فهرست پیست‌هایی که از سال ۱۹۵۰ تاکنون حداقل میزبان یک مسابقهٔ فرمول یک (گراند پری) بوده‌اند
فرمول یک (به انگلیسی: Formula One)، که با نام اختصاری F1 نیز مورد اشاره قرار می‌گیرد، در حال حاضر از سوی فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی (فیا)، هیئت حاکم بر مسابقات جهانی ورزش‌های موتوری، به‌عنوان بالاترین کلاس مسابقات اتومبیل‌رانی برای خودروهای چرخ‌باز شناخته می‌شود.[۱] هر فصل از مسابقات جهانی فرمول یک از مجموعه‌ای از مسابقه‌ها تشکیل شده‌است که با نام گراند پری یا جایزه بزرگ شناخته می‌شوند. این مسابقه‌ها معمولاً در پیست‌هایی برگزار می‌شوند که با هدف میزبانی همین مسابقات ساخته شده‌اند. همچنین در برخی موارد ممکن است مسابقه در خیابان‌های بستهٔ شهری نیز برگزار شود. در پایان هر فصل، مجموع نتایج مسابقات محاسبه می‌شود تا دو جایزهٔ قهرمانی به برندگان فصل اهدا شود؛ یک جایزه برای رانندگان (رانندهٔ قهرمان جهان)، و یک جایزه برای سازندگان (سازندهٔ قهرمان جهان).
موقعیت جغرافیایی پیست‌هایی که میزبان گراند پری بوده‌اند. کشورهایی که در فصل ۲۰۲۱ میزبان یک گراند پری بوده‌اند، با رنگ سبز مشخص شده‌اند و موقعیت مکانی پیست‌ها نیز با نقطهٔ سیاه نشان داده شده‌است. کشورهای میزبان در فصل‌های پیشین با رنگ خاکستری تیره و پیست‌های میزبان پیشین نیز با نقطهٔ سفید مشخص شده‌اند.
در این صفحه پیست‌هایی که از سال ۱۹۵۰ میلادی تاکنون میزبان مسابقات قهرمانی جهان بوده‌اند، فهرست شده‌اند.
اولین گراند پری قهرمانی جهان در سال ۱۹۵۰ در سیلورستون برگزار شد؛ از آن زمان به بعد، ۷۱ پیست حداقل میزبان یک گراند پری بوده‌اند. بسیاری از پیست‌های قدیمی در طول زمان فعالیت خود با استفاده از پیکربندی‌های متفاوت یک گراند پری را میزبانی کرده‌اند: نوربورگ‌رینگ، اسپا-فرانکورشان، مونتزا و غیره. به عنوان مثال، در اولین مسابقهٔ قهرمانی جهان که در پیست نوربورگ‌رینگ برگزار شد، مسافت پیکر بندی این پیست معادل ۲۲٫۸۳۵ کیلومتر (۱۴٫۱۸۹ مایل) بود، اما نگرانی‌هایی که در زمینهٔ ایمنی وجود داشت، به استفاده از پیست‌هایی با طول کمتر و ایمنی بیشتر برای گراند پری‌های امروزی منجر شد.[۲] در نخستین سال‌های برگزاری مسابقات قهرمانی، پیست‌های فرمول یک غالباً در اروپا واقع شده‌بودند؛ اما با گسترش این رشتهٔ ورزشی، پیست‌های میزبان مسابقات نیز از بعد موقعیت جغرافیایی تنوع بیشتری پیدا کردند. گسترش مکان‌های میزبان به آسیا و آمریکا در دوران اخیر اتفاق افتاده‌است. در حدود نیمی از پیست‌هایی که گراند پری‌های فصل ۲۰۱۲ در آن‌ها برگزار شدند، تا پیش از سال ۱۹۹۹ در تقویم‌های مسابقات حضور نداشتند.[۳]
پیست ناتزیوناله مونتزا میزبان بیشترین تعداد مسابقات قهرمانی جهان بوده‌است؛ این پیست تنها در فصل ۱۹۸۰ میزبان هیچ مسابقه‌ای نبوده‌است و گراند پری ایتالیا در آن سال به‌جای این پیست در پیست انزو دینو فراری برگزار شد.[۴]پیست شهری باکو هفتاد و یکمین پیستی بود که میزبان یک گراند پری شد. گراند پری اروپا در سال ۲۰۱۶ در این پیست برگزار شد. این پیست تا امروز آخرین پیستی بوده‌است که به فهرست پیست‌های فرمول یک افزوده شده‌است. طولانی‌ترین پیستی که میزبان برگزاری یک گراند پری بوده‌است، پیست پسکارا است که گراند پری ۱۹۵۷ پسکارا در آن برگزار شد. این پیست که طول آن برابر با ۲۵٫۸۰۰ کیلومتر (۱۶٫۰۳۱ مایل) بوده و در پسکارای ایتالیا واقع شده‌است، محل برگزاری سالانهٔ مسابقات کوپا آکربو بوده‌است، و سال ۱۹۵۷ تنها سالی بود که این مسابقه به‌عنوان بخشی از مسابقات قهرمانی جهان در نظر گرفته‌شد. در این مسابقه استیرلینگ ماس برندهٔ میدان شد.[۵]
با توجه به اینکه بعضی از پیست‌ها با پیکربندی‌های متفاوتی میزبانی گراند پری‌ها را بر عهده داشته‌اند، پیکربندی‌هایی که اخیراً مورد استفاده قرار گرفته‌اند در جدول زیر فهرست شده‌اند.
ستون «نقشه» نشان‌دهندهٔ نمودار جدیدترین پیکربندی بر روی پیست کنونی، و آخرین پیکربندی بر روی پیست‌های مورد استفاده در فصل‌های گذشته‌است.
ستون «نوع» نشان‌دهندهٔ نوع پیست است؛ «خیابانی» بیان‌گر پیستی است که در خیابان‌های بسته‌شدهٔ شهری بنا شده‌است، «جاده‌ای» به ترکیبی از جاده‌های عمومی با یک پیست دائمی اشاره دارد، و «مسابقه‌ای» نیز یک مجموعهٔ دائمی است.
ستون «آخرین مسافت» شامل طول پیست در پیکربندی است که در آخرین باری که یک مسابقهٔ فرمول یک در آن پیست برگزار شده، مورد استفاده قرار گرفته‌است.
![نقشهٔ جهان با موقعیت مکانی پیست‌هایی که در [[مسابقات فرمول یک فصل ۲۰۱۹]] میزبان یک گراند پری بوده‌اند.](/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Formula_1_all_over_the_world-2024.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.png)
