بختیاروند
بختیاروَند در ساختار اجتماعی ایل بختیاری به یکی از چهار باب تشکیل‌دهنده شاخه هفت‌لنگ اطلاق می‌گردد.
ایل بختیاری به دو شاخه اصلی هفت‌لنگ و چهارلنگ تقسیم می‌شود.[۱] شاخه هفت‌لنگ از ۴ باب (رده) تشکیل شده‌است که بختیاروند یکی از آن‌ها بشمار می‌آید.[۲]
| مناطق با جمعیت چشمگیر | |
|---|---|
| کشور ایران استان های: خوزستان،چهارمحال و بختیاری،اصفهان،سرزمین بختیاری | |
| زبان‌ها | |
| گویش بختیاری | |
| دین | |
| شیعه | |
سازمان طایفه
ویرایشبختیاروند به یک باب از ایل بختیاری اطلاق می‌شود. در تقسیم‌بندی این باب، چندین طایفه مشاهده می‌گردد.
بختیاروند به طایفه‌های زیر تقسیم می‌شود:[۳]
زیستگاه
ویرایشاستان چهارمحال و بختیاری: در شهرستان هاي شهرکرد، فارسان، کوهرنگ، اردل، لردگان و خانمیرزا و شهر ناغان سكونت يافته اند.
استان لرستان: در شهرستان الیگودرز سكونت يافته اند.
استان خوزستان: در شهرستان هاي اندیکا، ایذه، مسجدسلیمان، گتوند، شوشتر و لالی سكونت يافته اند.
جستارهای وابسته
ویرایشپانویس
ویرایش- ↑ «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. دریافت‌شده در 3-25-2014. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک) - ↑ https://web.archive.org/web/20140227002019/http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=660. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ فوریه ۲۰۱۴. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ «Iran Almanac and the Book of Facts». Echo of Iran. ۱۹۷۰.
منابع
ویرایش- حسین ابراهیمی ناغانی (۲ اسفند ۱۳۸۸). «اسامی طوایف و شعب ایل بختیاری». وب‌گاه انسان‌شناسی و فرهنگ. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ اکتبر ۲۰۱۳.
- امیراحمدیان، بهرام. ایل بختیاری، تهران:۱۳۷۸
- دیگار، ژان پیر. فنون کوچ‌نشینان بختیاری، ترجمهٔ اصغر کریمی، مشهد:۱۳۶۶
- راولینسن، هنری. سفرنامه، ترجمهٔ اسکندر امان‌اللهی بهاروند، تهران:۱۳۶۲
- رئیسی، داراب. اسدخان بهداروند بختیاری معروف به شیرکش، ذخایر انقلاب، تهران:۱۳۶۹
- عکاشه، اسکندر. تاریخ ایل بختیاری، به کوشش فرید مرادی، تهران:۱۳۶۵
- جین راف گارثویت، تاریخ سیاسی، اجتماعی بختیاری، ترجمهٔ مهراب امیری، تهران:۱۳۷۳
- لایارد، هنری. سیری در قلمرو بختیاری و عشایر بومی خوزستان، ترجمهٔ مهراب امیری، تهران:۱۳۷۱