مهیار دیلمی

مَهیار دیلمی با کنیهٔ ابوالحسن (؟ -۱۰۳۷م) شاعر و کاتب عربی ایرانی بود. زرتشتی بود سپس به دست استادش سید رضی در سال ۳۹۴ هجری اسلام آورد، به مذهب شیعه گرایید و تعصب یافت آن قدر که بعضی صحابه را لعن می‌کرد. به خوش‌وصفی، فخرگویی در شعر شهرت یافت. وی در دیلم گیلان زاده شد و بغداد می‌زیست. همچنین مهیار در شعرهایش به تبار ایرانی خود می‌بالید.

مهیار دیلمی
زادهٔ	؟
درگذشت	۱۰۳۷م/ ۴۲۸ق بغداد

مهیار از نوابغ عرصهٔ شعر عرب است و عرب ها او را از بزرگترین شعرای ادب عربی می‌دانند. مضامین اشعار وی علاوه بر مدیحه‌ها و تغزلات، متضمن بیان مسائل کلامی شیعه‌است. دیوان وی در ۴ جلد بارها چاپ شده‌است. مهیار در سال ۴۲۸ ق در بغداد وفات یافت.

منابع

• لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ دیلمی
• حسینعلی ممتحن، نهضت شعوبیه، جنبش ملی ایرانیان در برابر خلافت اموی و عباسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، شابک ‎۹۶۴-۴۴۵-۵۶۶-۵
• قاضی نورالله شوشتری/ مجالس المومنین. ج اول.
• آقا بزرگ تهرانی/ الذریعه، ج ۹.