مستعمرات سیزده‌گانه

مستعمرات سیزده‌گانه، که با نام مستعمرات سیزده‌گانهٔ بریتانیا یا سیزده مستعمرهٔ آمریکایی[۱] هم شناخته می‌شود،[۲] به مستعمرات بریتانیای کبیر در سواحل اقیانوس اطلس در آمریکای شمالی در قرن‌های ۱۷ و ۱۸ میلادی گفته می‌شود. کشور ایالات متحدهٔ آمریکا در سال ۱۷۷۶ بر پایهٔ این مستعمرات بنا شد. سیزده مستعمره دارای سیستم سیاسی، قانون اساسی و سیستم حقوقی مشابهی بودند و اهالی آن‌ها اکثراً انگلیسی‌زبان بودند. این مستعمرات بخشی از دارایی بریتانیا در دنیای جدیدی بودند که شامل مستعمراتی در کانادا، فلوریدا و کاراییب بود.

Thirteen Colonies

۱۶۰۷–۱۷۷۶
پرچم Thirteen Colonies
The Thirteen Colonies (shown in red) in 1775, with modern borders overlaid
The Thirteen Colonies (shown in red) in 1775, with modern borders overlaid
وضعیتPart of آمریکای بریتانیا (1607–1776)
پایتختAdministered from لندن، پادشاهی بریتانیای کبیر
زبان(های) رایج
دین(ها)
  • Protestantism
  • Roman Catholicism
  • Judaism
  • Native American religions
حکومتمستعمره پادشاهی مشروطه
Monarch 
• ۱۶۰۷–۱۶۲۵
جیمز ششم و یکم (first)
• ۱۷۶۰–۱۷۷۶
جرج سوم (last)
تاریخ 
۱۵۸۵
۱۶۰۷
۱۶۲۰
۱۶۷۳
۱۶۶۷
۱۷۱۳
۱۷۳۲
۱۷۵۴–۱۷۶۳
۱۷۷۶
۱۷۸۳
جمعیت
• ۱۶۲۵
۱٬۹۸۰
• ۱۷۷۵
۲٬۴۰۰٬۰۰۰
واحد پول
پیشین
پسین
Pre-colonial North America
New Netherland
United States
Province of Quebec (1763-1791)
New Brunswick
امروز بخشی ازUnited States
Canada
مستعمرات سیزده‌گانه بریتانیا در سال ۱۷۷۵ با رنگ قرمز، دیگر مستعمرات بریتانیا به رنگ صورتی و مستعمرات اسپانیا به رنگ نارنجی نمایش داده شده‌است .

جمعیت مستعمرات با کوچ و جابجایی سرخ‌پوستان از ۲۰۰۰ به ۲٬۴ میلیون نفر بین سال‌های ۱۶۲۵ تا ۱۷۷۵ افزایش یافت. این جمعیت شامل جمعیت برده‌داری در مستعمرات ایالات متحده که در تمامی مستعمرات تا جنگ انقلاب آمریکا قانونی به‌شمار می‌رفت بودند.[۳] در قرن ۱۸اُم، دولت بریتانیا مستعمرات خود را بر پایهٔ مرکانتیلیسم اداره می‌کرد که در آن دولت مرکزی دارایی‌های خود را بر مبنای منافع اقتصادی‌اش به کار می‌برد.

سیزده مستعمره دارای اختیارات ادارهٔ مستقل خود بوده و انتخابات محلی فعالی داشتند و در برابر خواست لندن برای کنترل بیشتر مقاومت می‌کردند. جنگ فرانسویان و سرخپوستان (۱۷۵۴–۶۳) علیه فرانسه و متحدان سرخ‌پوست آن‌ها تنش‌ها بین بریتانیا و سیزده مستعمره را افزایش داد. در طی دههٔ ۱۷۵۰، مستعمرات به جای اطاعت از بریتانیا آغاز به همکاری با یکدیگر کردند. این همکاری میان مستعمرات حس مشترک آمریکایی بودن را که منجر به حقوق انگلیشمن، به ویژه اصل «نه به مالیات بدون داشتن نماینده» منجر شد. ناراحتی از بریتانیا منجر به انقلاب آمریکا شده که به تشکیل کنگرهٔ قاره‌ای انجامید. در سال‌های (۱۷۷۵–۸۳) مستعمرات با کمک پادشاهی فرانسه و به کمک‌های اندکی از جمهوری هلند و پادشاهی اسپانیا جنگ‌های انقلاب آمریکا را پیش بردند.[۴]

مستعمرات سیزده‌گانه تا پیش از استقلال ایالات متحدهٔ آمریکا شامل مناطق زیر بود:

نگارخانه ویرایش

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. South Carolina. Convention (1862). Journal of the Convention of the people of South Carolina. published by order of the Convention. Columbia, S. C.: R. W. Gibbes. p. 461. OCLC 1047483138. Retrieved October 12, 2018 – via Internet Archive.
  2. Galloway, Joseph (1780). Cool thoughts on the consequences of American independence, &c. printed for J. Wilkie. London. p. 57. OCLC 24301390. OL 19213819M. Retrieved October 12, 2018 – via Internet Archive.
  3. Junius P. Rodriguez (2007). Slavery in the United States: A Social, Political, and Historical Encyclopedia. ABC-CLIO. p. 88. ISBN 978-1-85109-544-5.
  4. Richard Middleton and Anne Lombard, Colonial America: A History to 1763 (4th ed. 2011)