گرمابدر

روستایی در ایران

گرمابدر از روستاهای دهستان رودبار قصران بخش رودبار قصران شهرستان شمیران استان تهران ایران است.

گرمابدر
روستا
باغ‌های اطراف گرمابدر، آب‌نیک
باغ‌های اطراف گرمابدر، آب‌نیک
گرمابدر در ایران واقع شده
گرمابدر
گرمابدر
موقعیت در ایران
گرمابدر در تهران واقع شده
گرمابدر
گرمابدر
گرمابدر (تهران)
مختصات: ۳۵°۵۹′۱۸″شمالی ۵۱°۳۷′۵۴″شرقی / ۳۵٫۹۸۸۳°شمالی ۵۱٫۶۳۱۸°شرقی / 35.9883; 51.6318{{#coordinates:}}: نمی‌توان بیش از یک برچسب اصلی در صفحه داشت
کشورایران
استانتهران
شهرستانشمیرانات
بخشرودبار قصران
دهستانرودبار قصران
جمعیت
۷۹۴ نفر (سرشماری ۹۵)
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۲۱

جمعیت

ویرایش

جمعیت این روستا بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ حدود ۲۸۹ نفر در ۹۰ خانوار بوده است؛ که قطعاً تا کنون تغییر یافته است. اهالی گرمابدر به گویش قصرانی زبان مازندرانی صحبت می کنند.[۱]

دانشنامه ایرانیکا درباب زبان منطقه قصران آورده است که باید به دو بخش باید تقسیم شود . زبان بومیان شمال و شمال شرق منطقه بخش درونی قصران نزدیکی بسیار زیادی به زبان مازندرانی دارد. گویش منطقه جنوبی از اوشان در مرکز تا جیرود و تجریش در جنوب شمیران گونه ای فارسی-مازندرانی است و ویژگی های زبان‌های کاسپین را دارد[۲]حسین کریمان در جلد دوم کتاب قصران کوهسران آورده است :منطقه قصران باستانی شامل مناطق اوشان، فشم، شمشک، گاجره و روستاهای کوهپایه‌ای توچال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود. زبان عمومی مردم قصران لهجه‌ای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا مازندرانی، که از ریشه‌ی زبانهای دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تاثیر یافته است، و هر چه از ری به مازندران نزدیک تر شوند بر میزان لهجه‌ی مازندرانی به همان نسبت افزوده می‌شود، چنانکه در لهجه‌ی میگون و شهرستانک و لالان و زایگان و روته و گرمابدر و شمشک و دربندسر لهجه‌ی مازندرانی غلبه دارد[۳]

جستارهای وابسته

ویرایش

پانویس

ویرایش
  1. حبیب برجیان، گویشهای تبروید در البرز مرکزی: همگرایی زبانی بین طبری و فارسی، ۴۲۹.
  2. the region can be divided into two linguistic zones: (1) The vernaculars of the north and southeast of Inner Qaṣrān show high degrees of affinity with Ṭabari (Māzandarāni) but with a substantial blend of Persian vocabulary and grammar; they are thus coined as ‘Ṭabaroid’ (Borjian, 1913b). (2) The southern dialects, from Ušān in the middle course of the Upper Jājrud southward to Tajriš in Šemirān, are given the appellation ‘Perso-Tabaric’ on the grounds that they are akin to Persian, while carrying a thick Caspian stratum, Giti Deyhim and EIr., “QAṢRĀN,” Encyclopædia Iranica, online edition
  3. کریمان، حسین (۱۳۸۶). قصران (کوهسران). تهران: وزیری (کالینگور). ص. جلد دوم صفحه ۷۵۸. شابک ۹۷۸۹۶۴۵۲۸۱۰۱۲.

منابع

ویرایش

پیوند به بیرون

ویرایش