شواء حلبی
یوسف بن اسماعیل حلبی شهرتیافته به شَوّاء حلبی و لقبگرفته به شهابالدین و ابوالمحاسن (۱۱۶۶–۱۲۳۷م) ادیب، زبانشناس و شاعر شامی کوفیاصل بود. در علم عروض، قافیه و دیگر علوم ادبی و زبانی سرآمد بود، اما بیشتر برای برجستگیاش در علم لغت شهرت دارد. دیوانش در دست نیست، اما بخشی از آن به جای ماندهاست.[۱][۲][۳][۴]
شَوّاء حلبی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۱۶۶م/ ۵۶۲ق حلب |
درگذشت | ۱۰ سپتامبر ۱۲۳۷م / ۱۹ محرم ۶۳۵ق حلب |
پیشه | ادیب، زبانشناس و شاعر |
سبک | در ادبیات عربی: «دورهٔ سوم عباسی» |
منابع
ویرایش- ↑ ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ج. ۳. بیروت: دار صادر. ص. ۵۳۷.
- ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۱۷۸.
- ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۹. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۸۸. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۲۸.
پیوند به بیرون
ویرایشدر ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ شواء حلبی موجود است.