ولسوالی ورس
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
وُلُسوالی وَرَس یکی از ولسوالیها (شهرستانها) ی ولایت بامیان افغانستان است.[۱]
ولسوالی ورس ورس | |
---|---|
ولسوالی | |
مختصات: ۳۴°۱۳′۱۲″ شمالی ۶۶°۵۴′۰۷″ شرقی / ۳۴٫۲۲۰۰۰°شمالی ۶۶٫۹۰۱۹۴°شرقیمختصات: ۳۴°۱۳′۱۲″ شمالی ۶۶°۵۴′۰۷″ شرقی / ۳۴٫۲۲۰۰۰°شمالی ۶۶٫۹۰۱۹۴°شرقی | |
کشور | ![]() |
ولایت | بامیان |
بلندی | ۲,۷۹۴ متر (خطای عبارت: عملگر < دور از انتظار پا) |
جمعیت (2011) | |
• کل | ۷۶٬۳۹۸ |
موقعیت و جغرافیاویرایش
ولسوالی ورس در منتهی الیه جنوب غربی شهر بامیان قرار دارد و آب و هوای آن سرد و خشک است و دارای جمعیتی بالغ بر ۱۸۰ هزار نفر میباشد و به پیشه زراعت اشتغال دارند زراعت در این منطقه یک فصل است و فصل کار و تلاش زارعان شش ماه اول سال است.
ورس دارای دهکدههای متعدد است در مجموع ورس از پنج زون(منطقه) تشکیل شدهاست که عبارت است از منطقه شیو قل، سرخجوی، چجین،تخت و سراب؛ که هر یک از این مناطق دارای قریه جات متعددی است به عنوان مثال منطقه ایسپی غو از قریه جات: کنگ، دوو، سلطانرباطٔ، جیجان، علیاو سفلی، سر پل، استراب، نسپتان، نیقول، وار زاغ، پایین آب، قولک، کبتگ، ایگ، کسک، دیوان، جرگ، سر سنگ، وارزنگ،کلدار،پجندور، لیگان، توسور، وازدرغان، لوره، کته خاک، للج، رزگ، پتابقول، کندوگ، سیاه قول و… هستند ایسپی غو (اسیپی=سفید/غو=سنگ) را از آن جهت ایسپی غو گفتهاند که اغلب سنگهای کوهستانهای این منطقه سفید رنگ میباشد.
تخت ورس، ایسپی غو، سیا قول {شیوقل}، کنگ، یگ، رزگ، [قول مسعود]، تنگ زردگ، سینه بولاق، قوناق، جوقول، سرو) که یکی از مناطق یا منطقه بسیار زیبای ورس است که در قیههای متعددی مثل: تنور، باریکی، خاک سیدقولی، رشک، نهورک، سفید نهور، نیک، میاندیک، قول پیری، اسپسنگ، قول محمد، بدقولک، شگتگ، قاف جوی، لدو، بید قول، پشه کل، آچه مزار «که زیارت بسیار بزرگ به اسم شاه سرورآغا در آن جا وجود دارد که در ایام سال دهها هزار زائرین به زیارت آن میآید»، بونه غول قلعه شینیه، جویکاکه، آبقول و سیا قولک از مناطق معروف سراب است)، کوسه، بریکی، لیگان، تینل، قفقول، پتابجوی و تگابغار از مناطق معروف ورس است.
دریایی که از پنجاب به این ولسوالی میآید در منطقه دوآّب بین رزگ و ایگ به آب ایسپی غو میپیوندد و در ادامه در نزدیکی قریه دیوان به دریای هلمند که از ولسوالی بهسود ولایت میدان جریان دارد میپیوندد و مسیر خود را طی مینماید.
مردمویرایش
مردم ورس بهطور عموم هزاره هستند و به زبان فارسی دری و گویش هزارگی تکلم میکنند. ناگفته نماند این مردمان بسیارسخت کوش و باصفاهستند. زیارتگاه ها: ۱.مزارشاه سرو(امام علی)که ازچندین چشمه کنارهم اززمین میجوشد.بنقل ازبزرگان اسب امام علی علیه السلام پایش را درزمین زده واین چشمه هاسرازیرشده است.ازین رو مردم محلی و جاهای دیگرآن منطقه رامقدس شمرده و زیارت میکنند. ۲.کوه شنده که ب اعتقادبزرگان امام علی تکه ای ازکوه بزرگتررا که کمی بالاتراست باانگشت خودجداکرده وان را پایین تردرزمین شنده است.روی این کوه فرورفتگی نقش انسانی است ک درحال سجده میباشد و جای مهر دست وپاوزانوی شخص نمازخوان مشخص است همچنین نقش تسبیحی ک گویی پاره شده ومهره های ان ریخته است میباشد.درقسمت دیگری ازسنگ نقش زیارتی شبیه ب مزارامام رضا یا امام علی میباشد.احتمال میرود شخص نمازخوان روی ان تکه سنگ خودامام علی باشد.
محصولاتویرایش
کچالوهای دیوان در افغانستان به بزرگی، زودپز و خوشمزه بودن معروف هستند. زردآلوهای ورس هم در سطح کشور معروف هست. همچنین توت وسیب های بسیارمزه داردارد.
صنایع دستیویرایش
برک هزارگی که جامهای زمستانی است و از کرک گوسفند تهیه میشود در بهترین نوع خود از صنایع دستی ورس است. از صنایع دستی دیگر این ولسوالی میتوان به نمد لیگان این ولسوالی اشاره کرد که در نوع خود در کشور افغانستان بینظیر است.
گلیم ، شال،پلاس وبرجی(خورجین چارپایان) از دیگر صنایع دستی این ولسوالی است.
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- ↑ «GeoHack - ولسوالی ورس». دریافتشده در ۲۰۱۷-۰۹-۰۳.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Waras District». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی.
- http://www.aims.org.af/afg/dist_profiles/unhcr_district_profiles/centra/bamyan/Waras.pdf بایگانیشده در ۳۱ مه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine