جزایر ملوک
جزایر مُلوک (مالوکو، جزایر ادویه) یکی از جزایر مجمع‌الجزایر اندونزی است که در بخشی از منطقهٔ آبی جنوب شرق آسیا واقع شده‌است. این جزایر در شرق سولاوسی، غرب پاپوآی غربی و شمال تیمور شرقی واقع شده‌است.[۱]
نام بومی: Moluccas لقب: جزایر ادویه | |
|---|---|
 | |
 | |
| جغرافیا | |
| مکان | موقعیت جزایر ملوک در اندونزی |
| مجموع جزیره‌ها | حدود ۱۰۰۰ جزیره |
| جزیره‌های مهم | هالماهیرا، جزیره سیرام، جزیره بورو، جزیره آمبون، تیرنیت، تیدور، جزایر آرو، جزایر کای |
| مساحت | ۷۴٬۵۰۵ کیلومتر مربع (۲۸٬۷۶۷ مایل مربع) |
| بیشترین ارتفاع | ۳٬۰۲۷ متر (۹٬۹۳۱ پا) |
| بلندترین نقطه | Mount_Binaiya |
| کشور | |
| تقسیمات کشوری | |
| استان | ملوکملوک شمالی |
| بزرگترین منطقه مسکونی | آمبون |
| جمعیت‌شناسی | |
| جمعیت | ۱٬۸۹۵٬۰۰۰ (۲۰۰۰) |
جزایر ملوک از نظر زمین‌ساختی در محل برخورد صفحهٔ هالماهرا با صفحهٔ دریای ملوک واقع شده‌است. این جزایر از لحاظ تاریخی توسط اروپایی‌ها و چینی‌ها به‌عنوان «جزایر ادویه» شناخته شده‌است؛ البته این عنوان به جزیرهٔ دیگری در خارج از اندونزی نیز گفته شده‌است.[۱]
بسیاری از جزایر ملوک کوهستانی و بعضاً دارای آتشفشان فعال بوده و از آب و هوای نسبتاً مرطوبی بهره‌مند هستند. پوشش گیاهی در این منطقه بسیار کم و محدود بوده و توسط دریاها احاطه شده‌است.[۱]
اگرچه بسیاری از اهالی جزایر ملوک به ویژه در جزایر باندا در سدهٔ هفدهم و در جریان جنگ ادویه کشته شدند؛ ولی هجوم دوبارهٔ استرالیایی‌ها در اوایل سدهٔ بیستم و تحت حمایت هلند به این جزایر آغاز شد و هنوز هم ادامه دارد.[۱]
از لحاظ تقسیمات سیاسی، جزایر ملوک در سال ۱۹۵۰ به‌عنوان استان شناخته شده‌است. در سال ۱۹۹۹ جزایر ملوک شمالی و هالماهرای مرکزی از یک‌دیگر مستقل شدند؛ از همین‌روی هم‌اکنون جزایر ملوک به ۲ استان ملوک و ملوک شمالی تقسیم شده‌است.[۱]
بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ درگیری‌ها مذهبی میان مسلمان و مسیحیان ساکنان جزایر ملوک شدت گرفت؛ البته در سال‌های اخیر روابط بین این دو گروه مسالمت‌آمیزتر گردیده‌است. شیرینی «رینفورستز» از مهم‌ترین سوغاتی‌های این جزایر است که توسط نشاستهٔ ساگو، برنج، ادویهٔ درخت جوز، میخک و گل جوز تهیه می‌شود.[۱]
جزایر ادویه اغلب به جزایر ملوک که بر روی خط استوا، بین سولاوسی و پاپوآ گینهٔ نو و در محدودهٔ اندونزی واقع شده و نیز به جزایر کوچک آتشفشانی باندا که زمانی تنها منبع گرز و جوز در جهان به‌شمار می‌رفته گفته می‌شود. البته این جزایر باید با گرنادا که معمولاً به‌عنوان جزیرهٔ ادویه شناخته می‌شود، اشتباه گرفته نشود.[۱]
امروزه جزایر دیگری در جهان به مراکز تولید ادویه تبدیل شده‌اند؛ از جملهٔ این مناطق، مجمع‌الجزایر زنگبار در شرق آفریقا است که شامل جزایر «اونگوجا»، «مافیا» و «پمبا» می‌شود. این جزایر پیش‌تر توسط دولت مستقل زنگبار اداره می‌شد؛ ولی امروزه به صورت یکی از بخش‌های نیمه خودمختار تانزانیا محسوب می‌شود.[۱]
منابع ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ جزایر ملوک موجود است. |
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ ۱٫۷ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Islands Maluku Islands». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۰.