ژاله آموزگار
ژاله آموزگار یگانه (زادهٔ ۱۲ آذر ۱۳۱۸ در خوی) پژوهشگر ایرانی فرهنگ و زبان‌های باستانی است. او دکتری زبان‌های باستانی (به‌طور دقیق‌تر، زبان‌های ایرانی و ادبیات مزدیسنی[۱]) از دانشگاه سوربن دارد و بیش از ۳۰ سال در دانشگاه تهران تدریس کرده‌است.[۲]
ژاله آموزگار یگانه | |
|---|---|
 آموزگار در نشست «مطالعات تمدن ساسانی در دورهٔ معاصر»، تهران، ۱۳۹۲ | |
| زاده | ۱۲ آذر ۱۳۱۸ (۸۰ سال) خوی |
| محل زندگی | تهران |
| زمینه کاری | استاد دانشگاه، پژوهشگر، نویسنده و مترجم |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات | دکتری زبان‌های باستانی |
| دانشگاه | دانشگاه تهران، دانشگاه سوربن |
| شاگرد | امیل بنونیست |
زندگیویرایش
ژاله آموزگار در سال ۱۳۱۸ در خوی زاده شد. او از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ به عنوان پژوهشگر در بنیاد فرهنگ ایران سرگرم کار شد. از سال ۱۳۴۹ به عنوان استادیار در گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و از سال ۱۳۶۲ به عنوان دانشیار و از سال ۱۳۷۳ تاکنون به عنوان استاد دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تدریس و تحقیق اشتغال داشته‌است. او به زبان‌های انگلیسی، فرانسه، ترکی، پهلوی و اوستایی مسلط است.[۲]
او سال‌ها به عنوان همکار استاد احمد تفضلی به فعالیت‌های علمی پرداخت و پس از کشته شدن او به تدریس و تألیف و ترجمه ادامه داده‌است. ژاله آموزگار عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی بوده‌است و هم‌اکنون به مدت ۴۶ سال است که به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول است و بسیاری از استادان رشته‌های گوناگون این دانشکده، از شاگردان وی بوده‌اند.[۳]
او در سال ۱۳۹۵ جوایزی چون لژیون دونور از وزارت فرهنگ فرانسه[۴] و جایزه سرو ایرانی (در زمینه میراث فرهنگی)[۵] را دریافت کرد.
کتاب‌شناسیویرایش
تألیفویرایش
- اسطورهٔ زندگی زردشت، با همکاری احمد تفضلی، تهران: نشر چشمه، چاپ اول، ۱۳۷۰.
- زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن، با همکاری احمد تفضلی، تهران: نشر معین، چاپ اول، ۱۳۷۲.
- تاریخ اساطیری ایران، تهران: انتشارات سمت، چاپ اول، ۱۳۷۴.
- Le cinquième livre du Denkard, transcription, tradution et commentaire par Jaleh Amouzgar et Ahmad Tafazzoli, Paris، 2000، Studia Iranica 23.
ترجمهویرایش
- آرتور کریستن‌سن، نمونه‌های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایرانیان، ترجمهٔ ژاله آموزگار و احمد تفضلی، نشر نو، جلد اول، چاپ اول، ۱۳۶۴، جلد دوم، چاپ اول، ۱۳۶۷. (برندهٔ کتاب سال ایران در سال ۱۳۶۸)
- جان هینلز، شناخت اساطیر ایران، ترجمهٔ ژاله آموزگار و احمد تفضلی، تهران: نشر چشمه، چاپ اول، ۱۳۶۸.
- فیلیپ ژینیو، ارداویراف‌نامه (ارداویرازنامه): حرف نویسی، آوانویسی، ترجمه متن پهلوی، واژه‌نامه، ترجمه و تحقیق ژاله آموزگار، تهران: نشر معین و انجمن ایران‌شناسی فرانسه، چاپ اول، ۱۳۷۲.
برخی از مقاله‌هاویرایش
پانویسویرایش
- ↑ «وبگاه ژاله آموزگار». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ اکتبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۰۷.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ فرخزاد، پوران ص ۵۵
- ↑ «ایرنا - جایزه سرو ایرانی در ایستگاه دوم به ژاله آموزگار اعطا می‌شود». www.irna.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۱-۰۴.
- ↑ «فرهنگستان زبان و ادب فارسی». persianacademy.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ ژانویه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۱-۰۴.
- ↑ "خبرگزاری ایسنا- دومین «سرو ایرانی» برای «ژاله آموزگار»".
منابعویرایش
- فرخزاد، پوران (۱۳۸۱)، کارنمای زنان کارای ایران (از دیروز تا امروز)، تهران: نشر قطره، شابک ۹۶۴-۳۴۱-۱۱۶-۸
- وبگاه دانشکده ادبیات و علوم انسانی
- دربارهٔ ژاله آموزگار: موشکاف و باریک‌بین
پیوند به بیرونویرایش
| مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ژاله آموزگار در ویکی‌گفتاورد موجود است. |