سون کوان

رونویسی‌ها
سون کوان
	نام سون کوان با حروف چینی سنتی (بالا) و ساده شده (پایین)
نویسه‌های چینی سنتی	孫權
نویسه‌های چینی ساده‌شده	孙权
پین‌یین
رونویسی‌ها
چینی استاندارد
پین‌یین	Sūn Quán
Gwoyeu Romatzyh	Suen Chyuan
وید جایلز	Sun1 Ch'üan2
IPA	[swə́n tɕʰɥɛ̌n]
وو
Suzhounese	Sen Jyœ́
زبان کانتونی معیار
ییل	Syūn Kyùhn
IPA	[sýːn kʰy̏ːn]
جیوت‌پینگ	Syun1 Kyun4
مین نان
هاکین POJ	Sun Khoân

نام کامل
	نام خانوادگی: سون (孫); نام: کوان (權); نام محترم ژونگمو (仲謀)
تاریخ‌های دوره
	هوانگ‌وو (黃武؛ ۲۲۲-۲۲۹); هوانگ‌لونگ (黃龍؛ ۲۲۹-۲۳۱); جیاهه (嘉禾؛ ۲۳۲-۲۳۸); چیوو (赤烏؛ ۲۳۸–۲۵۱); تای‌یوان (太元؛ ۲۵۱–۲۵۲); شنفنگ (神鳳؛ ۲۵۲);
نام پسامرگ
	امپراتور دا (大皇帝)
نام معبد
	تایزو (太祖)

امپراتور دا وو
吳大帝
امپراتور دا وو; 吳大帝
	تصویری از سون کوان متعلق به دودمان تانگ
وو خاوری
سلطنت	۲۳ مه ۲۲۹ – ۲۱ مه ۲۵۲
جانشین	سون لیانگ
امپراتور وو(吳王); (به عنوان یک حاکم مستقل)
سلطنت	نوامبر ۲۲۲ – ۲۳ مه ۲۲۹
فرمانروای وو (吳王); (زیرنظر سائو وی)
Tenure	سپتامبر ۲۲۱ – نوامبر ۲۲۲
مارکی نانچانگ (南昌侯); (زیر نظر امپراتوری هان)
Tenure	دسامبر ۲۱۹ – ۲۳ سپتامبر ۲۲۱
زاده	۱۸۲ ; امپراتوری هان
درگذشته	۲۱ مهٔ ۲۵۲ (۷۰ سال); جیان‌یی, وو خاوری
آرامگاه	کوهستان پورپل
همسر(ان)	امپرس پان; خانم شی; بانو خو; ملکه بو; امپراطور دییی; امپراتور جینگ‌هوای; بانو یوان; خانم ژائو; بانو ژیه; بانو ژونگ;
فرزند(ان); (among others)	سون دنگ، ولیعهد خوآن; سون لو، مارکیز جیانچانگ; سان او، شاهزاده نانیانگ; سون با ، شاهزاده لو; سون فن، مارکی ژانگان; سون ژیو، شاهزاده لنگیا; سون لیانگ، مارکی هوگوان; پرنسس بزرگ کوان; پرنسس ژو;
نام کامل
نام کامل
	نام خانوادگی: سون (孫); نام: کوان (權); نام محترم ژونگمو (仲謀)
تاریخ‌های دوره
	هوانگ‌وو (黃武؛ ۲۲۲-۲۲۹); هوانگ‌لونگ (黃龍؛ ۲۲۹-۲۳۱); جیاهه (嘉禾؛ ۲۳۲-۲۳۸); چیوو (赤烏؛ ۲۳۸–۲۵۱); تای‌یوان (太元؛ ۲۵۱–۲۵۲); شنفنگ (神鳳؛ ۲۵۲);
نام پسامرگ
	امپراتور دا (大皇帝)
نام معبد
	تایزو (太祖)
دودمان	وو خاوری
پدر	سون جیان
مادر	ملکه وولیه

سون کوان ( تلفظ ^{راهنما·اطلاعات}, چینی: 孫權) (۱۸۲ - ۲۱ مه ۲۵۲) ^[الف]^[۲] ، با نام محترم ژونگمو (仲謀)، که پس از مرگ به عنوان امپراتور دا وو شناخته می‌شد، بنیان‌گذار امپراتوری وو شرقی بود. او کنترل رژیم جنگ سالار را که توسط برادر بزرگترش، سون تسه، در سال ۲۰۰ تأسیس شد، به ارث برد. او استقلال رسمی را اعلام کرد و از نوامبر ۲۲۲ تا مه ۲۲۹ به عنوان پادشاه وو و از مه ۲۲۹ تا مه ۲۵۲ به عنوان امپراتور وو حکومت کرد. برخلاف رقبای خود سائو سائو و لیو بی، سون کوان بسیار جوان‌تر از آن‌ها بود و بر سرزمین خود عمدتا جدا از سیاست و ایدئولوژی حکومت می‌کرد. او با توجه به اتخاذ یک سیاست خارجی انعطاف‌پذیر بین دو رقیبش با هدف دنبال کردن بیشترین منافع برای کشور، گاهی بی‌طرف معرفی می‌شود.

سان کوان در حالی متولد شد که پدرش سون جیان به عنوان فرماندار شهرستان شیاپی خدمت می کرد. پس از مرگ سون جیان در اوایل دهه ۱۹۰، او و خانواده‌اش در شهرهای مختلف در جنوب رودخانه یانگ تسه زندگی می‌کردند، تا اینکه سون تسه یک رژیم جنگ‌سالار را در منطقه جیانگ‌دونگ بر اساس پیروان خودش و تعدادی از وفاداری‌های قبیله‌ای محلی ایجاد کرد. هنگامی که سون سه توسط نگهبانان در سال ۲۰۰ ترور شد، سون کوان ۱۸ ساله سرزمین های جنوب شرقی رودخانه یانگ تسه را از برادرش به ارث برد. دولت او در آن سال‌های اولیه ثابت کرد که نسبتاً باثبات بوده است زیرا ارشدترین افسران سون جیان و سون تسه، مانند ژو یو، ژانگ ژائو، ژانگ هونگ (張紘) و چنگ پو (程普) از جانشینی حمایت کردند. بنابراین در طول دهه ۲۰۰، سون کوان، زیر نظر مشاوران توانا خود، به تقویت قدرت خود در امتداد رودخانه یانگ تسه ادامه داد. در اوایل سال ۲۰۷، نیروهای او سرانجام بر هوانگ ژو، یک رهبر نظامی تحت رهبری لیو بیائو، که بر یانگ تسه میانی تسلط داشت، به پیروزی کامل دست یافتند. هوانگ ژو در جنگ کشته شد.

در زمستان همان سال، جنگ‌سالار شمالی سائو سائو ارتشی متشکل از ۲۲۰،۰۰۰ نفر را برای فتح جنوب رهبری کرد تا اتحاد مجدد چین را تکمیل کند. دو جناح متمایز در دربار او در مورد چگونگی رسیدگی به وضعیت ظاهر شدند. یکی به رهبری ژانگ ژائو خواستار تسلیم شد در حالی که دیگری به رهبری ژو یو و لو سو مخالف تسلیم شدن بودند. در نهایت، سون کوان تصمیم گرفت با نیروهای برتر رودخانه‌ای خود با سائو سائو در یانگ تسه میانی مقابله کند. آنها با اتحاد لیو بی و با استفاده از استراتژی های ترکیبی ژو یو و هوانگ گی، سائو سائو را قاطعانه در نبرد سخره سرخ شکست دادند.

در اواخر سال ۲۲۰، سائو پی، پادشاه وی، پسر و جانشین سائو سائو، تاج و تخت را به دست گرفت و خود را به عنوان امپراتور چین اعلام کرد و به حکومت ظاهری سلسله هان پایان داد و جانشین آن شد. در ابتدا سون کوان اسماً به‌عنوان یک واسال با عنوان پادشاه وو به‌وسیله وی خدمت می‌کرد، اما پس از اینکه سائو پی از او خواست پسرش سون دنگ را به عنوان گروگان به پایتخت وی، لوئویانگ بفرستد و او نپذیرفت. در نوامبر ۲۲۲، با تغییر نام دودمان خود، خود را مستقل اعلام کرد. تا ماه مه ۲۲۹ او رسماً خود را امپراتور اعلام کرد.

پس از مرگ ولیعهد اصلی او، سون دنگ، دو جناح متضاد که از جانشینان بالقوه مختلف حمایت می کردند به آرامی ظهور کردند. زمانی که سون هه جانشین سون دنگ به عنوان ولیعهد جدید شد، لو ژون و ژوگه جین از او حمایت کردند، در حالی که رقیبش سون با (孫霸) توسط کوان کونگ (全琮) و بو ژی و قبیله‌هایشان حمایت شد. در یک جنگ داخلی طولانی مدت قدرت، مقامات متعددی اعدام شدند و سان کوان با تبعید سون هه و وادار کردن سون با به خودکشی به شدت درگیری بین دو جناح را حل کرد. سون کوان در ماه مه ۲۵۲ در سن ۷۰ سالگی (بر اساس محاسبه آسیای شرقی) درگذشت. او طولانی ترین سلطنت را در میان بنیانگذاران سه پادشاهی داشت و پسرش سون لیانگ جانشین او شد.

سوابق سه پادشاهی (سانگوژی) سان کوان را مردی بلند قد با چشمانی درخشان و صورت مستطیلی توصیف می‌کند. ^[۳] او به عنوان مردی عاقل و برون‌گرا شناخته می‌شد که به شوخی‌ و حیله‌بازی علاقه داشت. سان کوان به دلیل مهارت در ارزش گذاشتن به نیروی زیردستان و پرهیز از کاستی های آنها و نیز رفتار با آنها مانند خانواده خود، توانست اختیارات را به شخصیت های توانا تفویض کند. این قدرت اولیه به او در جلب حمایت مردم عادی و احاطه کردن خود با فرماندهان توانا کمک کرد.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

Sun Quan،

ویکی‌پدیای انگلیسی.

پانویس ویرایش

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ The Jiankang Shilu recorded that Sun Quan died on the yiwei day of the 4th month of the 2nd year of the Taiyuan era of his reign; this corresponds to 21 May 252 on the Julian calendar. The Shilu also recorded that he was buried in the 7th month of the same year. He became King of Wu when he was 40 and ruled for 7 years, became Emperor of Wu when he was 47 and ruled for 24 years, and died when he was 70. (His ages are in terms of East Asian age reckoning.)^[۱] His death date corresponds to 252, while the 7th month of the 2nd year of Taiyuan corresponds to 22 August to 20 September 252 in the Gregorian calendar. As he was 69 when he died in 252, by calculation his year of birth was 182. However, his biography in Sanguozhi indicated that he was 71 (by East Asian reckoning) when he died in the 4th month of the 2nd year of the Taiyuan era.

↑ ([太元二年]夏四月乙未，帝崩於內殿， ... 秋七月，葬蔣陵， ... 案，帝四十即吳王位，七年；四十七即帝位，二十四年，年七十崩。) Jiankang Shilu vol. 2.
↑ de Crespigny (2007), p. 772.
↑ (权生，方颐大口，目有精光...) Jiang Biao Zhuan annotation in Sanguozhi, vol 47

[birth_and_death_dates-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ The Jiankang Shilu recorded that Sun Quan died on the yiwei day of the 4th month of the 2nd year of the Taiyuan era of his reign; this corresponds to 21 May 252 on the Julian calendar. The Shilu also recorded that he was buried in the 7th month of the same year. He became King of Wu when he was 40 and ruled for 7 years, became Emperor of Wu when he was 47 and ruled for 24 years, and died when he was 70. (His ages are in terms of East Asian age reckoning.)^[۱] His death date corresponds to 252, while the 7th month of the 2nd year of Taiyuan corresponds to 22 August to 20 September 252 in the Gregorian calendar. As he was 69 when he died in 252, by calculation his year of birth was 182. However, his biography in Sanguozhi indicated that he was 71 (by East Asian reckoning) when he died in the 4th month of the 2nd year of the Taiyuan era.

[2] ([太元二年]夏四月乙未，帝崩於內殿， ... 秋七月，葬蔣陵， ... 案，帝四十即吳王位，七年；四十七即帝位，二十四年，年七十崩。) Jiankang Shilu vol. 2.

[FOOTNOTEde_Crespigny2007772-3] Crespigny (2007), p. 772.

[4] (权生，方颐大口，目有精光...) Jiang Biao Zhuan annotation in Sanguozhi, vol 47

[الف]

[۲]

[۳]

[۱]