کاشغر
شهر کاشغَر (به اویغوری: قه‌شقه‌ر، به چینی: 喀什، به پین‌یین: Kāshí) یک شهر واحه‌ای است و مرکز شهرستان کاشغر، یکی از شهرستان‌های ناحیه خودمختار سین‌کیانگ در شمال غرب جمهوری خلق چین است. کاشغر از شهرهای کهن چین به‌شمار می‌رود و به مروارید جاده ابریشم نیز ملقب گشته‌است.[۱] پهناوری این شهر ۲۹۴٬۲۱ کیلومتر مربع است. بر پایه آمار سال ۱۳۸۲، جمعیت این شهر برابر با ۳۵۱٬۸۷۴ تن بوده‌است. زبان مردمان کاشغر، زبان اویغوری و پامیری می‌باشد.
| کاشغر 喀什市 · قه‌شقه‌ر شه‌هری | |
|---|---|
| County-level city | |
| کاشغر | |
 یک مناره نزدیک به مسجد عید غا | |
 موقعیت کاشغر در نقشه | |
| مختصات: ۳۹°۲۸′ شمالی ۷۵°۵۹′ شرقی / ۳۹٫۴۶۷°شمالی ۷۵٫۹۸۳°شرقیمختصات: ۳۹°۲۸′ شمالی ۷۵°۵۹′ شرقی / ۳۹٫۴۶۷°شمالی ۷۵٫۹۸۳°شرقی | |
| کشور | جمهوری خلق چین |
| Region | سین‌کیانگ |
| Prefecture | ولایت کاشغر |
| مساحت | |
| • County-level city | ۵۵۵ کیلومتر مربع (۲۱۰ مایل مربع) |
| • منطقه کلان‌شهری | ۲۸۱۸ کیلومتر مربع (۱٬۱۰۰ مایل مربع) |
| ارتفاع | ۱۲۷۰ متر (۴٬۱۷۰ پا) |
| جمعیت (سرشماری ۲۰۱۰) | |
| • County-level city | ۵۰۶٬۶۴۰ |
| • تراکم | ۹۱۰/کیلومتر مربع (۲٬۴۰۰/مایل مربع) |
| • منطقهٔ کلان‌شهری | ۸۱۹۰۹۵ |
| • تراکم منطقهٔ کلان‌شهری | ۲۹۰/کیلومتر مربع (۷۵۰/مایل مربع) |
| منطقهٔ زمانی | GMT+6 (de facto) |
| Postal code | ۸۴۴۰۰۰ |
| پیش‌شماره(های) تلفن | ۰۹۹۸ |
| وبگاه | |
تاریخویرایش
در نوشته‌های چینی سده ۲ پ. م واژه سک که بعدها به سو وسئی تبدیل شد به کار رفته‌است. به نوشته این منابع، سکاها در شمال باختری کاشغر می‌زیستند. گویا قبایل سکایی در میان سال‌های ۱۰۰ تا ۱۲۰م به حدود ترکستان چین و آسیای میانه سرازیر شدند و شاخه‌ای از آن‌ها به کاشغر و ختن راه سپردند.[۲]
شاپور ساسانی در کتیبه کعبه زرتشت، در آنجا که گستره مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از کاشغر نیز در کنار سغد، چاچ و ابرشهر که مرکز آن نسا بوده‌است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد. گویا شاپور کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه کوشانی به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورهٔ فرمانروایی سلسلهٔ هان به حکومت چین پیوست.[۲]
اسلام در کاشغرویرایش
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان اویغور ۹۸٪ جمعیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰ هزار مسجد وجود دارد.[۳]
نگارخانهویرایش
مسجد عیدگاه در کاشغر
مزار آفاق‌خواجه، مقدس‌ترین مکان برای مسلمانان ناحیه سین‌کیانگ است. این آرامگاه در قرن هفدهم بنا شده‌است.
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- ↑ «کاشغر». وبگاه رادیو بین‌المللی چین.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ انوشه، حسن (به سرپرستی) (۱۳۸۰)، دانشنامه ادب فارسی: ادب فارسی در آسیای میانه، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ص. ص۷۳۱، شابک ۹۶۴-۴۲۲-۴۱۷-۵
- ↑ «زندگی مسلمانان شهر کاشغر». وبگاه رادیو بین‌المللی چین.
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کاشغر موجود است. |
- وبگاه رسمی شهر کاشغر
- تصاویری از کاشغر
- کاشغر در سال ۱۹۱۶، گزارشی مصور از سفر پرسی سایکس به کاشغر (همراه با توضیحات آنتونی وین)
| معنای کاشغر را در ویکی‌واژه، واژه‌نامهٔ آزاد، ببینید. |