CD23 که با نام FcεRII هم شناخته می‌شود، یک پروتئین است که در انسان توسط ژن «FCER2» کُدگذاری می‌شود.

FCER2
ساختارهای موجود
PDBجستجوی هم‌ساخت‌شناسی: PDBe RCSB
معین‌کننده‌ها
نام‌های دیگرFCER2, BLAST-2, CD23, CD23A, CLEC4J, FCE2, IGEBF, Fc fragment of IgE receptor II, FCErII, Fc epsilon receptor II
شناسه‌های بیرونیOMIM: 151445 MGI: 95497 HomoloGene: 1517 GeneCards: FCER2
هم‌ساخت‌شناسی
گونه‌هاانسانموش
Entrez
آنسامبل
یونی‌پروت
RefSeq (mRNA)

NM_001207019، NM_001220500، NM_002002 XM_005272462، NM_001207019، NM_001220500، NM_002002

NM_001253739، NM_001253743، NM_001253745، NM_001253746، NM_001253747، NM_013517، XM_006508697 NM_001253737، NM_001253739، NM_001253743، NM_001253745، NM_001253746، NM_001253747، NM_013517، XM_006508697

RefSeq (پروتئین)

NP_001207429، NP_001993، XP_005272519 NP_001193948، NP_001207429، NP_001993، XP_005272519

NP_001240668، NP_001240672، NP_001240674، NP_001240675، NP_001240676، NP_038545، XP_006508760 NP_001240666، NP_001240668، NP_001240672، NP_001240674، NP_001240675، NP_001240676، NP_038545، XP_006508760

موقعیت (UCSC)ن/مChr : 3.73 – 3.74 Mb
جستجوی PubMed[۲][۳]
ویکی‌داده
مشاهده/ویرایش انسانمشاهده/ویرایش موش

این مولکول یک گیرنده با تمایل اتصالی ضعیف برای پادتن ای است که نوعی پادتن دخیل در آلرژی، و مبارزه با انگل‌هاست و در تنظیم سطح خونی آن نقش دارد. برخلاف بسیاری دیگر از گیرنده‌های پادتنی، CD23 نوعی لکتین نوع سی است و بر سطح لنفوسیت‌های بی، ماکروفاژهای فعال‌شده، ائوزینوفیل‌ها، سلول‌های دندریتیک فولیکولار، و پلاکت‌ها یافت می‌شود.

دو نوع گیرندهٔ CD23 وجود دارد: CD23a و CD23b.

مولکول CD23a در لنفوسیت‌های بی فولیکولار دیده می‌شود؛ حال آنکه CD23b با استفاده از اینترلوکین ۴ بر روی لنفوسیت‌های تی، مونوسیت‌ها، سلول‌های لانگرهانس پوست، ائوزینوفیل‌ها و ماکروفاژها ظاهر می‌شود.[۴]

اهمیت بالینی ویرایش

در فلو سایتومتری از مولکول CD23 برای تمایز میان لوسمی مزمن لنفاوی (CD23-مثبت) و لنفوم سلول منتل (CD23-منفی) استفاده می‌شود.[۵] این مولکول همچنین با استفاده از ایمونوهیستوشیمی در لنفوسیت‌های بی موجود در مراکز زایگر قابل ردیابی است؛ حال آنکه در لنفوسیت‌های در حالِ استراحت در ناحیهٔ منتل موجود نیست و به‌همین دلیل است که لنفوم‌های برخاسته از ناحیهٔ منتل فاقد CD23 هستند؛ اما لوسمی مزمن لنفاوی و لنفوم‌های لنفوسیت‌های B با درجهٔ خفیف، دارای CD23 هستند و روش‌های ایمونوهیستوشیمی قادر به تشخیص این اختلاف جزئی در این سرطان‌هاست که نمای ظاهری مشابهی دارند. سلول‌های رید-اشتاینبرگ نیز معمولاً دارای CD23 هستند.[۶]

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ GRCm38: Ensembl release 89: ENSMUSG00000005540 - Ensembl, May 2017
  2. "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  3. "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  4. Lichtman AH, Abbas AK (2003). Cellular and molecular immunology. Philadelphia: Saunders. pp. 324–325. ISBN 0-7216-0008-5.
  5. Barna G, Reiniger L, Tátrai P, Kopper L, Matolcsy A (Sep 2008). "The cut-off levels of CD23 expression in the differential diagnosis of MCL and CLL". Hematological Oncology. 26 (3): 167–70. doi:10.1002/hon.855. PMID 18381689.
  6. Cooper K, Leong AS (2003). Manual of diagnostic antibodies for immunohistology. London: Greenwich Medical Media. p. 95. ISBN 1-84110-100-1.

برای مطالعهٔ بیشتر ویرایش

پیوند به بیرون ویرایش