مکلارن
مکلارن ریسینگ لیمیتد (به انگلیسی: McLaren Racing Limited) که با نام تجاری مکلارن-هوندا نیز فعالیت می‌کند، یک تیم مسابقات فرمول یک و بخشی از گروه مکلارن است که دفتر مرکزی‌اش در ووکینگ، ساری در انگلستان قرار دارد. این تیم دومین تیم قدیمی فرمول یک (بعد از فراری) و با برنده شدن ۱۶۹ بار مسابقه، ۱۲ بار قهرمانی راننده و ۸ بار قهرمانی تیم، یکی از موفق‌ترین تیم‌های فرمول یک است.
 | |
| نام کامل | McLaren F1 Team |
|---|---|
| پایگاه | McLaren Technology Centre ووکینگ, Surrey, United Kingdom ۵۱°۲۰′۴۵″ شمالی ۰°۳۲′۵۲″ غربی / ۵۱٫۳۴۵۸۳°شمالی ۰٫۵۴۷۷۸°غربیمختصات: ۵۱°۲۰′۴۵″ شمالی ۰°۳۲′۵۲″ غربی / ۵۱٫۳۴۵۸۳°شمالی ۰٫۵۴۷۷۸°غربی |
| مدیر(های) تیم | Zak Brown (Chief Executive Officer) Éric Boullier (Racing Director) |
| Technical director(s) | Tim Goss Matt Morris Peter Prodromou |
| مؤسس | بروس مکلارن |
| وب‌گاه | www.mclaren.com/formula1 |
| حضور در مسابقات جهانی فرمول یک | |
| نخستین حضور | 1966 Monaco Grand Prix |
| آخرین حضور | گراند پری ابوظبی ۲۰۱۹ |
| ورود به مسابقات | 828 (824 starts) |
| قهرمانی سازندگان | 8 (1974, 1984, 1985, 1988, 1989, 1990, 1991, 1998) |
| قهرمانی رانندگان | 12 (1974, 1976, 1984, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990, 1991, 1998, 1999, 2008) |
| پیروزی در مسابقات | 182 |
| امتیاز | 5,174.5 |
| پول پوزیشن | 155 |
| سریع‌ترین دور | 155 |
| رتبه در 2017 | 9th (30 pts) |
تاریخچهویرایش
این تیم در سال ۱۹۶۳ توسط بروس مکلارن نیوزلندی تأسیس شد. مکلارن در سال ۱۹۶۸ در گرندپری بلژیک به اولین پیروزی خود دست یافت. اما بهترین موفقیت آنها در مسابقات کن-ام به دست آمد. زمانی که این تیم بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۱ حاکم بلامنازع مسابقات بود. مکلارن در سال‌های ۱۹۷۲، ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶ در مسابقات ایندیاناپولیس ۵۰۰ و کن-ام موفقیت‌های بیشتری به دست آورد.
بعد از مرگ بروس مکلارن در آزمایش یک خودرو در سال ۱۹۷۰، تدی مایر هدایت تیم را برعهده گرفت و با مدیریت او تیم به اولین مقام قهرمانی در مسابقات فرمول یک در سال ۱۹۷۴ دست یافت. رانندگان تیم قهرمان امرسون فیتیپالدی و جیمز هانت بودند که به ترتیب در سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶ در رده‌بندی رانندگان به مقام اول رسیدند. در سال ۱۹۷۴ شرکت فیلیپ موریس مارلبورو همکاری خود را با مکلارن به عنوان حامی مالی آغاز کرد. رابطه‌ای این دو سال‌ها دوام داشت.
در سال ۱۹۸۱ مکلارن با پروژه ۴ ریسینگ به مدیریت ران دنیس شریک شد. ران دنیس مدیریت تیم را برعهده گرفت و بعد با خرید کل سهام کنترل تیم را به دست گرفت. پس از آن بود که تیم با موتورهای پورشه و هوندا و رانندگانی همچون نیکی لائودا، آلن پروست و آیرتون سنا موفق‌ترین دوران خود را آغاز کرد. این سه راننده هفت بار مقام اول رانندگان و مکلارن شش بار مقام قهرمان تیمی را به دست آورد. ترکیب پروست و سنا موفق‌ترین تیم رانندگان مکلارن بود. در سال ۱۹۸۸ این دو راننده به جز یک مسابقه، همه مسابقات فصل را بردند. اما رقابت شدید این دو باعث شد پروست تیم را ترک کند و به فراری برود.
تا اواسط دهه ۹۰ میلادی با رفتن هوندا از فرمول یک مکلارن و رفتن سنا به ویلیامز، مکلارن سه فصل را بدون پیروزی پشت سر گذاشت. مکلارن با موتور مرسدس بنز، حمایت مالی وست و ماشین‌هایی که توسط آدرین نیویی طراحی شده بود و رانندگی میکا هاکینن در سال ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ قهرمان شد و در طول سال‌های ۲۰۰۰ رقیبی جدید در پیست بود. آخرین مقام قهرمانی این تیم با لوییس همیلتون در سال ۲۰۰۸ به دست آمد. در سال ۲۰۰۹ دنیس راس از مدیریت تیم فرمول یک بازنشسته شد و مدیریت این تیم به مارتین ویتمارش رسید.
در سال ۲۰۱۰ جنسن باتن دو بار در فرمول یک استرالیا و چین با مکلارن پیروز شد و لوییس همیلتون در مسابقات ترکیه، کانادا و بلژیک سه مقام قهرمانی برای مکلارن کسب کرد. اما تیم در رقابت با رد بول نتوانست قهرمانی فصل را از آن خود کند.
همیلتون و باتن در سال ۲۰۱۱ در تیم ماندند. همیلتون در چین، آلمان و امارات متحده عربی پیروز شد و باتن در کانادا، مجارستان و ژاپن اول شد. در رده‌بندی رانندگان باتن با ۲۷۰ امتیاز بعد از سباستین فتل دوم شد و در رده‌بندی تیمی مکلارن بعد از ردبول به مقام دوم رسید.
مکلارن سال ۲۰۱۲ را با پیروزی باتن و مقام دوم همیلتون آغاز کرد. همیلتون در مسابقه کانادا هم برنده شد اما در میانه فصل مکلارن ضعیف شد و در مسابقه سیلورستون در بریتانیا همیلتون هشتم و باتن دهم شد.
در فصل ۲۰۱۳ بعد از رفتن همیلتون به تیم مرسدس، سرجیو پرز به مکلارن پیوست
منابعویرایش
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «McLaren». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۱.