موسیقی پاپ

ژانر موسیقی

موسیقی پاپ (به انگلیسی: Pop music، که در اصل به معنی موسیقی عامه‌پسند (popular) می‌باشد) یک سبک از موسیقی عامه‌پسند است.


موسیقی پاپ معمولاً در برابر موسیقی کلاسیک و فولک (محلی) و موسیقی درام تکنو قرار می‌گیرد و از آن‌ها متمایز است و اقبال همگانی به اجرای زنده خواننده آن است. هنرمندان این سبک در سبک‌های ترنس، هاوس، مَش آپ، ریمیکس، موسیقی الکترونیک، راک، هیپ‌هاپ، دنس، ریتم اند بلوز (R&B) و کانتری هم می‌توانند فعالیت داشته باشند و این باعث می‌شود که تبدیل به سبکی انعطاف‌پذیر شود. شاخه‌های زیادی مانند موزیک ترنس، هاوس، هارد ترنس و… از سبک پاپ سر چشمه گرفته می‌شود. عبارت «موسیقی پاپ» همچنین می‌تواند به یک زیر سبک خاص (درون پاپ) اشاره داشته باشد مانند سافت راک و پاپ راک.[۱]

ویژگی‌ها ویرایش

پاپ معمولاً به عنوان موسیقی‌ای تعریف می‌شود که به شکل تجاری یا با هدف سود مالی تهیه شده‌است. بنا به تعریف سایمون فریت، منتقد موسیقی و جامعه‌شناس متخصص موسیقی مردم پسند، موسیقی پاپ بیشتر به عنوان یک صنعت شناخته می‌شود نه یک هنر. البته این موسیقی را می‌توان در حیطه بازار، ایدئولوژی، تولید و زیبایی‌شناسی هم معنا کرد. درواقع، پاپ طوری طراحی شده که «برای همه جالب باشد» و «از هیچ جای خاصی نیامده» و قرار هم نیست «سلیقه خاصی را اعمال کند».

پیشینه ویرایش

دههٔ ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ ویرایش

این نوع موسیقی از سبک‌های بلوز (شیکاگو)، و کانتری (تنسی) تأثیر گرفت.

دههٔ ۱۹۵۰ ویرایش

 
دالی پارتن که تابه‌حال موفق به دریافت ۷ جایزهٔ گرمی شده‌است.

خوانندگان پاپ آن دوره کسانی چون بینگ کراسبی، فرانک سیناترا، دین مارتین، بابی دارین و پگی لی بودند، اما خوانندگانی چون بیل هالی، فتس دامینو و الویس پریسلی به دلیل اینکه از نسل جوان تری بودند بیشتر معروف شدند. خوانندگان زن و مرد غربی در این دهه با اقبال همگانی بالایی روبرو شدند.

دههٔ ۱۹۶۰ ویرایش

 
الیویا نیوتن از خوانندگان سرشناسی که در دهه ۱۹۶۰ آغاز به کار کرد.

این دهه با گروه‌هایی چون جانی تلوتسان، بابی وی، برایان هایلند، تامی رو، جین پیتنی، فرانکی آوالن شروع شد. در نیمهٔ آن با هنرمندانی چون کارول کینگ، نیل دایموند و برت باکاراک، آرتا فرانکلین، ایسلی برادرز، ری چارلز، استیو واندر، سوپرمز، ماروین گی، باب دیلن و سایمون و گارفانکل متحول شد.

دههٔ ۱۹۷۰ ویرایش

در این دوره موسیقی دیسکوی بی‌جیز، پیانوی بیلی جوئل و التون جان، کانتری ایگلز، هنرمندان پاپ راک مانند خولیو ایگلسیاس راد استوارت، استیلی دان و فلیتوود مک بودند. ای‌بی‌بی‌ای گروه سوئدی بودند که با مسابقه ترانه یوروویژن به شهرت رسیدند و انقلابی در موسیقی پاپ به پا کردند.

دههٔ ۱۹۸۰ ویرایش

 
مایکل جکسون یکی از مشهورترین و پرفروش‌ترین هنرمندان پاپ است.

برجسته‌ترین خوانندهٔ این دوره، مایکل جکسون بود که با انتشار آلبوم‌های «تریلر» (پرفروش‌ترین آلبوم موسیقی جهان تا به امروز) و «بد» (یکی از پرفروش‌ترین آلبوم‌های تاریخ) تغییرات بنیادی و ساختارشکنی را در سبک‌های موسیقی و به خصوص سبک پاپ ایجاد کرد. مایکل جکسون را «سلطان پاپ» و مدونا را «ملکهٔ پاپ» می‌نامند. جرج مایکل یکی از چهارستون پاپ در این دهه بود و مدرن تاکینگ که با تک‌آهنگ «You are my heart you are my soul» توانست چندین هفته در صدر جدول‌ها باشد. از دیگر هنرمندان این دهه می‌توان به: مایکل بولتون، پرینس، جانت جکسون، دورن دورن، گروه پلیس، سیندی لاپر، ویتنی هوستون، فیل کالینز، کایلی مینوگ و پائولا عبدل و کالچر کلاب اشاره کرد.

دههٔ ۱۹۹۰ و قرن ۲۱ ویرایش

 
بریتنی اسپیرز یکی از مشهورترین هنرمندان دهه ۲۰۰۰ است.

مایکل جکسون هنوز یکی از محبوبترین و پرطرفدارترین خوانندگان در دهه ۹۰ بود. در اواخر دهه ۱۹۹۰ ظهور هنرمندانی همچون بریتنی اسپیرز، جاستین تیمبرلیک و کریستینا آگیلرا باعث شکل‌گیری دوباره پاپ شدند. سبک تین پاپ در کانال دیزنی توسط ستارگانی چون هیلاری داف و بریتنی اسپیرز به وجود آمد. از اواخر دهه ۱۹۹۰ و شروع قرن ۲۱ با روی کار آمدن سینثی سایزر‌های پیشرفته نرم‌افزاری و پیشرفت تکنولوژی، موسیقی پاپ روی مدرن‌تر خود را نشان داد. گروه‌ها و خوانندگان بریتانیایی پاپ راک چون باستد، مک‌فلای، کلدپلی و رابی ویلیامز و خوانندگان پاپ راک کانادایی مانند آوریل لوین و سلن دیون؛ همه در دههٔ ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ به شهرت رسیدند. خوانندگانی که سبک‌های دیگر پاپ را دربرمی‌گیرند عبارت‌اند از ویتنی هوستون ، ماریا کری و د‌ ویکند خواننده های سبک R&B، گارث بروکس و شانیا توین در سبک کانتری، گروه آهنگساز فرانسوی دفت پانک در سبک الکترونیک و در دنس پاپ کایل منگ و مدونا که یکی از پر فروش‌ترین خوانندگان تمام دوران بود. مطرحان موسیقی پاپ که در بین بینندگان جذابیت یافتند افرادی مانند سلن دیون و نورا جونز بودند.

جستارهای وابسته ویرایش

پانویس ویرایش

  1. ^  Frith, Simon (2001). The Cambridge Companion to Pop and Rock, p.94. ISBN 0-521-55660-0.
  1. Rojek, Chris (2011). Pop music, pop culture. Polity; 1st edition (June 13, 2011). pp. 21–3.