گسترش سازمان ملل

گسترش سازمان ملل (انگلیسی: Enlargement of the United Nations) تا ۲ اوت ۲۰۲۲، ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد (UN) شدند که هر یک از آنها عضو مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز می‌باشند.

نقشه کشورهای عضو فعلی سازمان ملل متحد بر اساس سالهای پذیرش آنها.[۱]
  ۱۹۴۵ (اعضای اصلی)
  ۱۹۴۶–۱۹۵۹
  ۱۹۶۰–۱۹۸۹
  ۱۹۹۰–اکنون
  کشورهای ناظر غیرعضو

فهرست زیر فهرستی از کشورهای عضو سازمان ملل متحد است که به ترتیب زمانی بر اساس تاریخ پذیرش آنها پشت سر یکدیگر قرار دارند (با قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد که پذیرش آنها را توصیه می‌کند و قطعنامه‌های مجمع عمومی سازمان ملل متحد که آنها را پذیرفته‌است، به ترتیب با مخفف شورای امنیت و مجمع عمومی SCR و GAR نشان داده می‌شوند)، از جمله اعضای سابق. اعضایی که با "←" نشان داده شده و نام خود را تغییر داده‌اند، یا عضویت آنها در سازمان ملل یا توسط یک کشور جانشین ادامه یافته یا اینکه با سایر اعضاء ادغام یا اساساً منحل شده‌اند.

جدول زمانی گسترش سازمان ملل متحد ویرایش

دهه ۱۹۴۰ ویرایش

۱۹۴۵ (اعضای اصلی) ویرایش

پس از تصویب منشور ملل متحد توسط پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد (چین، فرانسه، اتحاد جماهیر شوروی، بریتانیا، و ایالات متحده آمریکا) و اکثریت اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۲۴ اکتبر ۱۹۴۵ رسماً به وجود آمد. از دیگر امضاکنندگان در مجموع ۵۱ عضو اصلی (یا اعضای مؤسس) در آن سال به آن پیوستند. ۵۰ نفر از آنها منشور را در کنفرانس سازمان ملل متحد در گردهمایی سازمان بین‌المللی در سان‌فرانسیسکو در ۲۶ ژوئن ۱۹۴۵ امضا کردند، این در حالی بود که لهستان در کنفرانس نماینده‌ای نداشت و لهستان آن را در ۱۵ اکتبر ۱۹۴۵ امضا کرد.

۲۴ اکتبر ۱۹۴۵ ویرایش

۲۵ اکتبر ۱۹۴۵

۳۰ اکتبر ۱۹۴۵

۳۱ اکتبر ۱۹۴۵

۱ نوامبر ۱۹۴۵

۲ نوامبر ۱۹۴۵

۵ نوامبر ۱۹۴۵

۷ نوامبر ۱۹۴۵

۹ نوامبر ۱۹۴۵

۱۳ نوامبر ۱۹۴۵

۱۴ نوامبر ۱۹۴۵

۱۵ نوامبر ۱۹۴۵

۲۱ نوامبر ۱۹۴۵

۲۷ نوامبر ۱۹۴۵

۱۰ دسامبر ۱۹۴۵

۱۷ دسامبر ۱۹۴۵

۱۸ دسامبر ۱۹۴۵

۲۱ دسامبر ۱۹۴۵

۲۷ دسامبر ۱۹۴۵

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. "What are Member States?". United Nations.