مداخله نظامی در لیبی (۲۰۱۱)
مداخله نظامی در لیبی در ۱۹ مارس ۲۰۱۱ پس از قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت توسط ائتلافی از چند کشور در پاسخ به جنگ داخلی لیبی آغاز گردید. در ۱۹ مارس عملیات نظامی با شلیک بیش از ۱۱۰ موشک کروز توسط آمریکا و بریتانیا آغاز شد. نیروی هوایی فرانسه و نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا وظیفه پرواز بر تمام نقاط لیبی را داشتند. نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا نیز محاصره دریایی را شروع نمود. حمله هوایی علیه تانک‌های ارتش لیبی اولین بار توسط نیروی هوایی فرانسه انجام شد.
| مداخله نظامی در لیبی | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از جنگ داخلی لیبی (۲۰۱۱) | |||||||
  بالا: منطقه پرواز ممنوع در لیبی و پایگاه‌ها و ناوهای جنگی که در مداخله نظامی فعال بوده‌اند پایین: رنگ آبی کشورهایی هستند که در اجرای منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی (به رنگ سبز) مشارکت داشتند | |||||||
| |||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||
 نیروهای ضد قذافی |
پشتیبانی:  الجزایر[۶] بلاروس[۷] کره شمالی[۸] | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
|
عملیات هارمتان:
عملیات ایلامی: عملیات موبایل:
عملیات محافظ متحد:  آندرس فوگ راسموسن جیمز جی. استاوریدیس چارلز بوچارد رالف جودیس رینالدو وری |
.svg){kind=small} معمر قذافی †[۹] سیف‌الاسلام قذافی (اسیر)[۱۰] خمیس قذافی † الساعدی قذافی ابوبکر یونس جبر †[۹] علی شریف الریفی | ||||||
| قوا | |||||||
|
۲۶۰ هواگرد ۲۱ کشتی[۱۱] |
۲۰۰ پرتابگر موشک سطح‌به‌هوا متوسط/سنگین ۲۲۰ پرتابگر موشک سطح‌به‌هوا سبک[۱۲] ۶۰۰ توپ ضد هوایی[۱۳] | ||||||
| تلفات و خسارات | |||||||
|
|
 تعداد نامشخص سربازان کشته یا زخمی شده (ادعای ناتو)[۱۸] | ||||||
|
۷۲+ غیرنظامی کشته‌شدند (طبق گزارش دیده بان حقوق بشر)[۱۹] ۴۰ غیرنظامی در طرابلس کشته‌شدند (ادعای واتیکان)[۲۰] ۲۲۳-۴۰۳ کشته‌شدگان غیرنظامی احتمالی (شرکت بریتانیایی ایروارز)[۲۱][۲۲] | |||||||
| ارتش ایالات متحده آمریکا مدعی شد که از تلفات غیرنظامیان اطلاعی ندارد[۱] | |||||||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
پس از ائتلاف اولیه توسط کشورهای بلژیک، کانادا، دانمارک، فرانسه، ایتالیا، نروژ، قطر، اسپانیا، بریتانیا و آمریکا مجموع کشورهای این ائتلاف به نوزده کشور رسید که در موارد جدیدتر کمک به اجرای منطقه پروازممنوع، انجام محاصره دریایی و ارائه تسلیحات لجستیکی بود.
این مداخله تا اواخر اکتبر و تا مرگ معمر قذافی ادامه داشت و سپس ناتو در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۱ به این عملیات پایان داد.[۲۳]
نگارخانه
ویرایش-
یواس‌اس فلوریدا یک موشک کروز تاماهاک را پرتاب کرد -
محاصره دریایی توسط ناوچه بریتانیایی اچ‌ام‌اس کامبرلند (تصویر اینجا با یواس‌اس دوایت دی. آیزنهاور در نما) -
ناو هواپیمابر فرانسوی شارل دوگل -
جت جنگنده داسو میراژ ۲۰۰۰ قطر -
بمب افکن رادارگریز آمریکایی، بی-۲ اسپیریت -
هشدار اولیه ساب اس ۱۰۰بی آرگوس سوئدی هوابرد -
-
-
یک اف-۱۶ فایتینگ فالکن متعلق به نیروی هوایی بلژیک
_underway_2009.jpg)
منابع
ویرایش- ↑ "Coalition Targets Gadhafi Compound". CNN. 16 March 2011. Archived from the original on 22 March 2011. Retrieved 21 March 2011.
- ↑ "Nato chief Rasmussen 'proud' as Libya mission ends". BBC News. 31 October 2011. Archived from the original on 27 September 2018. Retrieved 20 June 2018.
- ↑ Blomfield, Adrian (23 February 2011). "Libya: Foreign Mercenaries Terrorising Citizens". The Daily Telegraph. Archived from the original on 10 March 2011. Retrieved 22 March 2011.
- ↑ HUMA KHAN; HELEN ZHANG (22 February 2011). "Moammar Gadhafi's Private Mercenary Army 'Knows One Thing: To Kill'". ABC News. Archived from the original on 8 April 2011. Retrieved 22 March 2011.
- ↑ Meo, Nick (27 February 2011). "African Mercenaries in Libya Nervously Await Their Fate". The Daily Telegraph. Archived from the original on 15 March 2011. Retrieved 22 March 2011.
- ↑ "Algeria May have Violated UN Resolution by Providing Weapons to Libya, US State Dept". Archived from the original on 29 July 2011.
- ↑ "Libya: Belarus Suspected of Supplying Arms, Mercenaries - TIME". Archived from the original on 5 March 2011.
- ↑ "North Korea and Libya: friendship through artillery | NK News". NK News – North Korea News. 5 January 2015.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ "Muammar Gaddafi Killed as Sirte Falls". Al Jazeera. 20 October 2011. Archived from the original on 23 October 2011. Retrieved 24 April 2012.
- ↑ "Gaddafi's son Saif al-Islam captured in Libya". BBC News. 19 November 2011. Archived from the original on 7 November 2018. Retrieved 20 June 2018.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ "Operation Unified Protector Final Mission Stats" (PDF). NATO. 2 November 2012. Archived (PDF) from the original on 13 June 2013. Retrieved 13 September 2013.
- ↑ "The North African Military Balance", Anthony H. Cordesman, Center for Strategic and International Studies, 29 March 2005, p. 32, p. 36
- ↑ M. Cherif Bassiouni, "Libya: From Repression to Revolution", 13 December 2013, p. 138
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامhelicrashوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ "Three Dutch Marines Captured During Rescue in Libya". BBC News. 3 March 2011. Archived from the original on 20 May 2011. Retrieved 11 May 2011.
- ↑ "US Crew Rescued after Libya Crash". BBC News. 22 March 2011. Archived from the original on 22 March 2011. Retrieved 22 March 2011.
- ↑ "US Crew Rescued after Libya Crash". BBC News. 22 March 2011. Archived from the original on 22 March 2011. Retrieved 22 March 2011.
- ↑ "NATO: Gadhafi Forces Caught Mining Misrata Port". USA Today. Brussels. Associated Press. 29 April 2011. Retrieved 16 January 2012.
- ↑ "Unacknowledged Deaths: Civilian Casualties in NATOs Air Campaign in Libya". Human Rights Watch. 14 May 2012. Archived from the original on 22 November 2016. Retrieved 3 November 2016.
- ↑ "Vatican: Airstrikes Killed 40 Civilians in Tripoli". The Jerusalem Post. 31 March 2011. Archived from the original on 11 May 2011. Retrieved 31 March 2011.
- ↑ Imhof, Oliver (March 18, 2021). "Ten years after the Libyan revolution, victims wait for justice". Airwars. Retrieved 2022-03-08.
- ↑ "All Belligerents in Libya, 2011".
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «2011 military intervention in Libya». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ نوامبر ۲۰۱۱.