نیایشگاه

نیایشگاه جایگاهی برای نیایش، گردهم‌آیی و پرستش در آئین خداباوران است.

بوسیدن دیواره یک نیایشگاه توسط مردم عادی

ریشه واژه

در زبان عربی به پرستش‌گاه، «معبد» (جمع مکسر عربی معابد) می‌گویند که از ریشه «عبد» و «عبادت» است. واژه هم‌سنگ برای «عبادت» در زبان پارسی واژه «پرستش» است که هنگامی که بخواهد جایگاهی را نشان دهد با «گاه» هم‌راه می‌شود و «پرستش‌گاه» را نتیجه می‌دهد.

آیین مهر

مهرابه به پرستش‌گاه‌های مهرپرستان گفته می‌شود. «میترائیسم» در دوران پیش از زرتشت بنیان نهاده شده‌بود.

زرتشتیان

آتش‌کده نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی زرتشتیان است. در آتش‌کده، «آتش» عنصری مقدس است و هم‌واره نیایش‌های دینی در برابر آن انجام می‌گیرد.

بقایای آتشکده کرکویه در سیستان.

یهودیت

کنیسه نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی یهودیان است.

مسیحیت

کلیسا نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی مسیحیان است.

اسلام

مسجد نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی مسلمانان است.

در ایران، حکومت جمهوری اسلامی به اعضای اقلیت اهل سنت ایران، اجازه داشتن مساجد در «شهرهای بزرگ»، برای انجام مراسم مذهبی و نمازهای جمعه و اعیاد مذهبی را نمی‌دهد. هم‌چنین در عربستان سعودی ساخت هرگونه عبادت‌گاهی به غیر از مسجد ممنوع است.

بهائیت

بهاءالله بنیانگذار دین بهائی به پیروانش دستور می‌دهد که در هر شهری ساختمانی به بهترین صورت ممکن به نام خداوند ساخته شود و در آن به ذکر پروردگار پردازند. به این بناها «مشرق‌الاذکار» گفته می‌شود.

آئین هندو

مندیر (به هندی: मन्दिर)، نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی باورمندان به آئین هندو است.

بوداگرایی

ویهارا یا معابد بودایی، نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی باورمندان به آئین بودیسم است.