راست رادیکال (اروپا)

در علوم سیاسی، اصطلاحات راست رادیکال و راست پوپولیستی برای اشاره به طیفی از احزاب ناسیونالیست، جناح راست تا راست افراطی که از اواخر دهه ۱۹۷۰ در اروپا افزایش یافته‌است، استفاده می‌شود. گروه‌های راست پوپولیست دلایل مختلفی دارند که معمولاً شامل مخالفت با جهانی شدن و مهاجرت ، انتقاد از چندفرهنگی و مخالفت با اتحادیه اروپا می‌شود.

طیف ایدئولوژیک راست رادیکال از محافظه کاری ملی جناح راست و پوپولیسم راست افراطی تا پوزیشنیسم سوم راست افراطی و ایدئولوژی‌های نئوفاشیستی را شامل می‌شود.

ارتباطات و پیوندها

معترضان راست رادیکال فرانسوی در کاله بنرهایی در دست دارند که روی آن نوشته شده بود «مهاجرت مجدد» و «تنوع کلمه رمزی برای نسل‌کشی سفیدپوستان است»، ۸ نوامبر ۲۰۱۵

تعدادی از عناصر راست افراطی تمایل خود را برای حکومت فاشیستی یا نئونازی در اروپا ابراز می‌کنند.

مایکل مینکنبرگ، دانشمند علوم سیاسی، تأکید کرد که راست رادیکال "پدیده ای مدرن" است و اظهار داشت که "به طور مبهمی" با جنبش‌های راستگرای پیشین مرتبط است، زیرا "در نتیجه تغییرات مدرنیزاسیون اجتماعی و فرهنگی، مرحله ای از نوسازی را در اروپای پس از جنگ پشت سر گذاشته‌است.». به این ترتیب، او معتقد بود که توصیف آن با استفاده از عباراتی مانند " فاشیسم " یا " نئوفاشیسم "، که ارتباط نزدیکی با جنبش‌های راست‌گرای اوایل قرن بیستم داشتند، رویکردی "به‌طور فزاینده منسوخ" بود.

ارتباط با راست رادیکال آمریکا

انتخاب رئیس‌جمهور دونالد ترامپ در ایالات متحده مورد تحسین راست رادیکال اروپایی قرار گرفته‌است، و پس از انتخاب وی، با ملاقات مایکل فلین ، مشاور امنیت ملی ترامپ با حزب آزادی اتریش، ارتباطات گسترش یافت، و استیو بنن، استراتژیست ارشد سابق کاخ سفید، The Movement را تأسیس کرد، شبکه ای که هدف آن پیشبرد اهداف راست رادیکال اروپایی بود. ترامپ همچنین در ابتدا اظهاراتی حمایت آمیز نسبت به نامزدی مارین لوپن در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۷ فرانسه بیان کرد.

سایر ارتباطات بین‌المللی

برخی احزاب راست رادیکال، مانند تجمع ملی فرانسه، آلترناتیو برای آلمان، انجمن هلندی برای دموکراسی، حزب آزادی اتریش، لیگ شمالی ایتالیا بلغارستان اتک و جوبیک مجارستانی روابطی با دولت روسیه ایجاد کرده‌اند. حزب آزادی اتریش و لیگ شمالی قراردادهای همکاری با حزب حاکم روسیه، روسیه متحد امضا کرده‌اند. روسیه همچنین به کمک به چندین حزب راست افراطی در اروپا متهم شده‌است.

بسیاری از احزاب راست رادیکال، از جمله Vlaams Belang, Attack، حزب آزادی اتریش و دموکرات‌های سوئد، به دنبال بهبود روابط با اسرائیل و حزب حاکم آن، لیکود، در تلاش برای مقابله با اتهامات یهودی‌ستیزی در داخل کشور بوده‌اند. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، این روابط را، به ویژه با اتحادیه شمال و مجارستان تحت رهبری فیدز، به منظور ایجاد حمایت بین‌المللی از سیاست‌های اسرائیل، رشد داده‌است. مدیر روابط خارجی لیکود، رای به بکس در انتخابات سراسری اسپانیا در آوریل ۲۰۱۹ را به نمایندگی از حزب خود تأیید کرد، قبل از اینکه عقب‌نشینی کرد و ادعا کرد که این فقط یک تأیید شخصی است. پسر نتانیاهو، یائیر نتانیاهو، بعداً برای ویکتور اوربان، رهبر فیدز، نایجل فاراژ رهبر حزب برگزیت، متئو سالوینی رهبر اتحادیه شمال و گیرت ویلدرز رهبر حزب آزادی هلند در انتخابات پارلمان اروپا در سال ۲۰۱۹ آرزوی موفقیت کرد.

کشورهای عربی از جمله مصر، سوریه، امارات متحده عربی و عربستان سعودی در سال‌های اخیر بر اساس نگرانی‌های مشترک نسبت به ظهور اسلام‌گرایی، روابطی با راست‌گرایان رادیکال اروپایی برقرار کرده‌اند. در گذشته، احزاب راست رادیکال نیز با عراق بعثی، جماهیری عربی لیبی و دولت مراکش روابط برقرار کرده بودند. در سال ۲۰۱۱، سیاستمداران حزب آزادی اتریش در تنظیم مذاکرات صلح مخفیانه بین سیف الاسلام قذافی لیبی و ایوب قرا از اسرائیل مشارکت داشتند.

مجاهدین خلق ایران متهم به حمایت مالی از بکس از طریق کمک‌های ارسالی از طریق شورای ملی مقاومت ایران شده‌است.

نمونه‌ها

یک مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۵ در مورد پوپولیسم مدرن توسط کرک ای. هاوکینز از دانشگاه بریگم یانگ از کدگذاری انسانی برای ارزیابی سطح لفاظی پوپولیستی درک شده در بیانیه‌های حزبی و سخنرانی‌های سیاسی استفاده کرد. احزاب با نمرات پوپولیسم بالا عبارتند از حزب ملی بریتانیا، حزب مردم سوئیس، حزب ملی دمکراتیک آلمان، اجتماع ملی، حزب مردم، دموکراسی ملی، دموکرات‌های سوئد، حزب آزادی و انجمن برای دموکراسی، و احزاب قانون و عدالت و لهستان متحد.

رابرت فورد و متیو گودوین، دانشمندان علوم سیاسی، حزب استقلال بریتانیا را به عنوان یک راست افراطی توصیف کردند.

منابع

منابع

• Wahl, Klaus (2020). The Radical Right. Biopsychosocial Roots and International Variations. London: Palgrave Macmillan. p. 14. ISBN 978-3-030-25130-7.
• Arter, David (2010). "The Breakthrough of Another West European Populist Radical Right Party? The Case of the True Finns". Government and Opposition. 45 (4): 484–504. doi:10.1111/j.1477-7053.2010.01321.x.
• Bale, Tim; Green-Pedersen, Christoffer; Krouwel, André; Luther, Kurt Richard; Sitter, Nick (2010). "If You Can't Beat Them, Join Them? Explaining Social Democratic Responses to the Challenge from the Populist Radical Right in Western Europe". Political Studies. 58 (3): 410–426. doi:10.1111/j.1467-9248.2009.00783.x. S2CID 145633247.
• Bar-On, Tamir (2018). "The Radical Right and Nationalism". The Oxford Handbook of the Radical Right. Jens Rydgren (ed.). Oxford: Oxford University Press. pp. 17–41. ISBN 978-0-19-064418-5.
• Bale, Tim; Hough, Dan; Van Kessel, Stijn (2013). "In or Out of Proportion ? Labour and Social Democratic Parties' Responses to the Radical Right". Class Politics and the Radical Right. Jens Rydgren (ed.). London and New York: Routledge. pp. 91–106. ISBN 978-1-136-16061-5.
• Betz, Hans-Georg (1994). Radical Right-Wing Populism in Western Europe. Basingstoke: Macmillan.
• Ford, Robert; Goodwin, Matthew (2014). Revolt on the Right: Explaining Support for the Radical Right in Britain. London and New York: Routledge. ISBN 978-0-415-66150-8.
• Givens, Terri E. (2005). Voting Radical Right in Western Europe. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-44670-9.
• Kaplan, Jeffrey; Weinberg, Leonard (1998). The Emergence of a Euro-American Radical Right. New Brunswick: Rutgers University Press. ISBN 978-0-8135-2564-8.
• Karapin, Roger (1998). "Radical-Right and Neo-Fascist Political Parties in Western Europe". Comparative Politics. 30 (2): 213–234. doi:10.2307/422288. JSTOR 422288.
• Kitschelt, Herbert (1997). The Radical Right in Western Europe: A Comparative Analysis (new ed.). University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-08441-8.
• Minkenberg, Michael (2011). "The Radical Right in Europe Today: Trends and Patterns in East and West". Is Europe on the "Right" Path. Nora Langenbacher and Britta Schellenberg (eds.). Bonn: Friedrich-Ebert-Stiftung. pp. 37–55. ISBN 978-3-86872-617-6.
• Minkenberg, Michael (2000). "The Renewal of the Radical Right: Between Modernity and Anti-modernity". Government and Opposition. 33 (2): 170–188. doi:10.1111/1477-7053.00022. S2CID 144136434.
• Mudde, Cas (1996). "The War of Words: Defining the Extreme Right Party Family". West European Politics. 19 (2): 225–248. doi:10.1080/01402389608425132.
• Mudde, Cas (2007). Populist Radical Right Parties in Europe. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-61632-4.
• Norris, Pippa (2005). Radical Right: Voters and Parties in the Electoral Market. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-61385-9.
• Robins-Early, Nick (12 February 2015). "A Field Guide To Europe's Radical Right Political Parties". The Huffington Post. Archived from the original on 14 February 2015.
• Rydgren, Jens (2007). "The Sociology of the Radical Right". Annual Review of Sociology. 33: 241–262. doi:10.1146/annurev.soc.33.040406.131752.
• Zaslov, Andrej (2004). "The Dark Side of European Politics: Unmasking the Radical Right". Journal of European Integration. 26 (1): 61–81. doi:10.1080/0703633042000197799. S2CID 143702243.