پارژیلین

پارژیلین
داده‌های بالینی
مدلاین پلاس	a682088
کد ATC	C02KC01 C02LL01 (WHO)‎;
شناسه‌ها
	نام آیوپاک N-benzyl-N-methylprop-2-yn-1-amine;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	555-57-7 ;
پاب‌کم CID	4688;
IUPHAR/BPS	7262;
دراگ‌بنک	DB01626 ;
کم‌اسپایدر	4526 ;
UNII	9MV14S8G3E;
ChEMBL	ChEMBL673 ;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID3023423 ;
ECHA InfoCard	100.008.275
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C11H13N
جرم مولی	۱۵۹٫۲۳۲ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES C#CCN(C)Cc1ccccc1;
	InChI InChI=1S/C11H13N/c1-3-9-12(2)10-11-7-5-4-6-8-11/h1,4-8H,9-10H2,2H3 ; Key:DPWPWRLQFGFJFI-UHFFFAOYSA-N ;
	(این چیست؟) (صحت‌سنجی)

پارژیلین (انگلیسی: Pargyline) (نام تجاری Eutonyl) یک داروی مهارکننده مونوآمین اکسیداز (MAO)-B انتخابی برگشت ناپذیر است (IC50 برای MAO-A 0.01152 میکرومول در لیتر و برای MAO-B 0.00820 میکرومول در لیتر است و در ایالات متحده وارد بازار شد)^[۱]^[۲] در بریتانیا توسط ابوت در سال ۱۹۶۳ به عنوان یک داروی ضد فشار خون با نام تجاری "Eutonyl". این دارو یکی از چندین مهارکننده MAO بود که در دهه ۱۹۶۰ معرفی شد، از جمله نیالامید، ایزوکاربوکسازید، فنلزین و ترانیل سیپرومین.^[۳]^: 146^[۴]^: 60^[۵]^[۶]^[۷] افزون بر عملکرد آن به عنوان یک MAOI، مشخص شده است که پارژیلین با میل ترکیبی بالایی به گیرنده ایمیدازولین I2 (یک سایت آلوستریک روی آنزیم MAO) متصل می‌شود.^[۸]

جستارهای وابسته

منابع

↑ Fisar Z, Hroudová J, Raboch J (2010). "Inhibition of monoamine oxidase activity by antidepressants and mood stabilizers". Neuro Endocrinol Lett. 31 (5): 645–56. PMID 21200377.
↑ Murphy DL, Karoum F, Pickar D, et al. (1998). "Differential trace amine alterations in individuals receiving acetylenic inhibitors of MAO-A (clorgyline) or MAO-B (selegiline and pargyline)". J. Neural Transm. Suppl. Journal of Neural Transmission. Supplement. 52: 39–48. doi:10.1007/978-3-7091-6499-0_5. ISBN 978-3-211-83037-6. PMID 9564606.
↑ Edward Shorter, A historical dictionary of psychiatry. Oxford University Press, Inc 2005. شابک ‎۰۱۹۵۱۷۶۶۸۵
↑ William M. Wardell and Louis Lasagna. Regulation Drug Development (Evaluative Studies 21) American Enterprise Institute (1975) شابک ‎۰۸۴۴۷۳۱۶۷۶
↑ Council on Drugs New Drugs and Developments in Therapeutics: Pargyline Hydrochloride (Eutonyl) JAMA. 1963;184(11):887. doi:10.1001/jama.1963.03700240079013.
↑ "Eutonyl and MAO inhibitors". Drug and Therapeutics Bulletin (به انگلیسی). 1 (15): 59–60. 15 November 1963. doi:10.1136/dtb.1.15.59. ISSN 1755-5248. S2CID 220162992. Pargyline is promoted only for the treatment of hypertension, and not for depression.
↑ FDA Eutonyl in the Drugs@FDA Database Accessed July 19, 2014
↑ Critical Reviews in Neurobiology. CRC Press. 1995. p. 43.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Pargyline». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۲.

این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[pmid21200377-1] Fisar Z, Hroudová J, Raboch J (2010). "Inhibition of monoamine oxidase activity by antidepressants and mood stabilizers". Neuro Endocrinol Lett. 31 (5): 645–56. PMID 21200377.

[pmid9564606-2] Murphy DL, Karoum F, Pickar D, et al. (1998). "Differential trace amine alterations in individuals receiving acetylenic inhibitors of MAO-A (clorgyline) or MAO-B (selegiline and pargyline)". J. Neural Transm. Suppl. Journal of Neural Transmission. Supplement. 52: 39–48. doi:10.1007/978-3-7091-6499-0_5. ISBN 978-3-211-83037-6. PMID 9564606.

[3] Edward Shorter, A historical dictionary of psychiatry. Oxford University Press, Inc 2005. شابک ‎۰۱۹۵۱۷۶۶۸۵

[4] William M. Wardell and Louis Lasagna. Regulation Drug Development (Evaluative Studies 21) American Enterprise Institute (1975) شابک ‎۰۸۴۴۷۳۱۶۷۶

[5] Council on Drugs New Drugs and Developments in Therapeutics: Pargyline Hydrochloride (Eutonyl) JAMA. 1963;184(11):887. doi:10.1001/jama.1963.03700240079013.

[6] "Eutonyl and MAO inhibitors". Drug and Therapeutics Bulletin (به انگلیسی). 1 (15): 59–60. 15 November 1963. doi:10.1136/dtb.1.15.59. ISSN 1755-5248. S2CID 220162992. Pargyline is promoted only for the treatment of hypertension, and not for depression.

[7] FDA Eutonyl in the Drugs@FDA Database Accessed July 19, 2014

[8] Critical Reviews in Neurobiology. CRC Press. 1995. p. 43.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]