پارسا تویسرکانی

معلم و نویسنده ایرانی

عبدالرحمان پارسا تویسرکانی (زادهٔ ۱۲۸۸ شمسی در تویسرکان – درگذشته ۲ فروردین ۱۳۶۹ در تهران) شاعر و نویسندهٔ معاصر ایران بود.[۱] شهرت وی بیشتر مرهون غزلیات اوست. از جمله کارهای او به نظم درآوردن مثل‌ها و حکایت‌های اقوام مختلف دنیا و چاپ آنها در مجلهٔ گوهر بین سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ بود.[۲]

عبدالرحمان تویسرکانی
زاده۱۲۸۸
تویسرکان، همدان
محل زندگیتویسرکان، تهران، مازندران
درگذشته۲ فروردین ۱۳۶۹ (۸۱ سالگی)
تهران
تخلصپارسا
پیشهمعلم و رئیس انجمن ادبی ایران
زمینه کاریشاعر، نویسنده و مصحح
ملیتایرانی
تحصیلاتدانش‌آموختهٔ دارالمعلمین
دورهرضا شاه و محمدرضا شاه
پدر و مادرشیخ محمدرحیم رستگار

زندگی

ویرایش

پارسا علوم ابتدایی و متوسطه را در شهرهای تویسرکان، مازندران و تهران به پایان رساند و از دارالمعلمین مرکزی فارغ‌التحصیل شد. پس از پایان تحصیلات، در دبیرستان‌های تهران و مدرسهٔ عالی سپهسالار به معلمی پرداخت.[۳] او همچنین در دولت ازهاری مشاور مطبوعاتی نخست‌وزیر بود؛ اما عمده فعالیت وی در مطبوعات و سردبیری مجله‌ها و روزنامه‌هایی چون معارف و کرمانشاه نیز خلاصه می‌شد.

شاعری

ویرایش

او از جوانی به سرودن شعر پرداخت. شمار ابیات او را بیش از پنج‌هزار دانسته‌اند. قالب‌های مورد علاقهٔ او نیز غزل، قطعه، مثنوی و رباعی بود.[۳] هر چند دیوان اشعار او هنوز به چاپ نرسیده‌است؛ اما بیشتر شعرهای او در مجله‌های ارمغان، وحید، گوهر و مجله‌های کشورهای افغانستان و پاکستان منتشر شد. برخی از اشعار او را پروفسور ایلسکی به زبان روسی و پروفسور مولوی به زبان انگلیسی ترجمه کرده‌اند.[۴]

منابع

ویرایش
  1. [۱]، بازدید: اوت ۲۰۱۳.
  2. زندگی‌نامهٔ پارسا تویسرکانی.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ معرفی شاعران معاصر بایگانی‌شده در ۱۳ اوت ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine.
  4. مقالهٔ شاعران گزیدهٔ معاصر: پارسا تویسرکانی، مرتضی کامران، نشریهٔ گوهر، شمارهٔ ۱۵.