Research. Vol. 9. pp. 123–170. arXiv:1003.3942. doi:10.1142/9789814287333_0006. ISBN 978-981-4287-32-6. S2CID 118855372.
  2. Amelino-Camelia, Giovanni (1 July 2002). "Doubly Special Relativity". Nature. 418 (6893): 34–35. arXiv:gr-qc/0207049. Bibcode:2002Natur.418...34A. doi:10.1038/418034a. PMID 12097897. S2CID 16844423.
  3. Amelino-Camelia, G. (2010). "Doubly-Special Relativity: Facts, Myths and Some Key Open Issues". Symmetry. 2 (4): 230–271. arXiv:1003.3942. Bibcode:2010rdtp.book..123A. doi:10.3390/sym2010230.
  4. Hossenfelder, S. (2006). "Interpretation of Quantum Field Theories with a Minimal Length Scale". Physical Review D. 73 (10): 105013. arXiv:hep-th/0603032. Bibcode:2006PhRvD..73j5013H. doi:10.1103/PhysRevD.73.105013. S2CID 34343593.