ویکی‌پدیا

دیدگاه ادیان دربارهٔ بریدن آلت تناسلی زنان

در میان دست‌اندرکاران و کسانی که مبادرت به بریدن آلت زنانه (FGM) می‌کنند، دیدگاهی رایج وجود دارد که این عمل، یک ضرورت دینی است،[۱][۲][۳][۷] اگرچه میزان شیوع آن بر حسب منطقهٔ جغرافیایی و در میان گروه‌های قومی گوناگون، متفاوت است.[۸] بحث‌های وجود دارد در مورد اینکه تا چه حد ادامه این عمل تحت تأثیر عرف و سنت، فشارهای اجتماعی، فقدان آگاهی و اطلاعات بهداشتی و موقعیت زنان در جامعه است.[الف] این عمل نه تنها هیچ مزیتی برای سلامتی ندارند بلکه می‌تواند منجر به عوارض جدی برای سلامت زنان شوند.[۶][۱۰]

شیوع جهانی بریدن آلت زنانه
خاستگاهشمال شرقی آفریقا، احتمالا مرواه (امروزه در خاک سودان)، حوالی ۸۰۰ قبل از میلاد – حوالی ۳۵۰ گاه‌شماری دوران مشترک
نخستین اشاره/منبع۱۶۳ قبل از میلاد
تمرکزآفریقا، خاورمیانه، اندونزی، مالزی
ادیانبیشتر در اسلام، اما همچنین در میان پیروان جاندارانگاری، مسیحیت و یک شاخه از یهودیت
واجب‌شده توسط دینخیر؛ به‌جز در مکتب شافعی در میان اهل سنت[۱][۲][۳][۴][۵]
تعریف«بریدن آلت تناسلی زنان به کلیه اقداماتی اطلاق می‌شود که شامل برداشتن جزئی یا کاملِ اندام تناسلی خارجی زنان یا اِعمالِ آسیب‌های دیگر به اندام تناسلی زنان به دلایل غیر پزشکی باشد.» (سازمان جهانی بهداشت، یونیسف، صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، ۱۹۹۷).[۶]

بریدن آلت زنانه عمدتاً در جوامع مسلمان خاصی انجام می‌شود،[۱۱] اما در برخی از گروه‌های مسیحی و جاندارانگار مجاور نیز وجود دارد.[۱۲] انجام این عمل در بیشتر مذاهب اسلامی ضروری نیست و فتواهایی دربارهٔ آن صادر شده‌است، که یا آنرا ممنوع کرده‌اند،[۱۳] یا آنرا توصیه کرده[۱۴] یا آنکه تصمیم‌گیری دربارهٔ انجامش به عهده والدین گذاشته شده‌است.[۱۵][۱۶][ب] با این حال، بریدن آلت زنانه در جنوب شرق آسیا با گسترش مذهب شافعی فقه اسلامی بدعت گذارده شد که این عمل را واجب می‌داند.[۱][۲][۳][۴][۱۷] مطلبی دربارهٔ بریدن آلت زنانه در یک پاپیروس یونانی مربوط به سال ۱۶۳ قبل از میلاد نوشته شده و اشاره غیرمستقیم احتمالی دیگری به آن در تابوتی از پادشاهی میانه مصر (حدود ۱۹۹۱–۱۷۸۶ قبل از میلاد) وجود دارد.[۱۸] در میان مسیحیان قبطی در مصر، مسیحیان ارتدوکس در اتیوپی، پروتستان‌ها و کاتولیک‌ها در سودان و کنیا یافت شده‌است.[۱۹] تنها گروه یهودی شناخته‌شده‌ای که این عمل را انجام داده‌اند، یهودیان فلاشای اتیوپی هستند.[پ]

پیشینه ویرایش

تعریف ویرایش

اطلاعات بیشتر: بریدن آلت زنانه و پراکندگی جغرافیایی سنت بریدن آلت تناسلی زنان

تا دهه ۱۹۸۰ بریدن آلت زنانه به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان «ختنه زنان» شناخته می‌شد، که این تصور اشتباه را ایجاد می‌کرد که از نظر شدت و اثرات سلامتی معادل ختنه مردان است. در واقع، بریدن آلت زنانه تنها اثرهای منفی و نامطلوب بر سلامتی دارد و تقریباً همیشه مفصل‌تر از ختنه مردان است.[۲۱][۶] در سال ۱۹۹۰ آی. اِی. سی استفاده از عبارت «بریدن آلت تناسلی زنان» را آغاز کرد و سازمان جهانی بهداشت (WHO) هم در سال ۱۹۹۱ همین کار را کرد.[۲۲] سازمان جهانی بهداشت، یونیسف و صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۷ «بریدن آلت تناسلی زنان» را اینگونه تعریف کردند: «کلیه اقداماتی که شامل برداشتن جزئی یا تمامِ اندام تناسلی خارجی زنان یا آسیب‌های دیگر به اندام‌های تناسلی زنان به دلایل غیر پزشکی شود.»[۶] سازمان جهانی بهداشت چهار نوع زیر را تعیین کرده‌است:

  • نوع اول: «برداشتن جزئی یا کامل کلیتوریس گلانس (قسمت خارجی و قابل رویت کلیتوریس که بخشی حساس از اندام تناسلی زنان است) و/یا قسمت نیام/غُلفَه (چین پوستی که اطراف کلیتوریس را احاطه کرده‌است).»[۲۳] نوع «۱-الف» شدت کمتری دارد و به‌ندرت به‌تنهایی انجام می‌شود در حالی که روش رایج‌تر، نوع «۱-ب» است، کلیتوریس برداری یا برداشت کلیتوریس گلانس به‌طور کامل یا جزئی به‌همراه غُلفَه.
  • نوع دوم (برش): برداشتن کامل یا جزئی لابیای داخلی، با یا بدون برداشتن کلیتوریس گلانس و لابیای خارجی.
  • نوع سوم (آلت‌دوزی): برداشتن لابیای داخلی و خارجی و بخیه زدن باقی سوراخ مهبل، به نحوی که فقط یک سوراخ خیلی کوچک به اندازه قطر یک چوب کبریت برای دفع ادرار و خون قاعدگی باقی بماند.
  • نوع چهارم: شیوه‌های متفرقه، از جمله انجام برش‌ها و شکاف‌های نمادین[۶][۲۴]

خاستگاه ویرایش

همچنین ببینید: دین مصر باستان
 
تصاویری که در آن مراسم ختنهٔ مردان را نشان می دهد؛ بر اساس کنده‌کاری دیواری که در سقاره مصر یافت شده است.[۲۵]

بریدن آلت تناسلی زنانه در منطقه‌ای متمرکز است که جری مکی آن را منطقه‌ای در آفریقا که «به‌طرز جالبی هم‌جوار و مرتبط با هم» است، می‌نامد – از شرق به غرب از سومالی تا سنگال و از شمال به جنوب از مصر تا تانزانیا.[۲۶] او می‌نویسد: این عمل هم «به‌طور پیوسته توزیع شده و هم ساری و واگیرگونه است» و ادامه می‌دهد «چون در شرایطی نابرابر، مردان با امکانات بیشتر در مقابل زنانی دارای امکانات کمتر قرار می‌گیرند، اینگونه در بین گروه‌های قومی گسترش می‌یابد. ازدواج‌پذیری (واجد شرایط بودن برای ازدواج) «موتور اصلی تداوم» آن است.[۲۷] گستردگی انجام این عمل در آفریقا در نوبه در سودان بیشتر است، و به نظر جری مکی نوع سوم بریدن آلت زنانه در آنجا با تمدن مرواه (از حدود ۸۰۰ قبل از میلاد تا حدود ۳۵۰ پس از میلاد) شروع شد تا اعتماد به پدرانگی و مقام پدری افزایش یابد.[۲۸][۲۹]

پیشنهاد ختنه کردن دختری مصری در یک پاپیروس یونانی از ۱۶۳ قبل از میلاد ذکر شده‌است.[۳۰] وِردِ شمارهٔ ۱۱۱۷ از متون تابوت مصر باستان ممکن است به یک دختر ختنه نشده اشاره داشته باشد ('m't)، اگرچه در مورد معنای این واژه اختلاف نظر وجود دارد. این طلسم که بر روی تابوت‌دان سیت-هج-هوتپ یافت شد، مربوط به پادشاهی میانه مصر (حدود ۱۹۹۱ تا ۱۷۸۶ قبل از میلاد) است.[۳۱][۳۲] بررسی مومیایی‌ها، شواهدی از ختنه جنسی نشان نداده‌است.

استرابون (حدود ۶۴ قبل از میلاد - حدود ۲۳ پس از میلاد) پس از بازدید از مصر در حدود ۲۵ قبل از میلاد،[۳۳] همچون فیلون اسکندرانی (حدود ۲۰ پیش از میلاد - ۵۰ پس از میلاد) دربارهٔ ختنه زنان نوشت: «مصریان طبق رسم کشورشان ختنه می‌کردند. جوان و دختران باکره در سن ازدواج در چهاردهمین (سال) زندگی خود، زمانی که مرد شروع به اسپرم‌سازی می‌کند و عادت‌های ماهیانه زنان شروع می‌شود.»[۳۴] نوع سوم بریدن آلت زنانه را با برده‌داری مرتبط دانسته‌اند. ژوآئو دوس سانتوس در سال ۱۶۰۹ در مورد قومی در نزدیکی موگادیشو نوشت: «عادت داشتند زنان خود را بدوزند، مخصوصاً بردگان جوان خود را برای ناتوانی در باروری می‌دوختند که باعث می‌شد این برده‌ها هم به‌خاطر پاکدامن ماندن و هم برای اعتماد بیشتری که اربابانشان نسبت به این کنیزان داشتند».[۳۵]

مسیحیت ویرایش

کتاب مقدس اشاره‌ای به بریدن آلت زنانه نکرده‌است.[ت] صاحب‌نظران مسیحی موافقند که این عمل در متون دینی مسیحیت هیچ پایهٔ استدلالی ندارد و مبلغان مسیحی در آفریقا در خط مقدم تلاش برای توقف آن بودند. در واقع، آنان از پیشگامان اطلاق عناوینی چون «مثله کردن» به این عمل بودند. از سال ۱۹۲۹، «شورای مبلغان کنیا» به رهبری ماریون اسکات استیونسون، یک مبلغ دینی کلیسای اسکاتلند، آن را «مثله کردن جنسی زنان» نامید.[۳۹] هنگامی که در دهه ۱۹۳۰، مبلغان مسیحی سعی کردند کنار گذاشتن ختنه جنسی را شرطی برای عضویت در کلیسای مسیحی در کنیای مستعمره کنند، کارزار گسترده‌ای را در دفاع از این عمل برانگیختند.[۴۰]

علیرغم عدم حمایت کتاب مقدس از چنین عملی، زنان و دختران در جوامع مسیحی، از جمله در مصر، کنیا، نیجریه و تانزانیا، عمل بریدن آلت تناسلی زنانه قرار می‌گیرند.[۱۶] چنین عملی در میان مسیحیان قبطی در مصر، مسیحیان ارتدوکس در اتیوپی و پروتستان‌ها و کاتولیک‌ها در سودان و کنیا دیده شده‌است.[۱۹] گزارش یونیسف در سال ۲۰۱۳، ۱۷ کشور آفریقایی را شناسایی کرد که در آنها حداقل ۱۰ درصد از زنان و دختران مسیحی ۱۵ تا ۴۹ ساله تحت این عمل قرار گرفته بودند. به عنوان مثال، در نیجر، ۵۵ درصد از زنان و دختران مسیحی، در مقابلِ تنها ۲ درصد از زنان و دختران مسلمان، ختنه جنسی شده‌اند.[۲۲]

اسلام ویرایش

مقالهٔ اصلی: بریدن آلت تناسلی زنان در اسلام

نمای کلی ویرایش

بریدن آلت تناسلی زنان بیشتر در جوامع کوچک مسلمان و جوامع هم‌جوار آنها دیده می‌شود. میزان شیوع آن در میان ملل مختلف مسلمان به قومیت و مکان جغرافیایی بستگی دارد.[۴۱] در زبان عربی به ختنه زنان «خَفْضْ» یا «خِفَض» و به ختنه مردان «خِتان» گفته می‌شود که البته گاهی ختنه زنان را نیز دربر می‌گیرد.[۴۲][۴۳] اشکال خفیف‌تر ختنه، یا آنچه که سازمان جهانی بهداشت آن را «نوع یک» می‌نامد (برداشتن کلاهک کلیتوریس و/یا غلفه)، ممکن است به‌عنوان سنت پیامبر (توصیه‌شده/مستحب) در نظر گرفته شود.[۴۴] در روایتی محمد بریدن اندام تناسلی زنان را اختیاری کرد، اما از آزار دادن به زنان هشدار داد. در روایتی نقل‌شده، پیامبر اسلام بریدن اندام تناسلی زنان را اختیاری نموده‌است، اما از صدمه زدن به زنان برحذر داشته‌است.[۴۵] روایت فوق «ضعیف» است؛ چرا که از نظر موازین اسلامی، حلقه‌ای از سلسلهٔ راویان آن مفقود است و تنها در یکی از کتاب‌های صحیح شش گانهٔ حدیث نقل شده‌است. به گفته «السید سابق»، صاحب‌نز فقه سنی، تمام احادیث موجود دربارهٔ ختنه زنان غیر معتبر هستند.[۴۶]

صاحب‌نظران برجسته دینی مسلمان توافق دارند که ختنه جنسی توسط اسلام نه الزامی است و نه ممنوع است.[۱۱] در قرآن به ختنه زنان یا ختنه مردان اشاره ای نشده‌است.[۴۷][۴۸] بریدن آلت تناسلی زنان در برخی از احادیث (اقوال منسوب به محمد) به عنوان عملی شریف اما غیر ضروری ستوده شده‌است،[۴۹] هرچند صحت این احادیث مورد تردید قرار گرفته‌است.[۱۴] علاوه بر احکام اسلام، اجتهاد یکی از چهار منبع حقوقی اسلام برای پیروانش در طول سده‌ها بوده‌است. اجتهاد دربرگیرندهٔ فتوا (نظر علمای دینی مسلمان) است که اغلب به‌طور گسترده‌ای رواج دارد و رفتاری را توصیف می‌کند که با الزامات دینی مطابقت دارد. فتواهایی مبنی بر منع ختنه،[۱۳] طرفداری از انجام آن،[۱۴] و واگذاری تصمیم به والدین اما توصیه به عدم انجامش صادر شده‌است.[۱۵]

 
اکمل‌الدین احسان‌اوغلو

چندین رهبر مسلمان خواستار پایان دادن به این عمل شده‌اند. در سال ۲۰۰۴، پس از پخش تصاویری از شبکهٔ سی‌ان‌ان از دختری در قاهره که تحت عمل ختنه زنانه بود، مفتی اعظم مصر محمد سید طنطاوی اعلام کرد که احادیث مربوط به ختنه جنسی نامعتبر هستند.[۱۴][۵۰][۵۱] در کنفرانسی در دانشگاه الازهر در قاهره در سال ۲۰۰۶ روحانیون برجسته مسلمان این عمل را غیر ضروری اعلام کردند.[۵۲] به گفته یونیسف، پس از مرگ یک دختر ۱۲ ساله مصری در سال ۲۰۰۷، «شورای عالی تحقیقات اسلامی الازهر» در قاهره اعلام کرد که ختنه جنسی «هیچ مبنایی در اصول دین اسلام یا هیچ‌یک از فروع آن ندارد و اینکه عملی مضر است و نباید آن را انجام داد». [۵۳][۵۴] علی جمعه، مفتی اعظم مصر در آن دوران اظهار داشت: «حرام است، حرام است، حرام است.» [۵۴] اکمل‌الدین احسان‌اوغلو، دبیرکل سازمان همکاری اسلامی در سال ۲۰۱۲ گفت که ختنه جنسی «آیینی است که در طول سده‌ها باقی مانده‌است. [این عمل] باید متوقف شود زیرا دین اسلام از آن حمایت نمی‌کند.»[۵۵]

در سال ۲۰۱۸، «شورای مرکزی اسلامی سوئیس» برداشتن غلفه را که نوع خفیف‌تری از ختنه است، به عنوان سنت طبقه‌بندی کرد (که مستحب است). این در حالی است که در سال ۲۰۱۲ انجام ختنه زنان، از جمله برنامه‌ریزی برای انجام آن در خارج از این کشور برای دختران شهروند سوئیس، غیرقانونی بود.[۵۶]

دیدگاه سنی ویرایش

مذاهب گوناگون فقهی نظرات متفاوتی در مورد بریدن آلت تناسلی زنان ابراز کرده‌اند.[۵۷] مذاهب فقهی حنفی و حنبلی آن را «مکرمه» برای زنان می‌دانند (عملی شریف، نه واجب).[۲] در مذهب مالکی و شافعی، حکم آن را با ختنه مرد فرقی نمی‌کند؛ مالکی‌ها آن را مستحب می‌دانند نه واجب (مندوب)، در حالی که شافعی‌ها آنرا واجب است (اجباری).[۱][۲][۳] برخی دیگر از علما می‌گویند که انجام چنین عملی هیچ توجیهی ندارد.[۵۸] علمای مصری مانند «محمد عماره» و محمد سلیم العوا استدلال می‌کنند که ختنه جنسی زنان یک عمل اسلامی نیست و مورد تأیید فقه اسلامی نیست.[۵۹]

در ماه مه ۲۰۱۲، گزارش شد که جماعت اخوان المسلمین در مصر در حال تلاش برای قانونی کردن بریدن آلت تناسلی زنان است. به گفتهٔ یک خبرنگار به نام «ماریز تادروس»، آنها «پیشنهاد ختنه کردن زنان را به عنوان بخشی از خدمات اجتماعی خود در قبال هزینه‌ای بسیار ناچیز دادند، اقدامی که روند دهه‌ها مبارزه محلی علیه این عمل مضر را معکوس کند.»… بسیاری از اخوان‌المسلمین (و سلفی‌ها) استدلال می‌کنند که با آنکه که بریدن آلت تناسلی زنان واجب نیست، اما «مکرمه» است (مستحب و در نظر خدا پسندیده‌است).[۶۰]

در حدیثی از مجموعه سنن ابوداود آمده‌است: زنی در مدینه عمل ختنه زنان را [برای دختران] انجام می‌داند، پیامبر به او فرمود: بیش از حد نبُر که برای زن بهتر و برای شوهر خوش‌آیندتر است. ابن حجر عسقلانی این حدیث را به‌لحاظ اصالت و اعتبار «ضعیف» می‌داند و نظر ابوبکر بیهقی را نقل می‌کند که این روایت «ضعیف و منقطع در سلسلهٔ راویان» است. ابن عبدالبر اندلسی می‌گوید: «کسانی که ختنه زنان را سنت می‌دانند، آنرا مبتنی بر حدیثی از ابوالملیح می‌کنند که خود صرفاً بر پایهٔ روایتی از «حجاج بن أرطاة» نقل شده‌است، و چون حجاج تنها راوی این حدیث است، نمی‌توان او را یک مرجع قابل استناد دانست.[۶۱]

حدیث دیگری در کتاب صحیح مسلم (یکی از کتاب‌های صحیح شش گانهٔ حدیث) به قلم مسلم بن حجاج نیشابوری آمده‌است: «رسول خدا فرمود: هر کس در درون چهار بخش (تناسلی زن) دخول کند و بخش‌های ختنه‌شده آلت‌ها به یکدیگر برخورد کند، غسل واجب می‌شود. محمد سلیم العوا بیان می‌کند که اگرچه این حدیث صحیح است، اما دلیلی بر حمایت از ختنه جنسی نیست. او بیان می‌کند که در زبان عربی برای «دو عضو ختنه»، یک واژه کلمه واحد استفاده می‌شود که دربرگیرندهٔ دو نوع مختلف از ختنه است. در حالی که واژه عربی خِتان برای اشاره به هر دو ختنه تناسلی مرد و زن استفاده می‌شود، اما در اصل به اندام ختنه شده مرد اشاره دارد.[۶۲] در حدیثی در صحیح بخاری آمده‌است: از پیامبر شنیدم که می‌فرمود: «پنج عمل از خصوصیات فطرت است: ختنه کردن، تراشیدن موهای شرمگاهی، کوتاه کردن سبیل، کوتاه کردن ناخن و زدن موی زیر بغل».[۶۳] محمد سلیم العوا می‌نویسد که معلوم نیست آیا این الزامات برای زنان بوده‌است یا خیر.[۶۴]

جنوب شرق آسیا ویرایش

تصاویر بیرونی
بریدن آلت تناسلی زنان در اندونزی
  آماده‌سازی
  دختری پیش از شروع ختنه
  یک دختر نه ماه پس از عمل
 — عکس‌ها از: استفانی سنکلر (مجله نیویورک تایمز، آوریل ۲۰۰۶)[۶۵]

به گفته ویلیام کلارنس-اسمیت، مسلمانان جنوب شرق آسیا «بیشتر» از مکتب فقهی شافعی پیروی می‌کند، یعنی تنها مذهبی که ختنه جنسی را اجباری (واجب) می‌داند. او می‌نویسد که بزرگ‌ترین مخالفت با این عمل در این منطقه از سوی مسلمانان تلفیق‌گرا در جاوه است. برخی از مسلمانان این منطقه از ریشه گیاه زردچوبه برای انجام یک عمل جایگزین نمادین استفاده می‌کنند.[۶۶]

اسلام بریدن آلت تناسلی زنان را از قرن سیزدهم به بعد، به اندونزی و مالزی آورد.[۶۷][۶۸] بیش از ۸۰ درصد از زنان مالزیایی ادعا می‌کنند که الزامات مذهبی دلیل اصلی بریدن آلت تناسلی زنان است و رعایت بهداشت (۴۱ درصد) و اعمال فرهنگی (۳۲ درصد) از دلایل دیگر است.[۶۹] این عمل در میان زنان مسلمان در اندونزی نیز رواج گسترده دارد[۷۰] و بیش از ۹۰ درصد بزرگسالان مسلمان تا سال ۲۰۰۳ از انجام آن حمایت کردند.[۷۱] در سال ۲۰۱۳، «شورای علمای اندونزی» - بالاترین نهاد مذهبی مسلمان در اندونزی - حکم داد که از بریدن آلت تناسلی زنان حمایت می‌کند، و اظهار داشت که اگرچه اجباری نیست، اما «از نظر اخلاقی توصیه می‌شود.»[۷۲] علمای دینی، دولت اندونزی را برای ختنه کردن دختران تحت فشار قرار داده‌اند و استدلال می‌کنند که این بخشی از آموزه‌های اسلامی است.[۷۳]

دیدگاه شیعه ویرایش

شیعه دوازده‌امامی ویرایش

 
شیوع ختنه زنان در عراق در زنان ۱۵ تا ۴۹ ساله با استفاده از آمار یونیسف «ناقص‌سازی/بریدن تناسلی زنان»، ۲۰۱۳، از [۱]. نظرسنجی جدیدتر در سال ۲۰۱۶: [۲].
  ۵۵–۶۵٪
  ۱۵–۲۵٪
  کمتر از ۳٪

متون مذهبی شیعه، مانند حدیث‌های منقول از جعفر صادق، تصریح می‌کنند که ختنه فقط برای مردان ضروری است.[۷۴] سید علی سیستانی، رهبر عالی‌رتبه شیعیان در عراق و رئیس حوزه علمیه نجف، ختنه جنسی را ممنوع در برخی موارد حرام اعلام کرده‌است:[۷۵]

سؤال: آیا ختنه دختران واجب است یا فقط مستحب و سنت است؟

جواب: اگر منظور از ختنهٔ دختر، بریدن پوسته عضو جنسی زن (خروسه) باشد، صحیح آنست که این کار سنت شرعی نیست، بلکه در صورتی که به دختر آسیب برساند حرام است.

و اما قطع خود عضو جنسی زن یا قطع قسمتی از آن به یقین جنایتی در حق دختر محسوب می‌شود و برای والدین هیچ‌گونه مجوّزی در اقدام به آن وجود ندارد.

ختنه جنسی دختران در بین تمامی مسلمانانِ معتقدِ شیعه دوازده‌امامی، امری ناشناخته است. این عمل در عراق و ایران فقط در میان اقلیت‌های سُنی انجام می‌شود.

اسماعیلیه ویرایش

بریدن آلت تناسلی زنان در جامعه بوهره داوودی در هند، پاکستان، یمن و شرق آفریقا انجام می‌شود.[۷۶] بر اساس یک نظرسنجی در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶، بیش از ۸۰ درصد از ۳۶۵ زن بوهره داوودی که مورد بررسی قرار گرفتند، خواستار پایان دادن به این عمل بودند.[۷۷] در سال ۲۰۱۷ دو پزشک و یک شهروند زن منسوب به جامعهٔ بوهره داوودی در دیترویت میشیگان، به اتهام انجام بریدن آلت تناسلی دو دختر هفت ساله در ایالات متحده آمریکا دستگیر شدند.[۷۸]

در پاکستان و هند، ختنه زنان توسط مسلمانان جوامع بوهره داوودی و شیدی انجام می‌شود، که معتقدند این کار به عفت و پاکدامنی منجر می‌شود.[۷۹][۸۰][۸۱][۸۲]

یهودیت ویرایش

 
ورود یهودیان اتیوپیایی به اسرائیل، ۱۹۹۱

در بیشتر شاخه‌های یهودیت ختنه مرد ضروری است، اما بریدن آلت تناسلی زنان مجاز نیست و کتاب مقدس عبری (عهد عتیق) اشاره‌ای به آن نکرده‌است. تنها گروه یهودی شناخته شده که ختنه زنان را انجام داده‌اند، یهودیان فلاشا از اتیوپی هستند.[۲۰][۸۳] یهودیان فلاشا با تلمود، میشنا و دیگر متون مقدس مذهبی آشنا نبودند و کمتر به زبان عبری می‌خواندند و صحبت می‌کردند. بیشتر آنها بین سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۹۱ به اسرائیل رفتند و در آنجا به یهودیت ارتدکس گرویدند.[۱۶] هنگامی که در اسرائیل اقامت یافتند، زنان بریدن آلت تناسلی را کنار گذاشتند. طی مطالعه ای در سال ۱۹۹۷ مشخص شد که یک سوم از ۱۱۳ زن یهودی فلاشا که مورد معاینه قرار گرفتند، تحت این عمل واقع شده بودند. در این میان، ۲۷ درصد تحت عمل جراحی کلیتوریس‌برداری جزئی یا کامل قرار گرفته بودند.[۸۴]

آیین سیک ویرایش

در آیین سیک ختنه زن و مرد ضروری نیست و این عمل مورد انتقاد این آیین بوده‌است.[۸۵]

ادیان دیگر ویرایش

چندین گروه جاندارانگار در آفریقا، به ویژه در کشورهای گینه و مالی، این عمل را انجام می‌دهند.[۸۶] آیین بودایی به‌شدت آن را رد می‌کند. بریدن آلت تناسلی زنان در روایات و سنن کنفسیوس وجود ندارد.[۸۷] این عمل در دیانت بهائی حرام است.[۸۸]

یادداشت‌ها ویرایش

  1. ↑ Gerry Mackie and John LeJeune (2008): "An ethnic or religious explanation of FGM/C is not sufficient since, first, it is practiced in a wide variety of ethnic and religious groups; and second, the practice is not necessarily universal within the broad descriptive group, but is often practiced only within a number of subgroups. Take religion: there are Muslim communities who practice FGM/C, often believing that the practice is required by the holy book. Yet, nearby communities of the same religion may not engage in FGM/C, and worldwide most Muslims do not follow the practice. Religious obligation is an important factor in the decision to practice FGM/C, but is typically just one of several elements within what one WHO report (1999) calls a mental map that incorporates the stories, beliefs, values, and codes of conduct of society, and which are in fact 'interconnected and mutually reinforcing and, taken together, form overwhelming unconscious and conscious motivations' for its continuation."[۹]
  2. ↑ Islam is thought to have originated in Mecca in the early 7th century CE.
  3. ↑ Shaye J. D. Cohen (2005): Aside from the Beta Israel of Ethiopia (the so-called Falashas) ... no Jewish community,in either ancient, medieval, or modern times, is known to have practiced female circumcision."[۲۰]
  4. ↑ Samuel Waje Kunhiyop (2008): "Nowhere in all of Scripture or in any of recorded church history is there even a hint that women were to be circumcised."[۳۶][۳۷][۳۸]

منابع ویرایش

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Rispler-Chaim 1993, pp. 85–86.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ Roald 2003, p. 243.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ Asmani & Abdi 2008, p. 13.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ name="aflm">Feillard, Andree; Morcoes, Lies (1998). "Female Circumcision in Indonesia: To Islamize in Ceremony or Secrecy". Archipel. 56: 337–367. doi:10.3406/arch.1998.3495.
  5. ↑ Ali, Kecia (2006). Sexual Ethics And Islam: Feminist Reflections on Qur'an, Hadith, and Jurisprudence. Oxford: Oneworld Publications, p. 100.
    Clarence-Smith, William G. (2012). "Female Circumcision in Southeast Asia since the Coming of Islam", in Chitra Raghavan and James P. Levine (eds.). Self-Determination and Women's Rights in Muslim Societies. Brandeis University Press, pp. 124–146. شابک ‎۹۷۸−۱۶۱۱۶۸۲۸۰۹
    Ghadially, R. (1991). "All for 'Izzat': The Practice of Female Circumcision among Bohra Muslims." Manushi, 66, Sept—Oct, pp. 17—20.

    Hefner, Robert (1985). Hindu Javanese: Tengger Tradition and Islam. Princeton: Princeton University Press, pp. 34–39, 142–147, 255–258.

  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ "Classification of female genital mutilation", Geneva: World Health Organization, 2017.

    "Female genital mutilation". Geneva: World Health Organization. February 2017.

  7. ↑ Cappa, Claudia; et al. (22 July 2013). Female Genital Mutilation/Cutting: A Statistical Overview and Exploration of the Dynamics of Change (PDF). New York: United Nations Children's Fund (UNICEF). pp. 69–71. Archived from the original (PDF) on 5 April 2015. Retrieved 25 October 2013.
  8. ↑ Yoder, Stanley P.; Yang, Shanxiao; Johansen, Elise (29 May 2013). "Estimates of Female Genital Mutilation/Cutting in 27 African Countries and Yemen". Studies in Family Planning. 44 (2): (189–204), 196–198. doi:10.1111/j.1728-4465.2013.00352.x. JSTOR 23408619. PMID 23720002.
  9. ↑ Mackie, Gerry; LeJeune, John (2008). Social Dynamics of Abandonment of Harmful Practices: A New Look at the Theory (PDF) (Report). Working Paper No. 2008-XXX, UNICEF Innocenti Research Centre. p. 8. Archived from the original (PDF) on 2013-10-14.
  10. ↑ Abdulcadira, Jasmine; Margairaz, C.; Boulvain, M.; Irion, O. (January 2011). "Care of women with female genital mutilation/cutting". Swiss Medical Weekly. 140: w13137. doi:10.4414/smw.2011.13137. PMID 21213149.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Rouzi, Abdulrahim A. (2013). "Facts and controversies on female genital mutilation and Islam". The European Journal of Contraception & Reproductive Health Care. 18 (1): 10–14. doi:10.3109/13625187.2012.749982. PMID 23286241. S2CID 207523575.
  12. ↑ Mackie, Gerry (December 1996). "Ending Footbinding and Infibulation: A Convention Account" (PDF). American Sociological Review. 61 (6): 999–1017. doi:10.2307/2096305. JSTOR 2096305. Archived from the original (PDF) on 20 July 2019. Retrieved 1 April 2023.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ "In Mauritania, progress made in ending female genital mutilation/cutting" بایگانی‌شده در ۲۰۱۹-۱۱-۱۰ توسط Wayback Machine, UNICEF, October 2012.
    "Religious fatwa for banning all forms of FGM/C" (PDF). Somalia Ministry of Justice, Religion and Rehabilitation. Archived from the original (PDF) on 4 March 2016. Retrieved 6 September 2014.

    "Mauritania fatwa bans female genital mutilation", BBC News, 18 January 2010.

  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ ۱۴٫۳ Kedar, Mordechai (2002). "Islam and 'Female Circumcision': The Dispute over FGM in the Egyptian Press, September 1994". Medicine and Law. 21 (2): 403–418. PMID 12184615.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ "Iraqi Kurdistan: FGM Fatwa Positive, but Not Definitive", Human Rights Watch, 17 July 2010.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ ۱۶٫۲ El-Damanhoury, I. (2013). "Editorial: The Jewish And Christian View On Female Genital Mutilation". African Journal of Urology. 19 (3): 127–129. doi:10.1016/j.afju.2013.01.004.
  17. ↑ Ali, Kecia (2006). Sexual Ethics And Islam: Feminist Reflections on Qur'an, Hadith, and Jurisprudence. Oxford: Oneworld Publications, p. 100.
    Clarence-Smith, William G. (2012). "Female Circumcision in Southeast Asia since the Coming of Islam", in Chitra Raghavan and James P. Levine (eds.). Self-Determination and Women's Rights in Muslim Societies. Brandeis University Press, pp. 124–146. شابک ‎۹۷۸−۱۶۱۱۶۸۲۸۰۹
    Ghadially, R. (1991). "All for 'Izzat': The Practice of Female Circumcision amongBohra Muslims." Manushi, 66, Sept—Oct, pp. 17—20.

    Hefner, Robert (1985). Hindu Javanese: Tengger Tradition and Islam. Princeton: Princeton University Press, pp. 34–39, 142–147, 255–258.

  18. ↑ Knight, Mary (June 2001). "Curing Cut or Ritual Mutilation?: Some Remarks on the Practice of Female and Male Circumcision in Graeco-Roman Egypt". Isis. 92 (2): (317–338), 330. doi:10.1086/385184. JSTOR 3080631. PMID 11590895. S2CID 38351439.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ Papademetriou, George C. (2011).Two Traditions, One Space: Orthodox Christians and Muslims in Dialogue. Somerset Hall Press, p. 138. شابک ‎۹۷۸−۱−۹۳۵−۲۴۴۰۶−۶
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Cohen, Shaye J. D. (2005). Why Aren't Jewish Women Circumcised? Gender and Covenant In Judaism, Oakland: University of California Press, p. 59.
  21. ↑ Nussbaum, Martha (1999). Sex and Social Justice. New York: Oxford University Press, p. 119.
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ UNICEF 2013, pp. 6–7.
  23. ↑ "Female genital mutilation". www.who.int (به انگلیسی). Retrieved 2021-04-29.
  24. ↑ Ismail, Edna Adan; Ali, Amal Ahmed; Mohamed, Abdirahman Saeed; Kraemer, Thomas; Winfield, Sarah (2016). Female genital mutilation survey in Somaliland (PDF) (Report). Hargeisa: Edna Adan Maternity and Teaching Hospital. p. 5ff.
  25. ↑ This scene is based on this wall carving.
  26. ↑ Mackie & LeJeune 2008, p. 5.
  27. ↑ Mackie, Gerry (2000). "Female Genital Cutting: The Beginning of the End" (PDF). In Shell-Duncan, Bettina; Hernlund, Ylva (eds.). 'Female "Circumcision" in Africa: Culture Controversy and Change. Boulder: Lynne Rienner Publishers. pp. 264–265. Archived from the original (PDF) on 2013-10-29.
  28. ↑ Mackie 2000, pp. 266–267.
  29. ↑ Also see Hicks, Esther K. (1996). Infibulation: Female Mutilation in Islamic Northeastern Africa. New Brunswick: Transaction Publishers, p. 19ff.
  30. ↑ Knight 2001, pp. 329–330.
  31. ↑ Knight 2001, p. 330.
  32. ↑ De Buck, Adriaan and Gardiner, Alan (1961). The Egyptian Coffin Texts, Volume 7, Chicago: Chicago University Press, 448–450.
  33. ↑ Strabo, Geographica, Book VII, chapter 2, 17.2.5.
  34. ↑ Knight 2001, p. 333.
  35. ↑ Mackie 1996, pp. 1003, 1009.
  36. ↑ Kunhiyop, Samuel Waje (2008). African Christian Ethics, Zondervan, p. 297: "Nowhere in all of Scripture or in any of recorded church history is there even a hint that women were to be circumcised."
  37. ↑ Caldwell, J. C.; Orubuloye, I. O.; Caldwell, P. (1997). "Male and female circumcision in Africa from a regional to a specific Nigerian examination". Social Science & Medicine. 44 (8): 1181–1193. doi:10.1016/s0277-9536(96)00253-5. PMID 9131742.
  38. ↑ Jones, S. D.; Ehiri, J.; Anyanwu, E. (2004). "Female genital mutilation in developing countries: an agenda for public health response". European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology. 116 (2): 144–151. doi:10.1016/j.ejogrb.2004.06.013. PMID 15358454.
  39. ↑ Karanja, James (2009). The Missionary Movement in Colonial Kenya: The Foundation of Africa Inland Church. Göttingen: Cuvillier Verlag, 93, n. 631.
  40. ↑ Thomas, Lynn M. (2000). "'Ngaitana (I will circumcise myself)': Lessons from Colonial Campaigns to Ban Excision in Meru, Kenya", in Bettina Shell-Duncan, Ylva Hernlund, eds., Female "Circumcision" in Africa. Lynne Rienner, p. 132.
  41. ↑ Mackie 1996, p. 1004.
  42. ↑ Clarence-Smith, William G. (2008). "Islam and Female Genital Cutting in Southeast Asia: The Weight of the Past" (PDF). Finnish Journal of Ethnicity and Migration. 3 (2): 14–15. Archived from the original (PDF) on 2009-03-06.
  43. ↑ "Khitān", Encyclopædia Britannica.
  44. ↑ Gruenbaum, Ellen (2001). The Female Circumcision Controversy: An Anthropological Perspective. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. pp. 2–3, 63.
  45. ↑ Etin Anwar (2013). "Female Genital Cutting". The Oxford Encyclopedia of Islam and Women. Oxford University Press.
  46. ↑ As cited in an article on FGM dated January 1999 in the website of FGM Network and Message Board: http://www.fgm.org
  47. ↑ Mackie 1996, pp. 1004–1005.
  48. ↑ Al-Awa, Mohamed Selim (May 2012). FGM in the context of Islam (PDF). Cairo: The National Council for Childhood and Motherhood. p. 2.
  49. ↑ Asmani, Ibrahim Lethome; Abdi, Maryam Sheikh (2008). De-linking Fe male Genital Mutilation/Cutting from Islam. Frontiers in Reproductive Health, United States Agency for International Development (USAID). pp. (1–28), 6–13.
  50. ↑ Gruenbaum 2001, p. 208.
  51. ↑ Shehabuddin, Elora (2005). "Fatwa", in Suad, Joseph and Afsaneh, Najmabadi, eds. Encyclopedia of Women and Islamic Cultures: Family, Law and Politics. Volume 2. Leiden: Brill, p. 173. شابک ‎۹۷۸−۹۰۰۴۱۲۸۱۸۷
  52. ↑ El Ahl, Amira (6 December 2006). "Theologians Battle Female Circumcision". Der Spiegel.
  53. ↑ "Fresh progress toward the elimination of female genital mutilation and cutting in Egypt" بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۲۹ توسط Wayback Machine, UNICEF press release, 2 July 2007.
  54. ↑ ۵۴٫۰ ۵۴٫۱ Michael, Maggie (29 June 2007). "Egypt Officials Ban Female Circumcision", Associated Press.

    "Egypt mufti says female circumcision forbidden", Reuters, 24 June 2007.

  55. ↑ "Secretary general of Organisation of Islamic Cooperation speaks in Jakarta at conference on the role of women in development". Thomson Reuters Foundation. 4 December 2012. Archived from the original on 5 October 2016. Retrieved 14 December 2017.
  56. ↑ Pelda, Kurt; Rau, Simone (19 February 2018). "Islamischer Zentralrat verteidigt die Beschneidung von Mädchen". Tages-Anzeiger.
  57. ↑ Rispler-Chaim, Vardit (1993). Islamic Medical Ethics in the Twentieth Century. Leiden: E. J. Brill. p. 84ff. ISBN 978-9004096080.
  58. ↑ Rispler-Chaim 1993, p. 86.
  59. ↑ Tadros, Mariz (2012). The Muslim Brotherhood in Contemporary Egypt: Democracy Defined Or Confined?. London: Routledge. p. 153. ISBN 9780415465960. OCLC 769818934.
  60. ↑ Tadros, Mariz (24 May 2012). "Mutilating bodies: the Muslim Brotherhood's gift to Egyptian women". openDemocracy.
  61. ↑ Al-Sabbagh, Muhammad Lutfi (1996). "Islamic Ruling on Male and Female Circumcision", Alexandria: World Health Organization, pp. 17–19, 125–126.
  62. ↑ Al-Awa 2012, p. 5.
  63. ↑ Rizvi et al. (1999). "Religious Circumcision: A Muslim View". BJU International, 83(S1), pp. 13–16.

    Berkey, J. P. (1996). "Circumcision Circumscribed: Female Excision and Cultural Accommodation in the Medieval Near East". International Journal of Middle East Studies, 28(1), pp. 19–38.

  64. ↑ Al-Awa 2012, pp. 6–7.
  65. ↑ Stephanie Sinclair, "Inside a Female-Circumcision Ceremony", The New York Times Magazine, April 2006, slideshow of images from Indonesia (article).
  66. ↑ Clarence-Smith 2008, p. 14.
  67. ↑ Feillard, Andree; Morcoes, Lies (1998). "Female Circumcision in Indonesia: To Islamize in Ceremony or Secrecy" (PDF). Archipel. 56: 337–367. doi:10.3406/arch.1998.3495.[پیوند مرده]
  68. ↑ Ali, Kecia (2006). Sexual Ethics And Islam: Feminist Reflections on Qur'an, Hadith, and Jurisprudence. Oxford: Oneworld Publications, p. 100.
    Clarence-Smith, William G. (2012). "Female Circumcision in Southeast Asia since the Coming of Islam", in Chitra Raghavan and James P. Levine (eds.). Self-Determination and Women's Rights in Muslim Societies. Brandeis University Press, pp. 124–146. شابک ‎۹۷۸−۱۶۱۱۶۸۲۸۰۹
    Ghadially, R. (1991). "All for 'Izzat': The Practice of Female Circumcision among Bohra Muslims." Manushi, 66, Sept–Oct, pp. 17–20.

    Hefner, Robert (1985). Hindu Javanese: Tengger Tradition and Islam. Princeton: Princeton University Press, pp. 34–39, 142–147, 255–258.

  69. ↑ Maznah Dahlui (10 May 2012). "The Practice of Female Circumcision in Malaysia" بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۱۰-۰۴ توسط Wayback Machine, Faculty of Medicine, University of Malaya.

    Taha, Sya (12 March 2013). "A Tiny Cut": Female Circumcision in South East Asia" بایگانی‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine, The Islamic Monthly.

  70. ↑ "Indonesia", UNICEF, February 2015.
    Corbett, Sara (20 January 2008). "A Cutting Tradition", The New York Times.

    Haworth, Abigail (17 November 2012). "The day I saw 248 girls suffering genital mutilation", The Guardian.

  71. ↑ "Female Circumcision in Indonesia", Population Council and USAID, September 2003, pp. 24–27.
  72. ↑ Hariyadi, Mathias (24 January 2013). "Indonesian Ulema in favour of female circumcision: a 'human right'", Asia News, Jakarta.
  73. ↑ "MUI pushes government to circumcise girls". The Jakarta Post. 22 January 2013. Archived from the original on 25 January 2013.
  74. ↑ "Has female genital mutilation been an old and common practice in history? If so, why did Allah not make it explicitly Haram in the Quran?". Al-Islam.org (به انگلیسی). 2020-01-14. Retrieved 2020-08-30.
  75. ↑ «پرسش و پاسخ: ختنه». سایت رسمی مرجع عالیقدر سیدعلی حسینی سیستانی. دریافت‌شده در ۱۲ فروردین ۱۴۰۲.
  76. ↑ Subramanian, Reetika (9 December 2011). "Bohra women go online to fight circumcision trauma", Hindustan Times.
    Zahidi, Farahnaz (6 February 2013). "Female Genital Mutilation: Many Pakistani women's painful secret", The Express Tribune.

    Sarkar, Gaurav; Ashar, Hemal (15 April 2017). "Will the Syedna finally denounce khatna now?". Mid-day.com. Archived from the original on 16 April 2017.

  77. ↑ Poisson, Jayme; Henry, Michele (21 August 2017). "Women in small Muslim sect say they have had FGM in Canada". The Toronto Star.

    "FAQs: Who are the Dawoodi Bohras?". Sahiyo. 2016-01-11. Archived from the original on 16 April 2017. Retrieved 16 April 2017.

  78. ↑ Williams, Janice (14 April 2017). "Nearly 100 Girls May Have Had Genitals Cut by Doctors in Michigan, Prosecutor Says". Newsweek.
  79. ↑ Nawab, Aam (9 August 2018). "I Asked Bohri Women About Their Practice Of Female Genital Cutting Or Female "Khatna" And Here's What They Had To Say". MangoBaaz. Retrieved 17 February 2019.
  80. ↑ Sudhir Kumar Singh (2007). Human Rights in Pakistan. Pentagon Press. p. 86. ISBN 9788182741997.
  81. ↑ "Female genital mutilation in Pakistan, and beyond". 17 August 2011.
  82. ↑ "FGM: India's Dark Secret". Hindustantimes.com. Retrieved 2022-05-10.
  83. ↑ Adele Berlin (ed.), "Circumcision", The Oxford Dictionary of the Jewish Religion, New York: Oxford University Press, 2011, 173.
  84. ↑ Grisaru, N.; Lezer, S.; Belmake, R. H. (April 1997). "Ritual female genital surgery among Ethiopian Jews". Archives of Sexual Behavior. 26 (2): 211–215. doi:10.1023/a:1024562512475. PMID 9101034. S2CID 32053425.
  85. ↑ Devinder Chahal (2013). John Peppin; et al. (eds.). Religious Perspectives on Bioethics. Taylor & Francis. p. 213. ISBN 978-9026519673.
  86. ↑ UNICEF 2013, p. 175.
  87. ↑ "Circumcision". Funk & Wagnalls New World Encyclopedia: 1. 2014.
  88. ↑ "African Culture, Traditional, Aspects of". bahai-library.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-06-29.

کتاب‌شناسی ویرایش

  • Roald, Ann-Sofie (2003). Women in Islam: The Western Experience. London: Routledge.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دیدگاه_ادیان_دربارهٔ_بریدن_آلت_تناسلی_زنان&oldid=39005431»