معاهده دولتی اتریش

معاهده دولتی اتریش ( آلمانی: Österreichischer Staatsvertrag [ˈøːstəraɪçɪʃɐ ˈʃtaːtsfɛɐ̯ˌtraːk] ( شنیدن) ) یا معاهده استقلال اتریش، معاهده ای چندجانبه بود که بر اساس آن، کشور اتریش به عنوان یک کشور مستقل شناخته شد. این قرارداد در 15 مه 1955 در وین در بلودر بین کشورهای متفقین که به عنوان اشغالگران اتریش شناخته میشدند ( فرانسه ، بریتانیا ، ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی ) و دولت اتریش امضا شد. جمهوری فدرال خلق یوگسلاوی نیز متعاقباً به این معاهده ملحق شد. این رسما در 27 ژوئیه 1955 به اجرا درآمد.

مناطق اشغالی در اتریش ، 1945-1955

مناطق اشغالی در وین ، 1945-1955

معاهده دولتی اتریش با امضای دالس، تامپسون، پینای، لالوئت و لئوپولد فیگل ، وزیر امور خارجه اتریش

عنوان کامل آن «معاهده بنیانگذاری دوباره ی اتریش مستقل و دموکراتیک، امضا شده در وین در 15 مه 1955» است ( به زبان آلمانی: Staatsvertrag betreffend die Wiederherstellung eines unabhängigen und demokratischen Österreich, unterzeichnet in Wien am 15. Mai ).

کلیات و ساختار

این معاهده یک اتریش آزاد ، مستقل و دموکراتیک را دوباره بنیان نهاد و آنرا به رسمیت شناخت. اساس این معاهده اعلامیه مسکو در 30 اکتبر 1943 بود. این قرارداد و پیوست های آن امتیازات میدان نفتی شوروی و حقوق مالکیت پالایشگاه های نفت در شرق اتریش و انتقال دارایی های شرکت کشتیرانی دانوب به اتحاد جماهیر شوروی را پیش بینی می کرد.

امضا کنندگان معاهده

• وزرای خارجه متفقین:
  • ویاچسلاو مولوتوف ( اتحاد جماهیر شوروی )
  • جان فاستر دالس ( ایالات متحده )،
  • هارولد مک میلان ( بریتانیا )
  • آنتوان پینا ( فرانسه )
• کمیساریای عالی قدرت های اشغالگر:
  • ایوان ایلیتچف ( اتحاد جماهیر شوروی )
  • جفری والینگر ( بریتانیا )
  • Llewellyn E. Thompson Jr. ( ایالات متحده )
  • راجر لالوئت ( فرانسه ).
• وزیر خارجه اتریش:
  • لئوپولد فیگل

نُه بخش از معاهده

• مقدمه
• مقررات سیاسی و سرزمینی
• مقررات سفر نظامی و هوایی
• غرامت
• مالکیت، قانون و منافع
• روابط اقتصادی
• قوانین مربوط به اختلافات
• مقررات اقتصادی
• مقررات نهایی

توسعه

پس از واقعه آنشلوس در سال 1938، اتریش به طور کلی استقلال خود را از دست داد و به عنوان بخشی از آلمان نازی شناخته شد. با این حال، در سال 1943، متفقین در اعلامیه مسکو موافقت کردند که اتریش در عوض به عنوان اولین قربانی تجاوز نازی ها در نظر گرفته شود - البته بدون انکار نقش اتریش در جنایات نازی ها - و به عنوان یک کشور آزاد شده و مستقل پس از جنگ با آنها رفتار شود.

بی درنگ و پس از جنگ جهانی دوم ، اشغال اتریش توسط متفقین در 27 آوریل 1945 آغاز شد، زمانی که اتریش تحت کنترل متفقین ادعای استقلال از آلمان را در نتیجه حمله وین کرد. کشور اتریش پس از تکمیل اشغال، توسط متفقین به چهار منطقه تقسیم شده بود و به طور مشترک توسط چهار کشور اصلی متفقین یعنی بریتانیا ، اتحاد جماهیر شوروی ، ایالات متحده آمریکا و فرانسه تحت تسلط قرار گرفت و اینگونه اداره می شد. شهر وین به عنوان پایتخت اتریش نیز به طور مشابه تقسیم شده بود، اما منطقه مرکزی به طور جمعی توسط شورای کنترل متفقین اداره می شد.

در حالی که آغازگر جنگ جهانی، آلمان در سال 1949 به آلمان شرقی و آلمان غربی تقسیم شده بود، اتریش تا سال 1955 تحت اشغال مشترک متحدان غربی و اتحاد جماهیر شوروی باقی ماند. وضعیت آن به موضوعی بحث برانگیز در جنگ سرد تبدیل شد. اولین تلاش ها برای گفتگو برای دستیابی به یک معاهده توسط اولین دولت پس از جنگ انجام شد. با این حال، آنها شکست خوردند زیرا متفقین می خواستند ابتدا یک معاهده صلح با آلمان ببینند. با توسعه جنگ سرد احتمال یک معاهده کاهش می یافت. با این حال، اتریش با موفقیت توانست بخشی از سرزمین های خود با نام کارینتیا را در برابر خواسته‌ها و تجاوزات جمهوری فدرال خلق فدرال یوگسلاوی حفظ و نگهداری کند، با این حال موضوع بازگشت دوباره ی بخش هایی از اتریش یعنی تیرول جنوبی ، که توسط ایتالیا از اتریش-مجارستان در سال 1919 ضمیمه شده بود، آنچنان مورد توجه قرار نگرفت.

جو گفتگوها در این دوره، با مرگ جوزف استالین رئیس جمهور شوروی در سال 1953 و گرم شدن روابط موسوم به گرم شدن خروشچف به شدت بهبود یافت. مذاکرات با مولوتوف، وزیر امور خارجه شوروی، در فوریه 1955 با موفقیت به نتیجه رسید.

پس از وعده‌های اتریش مبنی بر بی‌طرفی همیشگی و دائمی، اتریش در 15 مه 1955 به استقلال کامل رسید و آخرین نیروهای اشغالگر در 25 اکتبر همان سال اتریش را به طور کامل ترک و اداره آن را به دولت سپردند.

نکات مهم در معاهده

علاوه بر مقررات عمومی و به رسمیت شناختن دولت اتریش، حقوق اقلیت های اسلوونیایی و کروات نیز به صراحت شرح داده شد. همچنین رویداد آنشلوس (اتحاد سیاسی اتریش با آلمان )، همانطور که در سال 1938 اتفاق افتاد، ممنوع شد (به رسمیت شناختن حاکمیت و استقلال اتریش توسط آلمان و انصراف آلمان از ادعاهای ارضی بر اتریش بعداً در معاهده 1990 در مورد توافق نهایی با احترام به آلمان در مورد مرزهای موجود، اما نه به طور خاص پوشش داده شد ). همچنین فعالیت سازمان های نازی و فاشیستی ممنوع اعلام شد و تحت پیگرد قرار گرفت.

بی طرفی اتریش در واقع در متن اصلی معاهده نیست، اما پارلمان این کشور در 26 اکتبر 1955 پس از خروج آخرین نیروهای متفقین بنابر معاهده اتریش آن را اعلام و تصویب کرد.

نتیجه

در نتیجه این معاهده، متفقین در 25 اکتبر 1955 به طور کامل خاک اتریش را ترک کردند. 26 اکتبر به عنوان یک جشن ملی (تا سال 1965 روز پرچم نامیده می شود) جشن گرفته می شود. گاهی اوقات تصور می شود که این یادبود خروج نیروهای متفقین است، اما در واقع این جشن مربوط به بیانیه بی طرفی اتریش در جنگ است و آنها این موضوع را جشن می گیرند که در تاریخ 26 اکتبر 1955 توسط پارلمان تصویب شد.

همچنین ببینید

• اتریش تحت مدیریت متفقین
• ارتش اتریش
• تاریخ وین § جمهوری دوم
• ساموئل ربر

لینک های خارجی

• متن کامل معاهده
• www.staatsvertrag.at - یک نمایشگاه اینترنتی آکوستیک در مورد "پیمان استقلال اتریش" (به آلمانی)
• لئوپولد فیگل، صدراعظم فدرال، سند تازه امضا شده معاهده ایالتی را برای جمعیت منتظر به نمایش می گذارد (ویدئو) (به آلمانی)
• اتریش رایگان است (به آلمانی)
• وب سایت سال 2005 جوبیلی
• ضد وب سایت جشن های ملی 2005 (به آلمانی)