کاشغر

شهر کاشغَر (به اویغوری: قه‌شقه‌ر، به چینی: 喀什، به پین‌یین: Kāshí) مرکز شهرستان کاشغر از توابع ناحیه خودمختار سین‌کیانگ در شمالغرب جمهوری خلق چین است. کاشغر از شهرهای کهن چین به‌شمار می‌رود و به مروارید جاده ابریشم نیز ملقب گشته‌است. بر پایه آمار سال ۱۳۸۲، جمعیت این شهر برابر با ۳۵۱٬۸۷۴ تن بوده‌است. نژاد اغلب مردم این شهر، ایغور می‌باشد که جزو اقوام ترک‌تبار محسوب می‌شوند و به زبان اویغوری و پامیری سخن می‌کنند.

کاشغر 喀什市 · قەشقەر شەھىرى
شهر در سطح شهرستان
کاشغر
یک مناره نزدیک به مسجد عید غا
موقعیت کاشغر در نقشه
کاشغر موقعیت
مختصات: ۳۹°۲۸′ شمالی ۷۵°۵۹′ شرقی
کشور	چین
منطقه	منطقه خودمختار سین‌کیانگ اویغور
ولایت	ولایت کاشغر
تقسیمات اداری	۸ ناحیه ۲ شهرک ۷ قصبه
مساحت
• شهر در سطح شهرستان	۵۵۵ کیلومتر مربع (۲۱۴ مایل مربع)
• کلان‌شهری	۲۸۱۸ کیلومتر مربع (۱۰۸۸ مایل مربع)
بلندی	۱۲۷۰ متر (۴۱۷۰ پا)
جمعیت  (سرشماری ۲۰۱۰)
• شهر در سطح شهرستان	۵۰۶٬۶۴۰
• کلان‌شهری	۸۱۹۰۹۵
• تراکم کلان‌شهری	۲۹۰/کیلومتر مربع (۷۵۰/مایل مربع)
منطقه زمانی	GMT+6 (de facto)
Postal code	۸۴۴۰۰۰
پیش‌شماره(های) تلفن	۰۹۹۸
کد پیشوند پلاک خودرو	新Q
وبگاه	www.xjks.gov.cn

جمعیت

ترکیب قومیتی شهر کاشغر
قومیت			درصد
اویغور			۸۵٫۸٪
هان			۱۳٫۵٪
هوئی			۰٫۲٪
ازبک			۰٫۲٪
سایر			۰٫۳٪
منبع سرشماری جمعیت :

تاریخ

در نوشته‌های چینی سده ۲ پ. م واژه سک که بعدها به سو وسئی تبدیل شد به کار رفته‌است. به نوشته این منابع، سکاها در شمال باختری کاشغر می‌زیستند. گویا قبایل سکایی در میان سال‌های ۱۰۰ تا ۱۲۰م به حدود ترکستان چین و آسیای میانه سرازیر شدند و شاخه‌ای از آن‌ها به کاشغر و ختن راه سپردند.

شاپور ساسانی در کتیبه کعبه زرتشت، در آنجا که گستره مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از کاشغر نیز در کنار سغد، چاچ و ابرشهر که مرکز آن نسا بوده‌است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد. گویا شاپور کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه کوشانی به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورهٔ فرمانروایی سلسلهٔ هان به حکومت چین پیوست.

شهرستان ینگی‌شهر در سال ۱۹۱۳ میلادی تاسیس شد. شهر کاشغر در تابعیت این شهرستان قرار گرفت.

ولایت مدرن کاشغر، در سال ۱۹۱۳ میلادی، دومین سال حاکمیت جمهوری چین تشکیل شد. ولایت کاشغر در آن زمان شامل اراضی امروزی این ولایت، علاوه بر ولایت ختن و ولایت خودمختار قزل‌سو قرقیز (بجز شهرستان آقچی) بود. ولایت کاشغر شامل ۱۲ شهرستان بود، منجمله شهرستان ینگی‌شهر. شهر کاشغر مرکز این ولایت شد.

در سالهای ۱۹۳۳ و ۱۹۳۴ میلادی، در منطقهٔ کاشغر که در آن زمان شامل ولایت خودمختار قزل‌سو نیز می‌شد، در طی شورشی علیه حکومت استانی وفادار به جمهوری چین، کشور جدیدی به طول دو سال با نام جمهوری اسلامی ترکستان شرقی اعلام شده بود. در طول این شورش، شهر کاشغر شاهد جنگ و درگیری و کشتار بین قوای ترک اویغور و قرقیز در یک سو، و قوای مسلمانان چینی‌تبار هوئی از سوی دیگر بود.

در سال ۱۹۵۲ میلادی، شهر کاشغر از شهرستان ینگی‌شهر جدا شده و به «شهر در سطح شهرستان» ارتقاء‌ یافت.

بین سالهای ۱۹۵۴ و ۱۹۵۶ میلادی، «ولایت خودمختار جنوب سین‌کیانگ» (مشابه ولایت خودمختار ایلی قزاق) با تحت مدیریت داشتن ولایات کاشغر، یارکند، آق‌سو، ختن، و ولایت خودمختار قزل‌سو قرقیز ایجاد شد. بین سال‌های ۱۹۵۵ و ۱۹۵۶، ولایت کاشغر منحل شده، و شهر کاشغر و سایر شهرستان‌های آن، تحت تابعیت مستقیم «ولایت خودمختار جنوب سین‌کیانگ» قرار گرفت. کاشغر مرکز این واحد تقسیماتی جدید شد.

در سال ۱۹۵۶، «ولایت خودمختار جنوب سین‌کیانگ» منحل شد. در این سال، ولایت کاشغر باز دوباره تاسیس شد. در همین سال، ولایت یارکند نیز منحل شده و ۴ شهرستان آن به ولایت کاشغر پیوستند. شهر کاشغر تا به امروز تابع ولایت کاشغر و مرکز اداری آن بوده است.

اسلام در کاشغر

کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان اویغور ۹۸٪ جمعیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰ هزار مسجد وجود دارد.

نگارخانه

مکان‌های مهم دینی کاشغر

مسجد عیدگاه

مزار آفاق‌خواجه

مناره‌ای در نزدیکی مسجد عیدگاه

• 
• 
• 
• 

  مسجد عیدگاه در کاشغر

• 

  مزار آفاق‌خواجه، مقدس‌ترین مکان برای مسلمانان ناحیه سین‌کیانگ است. این آرامگاه در قرن هفدهم بنا شده‌است.

جستارهای وابسته

• راه ابریشم
• تاشکورگان

پیوند به بیرون

• وبگاه رسمی شهر کاشغر
• تصاویری از کاشغر
• کاشغر در سال ۱۹۱۶، گزارشی مصور از سفر پرسی سایکس به کاشغر (همراه با توضیحات آنتونی وین)